Agriculture, forestry, and fishing

Agriculture, forestry, and fishing form the primary sector of industry of the Japanese economy, together with the Japanese mining industry, but together they account for only 1.3% of gross national product. Only 20% of Japan's land is suitable for cultivation, and the agricultural economy is highly subsidized and protected.

Agriculture, forestry, and fishing dominated the Japanese economy until the 1940s, but thereafter declined into relative unimportance (see Agriculture in the Empire of Japan). In the late 19th century (Meiji period), these sectors had accounted for more than 80% of employment. Employment in agriculture declined in the prewar period, but the sector was still the largest employer (about 50% of the work force) by the end of World War II. It was further declined to 23.5% in 1965, 11.9% in 1977, and to 7.2% in 1988. The importance of agriculture in the national economy later continued its rapid decline, with the share of net agricultural production in GNP finally reduced between 1975 and 1989 from 4.1% to 3% In the late 1980s, 85.5% of Japan's farmers were also engaged in occupations outside of farming, and most of these part-time farmers earned most of their income from nonfarming activities.

Japan's economic boom that began in the 1950s left farmers far behind in both income and agricultural technology. They were attracted to the government's food control policy under which high rice prices were guaranteed and farmers were encouraged to increase the output of any crops of their own choice. Farmers became mass producers of rice, even turning their own vegetable gardens into rice fields. Their output swelled to over 14 million metric tons in the late 1960s, a direct result of greater cultivated area and increased yield per unit area, owing to improved cultivation techniques.

Three types of farm households developed: those engaging exclusively in agriculture (14.5% of the 4.2 million farm households in 1988, down from 21.5% in 1965); those deriving more than half their income from the farm (14.2% down from 36.7% in 1965); and those mainly engaged in jobs other than farming (71.3% up from 41.8% in 1965). As more and more farm families turned to nonfarming activities, the farm population declined (down from 4.9 million in 1975 to 4.8 million in 1988). The rate of decrease slowed in the late 1970s and 1980s, but the average age of farmers rose to 51 years by 1980, twelve years older than the average industrial employee.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เกษตร ป่าไม้ ประมง และภาคอุตสาหกรรมของเศรษฐกิจญี่ปุ่น ร่วมกับอุตสาหกรรมเหมืองแร่ที่ญี่ปุ่น หลักการ แต่ร่วมกันพวกเขาบัญชีเพียง 1.3% ของผลิตภัณฑ์รวมชาติ เพียง 20% ของแผ่นดินของญี่ปุ่นเหมาะสำหรับเพาะปลูก และเศรษฐกิจเกษตรสูงทดแทนกันได้ และป้องกันเกษตร ป่าไม้ ประมง และครอบงำเศรษฐกิจของญี่ปุ่นจนถึงทศวรรษ 1940 โดย แต่หลังจากนั้นลดลงลงในสัมพันธ์ unimportance (ดูเกษตรในจักรวรรดิญี่ปุ่น) ในปลายศตวรรษที่ 19 (ยุคเมจิ), ภาคเหล่านี้มีบัญชีมากกว่า 80% ของการจ้างงาน งานเกษตรกรรมลดลงในระยะ prewar แต่ภาคยัง นายจ้างที่ใหญ่ที่สุด (ประมาณ 50% ของแรงงาน) โดยจุดสิ้นสุดของสงครามโลกครั้งที่สอง มันเพิ่มเติมถูกปฏิเสธ 23.5% ในปี 1965, 11.9% ใน 1977 และ 7.2% ในปี 1988 ความสำคัญของการเกษตรเศรษฐกิจภายหลังต่อการลดลงอย่างรวดเร็ว มีหุ้นเกษตรสุทธิใน GNP ก็ ลดลงระหว่างปี 1975 และ 1989 จาก 4.1% เป็น 3% ในปลายทศวรรษ 1980, 85.5% ของเกษตรกรของญี่ปุ่นยังมีหมั้นในอาชีพนอกนา และส่วนใหญ่ของเกษตรกรเหล่านี้ชั่วคราวได้รับทั้งเงินที่ได้จากกิจกรรม nonfarmingญี่ปุ่นบูมเศรษฐกิจที่เริ่มขึ้นในทศวรรษ 1950 เกษตรกรซ้ายไกลหลังทั้งรายได้และเทคโนโลยีเกษตร พวกดูดอาหารควบคุมรัฐบาลที่มีรับประกันราคาข้าวสูง และเกษตรกรไม่ให้เพิ่มผลผลิตของพืชการเลือกของตนเอง เกษตรกรเป็น ผู้ผลิตโดยรวมของข้าว แม้เปิดสวนผักของตนเองลงในข้าว ผลผลิตของพวกเขา swelled ไปกว่า 14 ล้านเมตริกตันในปี 1960 ปลาย ของพื้นที่ปลูกมากขึ้นและเพิ่มผลผลิตต่อหน่วยพื้นที่ เนื่องจากเทคนิคการเพาะปลูกดีขึ้นสามชนิดของครัวเรือนพัฒนา: ผู้โดยเฉพาะในการเกษตร (14.5% ล้าน 4.2 ฟาร์มครัวเรือนในปี 1988 ลงจาก 21.5% ในปี 1965); ที่บริษัทฯ มากกว่าครึ่งของรายได้จากฟาร์ม (14.2% ลงจาก 36.7% ในปี 1965); และคนส่วนใหญ่หมั้นในงานอื่นที่ไม่ใช่เกษตร (71.3% ค่าจาก 41.8% ในปี 1965) เป็นมากขึ้น และมากขึ้นฟาร์มครอบครัวเปิดกิจกรรม nonfarming ประชากรฟาร์มปฏิเสธ (ลงจาก 4.9 ล้านในปี 1975 ถึง 4.8 ล้านในปี 1988) ลดอัตราการชะลอตัวในปลายทศวรรษที่ 1970 และทศวรรษที่ 1980 แต่อายุเฉลี่ยของเกษตรกรกุหลาบปี 51 โดย 1980 พนักงานอุตสาหกรรมเฉลี่ยมากกว่าสิบปี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การเกษตร ป่าไม้ และรูปแบบในภาคหลักของอุตสาหกรรมของเศรษฐกิจญี่ปุ่นตกปลาด้วยกันกับอุตสาหกรรมเหมืองแร่ของญี่ปุ่น แต่พวกเขาร่วมกันบัญชีเพียง 1.3% ของผลิตภัณฑ์มวลรวมประชาชาติ เพียง 20 % ของที่ดินของญี่ปุ่น เหมาะสำหรับการเพาะปลูกและเศรษฐกิจการเกษตรเป็นอย่างสูงที่อุดหนุน และ คุ้ม

การเกษตร ป่าไม้และตกปลาครอบงำเศรษฐกิจของญี่ปุ่น จนกระทั่งปี 1940 แต่หลังจากนั้นลดลงเป็นขัดญาติ ( เห็นเกษตรในจักรวรรดิของญี่ปุ่น ) ในปลายศตวรรษที่ 19 ( วงมโหรี ) ภาคนี้มีสัดส่วนกว่า 80% ของการจ้างงาน การจ้างงานในภาคเกษตรลดลง ในช่วงก่อนสงคราม ,แต่ภาคที่ยังคงเป็นนายจ้างที่ใหญ่ที่สุด ( ประมาณ 50% ของแรงงาน ) โดยการสิ้นสุดของสงครามโลกครั้งที่สอง ก็ยังปฏิเสธที่จะ 23.5 % ในปี 1965 11.9 % ในปี 1977 และ 7.2% ในปี 1988 ความสำคัญของการเกษตรต่อเศรษฐกิจของประเทศภายหลังยังคงลดลงอย่างรวดเร็ว โดยในส่วนของการผลิตการเกษตรสุทธิสูงขึ้นในที่สุดลดลงระหว่างปี 1975 และปี 1989 จาก 4.1% เป็น 3% ในช่วงปลายทศวรรษที่ 1980ร้อยละ 85.5 ของเกษตรกรของญี่ปุ่นยังหมั้นในการประกอบอาชีพนอกการเกษตรและเกษตรกรพาร์ทไทม์เหล่านี้ได้รับส่วนใหญ่ของรายได้จาก nonfarming กิจกรรม

ญี่ปุ่นเศรษฐกิจบูมที่เริ่มในปี 1950 เหลือเกษตรกรห่างไกล ทั้งรายได้ และการเกษตร เทคโนโลยีพวกเขาถูกดึงดูดของรัฐบาลภายใต้นโยบายการควบคุมอาหาร ซึ่งราคาข้าวสูง มีรับประกัน และเกษตรกรมีการเพิ่มผลผลิตของพืชใด ๆของทางเลือกของพวกเขาเอง เกษตรกรเป็นมวลผลิตของข้าว แม้แต่การสวนผักของตัวเองลงในนาข้าว ผลผลิตของพวกเขาบวมกว่า 14 ล้านตันในปี 1960 ล่าช้าผลโดยตรงของพื้นที่ปลูกมากขึ้น และเพิ่มผลผลิตต่อพื้นที่ เนื่องจากการปรับปรุงเทคนิคการเพาะปลูก

สามประเภทของครัวเรือนพัฒนาวิศวกรรมเฉพาะด้านการเกษตร ( 14.5 ร้อยละ 4.2 ล้านครัวเรือนในปี 1988 จาก 21.5 % ในปี ค.ศ. 1965 ) ; ผู้ใช้มากกว่าครึ่งหนึ่งของรายได้จากฟาร์ม ( 14.2 % ลดลงจาก 36.7 % ในปี ค.ศ. 1965 )และผู้ร่วมหลักในงานอื่นนอกจากการเกษตร ( 71.3% ขึ้นจาก 41.8 % ในปี ค.ศ. 1965 ) เป็นมากขึ้นและฟาร์มครอบครัวหันมา nonfarming กิจกรรมฟาร์มประชากรลดลง ( ลดลงจาก 4.9 ล้านในปี 1975 4.8 ล้านในปี 1988 ) อัตราการลดลงชะลอตัวในปี 1970 และ 1980 แต่อายุเฉลี่ยของเกษตรกรเพิ่มขึ้นถึง 51 ปี 1980อายุมากกว่าพนักงานอุตสาหกรรมเฉลี่ย 12 ปี