AbstractPurpose: Degrees of nutrien

Abstract
Purpose: Degrees of nutrient intake and food groups have been linked to differential chronic disease risk. However, intakes
of specific nutrients may also be associated with differential diet costs and unobserved differences in socioeconomic status
(SES). The present study examined degrees of nutrient intake, for every key nutrient in the diet, in relation to diet cost and
SES.
Methods: Socio-demographic data for a stratified random sample of adult respondents in the Seattle Obesity Study were
obtained through telephone survey. Dietary intakes were assessed using food frequency questionnaire (FFQ) (n = 1,266).
Following standard procedures, nutrient intakes were energy-adjusted using the residual method and converted into
quintiles. Diet cost for each respondent was estimated using Seattle supermarket retail prices for 384 FFQ component foods.
Results: Higher intakes of dietary fiber, vitamins A, C, D, E, and B12, beta carotene, folate, iron, calcium, potassium, and
magnesium were associated with higher diet costs. The cost gradient was most pronounced for vitamin C, beta carotene,
potassium, and magnesium. Higher intakes of saturated fats, trans fats and added sugars were associated with lower diet
costs. Lower cost lower quality diets were more likely to be consumed by lower SES.
Conclusion: Nutrients commonly associated with a lower risk of chronic disease were associated with higher diet costs. By
contrast, nutrients associated with higher disease risk were associated with lower diet costs. The cost variable may help
somewhat explain why lower income groups fail to comply with dietary guidelines and have highest rates of diet related
chronic disease.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นามธรรม
วัตถุประสงค์: องศาของการรับประทานอาหารและสารอาหารกลุ่มที่ได้รับการเชื่อมโยงกับความเสี่ยงที่แตกต่างโรคเรื้อรัง แต่การบริโภค
ของสารอาหารที่เฉพาะเจาะจงก็อาจจะเป็นค่าใช้จ่ายที่เกี่ยวข้องกับการรับประทานอาหารที่แตกต่างและความแตกต่างที่สังเกตอยู่ในสถานะทางสังคมและเศรษฐกิจ
(SES) การศึกษาการตรวจสอบองศาของการบริโภคสารอาหารสำหรับทุกสารอาหารที่สำคัญในอาหารที่มีความสัมพันธ์กับค่าใช้จ่ายอาหารและ

วิธี SES.ข้อมูลทางสังคมและประชากรในการสุ่มกลุ่มตัวอย่างของผู้ตอบแบบสอบถามที่เป็นผู้ใหญ่ในการศึกษาโรคอ้วน seattle ถูก
ได้ผ่านการสำรวจทางโทรศัพท์ การบริโภคอาหารที่มีการประเมินโดยใช้แบบสอบถามความถี่อาหาร (ffq) (n = 1,266).
ตามขั้นตอนมาตรฐานการบริโภคสารอาหารที่ได้รับการปรับพลังงานโดยใช้วิธีการที่เหลือและแปลงเป็น
quintilesค่าใช้จ่ายอาหารสำหรับแต่ละผู้ตอบถูก
ผลที่คาดโดยใช้ราคาขายปลีกในซูเปอร์มาร์เก็ตเพื่อ seattle 384 อาหารส่วนประกอบ ffq. การบริโภคที่สูงขึ้นของใยอาหาร, วิตามิน A, C, D, E, และ b12, เบต้าแคโรที, โฟเลต, เหล็ก, แคลเซียมโพแทสเซียม
และแมกนีเซียมที่เกี่ยวข้องกับค่าใช้จ่ายอาหารที่สูงขึ้น ลาดค่าใช้จ่ายที่เด่นชัดมากที่สุดสำหรับวิตามิน C, เบต้าแคโรที
โพแทสเซียมและแมกนีเซียมการบริโภคที่สูงขึ้นของไขมันอิ่มตัวและไขมันทรานส์เพิ่มน้ำตาลที่เกี่ยวข้องกับอาหารที่ต่ำกว่าค่าใช้จ่าย
ค่าใช้จ่ายที่ต่ำกว่าอาหารที่มีคุณภาพต่ำมีแนวโน้มที่จะได้รับการบริโภคโดย SES ต่ำ
สรุป. สารอาหารที่เกี่ยวข้องกับการลดความเสี่ยงของโรคเรื้อรังที่เกี่ยวข้องกับค่าใช้จ่ายอาหารที่สูงขึ้น โดย
ตรงกันข้ามสารอาหารที่เกี่ยวข้องกับความเสี่ยงที่สูงขึ้นของโรคที่เกี่ยวข้องกับการลดต้นทุนอาหารตัวแปรค่าใช้จ่ายที่อาจจะช่วยให้
ค่อนข้างอธิบายว่าทำไมกลุ่มรายได้ต่ำกว่าล้มเหลวที่จะปฏิบัติตามแนวทางการบริโภคอาหารและมีอัตราที่สูงที่สุดของอาหารที่เกี่ยวข้องกับโรคเรื้อรัง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นามธรรม
วัตถุประสงค์: เชื่อมโยงของธาตุอาหารบริโภคและอาหารกลุ่มเสี่ยงโรคเรื้อรังแตกต่างกัน อย่างไรก็ตาม ภาค
สารอาหารเฉพาะอาจเกี่ยวข้องกับต้นทุนอาหารส่วนที่แตกต่างและความแตกต่าง unobserved status
(SES) ประชากรได้ การศึกษาปัจจุบันตรวจสอบของปริมาณธาตุอาหาร สำหรับทุกสารอาหารสำคัญในอาหาร เกี่ยวกับต้นทุนอาหาร และ
SES
วิธี: ข้อมูลสังคมประชากรในตัวอย่างสุ่ม stratified ของผู้ใหญ่ผู้ตอบในการศึกษาโรคอ้วนซีแอตเทิลถูก
รับผ่านโทรศัพท์แบบสำรวจ ภาคอาหารถูกประเมินโดยใช้แบบสอบถามความถี่อาหาร (FFQ) (n = 1,266) .
ตามขั้นตอนมาตรฐาน ภาคธาตุอาหารได้พลังงานปรับใช้วิธีการตกค้าง และแปลง
quintiles ต้นทุนสำหรับแต่ละผู้ตอบถูกประมาณโดยใช้ราคาขายปลีกซีแอตเทิลซูเปอร์มาร์เก็ตสำหรับ 384 FFQ ส่วนประกอบอาหารอาหาร
ผลลัพธ์: ภาคสูงใยอาหาร วิตามิน A, C, D, E และ B12 เบต้าแคโรทีน โฟเลต เหล็ก แคลเซียม โพแทสเซียม และ
แมกนีเซียมเกี่ยวข้องกับต้นทุนอาหารสูงขึ้น ไล่ระดับต้นทุนถูกที่สุดออกเสียงสำหรับวิตามินซี เบต้าแคโรทีน,
โพแทสเซียมและแมกนีเซียม ภาคสูงไขมันอิ่มตัว ไขมันทรานส์ และน้ำตาลเพิ่มขึ้นสัมพันธ์กับอาหารล่าง
ต้นทุน ลดต้นทุนอาหารคุณภาพต่ำมีแนวโน้มที่จะใช้ โดยล่าง SES
บทสรุป: สารอาหารที่เกี่ยวข้องกับความเสี่ยงต่ำของโรคเรื้อรังทั่วไปเกี่ยวข้องกับต้นทุนอาหารสูงขึ้น โดย
ความคมชัด สารอาหารที่เกี่ยวข้องกับความเสี่ยงโรคสูงเกี่ยวข้องกับต้นทุนอาหารต่ำกว่า ตัวแปรต้นทุนอาจช่วย
ค่อนข้างอธิบายทำไมกลุ่มรายได้ต่ำไม่สอดคล้องกับแนวทางอาหาร และมีอัตราสูงสุดของอาหารที่เกี่ยวข้องกับ
โรคเรื้อรังได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็นนามธรรม
วัตถุประสงค์องศาของกลุ่มอาหารและการ บริโภค สารอาหารมีการเชื่อมโยงกับความเสี่ยงเป็นโรคเรื้อรังที่แตกต่าง. แต่ถึงอย่างไรก็ตามยังช่องระบาย
ของสารอาหารโดยเฉพาะอาจมีความเกี่ยวข้องกับค่าใช้จ่ายในการรับประทานอาหารที่แตกต่างและความแตกต่างเพราะในทางเศรษฐกิจสังคมสถานะ
( SES ) การศึกษาในปัจจุบันที่ตรวจสอบองศาของการ บริโภค สารอาหารสำหรับปริมาณสารอาหารสำคัญในการรับประทานอาหารในความสัมพันธ์กับการรับประทานอาหารและค่าใช้จ่าย
SES .
วิธีใดวิธีหนึ่งข้อมูลทางสังคมและประชากรของตัวอย่างแบบสุ่มที่มีโครงสร้างสังคมของผู้ตอบแบบสำรวจผู้ใหญ่เป็นโรคอ้วนในซีแอตเติล
ซึ่งจะช่วยการศึกษาที่เป็นได้รับผ่านทางการสำรวจความคิดเห็นทางโทรศัพท์ ช่องระบายอาหารถูกประเมินโดยใช้แบบสอบถามความถี่อาหาร( ffq )( N = 1,266 )..
ตามขั้นตอนมาตรฐานช่องระบายสารอาหารเป็นพลังงานแบบปรับการใช้วิธีการที่เหลือและแปลงเป็น
& amp ; Veatch Quintilesการรับประทานอาหารราคาประหยัดสำหรับผู้ใช้บริการแต่ละท่านจำเลยได้รับการประเมินการใช้ซีแอตเติลราคาสำหรับผู้ค้าปลีก 384 ffq คอมโพเนนต์อาหาร.
ผล:สูงกว่าปริมาณเส้นใยอาหาร,วิตามิน A , C , D , E ,และบี 12 โฟลิค, Beta สีทอง,,สารโฟเลท,เหล็ก,แคลเซียม,โปแตสเซียมและแมกนีเซียม
ซึ่งจะช่วยได้ที่เกี่ยวข้องกับการรับประทานอาหารสูงกว่าต้นทุน. การไล่ระดับสีค่าใช้จ่ายที่เป็นมากที่สุดชัดเจนขึ้นสำหรับวิตามิน C สีทอง Beta
,โปแตสเซียมและแมกนีเซียมช่องระบายอิ่มตัวสูงกว่าบริษัทข้ามชาติไขมันไขมันและน้ำตาลเพิ่มได้ที่เกี่ยวข้องกับด้านล่างการรับประทานอาหาร
ซึ่งจะช่วยลดค่าใช้จ่าย อาหาร คุณภาพ ต่ำกว่าต้นทุนที่ต่ำกว่าได้มากขึ้นมีแนวโน้มที่จะเป็น บริโภค โดย SES ต่ำกว่า. N บทสรุปคงใช้กันอยู่ทั่วไปที่เกี่ยวข้องกับความเสี่ยงที่ต่ำของโรคเรื้อรังเป็นที่เกี่ยวข้องกับต้นทุนการ บริโภค สูงขึ้น โดย
ซึ่งจะช่วยความเปรียบต่างสารอาหารที่เกี่ยวข้องกับความเสี่ยงต่อโรคสูงกว่ามีความสัมพันธ์กับค่าใช้จ่ายในการ บริโภค ลดลงปรับราคาที่อาจช่วย
ค่อนข้างจะอธิบายว่าทำไมกลุ่มผู้มีรายได้น้อยไม่สามารถปฏิบัติตามแนวทางการ บริโภค อาหารและมีอัตราสูงสุดของโรคเรื้อรัง
ซึ่งจะช่วยการรับประทานอาหารที่เกี่ยวข้อง