3.5. Sorption kinetics of water vap

3.5. Sorption kinetics of water vapour and diffusion
coefficient of water
The sorption of water vapour in hydrophilic polymers is a
complex phenomenon. The presence of specific interactions
between water molecules and the hydrophilic sites on the
polymer backbone delays water vapour diffusion through the
film (Pereda et al., 2012). The kinetics of the water vapour
sorption are displayed in Fig. 3. All films followed the same
trend. The amount of adsorbed water increased with time. The
slope of kinetic curves and thus the adsorption rate was the
highest during the initial adsorption stage. CS film had a
significantly higher water sorption capacity than WP films.
After seven days, the final adsorbed water content was 0.19
and 0.38 gH2O gd.m.
1 for pure WP and for pure CS films,
respectively. During the experiment, films were plasticized by
water vapour and they swelled. Then, the mobility of both the
polymer segments and the water vapour was increased.
Consequently, the adsorption was facilitated. Similar behaviour
was previously reported for e.g. chitosan (Epure, Griffon,
Pollet, & Averous, 2011) or sodium caseinate films (Fabra,
Talens, & Chirald, 2010).
From kinetic data, apparent diffusion coefficients of water
were calculated. Results are given in Table 1. D ranged from
7.30  1015m2 s1 for pure WP film to 9.60  1015m2 s1 for
CS/WP bilayer film with the same layer thickness (CS40/WP40).
The diffusion of water vapour through a polymer matrix is a
consequence of random motions of individual molecules of the
species and it depends on the geometry of the film matrix
(Labuza & Hyman, 1998). For composite formulations, results
obtained in this study were lower than previously reported for
whey and whey-mesquite gum films (Oses et al., 2009) or
protein-gum films (Tomas, Saavedra, Cruz, Pedroza-Islas, & San
Martin, 2005). This can be attributed to both the different
structure and the orientation of macromolecular chains in
blend films. In addition, the different sorbing capacity of film
forming materials can also lead to different rates of water
vapour diffusion in final films, as reported in the present study.
3.6. Water vapour permeability
Due to the direct influence on the deteriorative reactions in
packed food products, WVP is the most important and
extensive property of bio-based polymer films. The high
WVP of most bio-based polymers makes them inappropriate
for several applications unless a combination of two or more of
them are employed (Arvanitoyannis & Biliaderis, 1998). The
WVP values at three RH gradients (33–0%, 75–30%, and 100–
30%) are given in Table 1. The WVP of all analyzed films ranged
from 0.55 to 3.72  1010 g m1 s1 Pa1. The WVP of both CS
and WP has been extensively studied by other authors
(Ferreira et al., 2009; Kokoszka et al., 2010; Kurek, Sˇ cˇetar,
et al., 2012; Labuza & Hyman, 1998).
It can be noticed that WVP increased when the RH
differential increased (from D33% to D45% and D70%). This
non-ideal behaviour is generally attributed to a structural
modification of the film. It is also related to the significant
hydrogen bonding interaction with water, to the plasticization
of the biopolymer by the water uptake, and to the film
swelling.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3.5 การดูดจลนพลศาสตร์ของไอน้ำและแพร่สัมประสิทธิ์ของน้ำดูดไอน้ำในโพลิเมอร์ hydrophilic จะเป็นปรากฏการณ์ที่ซับซ้อน สถานะของการโต้ตอบเฉพาะระหว่างโมเลกุลของน้ำและไซต์ hydrophilic บนไอน้ำแพร่ผ่านเลื่อนแกนหลักของพอลิเมอร์ฟิล์ม (Pereda et al., 2012) จลนพลศาสตร์ของไอน้ำดูดไว้ใน Fig. 3 ภาพยนตร์ทั้งหมดด้วยเหมือนกันแนวโน้มการ เพิ่มจำนวนน้ำ adsorbed มีเวลา ที่มีความชันของเส้นโค้งเดิม ๆ และทำให้อัตราการดูดซับสูงสุดในช่วงระยะเริ่มต้นการดูดซับ ฟิล์ม CS มีความอย่างมีนัยสำคัญสูงน้ำดูดกำลังกว่า WP ฟิล์มหลังจากเจ็ดวัน เนื้อหา adsorbed น้ำสุดท้าย 0.19และ 0.38 gH2O gd.m1 สำหรับ WP บริสุทธิ์ และบริสุทธิ์ CS ฟิล์มตามลำดับ ในระหว่างการทดลอง ฟิล์มถูก plasticized โดยไอน้ำและพวกเขา swelled แล้ว การเคลื่อนไหวของทั้งสองส่วนพอลิเมอร์และไอน้ำเพิ่มขึ้นดังนั้น การดูดซับที่อำนวย พฤติกรรมคล้ายกันมีรายงานก่อนหน้านี้สำหรับเช่นไคโตซาน (Epure, GriffonPollet, & Averous, 2011) หรือโซเดียม caseinate ฟิล์ม (FabraTalens, & Chirald, 2010)จากข้อมูลเดิม ๆ สัมประสิทธิ์การแพร่ชัดเจนน้ำคำนวณได้ ผลลัพธ์ที่ได้ในตารางที่ 1 D มา7.30 10 15m 2 s 1 สำหรับฟิล์ม WP บริสุทธิ์กับ 9.60 10 15 m 2 s 1 สำหรับฟิล์ม bilayer CS/WP มีความหนาชั้นเดียว (CS40/WP40)เป็นการแพร่ของไอน้ำผ่านเมทริกซ์พอลิเมอร์เป็นผลมาจากการสุ่มการเคลื่อนไหวของแต่ละโมเลกุลของการพันธุ์และขึ้นอยู่กับรูปทรงเรขาคณิตของเมทริกซ์ฟิล์ม(Labuza & Hyman, 1998) สำหรับสูตรผสม ผลลัพธ์ได้รับในการศึกษาไม่ต่ำกว่ารายงานก่อนหน้านี้ สำหรับเวย์และเวย์สไควท์เหงือกฟิล์ม (Oses et al., 2009) หรือฟิล์มโปรตีนกัม (โทมัส Saavedra ครูซ ไอ สลา Pedroza และซานมาร์ติน 2005) นี้สามารถบันทึกได้ทั้งสองแตกต่างโครงสร้างและการวางแนวของโซ่ macromolecular ในฟิล์มผสม นอกจากนี้ กำลังการผลิตที่ sorbing ต่าง ๆ ของฟิล์มยังสามารถนำวัสดุขึ้นรูปจะราคาแตกต่างกันของน้ำvapour แพร่ในฟิล์มสุดท้าย ในการศึกษาปัจจุบัน3.6. permeability ไอน้ำเนื่องจากมีอิทธิพลโดยตรงในปฏิกิริยา deteriorative ในบรรจุผลิตภัณฑ์อาหาร WVP เป็นสำคัญสุด และคุณสมบัติอย่างละเอียดของฟิล์มพอลิเมอร์ชีวภาพโดย สูงWVP ของโพลิเมอร์ชีวภาพที่ใช้ส่วนใหญ่ทำไม่เหมาะสมสำหรับใช้งานนอกจากการรวมกันของสองหรือมากกว่าพวกเขาเป็นเจ้าของ (Arvanitoyannis & Biliaderis, 1998) ที่ค่า WVP ที่ไล่ระดับสี RH 3 (33-0%, 75 – 30% และ 100 –30%) แสดงไว้ในตารางที่ 1 WVP ของฟิล์มวิเคราะห์ทั้งหมดที่อยู่ในช่วงจาก 0.55 3.72 10 10 g m 1 s 1 Pa 1 WVP ของ CS ทั้งและ WP ได้รับการศึกษาอย่างกว้างขวาง โดยคน(Ferreira et al., 2009 Kokoszka et al., 2010 Kurek, Sˇ cˇetarร้อยเอ็ด al., 2012 Labuza & Hyman, 1998)สามารถสังเกตว่า WVP เพิ่มเมื่อ RHแตกต่างกันเพิ่มขึ้น (จาก D33% D45% และ D70%) นี้โดยทั่วไปมีบันทึกพฤติกรรมที่ไม่เหมาะกับโครงสร้างการปรับเปลี่ยนฟิล์ม นอกจากนี้ยังมีการเกี่ยวข้องกับใบสำคัญไฮโดรเจนยึดติดต่อกับน้ำ ที่ plasticizationของ biopolymer ดูดซับน้ำ และภาพยนตร์บวม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3.5 จลนพลศาสตร์การดูดซับของไอน้ำและการกระจายค่าสัมประสิทธิ์ของน้ำการดูดซับของไอน้ำในพอลิเมอhydrophilic เป็นปรากฏการณ์ที่ซับซ้อน การปรากฏตัวของการมีปฏิสัมพันธ์เฉพาะระหว่างโมเลกุลของน้ำและสถานที่น้ำในกระดูกสันหลังลิเมอร์ความล่าช้าการแพร่กระจายไอน้ำผ่านภาพยนตร์(Pereda et al., 2012) จลนศาสตร์ของไอน้ำดูดซับจะปรากฏในรูป 3. ภาพยนตร์ทุกเรื่องเดียวกันตามแนวโน้ม ปริมาณของน้ำดูดซับเพิ่มขึ้นตามกาลเวลา ความชันของเส้นโค้งการเคลื่อนไหวและทำให้อัตราการดูดซับเป็นที่สูงที่สุดในระหว่างขั้นตอนการดูดซับเริ่มต้น ภาพยนตร์ซีมีความสามารถในการดูดซับน้ำสูงกว่าภาพยนตร์ WP. หลังจากเจ็ดวันปริมาณน้ำดูดซับสุดท้ายเป็น 0.19 และ 0.38 gH2O gd.m. ? 1 สำหรับ WP บริสุทธิ์และสำหรับภาพยนตร์ซีบริสุทธิ์ตามลำดับ ระหว่างการทดสอบฟิล์ม plasticized โดยไอน้ำและพวกเขาเพิ่มขึ้น จากนั้นการเคลื่อนไหวของทั้งสองกลุ่มพอลิเมอและไอน้ำที่เพิ่มขึ้น. ดังนั้นการดูดซับการอำนวยความสะดวก พฤติกรรมที่คล้ายกันมีรายงานก่อนหน้านี้เช่นไคโตซาน (Epure แร้ง, Pollet และ Averous 2011) หรือโซเดียมภาพยนตร์ caseinate (Fabra, Talens และ Chirald 2010). จากข้อมูลเกี่ยวกับการเคลื่อนไหวค่าสัมประสิทธิ์การแพร่กระจายที่ชัดเจนของน้ำจะถูกคำนวณ ผลที่จะได้รับในตารางที่ 1 D ตั้งแต่7.30? 10? s 15m2 1 สำหรับภาพยนตร์ที่จะบริสุทธิ์ WP 9.60? 10 15m2 s? 1 สำหรับซีเอส/ WP ภาพยนตร์ bilayer กับความหนาของชั้นเดียวกัน (CS40 / WP40). การแพร่กระจายของไอน้ำผ่านเมทริกซ์พอลิเมอเป็นผลมาจากการเคลื่อนไหวแบบสุ่มของแต่ละโมเลกุลของชนิดและมันขึ้นอยู่กับรูปทรงเรขาคณิตของเมทริกซ์ฟิล์ม(Labuza และ Hyman, 1998) สำหรับสูตรผสมผลที่ได้รับในการศึกษาครั้งนี้มีน้อยกว่าในรายงานก่อนหน้านี้สำหรับเวย์และเวย์ซีซั่นภาพยนตร์เหงือก(Oses et al., 2009) หรือภาพยนตร์โปรตีนเหงือก(โทมัส Saavedra, ครูซ Pedroza-Islas และซานมาร์ติน2005) นี้สามารถนำมาประกอบกับที่แตกต่างกันทั้งโครงสร้างและการวางแนวของโซ่โมเลกุลในภาพยนตร์ผสมผสาน นอกจากนี้กำลังการผลิตที่แตกต่างกันของ sorbing ฟิล์มขึ้นรูปวัสดุที่สามารถนำไปสู่อัตราที่แตกต่างกันของน้ำแพร่ไอในภาพยนตร์เป็นครั้งสุดท้ายตามที่รายงานในการศึกษาในปัจจุบัน. 3.6 การซึมผ่านไอน้ำเนื่องจากอิทธิพลโดยตรงต่อปฏิกิริยา deteriorative ในบรรจุผลิตภัณฑ์อาหาร, WVP เป็นสิ่งที่สำคัญมากที่สุดและสถานที่ให้บริการที่กว้างขวางของภาพยนตร์ลิเมอร์ชีวภาพที่ใช้ สูงWVP ที่สุดของโพลิเมอร์ชีวภาพที่ใช้ทำให้พวกเขาที่ไม่เหมาะสมสำหรับการใช้งานหลายเว้นแต่การรวมกันของสองคนหรือมากกว่าของพวกเขาที่ถูกว่าจ้าง(Arvanitoyannis และ Biliaderis, 1998) ค่า WVP ที่สามการไล่ระดับสี RH (33-0%, 75-30% และ 100 30%) จะได้รับในตารางที่ 1 ของทุก WVP วิเคราะห์ภาพยนตร์อยู่ในช่วง0.55-3.72? 10? 10 กรัม 1 s? 1 Pa 1 WVP ทั้งลูกค้าและWP ได้รับการศึกษาอย่างกว้างขวางโดยผู้เขียนอื่น ๆ(Ferreira et al, 2009;.. Kokoszka et al, 2010; Kurek, S cetar, et al, 2012;. Labuza และ Hyman, 1998). มันอาจจะเป็น สังเกตเห็นว่า WVP เพิ่มขึ้นเมื่อ RH ความแตกต่างที่เพิ่มขึ้น (จาก D33% ถึง D45 และ D70%%) นี้พฤติกรรมที่ไม่เหมาะเป็นโทษโดยทั่วไปให้กับโครงสร้างการปรับเปลี่ยนของภาพยนตร์เรื่องนี้ มันเป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องไปยังที่สำคัญการมีปฏิสัมพันธ์ไฮโดรเจนกับน้ำที่จะ Plasticization ของโพลิเมอร์ชีวภาพโดยการดูดซึมน้ำและภาพยนตร์บวม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3.5 . จลนศาสตร์การดูดซับไอน้ำและสัมประสิทธิ์การแพร่ของน้ำ

การดูดซับไอน้ำในพอลิเมอร์ที่ชอบน้ำเป็น
ปรากฏการณ์ที่ซับซ้อน การมีปฏิสัมพันธ์ระหว่างโมเลกุลของน้ำและเฉพาะ

น้ำบนเว็บไซต์ของพอลิเมอร์ความล่าช้าน้ำไอแพร่ผ่าน
ฟิล์ม ( เปเร et al . , 2012 ) จลนพลศาสตร์ของการดูดซับไอ
น้ำจะปรากฏในฟิค3 . ภาพยนตร์ทุกเรื่องตามแนวโน้มเดียวกัน

จํานวนดูดซับน้ำที่เพิ่มขึ้นกับเวลา
ความชันของเส้นโค้งพลังงานจลน์และดังนั้นอัตราการดูดซับคือ
สูงสุดในระหว่างขั้นตอนการเริ่มต้น ภาพยนตร์ CS ได้สูงกว่าความจุการดูดซับน้ำมากกว่า

WP ภาพยนตร์ อีก 7 วัน สุดท้ายดูดซับน้ำเนื้อหา 0.19
และ 0.38 gh2o GD . .
 1 WP และบริสุทธิ์บริสุทธิ์
CS ภาพยนตร์ตามลำดับ ในระหว่างการทดลอง โดยฟิล์ม plasticized
การระเหยน้ำและบวม แล้วการเคลื่อนไหวของทั้งสองกลุ่มโพลิเมอร์และไอน้ํา

จึงเพิ่มขึ้น การได้รับความสะดวก . คล้ายพฤติกรรม
ก่อนหน้านี้รายงาน เช่น ไคโตซาน ( epure กริฟฟอน pollet &
, , , averous 2011 ) หรือโซเดียมเคซีเนต ( fabra ภาพยนตร์ , talens
,
& chirald , 2010 )จากข้อมูลทางจลนพลศาสตร์ชัดเจนสัมประสิทธิ์การแพร่ความชื้นรวมของน้ำ
ได้ ผลลัพธ์ที่ได้ในตารางที่ 1 D มีค่าระหว่าง
7.30  10  15m2 S  1 บริสุทธิ์ WP ภาพยนตร์ 9.60  10  15m2 S  1
CS / WP โดยใช้ฟิล์มที่มีความหนาชั้นเดียวกัน ( cs40 / wp40 ) .
การแพร่ของไอน้ำผ่านพอลิเมอร์เมทริกซ์ คือผลของการสุ่มแต่ละ
การเคลื่อนที่ของโมเลกุลของ
ชนิดและขึ้นอยู่กับรูปทรงเรขาคณิตของเมทริกซ์ฟิล์ม
( labuza & Hyman , 1998 ) สำหรับคอมโพสิตสูตร ผลลัพธ์ที่ได้ในการศึกษานี้
ต่ำกว่าก่อนหน้านี้รายงาน
เวย์ whey Mesquite เหงือกภาพยนตร์ ( oses et al . , 2009 ) หรือ
ภาพยนตร์ฝรั่งโปรตีน ( โทมัส ครูซ pedroza islas าล ซา เวดรา , , ,
&ซานมาร์ติน , 2005 ) นี้สามารถนำมาประกอบกับทั้งสองแตกต่างกัน
โครงสร้างและการวางแนวของโซ่ใน macromolecular
ผสมผสานภาพยนตร์ นอกจากนี้ ที่แตกต่างกัน sorbing ความจุของภาพยนตร์
การขึ้นรูปวัสดุสามารถนำอัตราที่แตกต่างกันการแพร่ของไอน้ำ
ฟิล์มสุดท้าย ตามที่รายงานในการศึกษา .
3.6 น้ำไอน้ำซึมผ่าน
เนื่องจากอิทธิพลโดยตรงต่อปฏิกิริยา deteriorative ใน
ผลิตภัณฑ์บรรจุอาหาร wvp เป็นสิ่งสำคัญที่สุดและ
คุณสมบัติที่กว้างขวางของไบโอพอลิเมอร์จากภาพยนตร์ สูงที่สุดของไบโอพอลิเมอร์จาก wvp

ทำให้พวกเขาไม่เหมาะสมสำหรับการใช้งานหลาย เว้นแต่การรวมกันของสองคนหรือมากกว่าของพวกเขาเป็นลูกจ้าง (
arvanitoyannis & biliaderis , 1998 )
wvp ค่า 3 ไล่ Rh ( 33 ) % 0 , 75 – 30 % และ 100 –
30% ) จะได้รับในตารางที่ 1 การ wvp ทั้งหมดวิเคราะห์ภาพยนตร์จาก 0.55 มีค่า
372  10  10 G M  1 S  1 ป่า  1 การ wvp ทั้ง CS
และ WP ได้รับอย่างกว้างขวางใช้อื่น ๆผู้เขียน
( Ferreira et al . , 2009 ; kokoszka et al . , 2010 ; kurek , S ˇ C ˇ etar
, et al . , 2012 ; labuza & Hyman , 1998 ) .
สามารถสังเกตเห็นว่า wvp เพิ่มขึ้นเมื่อความชื้นสัมพัทธ์
อนุพันธ์เพิ่มขึ้น ( จาก d33 ) d45 % และ d70 % ) นี้ไม่เหมาะ
พฤติกรรมโดยทั่วไปเกิดจากการปรับเปลี่ยนโครงสร้าง
ของภาพยนตร์มันยังเกี่ยวข้องกับอย่างมีนัยสำคัญ
พันธะไฮโดรเจนปฏิสัมพันธ์กับน้ำ เพื่อ plasticization
ของเบาหวานชนิดที่ 2 โดยการดูดน้ำ และภาพยนตร์
บวม