My name is Chia-feng Hsieh, and my

My name is Chia-feng Hsieh, and my English name is Ryan. I was born on May 30, 1989 in the town of Lukang famous for its historic sites, eight important scenes, twelve famous locations, and many delicious snacks. There are five members in my family, including my parents, my younger sisters, and I. My father is a worker who makes the mirrors on motorcycles in a factory. My mother is a tailor who sews jeans at home. I have two younger sisters, both are undergraduates in the Chaoyang University of Technology; the eldest is a senior at the Department of Information Management, and the youngest is a freshman at the Department of Insurance. I am a graduate student at the Department of Foreign Languages and Literatures, National Chung Hsing University.

I have become confident since I got 300 points at Level 1 in the exam of Saxoncourt Tests for Young Learners of English on April 4, 2001. I even got the first Merit Certificate in my life because of doing well in the exam of English Listening Comprehension when I was in the second year of Junior High school. Hence, I made up my mind to study at the Department of Foreign Languages and Literatures in my university life when I was in the third year of Junior High school. When I was a high school student, my English teacher assigned my classmates and I to attend the Contest of English Vocabulary, but unfortunately I got a little bit of a bad score. In the entrance exam for university, I got good scores and became an undergraduate at the Department of Foreign Languages and Literatures, Chung Hua University. But when I went to the Linguistics course at the first class I discovered I was unable to understand what my teacher said. I became a little bit sad I even regretted my foolish decision to enter this department. But the miracle came when I decided to give up. Accidentally, I discovered another interest. I was so happy to go to the Western Literature classes. I liked to hear many literary stories like Bible and Greek Mythology. I liked to hear our teacher analyze literary articles. Her teaching made us think more about the meaning of literary articles. These classes also made me have a habit to practice writing essays before the mid-term or final exam. Because of her relationship, I like to read and my reading ability became better than in the past. I often get very good scores in every literature class. Hence, I made up my mind to study at the Department of Foreign Languages and Literatures as the goal of majoring in English literature in my college life. Gradually, I adapted to the teaching methods which our teacher taught and acquired much knowledge in the different fields of English, such as Linguistics, Phonetics, Teaching Method and Methodology, and so on. I even got excellent grades in exams and got five Merit Certificates in my university life. Also I acquired the Certificate of General English Proficiency at the Level of Elementary when I was a freshman and got 605 scored points in the TOEIC Exam when I was a junior. I passed the entrance exam of graduate school before I graduated from Chung Hua University. So I am a graduate student at the Department of Foreign Languages and Literatures, National Chung Hsing University now. I hope I can learn more knowledge about English literatures. I have even stronger ambitions to acquire the Certificate of General English Proficiency at the Level of High-Intermediate before I am awarded the Degree of Master of Arts in Foreign Languages and Literatures (English Language and Literature) as my present goal.

In my spare time, I like to listen to popular music, write some articles, journals, reflections, and stories on my blogs, chat with my friend on MSN messenger, watch TV programs, including Taiwanese soap operas, idol plays, Korean dramas, cartoons, English TV series and films, talk shows, and variety shows, sing popular songs, and read fiction.

I have no any working experience in my school life. I only have some experiences of instructing my sisters, my university classmates, and my cousin in English. Also I have an experience of lecturing although I talked too fast due to how I was nervous easily when I look at so many audience members. For example, my teacher who teaches me English literature recommends me to give a lecture about how to get good scores in literature courses to her students when I was a junior. Because I always do well in the literature courses, and am interested in English literatures, and have a sense of responsibility, my classmates always select me as their leader when doing literature reports. Although I have no part-time job, I still get thirty-four thousand dollars’ worth of scholarships in my university life. Because I don’t have any part-time job, I have leisure time to attend the CHU Department of Foreign Languages& Literatures Student Association 12th and work as a deputy Chief Information Officer whose job was to manage the Student Association 12th’s blog, for instances, upload our meeting minutes and photographs in our album and taking photographs in some activities when I was a junior. I learned how to assist people to solve their problems from this job. Unfortunately, I quit the job because my body became weaker than before. When I was a senior, I attend the graduation performances as a guy who operates the captions in the performances. We went through many difficult tasks for the preparations of our graduation performance. I also experienced a difficulty, but I overcame it and learned how to sacrifice myself to make the performance operate smoothly.

My motto is never give up even if you meet difficulties. When I was a junior, my teacher who teaches Methodology took my classmates and I to the Sagor Kindergarten to demonstrate our teaching. In the demonstration, I performed badly for some reason. The student was so young and active, but my partner and I aren’t vivacious, and so nervous. After the teaching demonstration, I was frustrated; I would even like to give up the forthcoming teaching demonstration. But my friend encouraged me and told me that you don’t know you get success or fail before the teaching demonstration but if you give up now, you are a loser. So why not try it? So I decided to make efforts to prepare the teaching demonstration. The result is I did well on the demonstration even my teacher told me I have potential in teaching English. After the demonstration, I know the importance of never giving up even if you meet difficulties.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ชื่อของฉันคือ เจียเฟิง Hsieh และชื่อภาษาอังกฤษคือ Ryan ผมเกิดบน 30 พฤษภาคม 1989 เมืองของลีมีชื่อเสียงเป็นที่ท่องเที่ยวประวัติศาสตร์ ฉากสำคัญ 8, 12 สถานที่มีชื่อเสียง และอาหารอร่อยมาก มี 5 สมาชิกในครอบครัวของฉัน พ่อ น้องสาวของฉันอายุน้อยกว่า และฉัน พ่อคือ ผู้ให้กระจกในรถจักรยานยนต์ในโรงงาน แม่เป็นช่างตัดเสื้อที่ sews กางเกงยีนส์ที่บ้าน มีน้องสาวคนที่สอง ทั้งสูง ๆ ในเฉาหยางมหาวิทยาลัยเทคโนโลยี คนเป็นอาวุโสในแผนกข้อมูลจัดการ และอายุน้อยที่สุดคือ วิชาฯ ที่แผนกประกัน ผมเป็นนักศึกษาปริญญาที่ภาควิชา ภาษาต่างประเทศ และ Literatures มหาวิทยาลัยแห่งชาติ Chung Hsing I have become confident since I got 300 points at Level 1 in the exam of Saxoncourt Tests for Young Learners of English on April 4, 2001. I even got the first Merit Certificate in my life because of doing well in the exam of English Listening Comprehension when I was in the second year of Junior High school. Hence, I made up my mind to study at the Department of Foreign Languages and Literatures in my university life when I was in the third year of Junior High school. When I was a high school student, my English teacher assigned my classmates and I to attend the Contest of English Vocabulary, but unfortunately I got a little bit of a bad score. In the entrance exam for university, I got good scores and became an undergraduate at the Department of Foreign Languages and Literatures, Chung Hua University. But when I went to the Linguistics course at the first class I discovered I was unable to understand what my teacher said. I became a little bit sad I even regretted my foolish decision to enter this department. But the miracle came when I decided to give up. Accidentally, I discovered another interest. I was so happy to go to the Western Literature classes. I liked to hear many literary stories like Bible and Greek Mythology. I liked to hear our teacher analyze literary articles. Her teaching made us think more about the meaning of literary articles. These classes also made me have a habit to practice writing essays before the mid-term or final exam. Because of her relationship, I like to read and my reading ability became better than in the past. I often get very good scores in every literature class. Hence, I made up my mind to study at the Department of Foreign Languages and Literatures as the goal of majoring in English literature in my college life. Gradually, I adapted to the teaching methods which our teacher taught and acquired much knowledge in the different fields of English, such as Linguistics, Phonetics, Teaching Method and Methodology, and so on. I even got excellent grades in exams and got five Merit Certificates in my university life. Also I acquired the Certificate of General English Proficiency at the Level of Elementary when I was a freshman and got 605 scored points in the TOEIC Exam when I was a junior. I passed the entrance exam of graduate school before I graduated from Chung Hua University. So I am a graduate student at the Department of Foreign Languages and Literatures, National Chung Hsing University now. I hope I can learn more knowledge about English literatures. I have even stronger ambitions to acquire the Certificate of General English Proficiency at the Level of High-Intermediate before I am awarded the Degree of Master of Arts in Foreign Languages and Literatures (English Language and Literature) as my present goal. In my spare time, I like to listen to popular music, write some articles, journals, reflections, and stories on my blogs, chat with my friend on MSN messenger, watch TV programs, including Taiwanese soap operas, idol plays, Korean dramas, cartoons, English TV series and films, talk shows, and variety shows, sing popular songs, and read fiction. I have no any working experience in my school life. I only have some experiences of instructing my sisters, my university classmates, and my cousin in English. Also I have an experience of lecturing although I talked too fast due to how I was nervous easily when I look at so many audience members. For example, my teacher who teaches me English literature recommends me to give a lecture about how to get good scores in literature courses to her students when I was a junior. Because I always do well in the literature courses, and am interested in English literatures, and have a sense of responsibility, my classmates always select me as their leader when doing literature reports. Although I have no part-time job, I still get thirty-four thousand dollars’ worth of scholarships in my university life. Because I don’t have any part-time job, I have leisure time to attend the CHU Department of Foreign Languages& Literatures Student Association 12th and work as a deputy Chief Information Officer whose job was to manage the Student Association 12th’s blog, for instances, upload our meeting minutes and photographs in our album and taking photographs in some activities when I was a junior. I learned how to assist people to solve their problems from this job. Unfortunately, I quit the job because my body became weaker than before. When I was a senior, I attend the graduation performances as a guy who operates the captions in the performances. We went through many difficult tasks for the preparations of our graduation performance. I also experienced a difficulty, but I overcame it and learned how to sacrifice myself to make the performance operate smoothly. My motto is never give up even if you meet difficulties. When I was a junior, my teacher who teaches Methodology took my classmates and I to the Sagor Kindergarten to demonstrate our teaching. In the demonstration, I performed badly for some reason. The student was so young and active, but my partner and I aren’t vivacious, and so nervous. After the teaching demonstration, I was frustrated; I would even like to give up the forthcoming teaching demonstration. But my friend encouraged me and told me that you don’t know you get success or fail before the teaching demonstration but if you give up now, you are a loser. So why not try it? So I decided to make efforts to prepare the teaching demonstration. The result is I did well on the demonstration even my teacher told me I have potential in teaching English. After the demonstration, I know the importance of never giving up even if you meet difficulties.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ชื่อของฉันคือเจียฮ Hsieh และชื่อภาษาอังกฤษของฉันคือไรอัน ผมเกิดเมื่อวันที่ 30 พฤษภาคม 1989 ในเมือง Lukang ชื่อเสียงสำหรับสถานที่ประวัติศาสตร์ของแปดฉากสำคัญสิบสองสถานที่ที่มีชื่อเสียงและของว่างอร่อย ๆ อีกมากมาย มีห้าคนในครอบครัวของฉันรวมทั้งพ่อแม่ของฉันน้องสาวของฉันและฉันพ่อของฉันเป็นคนงานที่ทำให้กระจกบนรถจักรยานยนต์ในโรงงานได้ แม่ของฉันเป็นช่างตัดเสื้อที่เย็บกางเกงยีนส์ที่บ้าน ฉันมีน้องสาวสองคนทั้งสองเป็นนักศึกษาระดับปริญญาตรีใน Chaoyang มหาวิทยาลัยเทคโนโลยี; คนโตเป็นผู้อาวุโสที่กระทรวงการจัดการข้อมูลและอายุน้อยที่สุดที่เป็นน้องใหม่ที่กรมการประกันภัย ฉันเป็นนักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษาที่ภาควิชาภาษาต่างประเทศและวรรณกรรมแห่งชาติ Chung Hsing มหาวิทยาลัย. ฉันมีความมั่นใจตั้งแต่ผมได้รับ 300 จุดที่ระดับ 1 ในการสอบแบบทดสอบ Saxoncourt สำหรับเด็กของอังกฤษในวันที่ 4 เมษายน 2001 ผมยัง ได้รับรองบุญเป็นครั้งแรกในชีวิตของฉันเพราะทำดีในการสอบภาษาอังกฤษฟังเข้าใจเมื่อผมอยู่ในปีที่สองของโรงเรียนมัธยม ดังนั้นฉันขึ้นใจของฉันไปเรียนต่อที่ภาควิชาภาษาต่างประเทศและวรรณกรรมในชีวิตมหาวิทยาลัยของฉันเมื่อฉันถูกในปีที่สามของโรงเรียนมัธยม เมื่อฉันเป็นนักเรียนมัธยม, ครูสอนภาษาอังกฤษที่ได้รับมอบหมายของฉันเพื่อนร่วมชั้นของฉันและฉันจะเข้าร่วมการประกวดของคำศัพท์ภาษาอังกฤษ แต่โชคร้ายที่ฉันได้นิด ๆ หน่อย ๆ ของคะแนนน้อยมาก ในการสอบเข้ามหาวิทยาลัยผมได้คะแนนที่ดีและกลายเป็นระดับปริญญาตรีที่ภาควิชาภาษาต่างประเทศและวรรณกรรมจุงมหาวิทยาลัยหัวหิน แต่เมื่อผมไปแน่นอนภาษาศาสตร์ที่ชั้นแรกที่ผมค้นพบฉันไม่สามารถที่จะเข้าใจสิ่งที่ครูของฉันบอกว่า ฉันกลายเป็นเศร้านิด ๆ หน่อย ๆ ผมก็รู้สึกเสียใจที่ตัดสินใจโง่ของฉันที่จะเข้าสู่แผนกนี้ แต่ความมหัศจรรย์มาเมื่อฉันตัดสินใจที่จะให้ขึ้น บังเอิญผมค้นพบที่น่าสนใจอีก ฉันมีความสุขมากที่จะได้ไปเรียนวรรณคดีตะวันตก ฉันชอบที่จะได้ยินเรื่องราววรรณกรรมมากมายเช่นพระคัมภีร์และตำนานกรีก ฉันชอบที่จะได้ยินครูของเราวิเคราะห์บทความวรรณกรรม การเรียนการสอนของเธอทำให้เราคิดเกี่ยวกับความหมายของบทความวรรณกรรม ชั้นเรียนเหล่านี้ยังทำให้ผมมีนิสัยในการฝึกเขียนเรียงความก่อนที่ระยะกลางหรือการสอบขั้นสุดท้าย เพราะความสัมพันธ์ของเธอผมชอบที่จะอ่านและความสามารถในการอ่านของฉันกลายเป็นดีขึ้นกว่าในอดีตที่ผ่านมา ผมมักจะได้รับคะแนนที่ดีมากในชั้นเรียนวรรณกรรมทุก ดังนั้นฉันขึ้นใจของฉันไปเรียนต่อที่ภาควิชาภาษาต่างประเทศและวรรณกรรมเป็นเป้าหมายของเอกในวรรณคดีอังกฤษในชีวิตของวิทยาลัยของฉัน ค่อยๆผมปรับให้เข้ากับวิธีการสอนที่ครูสอนของเราและได้รับความรู้มากในสาขาที่แตกต่างของภาษาอังกฤษเช่นภาษาศาสตร์สัทศาสตร์, การเรียนการสอนวิธีการและวิธีการและอื่น ๆ ผมยังได้เกรดที่ดีเยี่ยมในการสอบและได้รับใบรับรองห้าบุญในชีวิตมหาวิทยาลัยของฉัน นอกจากนี้ผมได้มารับรองทั่วไปภาษาอังกฤษในระดับประถมเมื่อฉันเป็นครั้งแรกและได้คะแนน 605 คะแนนในการสอบ TOEIC เมื่อฉันเป็นจูเนียร์ ฉันผ่านการสอบเข้าของโรงเรียนที่จบการศึกษาก่อนที่จะจบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยชุงหัว ดังนั้นฉันเป็นนักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษาที่ภาควิชาภาษาต่างประเทศและวรรณกรรมแห่งชาติ Chung Hsing มหาวิทยาลัยในขณะนี้ ฉันหวังว่าฉันสามารถเรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับความรู้วรรณกรรมภาษาอังกฤษ ฉันมีความทะเยอทะยานที่แข็งแกร่งที่จะได้รับหนังสือรับรองของนายพลวัดความรู้ภาษาอังกฤษที่ระดับสูงระดับกลางก่อนที่ข้าพเจ้าได้รับปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิตในภาษาต่างประเทศและวรรณกรรม (อังกฤษภาษาและวรรณคดี) เป็นเป้าหมายในปัจจุบันของฉัน. ในเวลาว่างของฉัน ผมชอบที่จะฟังเพลงที่เป็นที่นิยมเขียนบทความบางวารสารการสะท้อนความเห็นและเรื่องราวในบล็อกของฉัน, แชทกับเพื่อนของฉันใน messenger MSN, ชมรายการโทรทัศน์รวมทั้งละครน้ำเน่าไต้หวัน, ไอดอลเล่นละครเกาหลี, การ์ตูน, อังกฤษทีวี ซีรีส์และภาพยนตร์ทอล์กโชว์และรายการวาไรตี้ที่เป็นที่นิยมร้องเพลงและอ่านนิยาย. ผมไม่มีประสบการณ์การทำงานในชีวิตโรงเรียนของฉัน ฉันมีเพียงแค่บางส่วนของประสบการณ์สอนน้องสาวของฉัน, เพื่อนร่วมชั้นของมหาวิทยาลัยของฉันและลูกพี่ลูกน้องของฉันในภาษาอังกฤษ นอกจากนี้ผมมีประสบการณ์ในการบรรยายถึงแม้ว่าผมได้พูดคุยอย่างรวดเร็วเกินไปเนื่องจากวิธีการที่ฉันรู้สึกประหม่าได้อย่างง่ายดายเมื่อฉันมองไปที่ผู้ชมจำนวนมาก ยกตัวอย่างเช่นครูที่สอนฉันวรรณคดีอังกฤษแนะนำให้ฉันเพื่อให้การบรรยายเกี่ยวกับวิธีการที่จะได้รับคะแนนที่ดีในการเรียนวรรณคดีให้กับนักเรียนของเธอเมื่อผมเป็นจูเนียร์ เพราะฉันมักจะทำดีในหลักสูตรวรรณคดีและสนใจในวรรณกรรมภาษาอังกฤษและมีความรู้สึกของความรับผิดชอบร่วมชั้นของฉันมักจะเลือกผมเป็นผู้นำของพวกเขาเมื่อทำรายงานวรรณกรรม แม้ว่าผมจะมีงาน part-time ไม่ฉันยังคงได้รับ 34,000 ดอลลาร์มูลค่าของทุนการศึกษาในชีวิตมหาวิทยาลัยของฉัน เพราะผมไม่ได้มีงานใด ๆ ส่วนเวลาที่ฉันมีเวลาว่างที่จะเข้าร่วมชูกรมภาษาต่างประเทศและวรรณกรรมสมาคมนักเรียน 12 และทำงานเป็นรองประธานเจ้าหน้าที่ฝ่ายสารสนเทศที่มีหน้าที่คือการจัดการสมาคมนักเรียนบล็อก 12 สำหรับกรณี อัพโหลดนาทีการประชุมของเราและรูปถ่ายในอัลบั้มของเราและการถ่ายภาพในกิจกรรมบางอย่างเมื่อผมเป็นจูเนียร์ ผมได้เรียนรู้วิธีการที่จะช่วยให้คนที่จะแก้ปัญหาของพวกเขาจากงานนี้ น่าเสียดายที่ผมลาออกจากงานเพราะร่างกายของฉันกลายเป็นปรับตัวลดลงกว่า แต่ก่อน เมื่อผมเป็นรุ่นพี่ผมเข้าร่วมการแสดงที่สำเร็จการศึกษาในฐานะที่เป็นคนที่ดำเนินคำอธิบายในการแสดง เราเดินผ่านงานที่ยากมากสำหรับการเตรียมความพร้อมของการปฏิบัติงานที่สำเร็จการศึกษาของเรา ผมยังมีประสบการณ์ความยากลำบาก แต่ผมเอาชนะมันและเรียนรู้วิธีที่จะเสียสละตัวเองเพื่อให้ประสิทธิภาพการทำงานได้อย่างราบรื่นทำงาน. คำขวัญของฉันคือไม่เคยยอมแพ้แม้ว่าคุณจะพบกับความยากลำบาก เมื่อฉันเป็นจูเนียร์ครูที่สอนวิธีการเอาเพื่อนร่วมชั้นของฉันและฉันไปที่โรงเรียนอนุบาล Sagor แสดงให้เห็นถึงการเรียนการสอนของเรา ในการสาธิตที่ผมทำไม่ดีด้วยเหตุผลบางอย่าง นักเรียนจึงหนุ่มสาวและใช้งาน แต่พันธมิตรของฉันและฉันไม่ได้มีชีวิตชีวาและประสาท หลังจากการสาธิตการเรียนการสอนที่ผมผิดหวัง; ฉันยังต้องการที่จะให้ขึ้นการสาธิตการเรียนการสอนที่กำลังจะมา แต่เพื่อนของฉันได้รับการสนับสนุนผมและบอกผมว่าคุณไม่ทราบว่าคุณจะได้รับความสำเร็จหรือความล้มเหลวก่อนที่จะสาธิตการเรียนการสอน แต่ถ้าคุณให้ขึ้นตอนนี้คุณเป็นผู้แพ้ ดังนั้นทำไมไม่ลองหรือไม่ ดังนั้นผมจึงตัดสินใจที่จะทำให้ความพยายามที่จะเตรียมความพร้อมการสาธิตการเรียนการสอน ผลที่ได้คือผมได้เป็นอย่างดีในการสาธิตแม้ครูของฉันบอกฉันที่ฉันมีศักยภาพในการเรียนการสอนภาษาอังกฤษ หลังจากการสาธิตที่ฉันรู้ถึงความสำคัญของการไม่ให้ขึ้นแม้ว่าคุณจะพบกับความยากลำบาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชื่อของฉันคือเจียฟงเส และชื่อภาษาอังกฤษคือ ไรอัน ผมเกิดวันที่ 30 พฤษภาคม พ.ศ. 2532 ในเมือง Lukang ชื่อเสียงเว็บไซต์ของประวัติศาสตร์ แปดฉากสำคัญ 12 แห่ง ที่มีชื่อเสียงและมีขนมแสนอร่อย . มีห้าสมาชิกในครอบครัว ได้แก่ พ่อแม่ น้องสาวของฉันและฉัน พ่อของฉันเป็นคนที่ทำให้กระจกบนรถจักรยานยนต์ในโรงงานแม่ของฉันเป็นผู้ตัดเย็บกางเกงยีนส์ที่บ้าน ผมมีน้องชาย 2 คน ทั้งสองเป็นนักศึกษาระดับปริญญาตรีในมหาวิทยาลัยเทคโนโลยี คนโตเป็นรุ่นพี่ที่ภาควิชาการจัดการสารสนเทศ และคนสุดท้องเป็นน้องใหม่ที่กรมประกันภัย ผมเป็นนักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษาที่ภาควิชาภาษาต่างประเทศ และวรรณกรรม มหาวิทยาลัยแห่งชาติ .

ฉันมีความมั่นใจ เพราะฉันได้ 300 คะแนน อยู่ในระดับ 1 ในการสอบแบบทดสอบ saxoncourt นักศึกษาหนุ่มอังกฤษในวันที่ 4 เมษายน 2544 ผมมีใบรับรองบุญแรกในชีวิต ก็ทำได้ดีในการสอบของความเข้าใจในการฟังภาษาอังกฤษ ตอนผมอยู่ปี 2 โรงเรียนมัธยมต้น ดังนั้นผมตัดสินใจไปศึกษาต่อที่ภาควิชาภาษาและวรรณคดีในมหาวิทยาลัยชีวิตของฉันเมื่อฉันอยู่ม. 3 โรงเรียน เมื่อผมเป็นนักเรียน ม.ปลาย ภาษาอังกฤษ ครูของฉันมอบหมายเพื่อนร่วมชั้นของฉันและฉันเข้าร่วมประกวดคำศัพท์ภาษาอังกฤษ แต่โชคร้ายที่ฉันได้รับเล็กน้อยของคะแนนไม่ดี ในการสอบเข้ามหาวิทยาลัยผมได้คะแนนดี และเป็นนักศึกษาระดับปริญญาตรี ภาควิชาภาษาและวรรณคดีต่างประเทศ มหาวิทยาลัย Hua Chung แต่เมื่อฉันไปที่ภาษาศาสตร์ที่ชั้นหนึ่ง ฉันค้นพบว่า ฉันสามารถเข้าใจสิ่งที่ครูพูด ผมก็เศร้านิดหน่อยฉันก็เสียใจที่โง่ๆของฉันตัดสินใจที่จะเข้าสู่แผนกนี้ แต่ปาฏิหาริย์มา เมื่อฉันตัดสินใจที่จะยอมแพ้ โดยบังเอิญ ,ผมค้นพบที่น่าสนใจอีก ฉันมีความสุขมากที่จะไปเรียนวรรณคดีตะวันตก ฉันชอบที่จะได้ยินเรื่องราววรรณคดีหลายชนิด เช่น คัมภีร์และเทพนิยายกรีก . ฉันชอบที่จะได้ยินอาจารย์วิเคราะห์บทความวรรณศิลป์ แม่สอนให้เราคิดถึงความหมายของบทความวรรณศิลป์ ชั้นเรียนเหล่านี้ยังทำให้ฉันมีนิสัยการฝึกการเขียนเรียงความก่อนระยะกลางหรือสอบไฟนอลเพราะความสัมพันธ์ของเธอ , ฉันชอบที่จะอ่านและความสามารถในการอ่านของฉันดีขึ้นกว่าในอดีต ฉันมักจะได้คะแนนดีมากในวรรณคดีทุกชั้นเรียน ดังนั้น ฉันตัดสินใจไปศึกษาต่อที่ภาควิชาภาษาและวรรณคดีเป็นเป้าหมายของ เอกวรรณคดีอังกฤษในชีวิตมหาลัย ค่อย ๆ