First, dives were classified as eith

First, dives were classified as either surface dives or deep dives based on the occurrence of arching or fluking behaviour at the surface prior to a deep dive. The mean IBI of surface dives was 17.6 s (SD = 26.14) and for deep dives, 640.3 s (SD = 214.38).


To account for temporal dependence between dive types, a first-order Markov chain was used to estimate the transition probability between dive types. Time series of dive types were then simulated, using Monte Carlo methods, while accounting for heterogeneity in IBI of the different dive types.



The mean IBI of blue whales in Sri Lanka, obtained from the Monte Carlo methods, was 84.7 s (SD = 11.17).


The mean bout duration was 145 s (SD = 28.31), with the mean number of breaths per surface bout being 9.3 (SD = 1.43).



Whales also lifted their tail flukes out of the water on 55% of terminal dives, which is considerably more frequent than elsewhere in the world.


These results significantly advance our understanding of blue whales in Sri Lankan waters.

More specifically, this information is essential for the calculation of precise abundance estimates as it informs the detection probability parameters for line transect surveys.

In this way it will help formulate better management decisions related to the conservation of this population.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ครั้งแรก dives ถูก classified เป็นผิว dives หรือ dives ลึกขึ้นอยู่กับการเกิดขึ้นของพฤติกรรม arching หรือ fluking ที่ผิวก่อนที่จะดำน้ำลึก กรรมาธิการเฉลี่ยของพื้นผิว dives 17.6 s (SD = 26.14) และลึก dives, 640.3 s (SD = 214.38) การพึ่งพาที่ขมับระหว่างชนิดดำน้ำ ห่วงโซ่ Markov first ใบสั่งถูกใช้เพื่อประเมินความน่าเป็นช่วงระหว่างดำน้ำชนิด ชุดดำน้ำชนิดเวลาได้แล้วจำลอง ใช้วิธีการมอน Carlo ในขณะที่ลงบัญชีสำหรับ heterogeneity ในกรรมาธิการชนิดดำน้ำแตกต่างกัน กรรมาธิการเฉลี่ยของปลาวาฬสีน้ำเงินในศรีลังกา ได้รับจากวิธีการมอน Carlo ถูก 84.7 s (SD = 11.17) แข่งขันหมายถึงระยะเวลา 145 s (SD = 28.31), มีจำนวนหายใจต่อ 9.3 การแข่งขันพื้นผิวเฉลี่ย (SD = 1.43) ปลาวาฬยังยกของ flukes หางน้ำบน 55% ของเทอร์มินัล dives ซึ่งเป็นมากขึ้นบ่อยกว่าอื่น ๆ ในโลก Significantly ผลลัพธ์เหล่านี้ล่วงหน้าเราเข้าใจของปลาวาฬสีน้ำเงินในน้ำศรีลังกา Specifically เพิ่มเติม ข้อมูลนี้เป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการคำนวณการประเมินความแม่นยำ ตามที่มันจะแจ้งให้ตรวจสอบความน่าเป็นพารามิเตอร์สำหรับบรรทัด transect สำรวจ วิธีนี้ มันจะช่วยกำหนดจัดการตัดสินใจได้ดีที่เกี่ยวข้องกับการอนุรักษ์ของประชากรนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ครั้งแรกที่ดำน้ำได้จัดประเภทเป็นทั้งดำน้ำผิวดินหรือดำน้ำลึกขึ้นอยู่กับการเกิดขึ้นของโค้งหรือชั้นพฤติกรรม UKING ที่พื้นผิวก่อนที่จะมีการดำน้ำลึก เฉลี่ย IBI ดำน้ำพื้นผิวเป็น 17.6 วินาที (SD = 26.14) และสำหรับการดำน้ำลึก 640.3 วินาที (SD = 214.38). การบัญชีสำหรับการพึ่งพาอาศัยชั่วคราวระหว่างประเภทการดำน้ำ, สายแรกสั่งห่วงโซ่มาร์คอฟถูกใช้ในการประเมินความน่าจะเป็นการเปลี่ยนแปลงระหว่าง ดำน้ำประเภท อนุกรมเวลาของการดำน้ำประเภทที่ถูกจำลองแล้วโดยใช้วิธีการ Monte Carlo ในขณะที่บัญชีสำหรับความแตกต่างใน IBI ในประเภทที่แตกต่างกันดำน้ำ. IBI เฉลี่ยของปลาวาฬสีฟ้าในศรีลังกาที่ได้จากวิธีการ Monte Carlo เป็น 84.7 วินาที (SD = 11.17 ). ระยะเวลาการแข่งขันเฉลี่ย 145 วินาที (SD = 28.31) มีจำนวนเฉลี่ยของลมหายใจพื้นผิวการแข่งขันต่อเป็น 9.3 (SD = 1.43). ปลาวาฬยังยกหางของพวกเขา fl ukes ออกจากน้ำใน 55% ของการดำน้ำสถานีซึ่ง เป็นอย่างมากบ่อยมากขึ้นกว่าที่อื่น ๆ ในโลก. ผลลัพธ์เหล่านี้อย่างมีนัยสำคัญความก้าวหน้าของความเข้าใจของเราของปลาวาฬสีฟ้าในน่านน้ำศรีลังกา. เฉพาะเจาะจงมากขึ้นเองโดยข้อมูลนี้เป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการคำนวณประมาณการความอุดมสมบูรณ์ได้อย่างแม่นยำตามที่แจ้งพารามิเตอร์ความน่าจะเป็นการตรวจสอบสำหรับการสำรวจเส้นผ่าด้วยวิธีนี้จะช่วยให้กำหนดดีกว่าการตัดสินใจการจัดการที่เกี่ยวข้องกับการอนุรักษ์ประชากรกลุ่มนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ก่อนดำน้ำก็ classi จึงเอ็ดเป็นผิวลึกดำน้ำหรือดำน้ำตามการเกิดของfl uking arching หรือพฤติกรรมที่พื้นผิวก่อนที่จะดำน้ำลึก ค่าเฉลี่ยมีนัยของดำน้ำพื้นผิว 17.6 ( SD = 26.14 ) และลึกดำน้ำ 640.3 S ( SD = 214.38 )


เพื่อให้บัญชีชั่วคราวการพึ่งพาระหว่างดำน้ำประเภทมาร์คอฟโซ่เป็น RST จึงสั่งใช้เพื่อประมาณความน่าจะเป็น ระหว่างรูปแบบการดำน้ำ อนุกรมเวลาของประเภทดำน้ำแล้วการใช้พระมหากษัตริย์ ในขณะที่บัญชีสำหรับความหลากหลายของชนิดในมีนัย ดำน้ำที่แตกต่างกัน



ความหมายมีนัยของปลาวาฬสีน้ำเงินในศรีลังกาที่ได้จากวิธีมอนติคาร์โล , 81.9 ( SD = 11.17 )


หมายถึงการแข่งขันระยะเวลาคือ 145 s ( SD = 2831 ) กับค่าเฉลี่ยจำนวนครั้งต่อการแข่งขัน พื้นผิวเป็น 9.3 ( SD = 1.43 )



ยังยกของปลาวาฬหางflได้ออกของน้ำ 55% ของเทอร์มินัล dives ซึ่งเป็นบ่อยมากขึ้นกว่าที่อื่น ๆในโลก


ผลเหล่านี้จึงลดลงอย่างมีนัยสําคัญเมื่อ signi ล่วงหน้าความเข้าใจของเราของปลาวาฬสีน้ำเงินในศรีลังกา "

เพิ่มเติมจึง CALLY วั ,ข้อมูลนี้เป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการคำนวณที่แม่นยำความอุดมสมบูรณ์ประมาณการแจ้งให้ตรวจหาความน่าจะเป็นสำหรับการสำรวจพื้นที่พารามิเตอร์บรรทัด

ในวิธีนี้จะช่วยสร้างดีกว่าการจัดการการตัดสินใจเกี่ยวข้องกับการอนุรักษ์ประชากรนี้