With farm size increasing and the n

With farm size increasing and the number of farmers decreasing, more efficient agricultural
practices are needed. However, in Japan, fields are not as yet sufficiently consolidated.
They are frequently dispersed and it is difficult to use large machines in areas that would
be unable to bear their weight. This efficiency problem would be solved, however, if one
operator were able to control several lightweight machines simultaneously. The goal of our
research is to develop an autonomous operating system for paddy fields that would permit
one operator to control multiple machines. The objective of this study is to develop an
autonomous navigation system for the rice transplanter.
Several pieces of research on autonomous agricultural machinery have been published
(Keicher and Seufert, 2000; Reid et al., 2000). Recently, an autonomous tractor using an
optical surveying device and a terrestrial magnetism sensor for ploughing was developed
(Yukumoto and Matsuo, 1995; Masuo et al., 2002). They obtained good results but found
it difficult to control multiple machines because each vehicle required its own optical surveying
device. Some researchers have developed machine vision-based vehicle guidance
system (Pilarski et al., 1999; Han et al., 2002). Although it was effective for vehicle control
along detected crop rows, this type of guidance system is not useful for rice transplanting
because transplanting operations takes place in flooded fields and the reflection of sunlight
on water interferes with image processing. Some researchers used differential GPS (DGPS)
(Ramalingam et al., 2000; Cho and Lee, 2000). Kalman filtering of DGPS can effectively
correct DGPS position error (Han et al., 2002), but it does not provide enough precision for
the operation in paddy fields. Researchers at Stanford University (O’Connor et al., 1996;
Bell, 2000) used carrier-phased DGPS and obtained good results. Noguchi et al. (2002a,b)
developed a robot tractor and Nagasaka et al. (1997, 2000) have developed an automated
rice transplanter. Both of them employed real-time kinematic global positioning system
(RTKGPS) and fiber optic gyroscope (FOG) sensors that established precise operations. In
this paper, the results of automated rice transplanting operation experiments are reported.
The authors first describe the sensors, actuators and controllers used for the automated rice
transplanter and howdata processed. Then The authors describe the vehicle control methods

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ด้วยขนาดฟาร์มที่เพิ่มขึ้นและจำนวนของเกษตรกรลดลงการเกษตรมีประสิทธิภาพมากขึ้น
การปฏิบัติที่มีความจำเป็น อย่างไรก็ตามในญี่ปุ่นสาขาไม่ได้เป็นยังรวมพอ.
พวกเขาจะแยกย้ายกันบ่อยครั้งและมันเป็นเรื่องยากที่จะใช้เครื่องที่มีขนาดใหญ่ในพื้นที่ที่จะ
ไม่สามารถที่จะแบกรับน้ำหนักของพวกเขา ปัญหาที่มีประสิทธิภาพนี้จะได้รับการแก้ไข แต่หาก
ผู้ประกอบการมีความสามารถในการควบคุมเครื่องมีน้ำหนักเบาพร้อมกันหลาย เป้าหมายของเรา
คือการวิจัยเพื่อพัฒนาระบบปฏิบัติการของตนเองสำหรับนาข้าวที่จะอนุญาตให้
ผู้ประกอบการอย่างใดอย่างหนึ่งในการควบคุมหลายเครื่อง วัตถุประสงค์ของการศึกษาครั้งนี้คือการพัฒนา
ระบบนำทางในกำกับของรัฐสำหรับ transplanter ข้าว.
หลายชิ้นของการวิจัยในเครื่องจักรกลการเกษตรของตนเองได้รับการตีพิมพ์
(Keicher และ Seufert 2000. เรด, et al, 2000) เมื่อเร็ว ๆ นี้รถแทรกเตอร์อิสระโดยใช้
อุปกรณ์สำรวจแสงและเซ็นเซอร์แม่เหล็กภาคพื้นดินสำหรับการไถได้รับการพัฒนา
(Yukumoto และสึ, 1995;. Masuo, et al, 2002) พวกเขาได้รับผลที่ดี แต่ก็พบว่า
มันยากที่จะควบคุมเครื่องหลายเพราะรถแต่ละคันต้องสำรวจแสงของตัวเอง
อุปกรณ์ นักวิจัยบางคนได้มีการพัฒนาเครื่องวิสัยทัศน์ตามคำแนะนำของยานพาหนะ
ระบบ (Pilarski et al, 1999;.. ฮัน, et al, 2002) แม้ว่ามันจะเป็นที่มีประสิทธิภาพในการควบคุมยานพาหนะ
พร้อมตรวจพบแถวพืชประเภทของระบบคำแนะนำนี้ไม่ได้เป็นประโยชน์สำหรับการปลูกข้าว
เพราะการดำเนินการย้ายจะเกิดขึ้นในทุ่งนาที่ถูกน้ำท่วมและการสะท้อนของแสงแดด
ในน้ำเป็นอุปสรรคกับการประมวลผลภาพ นักวิจัยบางคนใช้ค่าจีพีเอส (DGPS)
(Ramalingam et al, 2000;. โชและลี, 2000) กรองคาลมานของ DGPS สามารถได้อย่างมีประสิทธิภาพ
ข้อผิดพลาด DGPS ตำแหน่งที่ถูกต้อง (Han et al., 2002) แต่ก็ไม่ได้ให้ความแม่นยำเพียงพอสำหรับ
การดำเนินงานในนาข้าว นักวิจัยที่มหาวิทยาลัยสแตนฟอ (โอคอนเนอร์, et al, 1996;.
เบลล์, 2000) ใช้ DGPS ผู้ให้บริการจะค่อย ๆ และได้รับผลดี โนกูชิเอตอัล (2002a, b) การ
พัฒนาหุ่นยนต์รถแทรกเตอร์และ Nagasaka et al, (1997, 2000) ได้มีการพัฒนาโดยอัตโนมัติ
transplanter ข้าว ทั้งสองคนมีงานทำในเวลาจริงระบบตำแหน่งทั่วโลกจลนศาสตร์
(RTKGPS) และหมุนใยแก้วนำแสง (หมอก) เซ็นเซอร์ที่จัดตั้งขึ้นการดำเนินงานที่แม่นยำ ใน
บทความนี้ผลการทดลองการดำเนินการปลูกข้าวโดยอัตโนมัติจะมีการรายงาน.
ผู้เขียนครั้งแรกอธิบายเซ็นเซอร์ตัวกระตุ้นและตัวควบคุมที่ใช้สำหรับข้าวอัตโนมัติ
transplanter howdata และประมวลผล จากนั้นผู้เขียนอธิบายวิธีการควบคุมรถ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กับขนาดของฟาร์มที่เพิ่มขึ้นและจำนวนของเกษตรกรลดลง การปฏิบัติทางการเกษตร
มีประสิทธิภาพมากขึ้นจะต้อง อย่างไรก็ตาม ในประเทศญี่ปุ่น เขตข้อมูลจะยังไม่เพียงพอ รวม
พวกเขามักกระจายตัวและมันเป็นเรื่องยากที่จะใช้เครื่องจักรขนาดใหญ่ในพื้นที่ที่จะ
ไม่สามารถแบกน้ำหนักของพวกเขา ปัญหาประสิทธิภาพนี้จะแก้ไขได้แต่ถ้า
ผู้ประกอบการสามารถควบคุมเครื่องเบาพร้อมกันหลาย เป้าหมายของการวิจัยของเรา
เพื่อพัฒนาระบบปฏิบัติการอิสระในนาข้าวที่จะอนุญาต
ผู้ประกอบการควบคุมเครื่องหลาย การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนาระบบนำร่องอัตโนมัติสำหรับ

ถาดปลูกข้าว .งานวิจัยเกี่ยวกับเครื่องจักรกลเกษตรอิสระหลายชิ้นได้รับการตีพิมพ์
( keicher และ seufert , 2000 ; Reid et al . , 2000 ) เมื่อเร็ว ๆนี้กับรถแทรกเตอร์ใช้
สำรวจแสงอุปกรณ์และเซนเซอร์แม่เหล็กบกสำหรับไถขึ้น
( yukumoto และ มัตสึโอะ , 1995 ; masuo et al . , 2002 ) พวกเขาได้รับผลลัพธ์ที่ดี แต่พบว่า
มันยากที่จะควบคุมหลายเครื่อง เพราะรถแต่ละอุปกรณ์การสำรวจ
แสงของตัวเอง นักวิจัยบางคนได้พัฒนาระบบการแนะแนว
รถวิสัยทัศน์ตามเครื่อง ( pilarski et al . , 1999 ; Han et al . , 2002 ) แม้ว่าประสิทธิภาพในการควบคุมยานพาหนะ
พร้อมตรวจแถวพืช ระบบนำทางชนิดนี้ไม่ได้เป็นประโยชน์สำหรับข้าวปักดำ
เพราะการดำเนินงานจะเกิดขึ้นในเขตน้ำท่วม และการสะท้อนของแสงแดด
น้ำรบกวนด้วยการประมวลผลภาพ นักวิจัยบางคนใช้ Differential GPS ( DGPS )
( ramalingam et al . , 2000 ; โชลี , 2000 ) เบนโทไนท์ของ DGPS สามารถได้อย่างถูกต้องตำแหน่ง DGPS
ผิดพลาด ( Han et al . , 2002 ) , แต่มันไม่ได้ให้ความแม่นยําเพียงพอสำหรับ
การผ่าตัดในนาข้าวนักวิจัยที่มหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ด ( โอคอนเนอร์ et al . , 1996 ;
เบลล์ , 2000 ) ที่ใช้ขนส่งแบ่ง DGPS และได้รับผลลัพธ์ที่ดี โนงุจิ et al . ( 2002a , B )
พัฒนาแทรกเตอร์หุ่นยนต์และ nagasaka et al . ( 1997 , 2000 ) ได้พัฒนาแบบอัตโนมัติ
ถาดปลูกข้าว . ทั้งสองของพวกเขาใช้เวลาทั่วโลกตำแหน่งระบบ
จลน์( rtkgps ) และไจโรสโคปไฟเบอร์ออปติก ( หมอก ) การตั้งเซ็นเซอร์ที่แม่นยำ ใน
กระดาษนี้ ผลลัพธ์ที่ได้จากการทดลองการปลูกข้าวแบบอัตโนมัติรายงาน
ผู้เขียนแรกอธิบายเซ็นเซอร์ , ตัวกระตุ้นและตัวควบคุมที่ใช้สำหรับอัตโนมัติ ถาดปลูกข้าว howdata
และประมวลผล แล้วผู้เขียนอธิบายวิธีการควบคุมยานพาหนะ