On bass guitar, slapping usually re

On bass guitar, slapping usually refers to a percussive playing technique most commonly used in funk, disco, soul, jazz, Latin, pop, and many other genres. The style sounds much more percussive than regular plucking of notes with the soft part of the plucking hands fingers, and is also usually louder (although on an electric instrument, the volume can be adjusted with the volume knob or through compression) and more distinct than the sound of a bass guitar played with the usual plucking techniques.

The slap sound comes from the combination of two elements: slapping, which involves striking the string with the side of the bony joint in the middle of the thumb, a harder surface than the pads of the fingers (used in plucked fingering); and intentionally allowing the vibrating string to come into contact with the metal frets, producing a "toney" or buzzing sound that is normally avoided in plucked/fingered bass.


The typical position of the slapping hand
In the slap technique, the bassist replaces the usual plucking motion of the index and middle fingers with "slaps" and "pops". In the slap, the bassist uses the thumb to strike the strings (usually the lower E and A strings) near the base of the guitar's neck. In the pop, the bassist will use the index or middle finger of the plucking hand to snap the strings (usually the higher D and G strings) away from the body of the bass, causing them to bounce off the fretboard; this produces a prominent buzzing tone with a sharp attack and more high-frequency vibrations than present in plucked bass.

The bassist can play many notes quickly by rotating the forearm, alternately slapping and popping: during the pop, the hand moves away from the fretboard, "winding up" or getting in position for the next slap. The slap and pop techniques are commonly used with pull-offs and hammer-ons with the fretting (usually left) hand, to further increase the rate at which notes may be played. Ghost notes, or notes played with the string damped, are also commonly played in slap bass to increase the percussive feel of the technique.

The invention of slap on electric bass guitar is generally credited to funk bassists Larry Graham and Louis Johnson.[3] Graham has stated in several interviews that he was trying to emulate the sound of a drum set before his band had found its drummer. Graham himself refers to the technique as "thumpin′ and pluckin′".[3]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กีต้าร์เบสตบมักจะหมายถึงเทคนิคการเล่นจังหวะใช้กันมากที่สุดในฉุนดิสโก้วิญญาณแจ๊สละติน, ป๊อป, และประเภทอื่น ๆ อีกมากมาย รูปแบบเสียงมากขึ้นจังหวะกว่าถอนขนปกติของโน้ตกับส่วนอ่อนของดึงนิ้วมือและยังมักจะดัง (แม้ว่าในเครื่องมือไฟฟ้าปริมาณสามารถปรับได้ด้วยปุ่มปรับระดับเสียงหรือผ่านการบีบอัด) และอื่น ๆ ที่แตกต่างกันมากกว่า เสียงของกีตาร์เบสที่เล่นด้วยเทคนิคถอนขนปกติ. เสียงตบมาจากการรวมกันของสององค์ประกอบ: ตบที่เกี่ยวข้องกับการที่โดดเด่นสตริงกับด้านข้างของข้อต่อกระดูกในช่วงกลางของนิ้วหัวแม่มือ, พื้นผิวที่หนักกว่า แผ่นของนิ้วมือ (ใช้ในการดึงนิ้ว); และจงใจปล่อยให้สายการสั่นสะเทือนที่จะเข้ามาติดต่อกับเฟร็ตโลหะการผลิต "Toney" หรือหึ่งเสียงที่จะหลีกเลี่ยงได้ตามปกติใน plucked / มือไวเบส. ตำแหน่งปกติของมือตบในเทคนิคตบที่เบสแทนที่ปกติถอนการเคลื่อนไหวของดัชนีและนิ้วกลางด้วย "ตบ" และ "ป๊อป" ในการตบที่เบสใช้นิ้วหัวแม่มือจะตีสตริง (ปกติ E ที่ต่ำกว่าและสาย A) ที่อยู่ใกล้ฐานของคอกีต้าร์ของ ในป๊อป, เบสจะใช้ดัชนีหรือนิ้วกลางของมือที่จะถอนขนสแน็ปสตริง (ปกติ D ที่สูงขึ้นและสตริง G) ออกไปจากร่างกายของเสียงเบสที่ทำให้พวกเขากระเด็น fretboard นั้น นี้ก่อให้เกิดเสียงหึ่งที่โดดเด่นด้วยการโจมตีที่คมชัดและอื่น ๆ การสั่นสะเทือนความถี่สูงกว่าในปัจจุบันเบส plucked. เบสสามารถเล่นโน้ตหลาย ๆ อย่างรวดเร็วโดยการหมุนแขนสลับตบและ popping: ในช่วงป๊อป, มือย้ายออกไปจาก fretboard "คดเคี้ยวขึ้น" หรือได้รับในตำแหน่งตบต่อไป ตบและเทคนิคป๊อปเป็นที่นิยมใช้กับดึงเพลย์ออฟและค้อน-on กับ fretting (ปกติซ้าย) มือเพื่อเพิ่มอัตราการตั้งข้อสังเกตอาจจะเล่น บันทึกผีหรือบันทึกเล่นกับสตริงหดหู่นอกจากนี้ยังเล่นกันอย่างแพร่หลายในเบสตบเพื่อเพิ่มความรู้สึกจังหวะของเทคนิค. การประดิษฐ์ของตบกับกีตาร์เบสไฟฟ้าเป็นเครดิตโดยทั่วไปจะเบสฉุนแลร์รี่เกรแฮมและหลุยส์จอห์นสัน. [3] เกรแฮมได้กล่าวในการสัมภาษณ์หลายอย่างที่เขากำลังพยายามที่จะเลียนแบบเสียงของกลองชุดก่อนที่วงดนตรีของเขาได้พบกลองของ เกรแฮมตัวเองหมายถึงเทคนิคการเป็น "thumpin และ pluckin". [3]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เบสกีต้าร์ , ตบมักจะหมายถึงเป็นจังหวะการเล่นเทคนิคที่ใช้กันมากที่สุดในฟังก์ดิสโก้ , โซล , แจ๊ส , ละติน , ป๊อป , และประเภทอื่น ๆ สไตล์เสียงจังหวะมากกว่าปกติ การบันทึกด้วยส่วนนุ่มของถอนขนมือ นิ้วมือ และก็มักจะดัง ( แม้ว่าในเครื่องดนตรีไฟฟ้าระดับเสียงสามารถปรับได้ด้วยปริมาณลูกบิดหรือผ่านการบีบอัด ) และชัดเจนมากกว่าเสียงเบสกีตาร์เล่นด้วยปกติเทคนิคเด็ด

ตบเสียงที่มาจากการรวมกันขององค์ประกอบสอง : ตบ , ซึ่งเกี่ยวข้องกับการตื่นตาตื่นใจสตริงกับด้านข้างของข้อกระดูกในช่วงกลางของนิ้วหัวแม่มือพื้นผิวที่ยากกว่าแผ่นนิ้ว ( ใช้นิ้วดีด ) ; และตั้งใจให้เชือกสั่นที่จะเข้ามาติดต่อกับโลหะ frets ผลิต " ทันสมัย " หรือเสียงหึ่งที่หลีกเลี่ยงได้ตามปกติในถอน / มือไวเบส


ตำแหน่งปกติของตีมือ
ในเทคนิคตบ ,มือเบสแทนปกติการเคลื่อนไหวของดัชนีและนิ้วกลาง กับ " ตบ " และ " ป๋า " ในตบ มือเบสใช้ง่ายๆตีสตริง ( ปกติราคา E และสตริง ) ใกล้กับฐานของคอกีตาร์ ในป๊อปมือเบสจะใช้นิ้วชี้หรือนิ้วกลางของมือถ่ายเก็บสาย ( โดยปกติจะสูงกว่า D และ G สตริง ) ห่างจากร่างกายของเบส ทำให้พวกมันกระเด็น Fretboard นี้ผลิตที่โดดเด่นดังเสียงกับคมโจมตีและการสั่นสะเทือนที่มีความถี่สูงกว่าปัจจุบัน ดีดเบส

มือเบสสามารถเล่นโน้ตหลายได้อย่างรวดเร็ว โดยการหมุนแขน ,สลับตบ popping ในป๊อป มือเลื่อนออกจาก Fretboard " ไขลาน " หรือได้รับในตำแหน่งตบต่อไป ตบและป๊อป เทคนิค มักใช้กับการดึง ไม่ชอบและส่วนเสริมค้อนกับ fretting ( โดยปกติแล้ว ) มือ เพื่อเพิ่มอัตราที่บันทึกอาจจะเล่น หมายเหตุผี หรือบันทึกข้อความหดหู่เล่นด้วย ,ยังมักเล่นในจังหวะตบเบสเพื่อเพิ่มความรู้สึกของเทคนิค

การประดิษฐ์ตบกีต้าร์เบสไฟฟ้าโดยทั่วไปจะให้เครดิตกับ Funk bassists แลร์รี่ เกรแฮม และ หลุยส์ จอห์นสัน [ 3 ] เกรแฮมกล่าวในการสัมภาษณ์หลาย ๆที่เขาพยายามที่จะเลียนแบบเสียงของกลองชุดก่อนที่วงดนตรีของเขาได้พบ มือกลองของเกรแฮมเองหมายถึงเทคนิคที่เป็น " thumpin นั้น pluckin MBC และ " [ 2 ]