There are at least two points to em

There are at least two points to emphasize in connection with the importance of intellectual goals. The first is that it is easy to mistakenly assume that because some young children have not been exposed to the knowledge and skills associated with “school readiness” they lack the basic intellectual dispositions, such as to make sense of experience, to analyze, hypothesize, predict, as do their peers of more affluent backgrounds. Children of very low-income families may not have been read to or had opportunities to hold a pencil at home. But I suggest that it is a good idea to assume that they too have lively minds. Indeed, the intellectual challenges that many children face in coping with precarious environments in poor neighborhoods are likely to be substantial and often complex.
Second, while intellectual dispositions may be weakened or even damaged by excessive and premature formal instruction, they are also not likely to be strengthened by many of the trivial if not banal activities frequently offered in child care, preschool, and kindergarten programs. In other words, in our preschool and kindergarten practices, we are not caught between formal academic lessons or cutting and pasting “refrigerator art” activities. I visited a school district in one of our western states not long ago in which the kindergartens had adopted as a theme for the year “Teddy Bears.” In that classroom, each of the children was expected to “show and tell” about his or her own teddy bears, to count a collection, to measure their lengths and obtain their weights, and to make up stories with them as main characters. While such activities are probably not harmful and may even be fun for the children, they are not intellectually engaging or stimulating, and in my view, they seriously underestimate children’s intellectual potential. Indeed, I believe that we tend to overestimate children academically and underestimate them intellectually.
By contrast, when young children engage in projects in which they conduct investigations of significant objects and events around them for which they have developed the research questions, their intellectual capacities are very likely to be provoked and eagerly employed, as suggested in the example in the section that follows.
In the course of these investigations (that are referred to as projects, see Katz & Chard, 2000; Helm & Katz, 2001) that are a part of their curriculum, the children’s minds are fully engaged as they themselves find out how things work, what things are made of, what people around them do to contribute to their well-being, and so forth, as can be seen in many reports of project work in the early years. (See reports of projects in each issue of Early Childhood Research & Practice, http://ecrp.illinois.edu.) Furthermore, the usefulness and importance of being able to read, write, measure, and count become self-evident to children in the course of good project work.
Another factor to consider here is that in most cases, academic instruction puts children in a passive and receptive role, rather than in an active and interactive one. On the other hand, in investigations or projects, the children are active and take responsibility and initiative in determining the research questions and how to collect the relevant data, how to represent and to report it, and so forth (see Katz & Chard, 2000).
Another important consideration related to the distinctions between academic and intellectual goals and activities is that while many academic skills are both useful and essential, the question to raise here is a developmental one, namely: At what point in the course of development are academic exercises most appropriate? We all agree with the proposition that learning to read (and at the same time acquiring the disposition to be a reader) is a major educational goal. But just when this process of learning to read and write should be started, and with what intensity, raises many questions among those concerned with our youngest children.
One of the factors accounting for increasing interest in formulating clear outcomes and standards for preschool programs may be the recent and growing recognition of the role of stimulation in early brain development. However, Blair’s analysis of neurological research does not imply that formal academic instruction is the way to optimize early brain development (Blair, 2002). On the contrary, Blair proposes a neurobiological model of school readiness based on his analysis of recent neurological data, the implications of which are that preschool programs are best when they focus on social, emotional, and intellectual goals rather than narrow academics. Blair’s analysis emphasizes the positive role of early experiences that provoke self-regulation, initiative, and what he calls synchronous interaction in which the child is interactive with others rather than a mere passive recipient of isolated bits of information. On the basis of his model, an intellectually rather than academicallyfocused approach is most likely to yield desirable “school readiness” as well as longer-term benefits related to the goals of STEM education.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีอย่างน้อยสองจุดเน้นกับความสำคัญของเป้าหมายทางปัญญา แรกคือ ว่า มันเป็นเรื่องง่ายแสดงคิดไปว่า เพราะไม่ได้สัมผัสบางเด็กเพื่อความรู้ และทักษะที่เกี่ยวข้องกับ "โรงเรียนพร้อม" ที่พวกเขาขาดปัญญาสุขุมพื้นฐาน เช่นการทำความเข้าใจประสบการณ์ วิเคราะห์ hypothesize ทำนาย ทำกับเพื่อน ๆ ของเขาของพื้นหลังแต่ละมากขึ้น เด็กครอบครัวแนซ์มากอาจไม่ได้ถูกอ่านให้ หรือมีโอกาสไปค้างที่บ้านดินสอ แต่ผมแนะนำว่า เป็นความคิดที่ดีคิดว่า พวกเขาเกินไปมีจิตใจมีชีวิตชีวา แน่นอน ความท้าทายทางปัญญาที่เด็กจำนวนมากต้องเผชิญในการเผชิญกับสภาพแวดล้อมที่ล่อแหลมในละแวกใกล้เคียงจน มีแนวโน้มที่จะพบ และมักจะซับซ้อนสอง สุขุมปัญญาอาจลดลง หรือความเสียหายตามคำสั่งอย่างเป็นทางการมากเกินไป และก่อนวัยอันควร พวกเขาจะยังไม่น่าจะแข็งแรงขึ้น โดยของเล็กน้อยถ้าไม่ banal กิจกรรมมักเสนอในโปรแกรม หอศิลป์ และการดูแลอนุบาลลูก ในคำอื่น ๆ ในการปฏิบัติของเราก่อนวัยเรียนเด็กและโรงเรียนอนุบาล เราจะไม่ติดระหว่างเรียนทางวิชาการ หรือการตัด และการวางกิจกรรม "ศิลปะตู้เย็น" เยี่ยมเขตการศึกษาในอเมริกาตะวันตกของเราไม่นานที่ kindergartens ที่ได้นำมาใช้เป็นรูปปี "ตุ๊กตาหมี" ในห้องเรียนที่ ของเด็กคาดว่า "ดูและบอก" เกี่ยวกับ ตนเองหมี ตุ๊กตานับคอลเลกชัน การวัดความยาวการรับน้ำหนักของพวกเขา และแต่งเรื่องราวกับพวกเขาเป็นตัวหลัก กิจกรรมดังกล่าวจะคงไม่เป็นอันตราย และอาจจะมีความสนุกสนานสำหรับเด็ก สติปัญญาไม่มีเสน่ห์ หรือกระตุ้น และในมุมมองของฉัน พวกเขาอย่างดูถูกดูแคลนศักยภาพทางปัญญาของเด็ก แน่นอน ผมเชื่อว่าที่เรามักจะ overestimate เด็กเดิม และดูถูกดูแคลนสติปัญญาโดยคมชัด เมื่อเด็กมีส่วนร่วมในโครงการที่จะดำเนินการตรวจสอบวัตถุสำคัญ และเหตุการณ์รอบ ๆ พวกเขาที่พวกเขาได้พัฒนาคำถามวิจัย กำลังปัญญาของพวกเขามีโอกาสท่าน และวันทำงาน เป็นแนะนำตัวอย่างในส่วน ที่ต่อไปนี้ในหลักสูตรการตรวจสอบเหล่านี้ (ที่เรียกว่าเป็นโครงการ ดูทซและ Chard, 2000 พวงและทซ 2001) ที่เป็นส่วนหนึ่งของหลักสูตรของพวกเขา จิตใจเด็กจะหมั้นอย่างตัวเองค้นหากลไกการทำงาน อะไรสิ่งที่ทำ สิ่งที่คนทั่วไปทำจะนำไปสู่ความเป็นอยู่ที่ดี และอื่น ๆ สามารถเห็นในรายงานต่าง ๆ งานโครงการในช่วงปีแรก ๆ (ดูรายงานของโครงการในแต่ละประเด็นของช่วงวัยเด็กวิจัย และปฏิบัติ http://ecrp.illinois.edu) นอกจากนี้ ประโยชน์และความสำคัญของความสามารถในการอ่าน เขียน วัด และนับเป็นวีรกรรมเด็กในหลักสูตรของโครงการที่ดีได้อีกหนึ่งปัจจัยในการพิจารณาว่า ในกรณีส่วนใหญ่ คำแนะนำด้านการศึกษาทำให้เด็ก ในบทบาทแฝง และครอบครัว แทนในการใช้งาน และโต้ตอบเป็น บนมืออื่น ๆ สืบสวนหรือโครงการ เด็กมีการใช้งาน และความรับผิดชอบและความคิดริเริ่มในการกำหนดคำถามวิจัยและวิธีการเก็บรวบรวมข้อมูลที่เกี่ยวข้อง วิธี การแสดง และการรายงาน และต่อ ๆ (ดูทซและ Chard, 2000)พิจารณาสำคัญอื่นที่เกี่ยวข้องกับความแตกต่างระหว่างเป้าหมายทางวิชาการ และทางปัญญาและกิจกรรมคือทักษะทางวิชาการมากมาย มีทั้งมีประโยชน์ และจำเป็น คำถามยกนี่ หนึ่งพัฒนา คือ: ที่จุดใดในหลักสูตรการพัฒนามีวิชาการออกกำลังกายที่เหมาะสมที่สุด เราเห็นด้วยกับข้อเสนอต่อการเรียนรู้การอ่าน (และ ในเวลาเดียวกันที่ได้รับการจัดการจะ เป็นผู้อ่าน) เป็นเป้าหมายทางการศึกษาหลักการ แต่เพียง เมื่อกระบวนการของการเรียนรู้การอ่าน และเขียนควรเริ่ม ต้น และ มีความเข้ม ยกสิ่งหลายคำถามที่เกี่ยวข้องกับเด็กที่อายุน้อยที่สุดของเราหนึ่งของการบัญชีสำหรับการเพิ่มสนใจใน formulating ผลลัพธ์ชัดเจนและมาตรฐานสำหรับโปรแกรม preschool อาจรู้ล่าสุด และการเติบโตของบทบาทของการกระตุ้นพัฒนาสมองก่อน อย่างไรก็ตาม ของแบลร์วิเคราะห์วิจัยระบบประสาทได้เป็นว่าทางวิชาการคำแนะนำวิธีการเพิ่มประสิทธิภาพสมองเจริญ (แบลร์ 2002) ดอก แบลร์เสนอแบบ neurobiological ของโรงเรียนความพร้อมตามเขาวิเคราะห์ข้อมูลระบบประสาทล่าสุด ผลกระทบที่มีโปรแกรม preschool สุดเมื่อพวกเขาเน้นเป้าหมายที่สังคม อารมณ์ และปัญญามากกว่านักวิชาการที่แคบ วิเคราะห์ของแบลร์เน้นบทบาทบวกประสบการณ์ช่วงที่กระตุ้นควบคุมตนเอง ริเริ่ม และสิ่งที่เขาเรียกแบบซิงโครนัสโต้ตอบซึ่งเด็กจะโต้ตอบกับผู้อื่นมากกว่าผู้รับเพียงแฝงของแยกบิตของข้อมูล ตามแบบจำลองของเขา มีสติปัญญาแทนวิธีการ academicallyfocused ให้ต้อง "โรงเรียนความพร้อม" เป็นประโยชน์เยือนมักเกี่ยวข้องกับเป้าหมายของการศึกษาสเต็ม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีอย่างน้อยสองจุดที่จะเน้นในการเชื่อมต่อกับความสำคัญของเป้าหมายทางปัญญาที่มี แรกก็คือว่ามันเป็นเรื่องง่ายที่จะเข้าใจผิดคิดว่าเพราะเด็กเล็กบางคนยังไม่ได้รับการสัมผัสกับความรู้และทักษะที่เกี่ยวข้องกับ "ความพร้อมของโรงเรียน" พวกเขาขาดการแสดงออกทางปัญญาพื้นฐานเช่นจะทำให้ความรู้สึกของประสบการณ์ในการวิเคราะห์สมมติฐาน, ทำนายเช่นเดียวกับเพื่อนของพวกเขาจากภูมิหลังที่ร่ำรวยมาก เด็กมากครอบครัวมีรายได้ต่ำอาจจะไม่ได้รับการอ่านหรือมีโอกาสที่จะถือดินสอที่บ้าน แต่ผมขอแนะนำว่ามันเป็นความคิดที่ดีที่จะคิดว่าพวกเขาก็มีความคิดที่มีชีวิตชีวา อันที่จริงความท้าทายทางปัญญาที่เด็กหลายคนต้องเผชิญในการรับมือกับสภาพแวดล้อมที่ล่อแหลมในละแวกใกล้เคียงที่ไม่ดีมีแนวโน้มที่จะเป็นรูปธรรมและมีความซับซ้อนมัก.
ประการที่สองในขณะที่การแสดงออกทางปัญญาอาจจะลดลงหรือเกิดความเสียหายได้โดยการเรียนการสอนอย่างเป็นทางการมากเกินไปและก่อนวัยอันควรก็ยังไม่น่าจะ มีความเข้มแข็งโดยมากของกิจกรรมเล็ก ๆ น้อย ๆ หากไม่ได้ดาษดื่นเสนอบ่อย ๆ ในการดูแลเด็กก่อนวัยเรียนและโปรแกรมอนุบาล ในคำอื่น ๆ ในการปฏิบัติก่อนวัยเรียนและโรงเรียนอนุบาลของเราเราจะไม่ได้ถูกจับระหว่างบทเรียนทางวิชาการที่เป็นทางการหรือตัดและวาง "ศิลปะตู้เย็น" กิจกรรม ผมไปเยี่ยมโรงเรียนแห่งหนึ่งในรัฐทางตะวันตกของเราไม่นานที่ผ่านมาที่โรงเรียนอนุบาลได้นำมาใช้เป็นรูปแบบสำหรับปี "หมีเทดดี้." ในห้องเรียนที่แต่ละของเด็กที่คาดว่าจะ "แสดงและบอก" เกี่ยวกับหรือของเขา หมีเท็ดดี้ของเธอเองเพื่อนับคอลเลกชัน, การวัดความยาวของพวกเขาและได้รับน้ำหนักของพวกเขาและที่จะทำให้เรื่องราวกับพวกเขาเป็นตัวละครหลัก ในขณะที่กิจกรรมดังกล่าวอาจจะไม่เป็นอันตรายและอาจเป็นเรื่องสนุกสำหรับเด็กที่พวกเขาไม่ได้มีส่วนร่วมหรือกระตุ้นให้เกิดปัญญาและในมุมมองของพวกเขาอย่างจริงจังประมาทที่มีศักยภาพทางปัญญาของเด็ก อันที่จริงผมเชื่อว่าเรามีแนวโน้มที่จะประเมินเด็กในด้านวิชาการและประมาทพวกเขาปัญญา.
ในทางตรงกันข้ามเมื่อเด็กเล็กมีส่วนร่วมในโครงการที่พวกเขาดำเนินการตรวจสอบของวัตถุที่สำคัญและเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นรอบตัวพวกเขาที่พวกเขาได้มีการพัฒนาคำถามการวิจัยความสามารถทางปัญญาของพวกเขา มีโอกาสมากที่จะกระตุ้นให้เกิดการจ้างงานและกระหายที่แนะนำในตัวอย่างในส่วนที่ตามมา.
ในหลักสูตรของการตรวจสอบเหล่านี้ (ซึ่งจะเรียกว่าเป็นโครงการที่เห็นแคทซ์และชาร์ท, 2000; หางเสือและแคทซ์, 2001) ที่มี ส่วนหนึ่งของหลักสูตรของพวกเขาจิตใจของเด็ก ๆ มีส่วนร่วมอย่างเต็มที่ในขณะที่พวกเขาเองหาวิธีสิ่งที่ทำงานว่าสิ่งที่จะทำสิ่งที่คนรอบตัวพวกเขาทำเพื่อนำไปสู่ความเป็นอยู่ที่ดีของพวกเขาและอื่น ๆ ที่สามารถเห็นได้ในหลายรายงาน ของการทำงานของโครงการในปีแรก (ดูรายงานของโครงการในแต่ละปัญหาของเด็กปฐมวัยการวิจัยและการปฏิบัติ http://ecrp.illinois.edu.) นอกจากนี้ประโยชน์และความสำคัญของความสามารถในการอ่านเขียนวัดและนับเป็นตัวเองชัดเจนกับเด็ก ในหลักสูตรของการทำงานของโครงการที่ดี.
ปัจจัยอีกประการหนึ่งที่จะต้องพิจารณาว่านี่คือในกรณีส่วนใหญ่, การเรียนการสอนวิชาการทำให้เด็ก ๆ ในบทบาทและเปิดกว้างมากกว่าในการใช้งานและการโต้ตอบอย่างใดอย่างหนึ่ง ในอีกทางหนึ่งในการตรวจสอบหรือโครงการเด็กมีการใช้งานและมีความรับผิดชอบและความคิดริเริ่มในการกำหนดคำถามการวิจัยและวิธีการในการเก็บรวบรวมข้อมูลที่เกี่ยวข้องวิธีการรับรองและเพื่อรายงานและอื่น ๆ (ดู Katz & ชาร์ท 2000 .)
พิจารณาอีกประการหนึ่งที่สำคัญที่เกี่ยวข้องกับความแตกต่างระหว่างเป้าหมายทางวิชาการและทางปัญญาและกิจกรรมคือในขณะที่ทักษะทางวิชาการจำนวนมากมีทั้งประโยชน์และที่สำคัญคำถามที่จะยกที่นี่เป็นหนึ่งในการพัฒนาคือสิ่งที่จุดในหลักสูตรของการพัฒนาที่มีนักวิชาการ การออกกำลังกายที่เหมาะสมมากที่สุด? เราทุกคนเห็นด้วยกับข้อเสนอว่าการเรียนรู้การอ่าน (และในเวลาเดียวกันได้มาจำหน่ายจะเป็นผู้อ่าน) เป็นเป้าหมายของการศึกษาที่สำคัญ แต่เมื่อกระบวนการนี้ของการเรียนรู้การอ่านและเขียนควรจะเริ่มต้นและกับสิ่งที่รุนแรงทำให้เกิดคำถามมากมายในหมู่ผู้ที่เกี่ยวข้องกับเด็กที่อายุน้อยที่สุดของเรา.
หนึ่งในปัจจัยการบัญชีสำหรับดอกเบี้ยที่เพิ่มขึ้นในการกำหนดผลลัพธ์ที่ชัดเจนและมาตรฐานสำหรับโปรแกรมก่อนวัยเรียนอาจจะ ได้รับการยอมรับที่ผ่านมาและการเจริญเติบโตของบทบาทของการกระตุ้นในการพัฒนาสมองในช่วงต้น อย่างไรก็ตามการวิเคราะห์ของแบลร์ของการวิจัยทางระบบประสาทไม่ได้หมายความว่าการเรียนการสอนทางวิชาการอย่างเป็นทางการเป็นวิธีที่จะเพิ่มประสิทธิภาพการพัฒนาสมองในช่วงต้น (แบลร์, 2002) ในทางตรงกันข้าม, แบลร์ได้นำเสนอรูปแบบของความพร้อม neurobiological โรงเรียนอยู่บนพื้นฐานของการวิเคราะห์ของเขาของข้อมูลทางระบบประสาทที่ผ่านมาผลกระทบของการที่มีว่าโปรแกรมก่อนวัยเรียนที่ดีที่สุดเมื่อพวกเขามุ่งเน้นสังคมอารมณ์และสติปัญญาเป้าหมายมากกว่านักวิชาการแคบ การวิเคราะห์ของแบลร์เน้นบทบาทเชิงบวกจากประสบการณ์ในช่วงต้นที่กระตุ้นการควบคุมตนเองความคิดริเริ่มและสิ่งที่เขาเรียกว่าการทำงานร่วมกันในจังหวะที่เด็กมีการโต้ตอบกับคนอื่น ๆ มากกว่าเพียงผู้รับ passive ของบิตแยกข้อมูล บนพื้นฐานของรูปแบบของเขาสติปัญญามากกว่าวิธี academicallyfocused มีแนวโน้มที่จะให้ผลเป็นที่น่าพอใจ "ความพร้อมของโรงเรียน" เช่นเดียวกับผลประโยชน์ในระยะยาวที่เกี่ยวข้องกับเป้าหมายของการศึกษา STEM

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีอย่างน้อยสองจุดที่จะเน้นในการเชื่อมต่อกับความสำคัญของเป้าหมายทางปัญญา แรกคือว่ามันง่ายที่จะเข้าใจผิดคิดว่า เพราะเด็กบางคนยังไม่ได้เปิดเผยถึงความรู้และทักษะที่เกี่ยวข้องกับ " ความพร้อม " โรงเรียนขาดพื้นฐานทางปัญญาสุขุม เช่น เพื่อให้ความรู้สึกของประสบการณ์ วิเคราะห์ พบว่า , ,เช่นเดียวกับเพื่อนของภูมิหลังที่ร่ำรวยมากขึ้น เด็กของครอบครัวที่มีรายได้ต่ำมาก อาจจะไม่ได้อ่าน หรือได้โอกาสที่จะถือดินสอที่บ้าน แต่ฉันว่ามันเป็นความคิดที่ดีที่จะสันนิษฐานว่า พวกเขาก็มีจิตใจที่สดใส แน่นอนความท้าทายทางปัญญาที่หน้าเด็กมากมายในการรับมือกับสภาพแวดล้อมที่ไม่ปลอดภัยในย่านที่ยากจนมีแนวโน้มที่จะมากและมักจะซับซ้อน .
2 ในขณะที่ปัญญาความอาจจะลดลงหรือแม้กระทั่งความเสียหายมากเกินไปและคลอดก่อนกำหนดทางการสอนพวกเขายังไม่น่าจะมีความเข้มแข็ง โดยมากของจุกจิก ถ้ากิจกรรมไม่ซ้ำซากบ่อยเสนอ ในการดูแลเด็กปฐมวัย และหลักสูตรอนุบาล ในคำอื่น ๆในการปฏิบัติก่อนวัยเรียนและโรงเรียนอนุบาลของเรา เราไม่ติดระหว่างอย่างเป็นทางการวิชาการบทเรียนหรือตัดและวาง " กิจกรรม ตู้เย็น ศิลปะ "ผมเข้าเยี่ยมชมโรงเรียนในรัฐเวสเทิร์ของเราเมื่อไม่นานมานี้ ซึ่งในโรงเรียนได้ใช้เป็นเพลงสำหรับปี " ตุ๊กตาหมี " ในชั้นเรียนของแต่ละคนไว้เพื่อ " อวด " เกี่ยวกับตุ๊กตาหมีของเขาหรือเธอเอง ลองวัดความยาวของคอลเลกชัน และรับน้ำหนักของพวกเขา และแต่งเรื่องกับพวกเขาเป็นตัวละครหลักในขณะที่กิจกรรมดังกล่าวอาจเป็นอันตรายและอาจจะสนุกสำหรับเด็ก พวกเขาจะไม่ได้มีส่วนร่วมหรือการกระตุ้นสติปัญญาและในมุมมองของฉัน , พวกเขาอย่างจริงจังดูถูกศักยภาพทางสติปัญญาของเด็ก แน่นอน ผมเชื่อว่า เรามีแนวโน้มที่จะ อย่ามองข้ามเด็กด้านวิชาการและดูแคลนพวกเขาสติปัญญา .
โดยความคมชัดเมื่อ เด็กมีส่วนร่วมในโครงการที่พวกเขาตรวจสอบความประพฤติของวัตถุที่สำคัญและเหตุการณ์รอบ ๆพวกเขาที่พวกเขาได้พัฒนาคำถามการวิจัยของตน ความสามารถด้านสติปัญญามีโอกาสมากที่จะถูกกระตุ้น และตั้งหน้าตั้งตาใช้ตามที่แนะนำในตัวอย่างในส่วนที่ 1 .
ในหลักสูตรของการตรวจสอบเหล่านี้ ที่ถูกเรียกว่า โครงการดู Katz & chard , 2000 ; หางเสือ& Katz , 2001 ) ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของหลักสูตรของพวกเขา จิตใจของเด็กๆ พร้อมร่วมที่พวกเขารู้ว่ามันทำงานอย่างไร สิ่งที่ทำ สิ่งที่ผู้คนรอบ ๆพวกเขาทำเพื่อนำไปสู่การอยู่ดีกินดีของพวกเขาและอื่น ๆที่สามารถเห็นได้ในหลาย รายงานโครงงานในปีแรก ๆ( ดูรายงานของโครงการในแต่ละปัญหาของเด็กปฐมวัยวิจัย&การปฏิบัติ , http : / / ecrp . อิลลินอยส์ . edu ) นอกจากนี้ ประโยชน์และความสำคัญของการสามารถอ่าน , เขียน , วัด , และนับตนเองเป็นเด็กในหลักสูตรของโครงการดีๆ ทำงาน .
อีกปัจจัยที่ต้องพิจารณาที่นี่คือ ในกรณีส่วนใหญ่ , การสอนวิชาการ ทำให้เด็กในบทบาท passive และอ่อนไหวมากกว่าในการใช้งานและโต้ตอบ . บนมืออื่น ๆ ในการตรวจสอบหรือโครงการ เด็กที่ใช้งานและความรับผิดชอบและความคิดริเริ่มในการกำหนดคำถามการวิจัยและวิธีการเก็บรวบรวมข้อมูลที่เกี่ยวข้อง วิธีการแสดง และรายงาน และอื่น ๆ ( ดู Katz &
chard , 2000 )ปัจจัยอื่นที่สําคัญที่เกี่ยวข้องกับความแตกต่างระหว่างวิชาการและปัญญา เป้าหมาย และกิจกรรมต่างๆ คือ ขณะที่ทักษะทางวิชาการมากมายมีทั้งประโยชน์ และที่สำคัญ คำถามที่จะเพิ่มที่นี่เป็นพัฒนาการหนึ่ง คือในสิ่งที่จุดในหลักสูตรพัฒนาวิชาการแบบฝึกหัดที่เหมาะสมที่สุด ?เราเห็นด้วยกับข้อเสนอที่เรียนรู้ที่จะอ่าน ( และในเวลาเดียวกันได้รับการจัดการที่จะเป็นผู้อ่าน ) เป็นสาขาการศึกษา เป้าหมาย แต่เมื่อกระบวนการของการเรียนรู้ที่จะอ่านและเขียนนี้ควรจะเริ่มต้น และมีความรุนแรงอะไร ตั้งคําถามมากมายในหมู่ผู้ที่เกี่ยวข้องกับเด็กที่อายุน้อยที่สุดของเรา
.หนึ่งในปัจจัยที่บัญชีดอกเบี้ยที่เพิ่มขึ้นในการกำหนดผลลัพธ์ที่ชัดเจนและมาตรฐานสำหรับหลักสูตรปฐมวัย อาจเป็นล่าสุดและการรับรู้บทบาทของการกระตุ้นในการพัฒนาสมองก่อน แต่จากการวิเคราะห์ของแบลร์ของงานวิจัยทางประสาทวิทยาไม่ได้หมายความว่าทางการวิชาการสอน เป็นวิธีที่จะเพิ่มประสิทธิภาพการพัฒนาสมองแต่เช้า ( แบลร์ , 2002 ) ในทางตรงกันข้ามแบลร์ได้เสนอแบบจำลอง neurobiological ความพร้อมโรงเรียนตามการวิเคราะห์ของประสาทล่าสุดข้อมูล ผลกระทบที่ที่โปรแกรมก่อนวัยเรียนจะดีที่สุดเมื่อพวกเขามุ่งเน้นไปที่สังคม อารมณ์ และเป้าหมายทางปัญญามากกว่านักวิชาการแคบ การวิเคราะห์ของแบลร์เน้นบทบาทบวกก่อนประสบการณ์ที่ทำให้ตนเอง , ริเริ่ม ,และสิ่งที่เขาเรียกแบบปฏิสัมพันธ์ที่เด็กมีปฏิสัมพันธ์กับผู้อื่นมากกว่าจะเป็นผู้รับ passive เพียงบิตแยกข้อมูล บนพื้นฐานของแบบจำลองของเขา สติปัญญามากกว่า academicallyfocused วิธีการมีแนวโน้มที่จะให้ผลที่พึงประสงค์ " ความพร้อมของโรงเรียน " ตลอดจนผลประโยชน์ในระยะยาวที่เกี่ยวข้องกับเป้าหมายของการศึกษา .