It was still the most perfect day t

It was still the most perfect day to him so far in his twenty-one years of life. Remembering the Autumn day and the way the leaves fell to the ground, reflecting on the way the other smiled at him, and remembering that first hello made the decision he was about to make so much easier.

He came back to reality as he pulled up in front of the apartment complex across town where he was picking up his date. He pulled out his phone to let him know he had arrived.

"You look ridiculous."

Junho groaned and shook his head. "Chansung, not you too." He mumbled.

Chansung shrugged. "Nichkhun-hyung sent me a picture before you left."

"He's so dead."

Chansung laughed and shook his head. "Let's just go. I'm starving."

Dinner went as it usually did. There was conversation about Junho's job; there was even more conversation on how much Chansung hated his classes and the fact that his teachers always gave homework. Dessert was served; they always shared one dessert.

"How about we go to the park?" Junho asked as he laced his fingers with Chansung's once they walked out of the restaurant. "I don't want to go home yet."

Chansung simply looked at the slightly older male for a moment before shrugging and nodding. The park, much like the restaurant they had just exited, meant a lot to the both of them.

The park was where they had met. The restaurant was where Chansung had asked Junho out.

After walking about two times around the park, the two boys stopped at the swing set and Chansung sat down; Junho didn't.

Junho knelt down in front of where Chansung had sat.

"What are you doing?" Chansung's eyes widened. "Junho. Ge-get on a swing. What are..."

Junho shook his head. "You've always beaten me at being first. You paid for our first meal; you asked me out; you gave me our first kiss; you were the first to say 'I love you'... But, it's my turn to be the first to do something..."

"Junho..."

"Will you hush and let me speak?" Junho raised an eyebrow, sighing. "Through rain and snow I'll cherish you; I'll take care of you through hardships and troubles, I'll always be there... All the many days we'll spend together...All I have to give you is my love; that's all I've got to offer... I know I lack many things but not my love; I'll look out and take care of you. Will you promise me just one thing? No matter what happens, we'll always love each other... That's all." He paused and looked directly into Chansung's eyes. "Will you marry me?"

Chansung was silent for a moment before he wiped a few tears from his eyes and tackled Junho onto the ground with a very happy, passionate kiss. "Yes. I will. I do."

Comments

Comments are moderated. Keep it cool. Critical is fine, but if you're rude to one another (or to us), we'll delete your stuff. Have fun and thanks for joining the conversation!


Micky_Kunz (Dec 11, 2011 23:46:21) says:
Awww >////<
View All Reply

Capsicle (Dec 8, 2011 18:48:13) says:
I loved it~ >

^ Back to Top

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มันก็ยังคงเป็นวันที่สมบูรณ์แบบที่สุดให้กับเขาเพื่อให้ห่างไกลในยี่สิบเอ็ดของเขาปีของชีวิต ความทรงจำในวันฤดูใบไม้ร่วงและทางใบล้มลงกับพื้นสะท้อนให้เห็นถึงวิธีการอื่น ๆ ที่ยิ้มให้เขาและจดจำว่าสวัสดีเป็นครั้งแรกทำให้การตัดสินใจที่เขากำลังจะทำมากขึ้น.

เขากลับมาสู่ความเป็นจริงในขณะที่เขาดึงขึ้นในหน้าของอพาร์ตเมนต์ในเมืองที่เขาถูกยกขึ้นวันที่ของเขา เขาดึงออกมาโทรศัพท์ของเขาที่จะให้เขารู้ว่าเขาได้มาถึง.

"คุณดูไร้สาระ."

จุนโฮครางและส่ายหัว "ชานซองไม่ได้คุณเกินไป." เขาพึมพำ.

ชานซองยักไหล่ "นิชคุณพี่ส่งฉันภาพก่อนที่คุณจะออกจาก."

"เขาตายดังนั้น."

ชานซองหัวเราะและส่ายหัว"ขอเพียงแค่ไป. ฉันกำลังหิว."

ไปรับประทานอาหารค่ำที่มันมักจะไม่ มีการสนทนาเกี่ยวกับงานของจุนโฮ; มีแม้แต่การสนทนาเพิ่มเติมเกี่ยวกับวิธีมากชานซองเกลียดการเรียนและความเป็นจริงของเขาว่าครูของเขามักจะให้การบ้าน ของหวานเสิร์ฟ. พวกเขามักจะใช้ร่วมกันอย่างใดอย่างหนึ่งของหวาน

"วิธีการเกี่ยวกับที่เราไปที่สวนสาธารณะหรือไม่"จุนโฮถามในขณะที่เขาเจือนิ้วมือข​​องเขากับของชานซองเมื่อพวกเขาเดินออกมาจากร้านอาหาร." ฉันไม่ต้องการที่จะกลับบ้านยัง. "

ชานซองก็มองไปที่ชายที่มีอายุมากกว่าเล็กน้อยสำหรับสักครู่ก่อนที่จะยักและพยักหน้า. สวนสาธารณะ เหมือนร้านอาหารที่พวกเขาได้ออกเพียงหมายมากกับทั้งสองของพวกเขา.

สวนสาธารณะเป็นสถานที่ที่พวกเขาได้พบ. ร้านอาหารได้ที่ชานซองจุนโฮได้ถามออก.

หลังจากที่เดินประมาณสองครั้งต่อรอบสวน, เด็กผู้ชายสองคนหยุดอยู่ที่ชุดแกว่งและชานซองนั่งลงจุนโฮไม่ได้

จุนโฮคุกเข่าลงที่ด้านหน้าของที่ชานซองได้นั่ง

"สิ่งที่คุณกำลังทำอะไร".. ตาของชานซองกว้างขึ้น "จุนโฮ. ge-ได้รับในการแกว่ง. สิ่งที่เป็น ... "

จุนโฮส่ายหัว "คุณได้ตีเสมอฉันที่เป็นครั้งแรกที่คุณจ่ายสำหรับอาหารมื้อแรกของเรา. คุณถามฉันออกคุณให้ฉันจูบแรกของเราคุณเป็นคนแรกที่บอกว่า 'ผมรักคุณ' ... แต่ก็เปิดของฉันจะเป็นคนแรกที่จะทำบางสิ่งบางอย่าง ... "

" จุนโฮ ... "

" คุณจะเงียบและให้ฉันพูด "จุนโฮยกคิ้ว, ถอนหายใจ." ผ่านฝนและหิมะ i ' จะหวงแหนคุณฉันจะดูแลคุณผ่านความยากลำบากและปัญหาที่ผมมักจะมี ... ทั้งหมดหลายวันที่เราจะใช้เวลาอยู่ด้วยกัน ...ทั้งหมดที่ฉันต้องให้คุณคือความรักของเรานั่นคือทั้งหมดที่ฉันมีให้ ... ฉันรู้ว่าฉันขาดหลายสิ่งหลายอย่าง แต่ไม่ได้ความรักของเราฉันจะมองออกและดูแลคุณ คุณจะสัญญาว่าฉันเป็นเพียงแค่สิ่งหนึ่งที่? ไม่ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นเราก็จะรักกัน ... นั่นคือทั้งหมดที่. "เขาหยุดและมองตรงเข้าไปในดวงตาของชานซอง." คุณจะแต่งงานกับฉัน "

ชานซองก็เงียบไปครู่หนึ่งก่อนที่เขาจะเช็ดน้ำตาไม่กี่จากตาของเขาและจัดการจุนโฮลงบนพื้นดินที่มีความสุขมากหลงใหลจูบ "ใช่. ฉันจะ. ฉันทำ."



ความเห็นความเห็นจะถูกตรวจสอบ ให้มันเย็น ที่สำคัญเป็นเรื่องปกติ แต่ถ้าคุณกำลังหยาบคายกับคนอื่น (หรือเรา) เราจะลบข้อมูลของคุณ ! มีความสุขและขอขอบคุณสำหรับการเข้าร่วมการสนทนา


micky_kunz (11 ธันวาคม 2011 23:46:21) พูดว่า:
awww> / / / / <
ดูทั้งหมดตอบ

capsicle (8 ธันวาคม 2011 18:48:13) พูดว่า:
i รักมัน ~ <3
ตอบดูทั้งหมด

ดูความเห็นทั้งหมด >>


กลับไปที่ ด้านบน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ได้ยังวันสมบูรณ์แบบที่สุดกับเขาจนในปีชีวิตของเขาเมืองทองธานี จดจำวันฤดูใบไม้ร่วงและวิธีการใบไม้ตกถึงพื้นดิน บรรยากาศแบบอื่น ๆ ยิ้มที่เขา และจำสวัสดีแรกที่ตัดสินใจกำลังจะทำได้ง่ายมากด้วย

เขากลับมาจริง ตามที่เขาดึงขึ้นหน้าอพาร์ทเมนท์ซับซ้อนข้ามเมืองที่เขาถูกเก็บค่าวันที่ของเขา เขาดึงออกจากโทรศัพท์ของเขาให้เขารู้ว่า เขามาถึง

"คุณดูน่าหัวเราะด้วย"

Junho groaned และจับศีรษะของเขา " Chansung คุณไม่เกินไป" เขา mumbled.

Chansung ยักไหล่ "Nichkhun-hyung ส่งฉันรูปก่อนคุณซ้าย"

"เขาเสียมาก"

Chansung หัวเราะ และจับศีรษะของเขา "เราก็ไป หิว"

ก็เย็นเป็นปกติ มีการสนทนาเกี่ยวกับงานของ Junho มีการสนทนามากยิ่งขึ้นบนจำนวน Chansung ขี้เกียจเรียนของเขาและความจริงที่ว่า ครูเขาให้การบ้านเสมอ ของหวานแนะนำ พวกเขาร่วมกันหวานหนึ่งเสมอ

"ประมาณว่าเราไปสวน"Junho ขอเป็นเขา laced นิ้วมือของเขากับของ Chansung เมื่อเดินออกจากร้าน"ไม่อยากจะกลับบ้านได้"

Chansung ก็มองชายเล็กช่วง shrugging และ nodding ปาร์ค มากเช่นร้านอาหารที่ออกจะมีเพียงจาก หมายถึง จำนวนมากของพวกเขาทั้งนั้น

สวนถูกที่พวกเขาได้พบ อาหารถูกที่ Chansung ถาม Junho ออก

หลังจากเดินสองครั้งสวน เด็กผู้ชายสองคนหยุดชุดสวิงและ Chansung เสาร์ลง Junho ไม่

Junho knelt ลงหน้าที่ Chansung มีเสาร์

"จะทำอะไร" ตาของ Chansung widened "Junho Ge-รับตัว บ้าง... "

Junho จับศีรษะของเขา "คุณได้เสมอตีฉันที่กำลังแรก คุณจ่ายสำหรับมื้อแรกของเรา คุณถามว่า คุณให้ฉันจูบแรกของเรา คุณมีแรกว่า 'ฉันรักคุณ' ... แต่ ฉันให้เปิดก่อนจะทำอะไร..."

"Junho..."

"จะคุณปิด และผมพูดได้อย่างไร" Junho ยกคิ้ว sighing "ฝนและหิมะ ฉันจะแหนคุณ ฉันจะดูแลคุณผ่านลำบากและปัญหา เสมอจะมี... หลายวันเราจะใช้กัน...ทั้งหมดที่มีเพื่อให้ความรักของฉัน นั่นคือทั้งหมดที่ฉันมีให้... ฉันรู้ว่า ฉันขาดหลายสิ่งแต่ไม่รัก ฉันจะมองออก และดูแลคุณ จะคุณสัญญาฉันสิ่งหนึ่ง ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เราจะเสมอรักกัน... ที่ได้ทั้งหมด" เขาหยุดชั่วคราว และมองเข้าไปในตาของ Chansung "จะคุณแต่งงานกับฉันหรือ"

Chansung ถูกเงียบครู่ก่อนเช็ดน้ำตากี่จากตาของเขา และสำหรับ Junho บนพื้นดินที่มีจูบกระตือรือร้น มีความสุขมาก "ใช่ ฉันจะ ฉันทำ"

เห็น

เห็นจะถูกตรวจสอบ ให้มันเย็น สำคัญจะดี แต่ถ้าคุณหยาบอื่น (หรือเรา), เราจะลบของคุณ มีความสนุกสนานและขอบคุณสำหรับการเข้าร่วมการสนทนา!


Micky_Kunz (11 dec, 2011 23:46:21) กล่าวว่า:
กม. > ///<
View ตอบกลับทั้งหมด

Capsicle (8 dec, 2011 18:48:13) กล่าวว่า:
ฉันรัก ~ < 3
ดูตอบกลับทั้งหมด

ดูข้อคิดเห็นทั้งหมด >>


กลับด้านบน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แต่ก็ยังไม่มากที่สุดวันที่สมบรูณ์แบบที่จะทำให้ท่านอยู่ห่างในยี่สิบปีแล้วว่าเขายังมีชีวิต เมื่อนึกถึงวันในฤดูใบไม้ร่วงนี้และวิธีที่ใบที่ร่วงลงไปที่พื้นสะท้อนถึงบนเส้นทางที่อื่นๆที่ยิ้มให้เขาและจดจำสวัสดีเป็นครั้งแรกที่ทำให้การตัดสินใจที่เขากำลังจะทำให้ง่ายขึ้นมาก.

เขากลับมาในความเป็นจริงเมื่อเขาถูกดึงขึ้นมาในทางด้านหน้าของอพาร์ทเมนท์คอมเพล็กซ์ที่อยู่ทางฝั่งด้านตรงข้ามเมืองที่ซึ่งเขาเป็นการหยิบขึ้นมาวันที่ของเขา เขาถูกดึงออกไปโทรศัพท์ของเขาจะปล่อยให้เขารู้ว่าเขาได้มาถึง.

"คุณมองเรื่องตลก"

junho ครางและส่ายหัวของเขา " chansung ไม่คุณเกินไป"เขาต้องการ.

chansung ยักไหล่ " nichkhun - hyung ส่งผม ภาพ ที่ก่อนออก."

"เขาตายแล้ว"ดังนั้น"

chansung หัวเราะและส่ายหน้า"ปล่อยให้เป็นเพียงไป ผมหิว"

ไปเป็นอาหารมื้อค่ำโดยปกติก็ มีการพูดคุยในเรื่องงานของ junho มีมากยิ่งขึ้นไปอีกการสนทนาเกี่ยวกับวิธีการมาก chansung เกลียดชั้นเรียนของเขาและความจริงที่ว่าครูอาจารย์ของเขาอยู่เสมอทำให้การบ้าน จัดให้บริการของหวานเป็นที่หนึ่งของหวานใช้ร่วมกันเสมอ.

"เราจะเดินทางเพื่อไปยัง Park" junho ถามเขาเป็นผ้าพับไว้นิ้วของเขาพร้อมด้วยของ chansung เมื่อเขาเดินออกจากร้านอาหาร "ผมไม่ต้องการไปยังไม่กลับบ้าน"

chansung เลือกมองที่ตัวผู้ที่โตขึ้นสำหรับช่วงเวลาก่อนจิ้มๆลงและผง ที่สวนสนุก,เหมือนกับที่ร้านอาหาร 1 ร้านที่มีอยู่ออกจากโปรแกรม,ก็ตั้งใจว่าจะเป็นจำนวนมากในการที่ทั้งสองของเขา.

ที่สวนสนุกเป็นสถานที่ซึ่งพวกเขาได้พบกันได้. ร้านอาหารที่เป็นสถานที่ซึ่ง chansung ก็ถาม junho ออกมา.

หลังจากเดินไปเดินมาสองครั้งโดยรอบอุทยานสองคนที่หยุดที่ตั้งค่าโล้ชิงช้าและ chansung นั่ง junho ไม่ได้..คุกเข่า

junho ลงในทางด้านหน้าของที่นั่ง chansung .

"คุณทำอะไรอยู่หรือไม่?"ดวงตาของ chansung ขยายวงกว้างออกไป " junho . GE - ได้รับอยู่บนชิงช้าได้ อะไรคือ"

junho ส่ายหน้า "คุณได้ถูกตีผมที่เป็นคนแรกเสมอ คุณชำระเงินสำหรับอาหารมื้อแรกของเราท่านถามผมออกไปคุณทำให้ผมจูบครั้งแรกของเราท่านก็เป็นครั้งแรกที่จะบอกว่า"ฉันรักคุณ' แต่มันเป็นผมจะเป็นคนแรกที่จะทำอะไรสักอย่าง"

" junho "

"คุณจะเงียบและปล่อยให้ผมพูดหรือไม่?" junho ยกถอนหายใจคิ้ว "จากหิมะและฝนตกผมจะต้องระลึกถึงคุณผมจะได้รับการดูแลของคุณผ่านทางปัญหาและยากลำบากผมจะอยู่ที่นั่นอยู่เสมอ หลายวันที่เราจะได้ใช้ช่วงเวลาเข้าด้วยกันผมมีให้คุณคือความรักของผมนั่นคือทั้งหมดผมก็จะจัดให้บริการ ฉันรู้ว่าฉันไม่มีสิ่งต่างๆมากมายแต่ไม่ได้รักของฉันฉันจะออกไปดูและใช้ความระมัดระวังของคุณ คุณจะสัญญากับฉันเพียงสิ่งหนึ่ง ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเราจะรักกันอยู่เสมอ นั่นคือทั้งหมด"เขาหยุดและมองโดยตรงเข้าไปในดวงตาของ chansung "คุณจะแต่งงานกับฉันหรือไม่?"

chansung ก็เงียบไปครู่หนึ่งก่อนที่เขาจะถูกลบไปแล้วน้ำตาไม่กี่นาทีจากสายตาของเขาและเราเอาชนะ junho ลงบนพื้นโดยจูบมีความกระตือรือร้นมีความสุขเป็นอย่างมาก "ใช่ครับ. ฉันจะ ฉันจะทำอย่างไร"



ความคิดเห็นข้อเสนอแนะชะลอตัวลง ทำให้เครื่องเย็น ที่สำคัญเป็นเรื่องที่ดีแต่ถ้าหากคุณมีอย่างรุนแรงกับหนึ่งอีกคนหนึ่ง(หรือเพื่อเรา)เราจะลบสิ่งของของคุณ มีความสนุกสนานและขอขอบคุณสำหรับการเข้าร่วมการสนทนา!


micky_kunz ( 11 ธ.ค. 201123 : 46 : 21 )กล่าวว่า:
awww > //// <
ดูทั้งหมดตอบกลับ

capsicle ( 8 ธ.ค. 201118 : 48 : 13 )กล่าวว่า:
ผมชอบมัน~< 3
ดูดูตอบกลับ

ทั้งหมดความคิดเห็นทั้งหมด>>


กลับไปด้านบน