“Kyaaaaa?!”Ruth lost her balance an

“Kyaaaaa?!”

Ruth lost her balance and flailed her arms wildly as she fell towards the ground. Koutarou easily caught her since he was right in front of her.

“Are you okay, Ruth-san?”

“Mas― n-no, Satomi-sama! I'm fine, t-thank you!”

Having been caught off guard from being suddenly pushed, Ruth almost called Koutarou her Master in front of others. Shaken by those things, Ruth's voice faltered. In the next moment, she realized that she was being held in Koutarou's arms and her face turned red.

“Ah, ah, eh?! Uhm...”

Ruth couldn't form any words. There were so many things she wanted to tell him, but she couldn't find the words to convey it. Ruth opened and closed her mouth countless times in an attempt to form words, but the only thing she could do was shed tears.

“...Ruth-san”

Koutarou noticed Ruth crying in his arms, and reached his right hand out towards her cheek to wipe her tears away. But since her tears wouldn't stop, he wiped a second and a third time.

“U-Uhm... I...”

Ruth didn't know what to do or what to say, and simply entrusted herself to Koutarou.

“...Welcome back, Ruth-san”

“Ah...”

The moment she heard that, Ruth figured out something she wanted to say. And she went all-out to turn it into words.

“...I'm back... Satomi-sama...”

They were words she had so often spoken. But Ruth had never tried harder to form those words.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"Kyaaaaa ?"นางรูธสูญเสียสมดุลของเธอ และ flailed แขนอย่างดุเดือดเป็นล้มลงสู่พื้นดิน Koutarou ได้จับเธอตั้งแต่ด้านหน้าของเธอ"คุณโอเค นางรูธ-ซาน""ไม่มี n, Mas― Satomi เน สบายดี t-ขอบคุณ"มีการจับยามจากก็ถูกผลัก รูเกือบเรียกว่า Koutarou หลักของเธอต่อหน้าผู้อื่น ด้วยเสียงเขย่า โดยสิ่งเหล่านั้น พูดตะกุกตะกักใน ในช่วงเวลาถัดไป เธอรู้ว่า เธอถูกจัดขึ้นใน Koutarou ของแขน และใบหน้าเปิดสีแดง"อา อา เอ๊ะ Uhm..."รูไม่ฟอร์มคำ มีหลายสิ่งที่เธอต้องการบอกเขา แต่เธอไม่สามารถหาคำที่จะถ่ายทอดได้ รูเปิด และปิดปากของเธอครั้งนับไม่ถ้วนในความพยายามที่จะฟอร์มคำ แต่สิ่งเดียวที่เธอทำคือ หลั่งน้ำตา“... นางรูธ-ซาน"Koutarou สังเกตเห็นรูที่ร้องไห้ในอ้อมแขนของเขา และถึงมือขวาของเขาออกไปทางแก้มเช็ดน้ำตาของเธอไป แต่เนื่องจากน้ำตาของเธอไม่หยุด เขาคอยเป็นเวลาสองสาม"U-Uhm... I...”ไม่รู้จะทำอย่างไรหรือสิ่งที่จะพูด ธและก็จัดเองเพื่อ Koutarou“... ยินดีต้อนรับ นางรูธ-ซาน""อา..."ในขณะที่เธอได้ยินว่า รูคิดว่าสิ่งที่เธอต้องการพูด และเธอไปทั้งหมดออกเพื่อเปลี่ยนให้เป็นคำ“... ฉันกลับมาแล้ว Satomi มา..."พวกเขาเป็นคำพูดที่เธอได้พูดบ่อย แต่รูมีไม่เคยหนักแบบคำเหล่านั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"Kyaaaaa ?!" รู ธ เสียการทรงตัวของเธอและ flailed อ้อมแขนของเธออย่างดุเดือดขณะที่เธอลดลงสู่พื้นดิน Koutarou ได้อย่างง่ายดายจับเธอตั้งแต่เขาอยู่ตรงหน้าของเธอ. "คุณโอเครู ธ ซัง?" "Mas- N-ไม่มี Satomi-sama! ผมสบายดี, T-thank you! " ได้รับการติด off guard จากการถูกผลักดันอย่างกระทันหันโดยรู ธ เกือบจะเรียกว่า Koutarou โทของเธอต่อหน้าคนอื่น เขย่าโดยสิ่งเหล่านั้นเสียงของรู ธ สะดุด ในช่วงเวลาต่อมาเธอรู้ว่าเธอถูกกักตัวไว้ในอ้อมแขน Koutarou และใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดง. "Ah ah, เอ๊ะ ?! อืม ... " รูทไม่สามารถสร้างคำใด ๆ มีหลายสิ่งหลายอย่างที่เธออยากจะบอกเขา แต่เธอไม่สามารถหาคำในการถ่ายทอดความมัน รู ธ เปิดและปิดปากของเธอนับครั้งไม่ถ้วนในความพยายามที่จะสร้างคำ แต่สิ่งเดียวที่เธอทำได้คือหลั่งน้ำตา. " ... รู ธ ซัง" Koutarou สังเกตเห็นรู ธ ร้องไห้อยู่ในอ้อมแขนของเขาและถึงมือขวาของเขาออกไปของเธอ แก้มจะเช็ดน้ำตาของเธอออกไป แต่เนื่องจากน้ำตาของเธอจะไม่หยุดเขาเช็ดเป็นครั้งที่สองและครั้งที่สาม. "U-Uhm ... ฉัน ... " รู ธ ไม่ทราบว่าจะทำหรือสิ่งที่จะพูดและก็รับความไว้วางใจตัวเองเพื่อ Koutarou " ... ยินดีต้อนรับกลับรู ธ ซัง" "อ่า ... " ช่วงเวลาที่เธอได้ยินมาว่ารูทคิดว่าสิ่งที่เธออยากจะบอกว่า และเธอไปทั้งหมดออกเพื่อทำให้มันกลายเป็นคำพูด. " ... ฉันกลับมาแล้ว ... ซาโตมิซามะ ... " พวกเขาเป็นคำพูดที่เธอได้จึงมักจะพูด แต่รู ธ ไม่เคยพยายามที่ยากในรูปแบบคำพูดเหล่านั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" kyaaaaa ? ! "รูธ เสียการทรงตัว และ flailed แขนของเธออย่างบ้าคลั่ง เธอล้มลงกับพื้น โคทาโร่จับง่ายๆเธอตั้งแต่เขาอยู่ตรงหน้าเธอ" เป็นอะไร รูธ ซาน "" แต่ผมอยาก . . . ซาโตมิซามะ ! ผมสบายดี ขอบคุณนะ ! "มีถูกจับออกยามถูกก็ผลัก รูธเกือบเรียกโคทาโร่เจ้านายของเธอต่อหน้าคนอื่น รู้สึกหวั่นไหวกับสิ่งเหล่านั้น เสียงของรูธโยกเยก ในเวลาต่อมา เธอตระหนักว่าเธอได้ถูกจัดขึ้นใน โคทาโร่คือแขนและใบหน้าของเธอกลายเป็นสีแดง" อ๊ะ อ๊ะ เอ๊ะ ! อืม . . . . . . . "รูธไม่รูปแบบใด ๆ คำ มีหลายสิ่งที่เธออยากจะบอกเขา แต่เธอไม่สามารถหาคำพูดที่จะสื่อ รูเปิดและปิดปากของเธอนับครั้งไม่ถ้วนในความพยายามที่จะสร้างคำ แต่สิ่งเดียวที่เธอทำได้คือร้องไห้" . . . . . . . รูซัง "โคทาโร่สังเกตเห็นรูท ร้องไห้ในอ้อมกอดของเขา และถึงมือขวาของเขาไปที่แก้มเพื่อเช็ดน้ำตาของเธอทันที แต่น้ำตาของเธอไม่ยอมหยุด เขาเช็ดเป็นครั้งที่สอง และครั้งที่สาม" u-uhm . . . . . . . ฉัน . . . "รูธ ไม่รู้จะทำอะไร หรือพูดอะไร และเพียงแค่ให้ตัวเอง โคทาโร่ ." . . . . . . . ยินดีต้อนรับ รูธ ซัง "" อ่า . . . . . . . "ตอนที่เธอได้ยินว่า รูธ รู้แล้วว่าสิ่งที่เธอต้องการจะพูด และเธอไปทั้งหมดจะเปลี่ยนเป็นคำพูดได้" . . . . . . . ผมกลับมาแล้ว . . . . . . . ซาโตมิซามะ . . . . . . . "มันเป็นคำพูดที่เธอได้จึงมักจะพูด แต่รูธ เคยพยายาม รูปแบบคำเหล่านั้น