Chapter Fifteen is basically an ove

Chapter Fifteen is basically an overview of the case, tying up any loose ends or questions that might still be lingering in the reader’s mind. This method of wrapping up is used frequently in detective stories, up to the modern day television show Monk. Clues are dropped at various points throughout the story but the reader never has enough knowledge to completely solve the case until this point, when the detective sums up the case.

This is unlike most other genres, where readers are used to finding things out as the characters do. But as Watson noted in Chapter Fourteen, detectives, unlike other people, do not like to disclose information beforehand; and Holmes would be the last to give up his talent to “dominate and surprise those who were around him.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บท Fifteen เป็นพื้นภาพกรณี ผูกปลาย loose ใด ๆ หรือคำถามที่อาจยังคงลิ้มรสในจิตใจของผู้อ่าน วิธีการตัดค่านี้ถูกใช้บ่อยในเรื่องราวของนักสืบ ถึงสมัยโทรทัศน์แสดงพระ ปมจะลดลงที่จุดต่าง ๆ ตลอดทั้งเรื่อง แต่ผู้อ่านไม่เคยมีความรู้เพียงพอเพื่อแก้ไขกรณีจนถึงจุดนี้ สมบูรณ์เมื่อนักสืบผลรวมค่ากรณีนี้จะแตกต่างจากประเภทอื่นมากที่สุด ที่ใช้อ่านเพื่อหาสิ่งที่ตัวทำ แต่ ตาม Watson ที่ระบุไว้ในบทที่สิบสี่ นักสืบ ซึ่งแตกต่างจากคนอื่น ไม่ชอบการเปิดเผยข้อมูลไว้ล่วงหน้า และโฮลมส์จะสุดท้ายที่ให้ค่าความสามารถของเขา "ครอง และแปลกใจคนรอบ ๆ เขา"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่สิบห้านั้นเป็นภาพรวมของกรณีที่ผูกปลายหลวมหรือคำถามใด ๆ ที่อาจจะยังคงอ้อยอิ่งอยู่ในใจของผู้อ่าน วิธีการห่อนี้มักจะถูกใช้ในเรื่องนักสืบถึงวันที่ทันสมัยรายการโทรทัศน์ที่พระภิกษุสงฆ์ เบาะแสจะลดลงตามจุดต่าง ๆ ตลอดทั้งเรื่อง แต่ผู้อ่านที่ไม่เคยมีความรู้พอที่จะสมบูรณ์แก้ปัญหากรณีจนถึงจุดนี้เมื่อนักสืบสรุปกรณี. นี้จะแตกต่างจากประเภทอื่น ๆ ส่วนใหญ่ที่ผู้อ่านจะใช้ในการหาสิ่งที่ออกเป็น ตัวละครที่ทำ แต่ในขณะที่วัตสันที่ระบุไว้ในบทที่สิบสี่นักสืบซึ่งแตกต่างจากคนอื่น ๆ ไม่ชอบที่จะเปิดเผยข้อมูลก่อน; โฮล์มส์และจะเป็นครั้งสุดท้ายที่จะให้ขึ้นความสามารถของเขาที่จะ "ครองและแปลกใจที่คนที่อยู่รอบ ๆ ตัวเขา."

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทที่สิบห้าเป็นภาพรวมของคดี ผูกขึ้นปลายหลวม หรือคำถามที่อาจจะยังวนเวียนในจิตใจของผู้อ่าน . วิธีการตัดขึ้นนี้ถูกใช้บ่อยในนิยายสืบสวนถึงพระวันการแสดงทางโทรทัศน์ที่ทันสมัยปมถูกทิ้งลงมาที่จุดต่าง ๆตลอดทั้งเรื่อง แต่อ่านไม่เคยมีความรู้เพียงพอที่จะสมบูรณ์แก้คดีจนถึงจุดนี้ เมื่อตำรวจสรุปคดี

นี้จะแตกต่างจากประเภทอื่น ๆส่วนใหญ่ ที่ผู้อ่านจะใช้เพื่อค้นหาสิ่งที่เป็นตัวละครอะไร แต่ที่วัตสันกล่าวในบทที่สิบสี่ นักสืบ แตกต่างจากคนอื่น ๆไม่ชอบที่จะเปิดเผยข้อมูลล่วงหน้า และโฮล์มส์จะเป็นคนสุดท้ายที่จะให้ความสามารถของเขาที่จะ " ครอง และแปลกใจ คนที่อยู่รอบ ๆเขา . "