The Ponte Vecchio Bridge straddles

The Ponte Vecchio Bridge straddles the River Arno in the heart of Florence. It was first documented in the year 996 and is believed to have been built during Roman times. Today, the bridge is still a busy hub of activity and a central part of Florentine culture.
In the summer of 1944, as the Nazi’s withdraw from the city during World War Two, it was the only bridge to be spared from destruction. This was the result of a direct order from Adolf Hitler who wanted to “preserve” the beauty of Florence.
The bridge was originally lined with butcher’s shops, but in 1565 with the construction of the Vasari corridor above it, the butcher’s shops were replaced by the more prestigious Jewellery stores that still remain today.
At the centre of the bridge, among the crowds of shoppers, tourists and street entertainers stand a Bronze bust of a man possibly in his late fifties, with a long beard and eyes boring out across Florence, and an expression that is hard to place; somewhere between hate and love, but the line of distinction is very blurred: This is Benvenuto Cellini.
Musician, writer, painter, self-confessed murderer and the greatest silvers and gold-smith the world has ever seen, Benvenunto Cellini was born in Florence in 1500 and would prove to be one of Florence’s most colourful sons. His Father was a musician and instrument builder and was keen for his son to continue in the family trade. When Benvenuto pushed his father to allow him to take up art studies, his father curtly informed that he did not want him to practice any other art except “playing and composing”.
Benvenuto Cellini
A troubled youth
By the age of fifteen his father relented and allowed Cellini to be apprenticed to Florentine Goldsmith Antonio Di Sandro with condition that he also continued with his music studies. However, this was short lived as his involvement in a brawl forced the young Cellini, along with his younger brother Cecchini, to flee Florence to escape punishment by the authorities.
Cellini would become an accomplished flute player, but admits in his biography, written in 1558, that he only practised music to “appease” his father and that his real passion was his art which he continued to practise during his exile from Florence.
For Cellini, it seemed that trouble was waiting at every corner. On his return to Florence he would be given part of the shop owned by goldsmith Gioanbattista Soglian in the Mercato Nuovo (new market) next to Piazza Della Signoria, but after an altercation with some jealous rivals Cellini would again be called before the authorities.
This time, after being ordered to pay “four measures of flour” Cellini flew in to a rage and after escaping the eyes of his guards would return to the house of his assailants brandishing a knife. Although no one was hurt, and with the help a “good friar” he met outside Santa Maria Novella, Cellini would again flee Florence.
“I saved the castle that morning!”
Escaping to Rome, he found favour with Pope Clement VII after he had been shown some of the wonderful silverworks he had produced for the Bishop of Salamanca. When Charles III, Duke of Bourbon invaded Rome it was Cellini who, after shooting Philbert of Chalon, Prince of Orange, would claim to have also killed the invading Duke. In his own words it was he who “saved the castle that morning”.
This act of bravery brought forgiveness for his earlier crimes in his native Florence, but in true Cellini fashion, things didn’t stay quiet for long.
After completing works which include Hercules and Nemean Lion, Cellini would, again, leave Florence for Rome. He found work with the Pope, making medal for the papal mint as well as taking private commissions, until in 1529 tragedy struk.
Cellini’s brother Cecchini, who was in Rome serving Duke Alessandro, was shot after killing a Corporal in the Roman watch, and later died of his wounds. Cellini, in an act of blood revenge tracked down and avenged his brother’s killer.
Benvenuto Cellini
A pre-meditated assassination
It was time to move on, he headed for Naples until he managed to obtain a pardon, with the help of Pope Clement VII, and return to Rome.
In 1534 the Pope passed away. Just three days after, Cellini committed murder again. However, this was not a spare of the moment act of rage, but a pre-meditated assassination. A goldsmith by the name of Pompeo had been witness to a street brawls, in which Cellini had knocked a man out with a stone. The new Pope, Paul III, on being wrongly informed by Pompeo of the man’s death, ordered Cellini to be “hung at the very spot the homicide took place”.
On learning of this, Cellini followed Pompeo through the crowded streets of Rome and stabbed him to death with two blows “between the ears”.
Before long he would find himself imprisoned in Castel Sant’Angelo in Rome, but not for his mounting homicides, but for allegedly stealing jewels from the Pope’s gown. He was finally released after the intervention of Cardinal D’Este: who he repaid with a beautiful silver cup.
Whilst in France when a lawsuit was placed against him, Cellini settled out of court by means of “a great dagger”, and “deprived him [the plaintiff] the use of both of his legs.”.
Accademia delle Arti del Disegno
Back in Florence his past crimes were soon forgotten and he was named a member of the Accademia delle Arti del Disegno by the legendary painter and biographer Giorgio Vasari. This great honour would represent one of the highest point in the life of Cellini’s career and a mark of great respect by his fellow Florentines.
Despite Cellini’s fondness for dealing with his problem with the sword or dagger, he is a man very hard to dislike. His biography, finished in 1563, is full of grit, determination and a true passion to succeed in his art: whatever the circumstances.
It has to be remembered that Cellini lived in a time when arguments could very easily turn into duels and frequently did. He was a deeply religious man; a man who believed that he was on the side of righteousness and that murder was just part of life. He showed tremendous love for his brother and father, and frequently mentions them between the pages of his biography.
Benvenuto Cellini
Cellini’s Masterpieces
Being chosen as a member of the Accademia delle Arti del Disegno shows the respect he commanded: not just as an artist but as a patron of Florence. When he died in 1571, at the age of 70, he was buried with great honours in the Church of the Santissima Annunziata. The man who had so much admired Michelangelo, and copied his painting as a child, had maybe become more like him than he would have ever realised.
He left behind many masterpieces, now scattered from France to Vienna, but surely his most crowning achievement stand right in the Loggia dei Lanzi gallery in Piazza della Signoria in his beloved Florence: the Perseus with the Head of Medusa.
Legend says that he would throw books, chair and even tables from his own house into the furnace to raise the temperature enough to melt the bronze needed for the sculpture. If ever proof of dedication was needed!
The statue was removed from the piazza in 1996 for a long restoration project that lasted several years, but has since been returned to take its rightful place: just a stone’s throw away from where Michelangelo’s (original) David once stood.
For all his faults, Benvenuto Cellini remains a hero of Florence, in the Piazzale Degli Uffizzi, outside the famous Uffizi Gallery, a life size sculptor of him stands alongside the great masters of renaissance art, Da Vinci, Rafael and, of course, Michelangelo .
It seems that the image he projected of himself was not one looking for self-justification, or even to heighten his reputation, but simply of a man who saw the world in black and white…and gold, silver and bronze.
- See more at: http://www.italymagazine.com/featured-story/italys-treasures-benvenuto-cellini#sthash.ChHaGrml.dpuf

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สะพาน Vecchio ทปงต์ประกวดเลาะเลียบอาร์แม่แห่งฟลอเรนซ์ จัดทำเอกสารครั้งแรกในปี 996 และเชื่อว่าได้ถูกสร้างขึ้นในช่วงเวลาที่โรมัน วันนี้ สะพานยังคงเป็นศูนย์กลางว่างของกิจกรรมและเป็นศูนย์กลางวัฒนธรรมฟลอรองตีนโอในฤดูร้อน 1944 เป็นของนาซีถอนตัวออกจากเมืองในระหว่างสงครามโลกครั้งสอง ก็เพียงสะพานเดียวที่จะสามารถช่วยจากการถูกทำลาย นี้คือผลลัพธ์จากการสั่งตรงจาก Adolf Hitler ที่ต้องการ "รักษา" ความงามของฟลอเรนซ์สะพานเดิมเต็มไป ด้วยร้านขายเนื้อ แต่ใน 1565 พร้อมของ Vasari ทางเหนือ ร้านขายเนื้อถูกแทนที่ ด้วยอัญมณีอันทรงเกียรติมากที่วันนี้ร้านค้าที่ยังคงอยู่ศูนย์กลางของสะพาน ในหมู่ฝูงชนของ นักท่องเที่ยวและถนน entertainers ยืนสำริดหน้าอกของผู้ชายอาจใน fifties ของเขาล่าช้า มีเครายาวและน่าเบื่อออกฟลอเรนซ์ และนิพจน์ที่ยากที่จะทำ ตา ข้าง ๆ ระหว่างเกลียด และรัก แต่บรรทัดความแตกต่างจะไม่คมชัดมาก: เป็น Benvenuto Celliniนักดนตรี นักเขียน จิตรกร ฆาตกร confessed ตนเอง และยิ่ง silvers และสมิ ธทองโลกได้เคยเห็น Benvenunto Cellini เกิดในฟลอเรนซ์ใน 1500 และจะพิสูจน์ให้เป็นหนึ่งในบุตรสุดสีสันของฟลอเรนซ์ บิดาเป็นนักดนตรีและสร้างเครื่องมือ และกระตือรือร้นสำหรับบุตรการค้าแฟมิลี่ เมื่อผลักพ่อให้เขามาศึกษาศิลปะ บิดา curtly Benvenuto ทราบที่ เขาไม่ต้องให้เขาฝึกศิลปะอื่น ๆ ยกเว้น "เล่น และเขียน"Benvenuto Celliniปัญหาเยาวชนโดยอายุของ fifteen บิดา relented และอนุญาต Cellini apprenticed กับ Sandro Di Antonio ทองฟลอรองตีนโอ ด้วยเงื่อนไขที่เขาต่อเนื่องกับการศึกษาดนตรีของเขา อย่างไรก็ตาม นี้ไม่สั้นอาศัยอยู่เขามีส่วนร่วมในการทะเลาะกันบังคับ Cellini หนุ่ม พร้อมกับน้องของเขา Cecchini หนีฟลอเรนซ์เพื่อหลบหนีการลงโทษ โดยเจ้าหน้าที่Cellini จะกลายเป็น การเล่นขลุ่ยสำเร็จ แต่ยอมรับในชีวประวัติของเขา เขียนในค.ศ. 1558 ว่า เขาเพียงปฏิบัติเพลงใน "" พ่อของเขา และว่า เขารักจริงอยู่งานศิลปะของเขาซึ่งเขายังคงฝึกฝนในระหว่างเขาถูกเนรเทศจากฟลอเรนซ์สำหรับ Cellini มันดูเหมือนว่า ปัญหารอทุกมุม พระองค์สู่ฟอเรนซ์ เขาจะได้รับส่วนหนึ่งของร้านที่เป็นเจ้าของทอง Gioanbattista Soglian ในนู Mercato (ตลาดใหม่) ติด กับปิอาซซ่าเดลลา Signoria แต่หลัง จากที่ altercation กับคู่แข่งบางอิจฉาอีกจะเรียก Cellini ก่อนเจ้าหน้าที่เวลานี้ หลังจากการสั่ง จ่าย "สี่วัดแป้ง" Cellini บินในความโกรธ และหลัง จากหนีสายตาของเจ้าหน้าที่ของเขาจะกลับไปยังบ้านของเขาโจมตี brandishing มีด ถึงแม้ว่าไม่มีใครบาดเจ็บ และ ด้วยความช่วยเหลือ แบบ "ดีไฟรอาร์" เขาพบอยู่นอกซานตามาเรียโนเวลลา Cellini จะหนีอีกฟลอเรนซ์"บันทึกปราสาทเช้านั้น"หลบหนีไปยังกรุงโรม เขาพบโปรดปรานกับสมเด็จพระสันตะปาปา Clement VII หลังจากที่เขาได้รับการแสดงของ silverworks ยอดเยี่ยมที่เขาได้ผลิตโคนนซา เมื่อชาร์ลส์ III ดยุบอว์บอนบุกโรม ได้ Cellini ที่ หลังจากยิงปืน Philbert ของวชาลอน เจ้าชายแห่งออเรนจ์ จะอ้างว่า ฆ่าดยุคบุกรุก ในคำพูดของเขาเอง มันเป็นผู้ที่ "บันทึกปราสาทที่ตอนเช้า"พระราชบัญญัตินี้ของความกล้าหาญนำพระองค์ในการก่ออาชญากรรมของเขาก่อนหน้านี้ในฟลอเรนซ์บ้านเกิดของเขา แต่ใน Cellini จริง สิ่งที่ไม่พักเงียบนานหลังจากเสร็จสิ้นการทำงานซึ่งรวมถึงเฮอร์คิวลิสและ Nemean Lion, Cellini จะ อีก ทำให้ฟลอเรนซ์ในโรม เขาพบงานกับสมเด็จพระสันตะปาปา ทำเหรียญสำหรับมิ้นท์สมเด็จพระสันตะปาปา เป็นการส่วนตัวค่าคอมมิชชัน จนใน struk โศกนาฏกรรม 1529พี่ชายของ Cellini Cecchini ที่อยู่ในโรมให้บริการเอดยุ ถูกยิงหลังจากฆ่า Corporal ในนาฬิกาโรมัน และเสียชีวิตภายหลังของบาดแผลของเขา Cellini ในการกระทำของแก้แค้นเลือดติดตามลง และ avenged นักฆ่าพี่ชายของเขาBenvenuto CelliniMeditated ก่อนการลอบสังหารเวลาจะไป เขามุ่งเนเปิลส์จนเขาได้รับอภัย ด้วยความช่วยเหลือของสมเด็จพระสันตะปาปา Clement VII และกลับไปโรมได้ใน 1534 สมเด็จพระสันตะปาปาเสด็จสวรรคต เพียงสามวันหลังจาก Cellini มุ่งมั่นฆาตกรรมอีก อย่างไรก็ตาม นี้ไม่อะไหล่ราชบัญญัติขณะของความโกรธ ลอบ meditated ล่วงหน้า ทองตามชื่อ Pompeo ได้พยานเพื่อ brawls ถนน ที่ Cellini มีโบว์ลิ่งคนออก ด้วยหิน สมเด็จพระสันตะปาปาใหม่ Paul III บนทราบถูกผิดโดย Pompeo ของคนตาย สั่ง Cellini จะ "แขวนที่จุดมากฆาตกรรมเกิดขึ้น"เรียนรู้คำนี้ Cellini ตาม Pompeo ผ่านถนนแออัดของโรม และแทงเขาตายด้วยหมัดสอง "ระหว่างหู"ก่อนยาวเขาจะค้นหาตัวเองจำคุกเป็นเวลาในคาสเทล Sant'Angelo ใน โรม แต่ไม่ homicides ยึดของเขา แต่ลักลอบขโมยอัญมณีจากชุดของสมเด็จพระสันตะปาปา เขาถูกปล่อยออกมาในที่สุดหลังจากการแทรกแซงของพระคาร์ดินัลเป็น: ที่เขาบางส่วน ด้วยถ้วยเงินสวยงามขณะที่ในฝรั่งเศส เมื่อคดีไม่อยู่กับเขา Cellini ชำระออกจากศาล โดย "ดีกริช" และ "ปราศจาก [โจทก์] เขาใช้ขาทั้งสอง"แอคคาเดเมียเดลเลอาเดล DisegnoBack in Florence his past crimes were soon forgotten and he was named a member of the Accademia delle Arti del Disegno by the legendary painter and biographer Giorgio Vasari. This great honour would represent one of the highest point in the life of Cellini’s career and a mark of great respect by his fellow Florentines.Despite Cellini’s fondness for dealing with his problem with the sword or dagger, he is a man very hard to dislike. His biography, finished in 1563, is full of grit, determination and a true passion to succeed in his art: whatever the circumstances.It has to be remembered that Cellini lived in a time when arguments could very easily turn into duels and frequently did. He was a deeply religious man; a man who believed that he was on the side of righteousness and that murder was just part of life. He showed tremendous love for his brother and father, and frequently mentions them between the pages of his biography.Benvenuto CelliniCellini’s MasterpiecesBeing chosen as a member of the Accademia delle Arti del Disegno shows the respect he commanded: not just as an artist but as a patron of Florence. When he died in 1571, at the age of 70, he was buried with great honours in the Church of the Santissima Annunziata. The man who had so much admired Michelangelo, and copied his painting as a child, had maybe become more like him than he would have ever realised.เขาทิ้งหลายผลงานมาสเตอร์พีซทำ ตอนนี้ กระจัดกระจายจากฝรั่งเศสสู่เวียนนา แต่ย่อม ยืนสำเร็จสุดเด่นที่สุดของเขาขวาในไดทางเดินเก็บ Lanzi ในปิอาซซ่าเดลลา Signoria ในฟลอเรนซ์เขารัก: เพอร์ซิอุสกับหัวเมดูซ่าตำนานได้กล่าวว่า เขาจะโยนหนังสือ เก้าอี้ และตารางแม้จากบ้านของเขาเข้าไปในเตาเพื่อเพิ่มอุณหภูมิพอหลอมทองแดงที่จำเป็นสำหรับงานประติมากรรม ถ้าเคยพิสูจน์ความทุ่มเทจำเป็นรูปปั้นถูกเอาออกจากเพียซที่ 1996 สำหรับโครงการคืนยาวที่กินเวลาหลายปี แต่มีการส่งคืนเนื่องจากใช้สถานที่มา: ห้องแอร์จากที่ Michelangelo ของ (ต้นฉบับ) David เมื่อยืนสำหรับข้อบกพร่องของเขาทั้งหมด Benvenuto Cellini ยังคงเป็น พระเอกของฟลอเรนซ์ ใน Piazzale Degli Uffizzi ภายนอกมีชื่อเสียงฟลอเร็นซ์เก็บ ประติมากรขนาดชีวิตของเขายืนควบคู่ไปกับต้นแบบดี ของ ศิลปะเรอเนสซองซ์ ดาวินชี Rafael และ แน่ นอน Michelangeloดูเหมือนว่า ภาพที่เขาคาดการณ์ของตัวเองไม่หนึ่งมอง ในเหตุผลของตนเอง หรือแม้กระทั่งทุก ๆ ชื่อเสียงของเขา แต่เพียงของคนที่เห็นโลกเป็นสีขาวดำ... และทองคำ เงิน และทองแดง-ดูเพิ่มเติมได้ที่: http://www.italymagazine.com/featured-story/italys-treasures-benvenuto-cellini#sthash.ChHaGrml.dpuf

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สะพาน Ponte Vecchio สะพานเลาะเลียบไปตามแม่น้ำอาร์โนในใจกลางเมืองฟลอเรนซ์ มันเป็นครั้งแรกในเอกสาร 996 ปีและเชื่อว่าจะได้รับการสร้างขึ้นในสมัยโรมัน วันนี้สะพานก็ยังคงเป็นศูนย์กลางของกิจกรรมที่วุ่นวายและเป็นส่วนสำคัญของวัฒนธรรมฟลอเรนซ์.
ในฤดูร้อนของปี 1944 ในขณะที่นาซีถอนตัวออกจากเมืองในช่วงสงครามโลกครั้งที่สองมันเป็นสะพานเท่านั้นที่จะรอดจากการถูกทำลาย นี้เป็นผลมาจากการสั่งซื้อโดยตรงจากอดอล์ฟฮิตเลอร์ที่อยากจะ "การรักษา" ความงามของเมืองฟลอเรนซ์. the
สะพานเรียงรายเดิมที่มีร้านค้าของเนื้อ แต่ใน 1565 กับการก่อสร้างของทางเดิน Vasari เหนือร้านขายเนื้อถูกแทนที่ด้วย มากกว่าที่ร้านค้าเครื่องประดับอันทรงเกียรติที่ยังคงอยู่ในวันนี้.
ที่ใจกลางของสะพานในหมู่ฝูงชนของผู้ซื้อที่นักท่องเที่ยวและความบันเทิงถนนยืนหน้าอกบรอนซ์ของชายคนหนึ่งอาจจะเป็นในยุคปลายของเขามีเครายาวและสายตาที่น่าเบื่อออกไปทั่วฟลอเรนซ์ และการแสดงออกที่ยากที่จะวาง; ที่ไหนสักแห่งระหว่างเกลียดชังและความรัก แต่สายของความแตกต่างจะเบลอมาก: นี่คือ Benvenuto Cellini.
นักดนตรีนักเขียนจิตรกรฆาตกรตัวเองสารภาพและสีที่ยิ่งใหญ่ที่สุดและทอง smith โลกได้เคยเห็น Benvenunto เซลลินีเกิดในฟลอเรนซ์ 1500 และจะพิสูจน์ให้เป็นหนึ่งในลูกชายที่มีสีสันมากที่สุดในฟลอเรนซ์ พ่อของเขาเป็นผู้สร้างนักดนตรีและเครื่องดนตรีและเป็นแหลมสำหรับลูกชายของเขาที่จะดำเนินการในการค้าครอบครัว เมื่อ Benvenuto ผลักดันให้พ่อของเขาเพื่อให้เขาใช้เวลาศึกษาศิลปะที่พ่อของเขาแจ้งห้วนว่าเขาไม่ได้ต้องการให้เขาฝึกศิลปะอื่น ๆ ยกเว้น "การเล่นและการแต่ง".
Benvenuto Cellini เยาวชนที่มีปัญหาโดยอายุสิบห้าพ่อของเขายอมอ่อนข้อและเซลลินีได้รับอนุญาตที่จะแวะไปฟลอเรนซ์ช่างทองอันโตนิโอดิซานโดรกับเงื่อนไขที่ว่าเขายังคงมีการศึกษาดนตรีของเขา แต่นี้ก็มีชีวิตอยู่ในขณะที่มีส่วนร่วมในการทะเลาะวิวาทบังคับหนุ่มเซลลินีพร้อมกับน้องชายของเขา Cecchini หนีฟลอเรนซ์จะหลบหนีการลงโทษโดยเจ้าหน้าที่. เซลลินีก็จะกลายเป็นผู้เล่นขลุ่ยที่ประสบความสำเร็จ แต่ยอมรับในชีวประวัติที่เขียนใน 1558 ว่าเขาได้รับการฝึกฝนเฉพาะเพลง "เอาใจ" พ่อของเขาและความรักที่แท้จริงของเขาเป็นงานศิลปะของเขาซึ่งเขายังคงปฏิบัติในระหว่างที่เขาถูกเนรเทศจากฟลอเรนซ์. สำหรับเซลลินีมันดูเหมือนปัญหาที่รออยู่ที่ทุกซอกทุกมุม เมื่อเขากลับไปยังฟลอเรนซ์เขาจะได้รับส่วนหนึ่งของร้านค้าที่เป็นเจ้าของโดยช่างทอง Gioanbattista Soglian ใน Mercato Nuovo (ตลาดใหม่) ต่อไปกับ Piazza Della Signoria แต่หลังจากที่ทะเลาะกับคู่แข่งที่อิจฉาเซลลินีอีกครั้งจะเรียกว่าก่อนที่เจ้าหน้าที่. นี้ เวลาหลังจากที่ถูกสั่งให้จ่าย "สี่มาตรการแป้ง" เซลลินีบินในความโกรธและหลังหนีสายตาของทหารจะกลับไปที่บ้านของเขาจู่โจมควงมีด แม้ว่าจะไม่มีใครได้รับบาดเจ็บและด้วยความช่วยเหลือเป็น "นักบวชดี" เขาได้พบกับนอกซานตามาเรียโนเวลลา, เซลลินีอีกครั้งจะหนีฟลอเรนซ์. "ฉันบันทึกปราสาทในเช้าวันนั้น!" หนีไปยังกรุงโรมเขาพบกับสมเด็จพระสันตะปาปาผ่อนผันปกเกล้าเจ้าอยู่หัวหลังจากที่เขา ได้รับการแสดงบางส่วนของ silverworks ที่ยอดเยี่ยมที่เขาได้ผลิตเพื่อบิชอปแห่งซาลามันกา เมื่อชาร์ลส์ iii ดยุคแห่งบูร์บองบุกกรุงโรมมันเป็นเซลลินีที่หลังจากยิง Philbert Chalon ของเจ้าชายแห่งออเรนจ์จะเรียกร้องให้มีฆ่าดยุคบุกรุก ในคำพูดของเขาเขาเป็นคน "ที่บันทึกไว้ปราสาทในเช้าวันนั้น". การกระทำของความกล้าหาญนี้ทำให้การอภัยโทษสำหรับความผิดก่อนหน้านี้ของเขาในบ้านเกิดของเขาในฟลอเรนซ์ แต่ในแฟชั่นเซลลินีจริงสิ่งที่ไม่ได้อยู่เงียบมานาน. หลังจากเสร็จสิ้นงานที่ รวมถึงดาวและ Nemean สิงโตเซลลินีจะอีกครั้งออกจากกรุงโรมฟลอเรนซ์ เขาพบว่าการทำงานร่วมกับสมเด็จพระสันตะปาปาทำให้เหรียญสำหรับมิ้นท์ของสมเด็จพระสันตะปาปาเช่นเดียวกับการใช้ค่าคอมมิชชั่นส่วนตัวจน Struk โศกนาฏกรรม 1529. พี่ชายของเซลลินีของ Cecchini ที่อยู่ในกรุงโรมที่ให้บริการดยุคเลสซานโดรถูกยิงหลังจากที่ฆ่าโทในนาฬิกาโรมันและ ต่อมาเสียชีวิตจากบาดแผลของเขา เซลลินีในการกระทำของการแก้แค้นโลหิตติดตามลงและแก้แค้นนักฆ่าน้องชายของเขา. Benvenuto Cellini ลอบสังหารก่อนปฏิบัติมันเป็นเวลาที่จะไปเขามุ่งหน้าไปยังเนเปิลส์จนกว่าเขาจะมีการจัดการที่จะได้รับการอภัยโทษด้วยความช่วยเหลือของสมเด็จพระสันตะปาปาผ่อนผันปกเกล้าเจ้าอยู่หัว, และกลับไปยังกรุงโรม. ใน 1534 สมเด็จพระสันตะปาปาล่วงลับไปแล้ว เพียงสามวันหลังจากนั้นเซลลินีลงมือฆ่าอีกครั้ง แต่นี้ไม่ได้เป็นอะไหล่ของการกระทำช่วงเวลาของความโกรธ แต่การลอบสังหารก่อนครุ่นคิด ช่างทองโดยใช้ชื่อของ Pompeo ที่ได้รับพยานไปยังถนน brawls ซึ่งเซลลินีได้เป็นคนที่เคาะออกมาพร้อมกับหิน สมเด็จพระสันตะปาปาใหม่พอลที่สามในวันที่ได้รับแจ้งอย่างผิดพลาดโดย Pompeo ของการเสียชีวิตของชายคนนั้นสั่งเซลลินีจะ "แขวนที่มากจุดฆาตกรรมที่เกิดขึ้น". ในการเรียนรู้นี้เซลลินีตาม Pompeo ผ่านถนนที่แออัดของกรุงโรมและแทง เขาให้ตายสองพัด "ระหว่างหู". หลังจากนั้นไม่นานเขาจะพบว่าตัวเองถูกขังอยู่ในปราสาทในกรุงโรม แต่ไม่ได้สำหรับการติดตั้งคดีฆาตกรรมของเขา แต่ถูกกล่าวหาว่าขโมยเพชรจากชุดของสมเด็จพระสันตะปาปา เขาได้รับการปล่อยตัวในที่สุดหลังจากการแทรกแซงของพระคาร์ดินัล D'Este นี้:. ใครเขาชำระคืนกับถ้วยสีเงินสวยงามขณะที่ในฝรั่งเศสเมื่อคดีถูกวางไว้กับเขาเซลลินีตัดสินจากศาลโดยวิธีการของ"กริชที่ดี" และ "ขาด เขา [โจทก์] การใช้งานของทั้งสองขาของเขา. ". Accademia delle Arti เดล Disegno ย้อนกลับไปในฟลอเรนซ์อาชญากรรมในอดีตของเขาถูกลืมเร็ว ๆ นี้และเขาถูกเสนอชื่อเป็นสมาชิกของ Accademia delle Arti เดล Disegno โดยจิตรกรตำนานและผู้เขียนชีวประวัติของจอร์โจวาซารี . นี้เกียรติอย่างยิ่งที่จะเป็นตัวแทนของหนึ่งในจุดที่สูงที่สุดในชีวิตของการทำงานของเซลลินีและแสดงความเคารพที่ดีโดยฟลอเรนซ์เพื่อนของเขา. แม้จะมีความชื่นชอบเซลลินีของการจัดการกับปัญหาของเขาด้วยดาบหรือกริชเขาเป็นคนที่ยากมากที่จะไม่ชอบ ประวัติของเขาเสร็จใน 1563 ที่เต็มไปด้วยกรวด, ความมุ่งมั่นและความรักที่แท้จริงจะประสบความสำเร็จในงานศิลปะของเขาสิ่งที่สถานการณ์. มันจะต้องมีเซลลินีจำได้ว่าอยู่ในช่วงเวลาที่มีข้อโต้แย้งได้อย่างง่ายดายมากอาจจะเปลี่ยนเป็นดวลและบ่อยครั้งได้ เขาเป็นคนเคร่งศาสนามาก; คนที่เชื่อว่าเขาเป็นในด้านของความชอบธรรมและการฆาตกรรมที่เป็นเพียงส่วนหนึ่งของชีวิต . เขาแสดงให้เห็นความรักอันยิ่งใหญ่สำหรับพี่ชายและพ่อของเขาและมักกล่าวถึงพวกเขาระหว่างหน้าของประวัติของเขาBenvenuto Cellini เอกเซลลินีของการได้รับเลือกเป็นสมาชิกของ Accademia delle Arti เดล Disegno แสดงให้เห็นถึงความเคารพเขาสั่ง: ไม่เพียง แต่เป็นศิลปิน แต่เป็น ผู้มีพระคุณของฟลอเรนซ์ เมื่อเขาเสียชีวิตในปี 1571 ตอนอายุ 70 เขาถูกฝังไปพร้อมกับเกียรติที่ยิ่งใหญ่ในคริสตจักรของ Santissima Annunziata คนที่ได้รับการยกย่องมากเกลันเจโลและคัดลอกภาพวาดของเขาเป็นเด็กที่ได้อาจจะกลายเป็นเหมือนเขามากกว่าที่เขาจะเคยตระหนัก. เขาออกจากที่อยู่เบื้องหลังผลงานชิ้นเอกอีกมากมายกระจายอยู่ในขณะนี้จากฝรั่งเศสไปยังกรุงเวียนนา แต่แน่นอนยอดความสำเร็จที่สุดของเขายืน สิทธิในแกลเลอรี Loggia dei Lanzi ใน Piazza della Signoria ในฟลอเรนซ์ที่รักของเขา. เซอุสกับหัวหน้าของเมดูซ่าตำนานบอกว่าเขาจะโยนหนังสือเก้าอี้และแม้แต่ตารางจากบ้านของเขาเองเข้าไปในเตาที่จะเพิ่มอุณหภูมิมากพอที่จะละลายสีบรอนซ์ที่จำเป็นสำหรับประติมากรรม ถ้าเคยหลักฐานของการอุทิศตนเป็นสิ่งที่จำเป็นรูปปั้นถูกลบออกจากลานในปี 1996 สำหรับโครงการฟื้นฟูระยะยาวที่กินเวลานานหลายปี แต่ได้รับตั้งแต่กลับไปใช้สถานที่ที่ถูกต้องเพียงหินโยนออกไปจากที่เกลันเจโล (เดิม) เดวิด ครั้งหนึ่งเคยเป็น. สำหรับความผิดพลาดของเขาทั้งหมด Benvenuto Cellini ยังคงเป็นพระเอกของฟลอเรนซ์ในจตุรัส Degli Uffizzi นอกแกลลอรี่ที่มีชื่อเสียง Uffizi เป็นประติมากขนาดชีวิตของเขายืนอยู่ข้างต้นแบบที่ดีของศิลปะยุคฟื้นฟูศิลปวิทยา, ดาวินชี, ราฟาเอลและของ แน่นอน Michelangelo. ดูเหมือนว่าภาพที่เขาคาดการณ์ของตัวเองไม่ได้เป็นหนึ่งที่กำลังมองหาเหตุผลในตัวเองหรือแม้กระทั่งเพื่อเพิ่มระดับความชื่อเสียงของเขา แต่เพียงของผู้ชายคนหนึ่งที่เห็นในโลกขาวดำ ... และทองเงินและทองแดง- ดูเพิ่มเติมได้ที่: http://www.italymagazine.com/featured-story/italys-treasures-benvenuto-cellini#sthash.ChHaGrml.dpuf

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

Ponte Vecchio สะพานคร่อมแม่น้ำ Arno ในหัวใจของฟลอเรนซ์ มันถูกบันทึกไว้ครั้งแรกในปี 1975 และเชื่อว่าจะได้รับการสร้างขึ้นในช่วงเวลาที่โรมัน วันนี้สะพานยังฮับไม่ว่าง ของกิจกรรม และกลางส่วนหนึ่งของวัฒนธรรม Florentine .
ในฤดูร้อนของปี 1944 , เป็นนาซีถอนตัวออกจากเมืองในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 เป็นเพียงสะพานที่จะงดเว้นจากการทำลายนี้คือผลของคำสั่งจากฮิตเลอร์ที่ต้องการที่จะ " รักษา " ความงามของฟลอเรนซ์
สะพานถูกเรียงรายไปด้วยร้านขายของร้านค้า แต่ในคู่กับการก่อสร้างของโถงวาซารีข้างต้นนั้น เป็นร้านขายเนื้อที่ถูกแทนที่ด้วยอัญมณีที่มีชื่อเสียงมากขึ้นร้านค้าที่ยังคงอยู่ในวันนี้
ที่ศูนย์ของสะพานท่ามกลางฝูงชนของผู้ซื้อ ,นักท่องเที่ยวและถนนศิลปินยืนเป็นรูปปั้นทองสัมฤทธิ์ ผู้ชายอาจจะใน fifties ปลายของเขา มีเครายาวและดวงตาที่น่าเบื่อออกในฟลอเรนซ์ และสีหน้าที่ยากจะสถานที่ ที่ใดที่หนึ่งระหว่างความเกลียดและความรัก แต่สายของความแตกต่างมากเบลอ : นี่คือสวัสดี Cellini .
นักดนตรี นักเขียน จิตรกรตนเองสารภาพฆาตกรและยิ่งใหญ่ที่สุดเงินและทอง สมิธ ที่โลกได้เคยเห็น benvenunto Cellini เกิดที่ฟลอเรนซ์ใน 1500 และจะพิสูจน์ให้เป็นหนึ่งในบุตรชายที่มีสีสันที่สุดฟลอเรนซ์ . พ่อของเขาเป็นนักดนตรีและเครื่องดนตรีสร้างและกระตือรือร้นสำหรับลูกชายของเขาต่อไปในการค้าของครอบครัว เมื่อสวัสดีผลักพ่อของเขาเพื่อให้เขารับการศึกษาศิลปะพ่อของเขาอย่างหยาบๆ ได้รั