So I went back to the telephone dir

So I went back to the telephone directory and placed some twenty calls to as many locksmith shops. The instant they heard the address, they all flatly refused to do the job.

"O.K., fine," I said to myself. "I'll find a solution elsewhere."

I called the janitor of the building and described the problem to him.

"Two things," he answered. "In the first place, I don't know how to open locks, and, in the second place, even if I did know how, I wouldn't do it, since my job is cleaning up the place and not letting suspicious birds out of their cages. Furthermore, you've never been too generous with your tips."

I then started to get very nervous and carried out a series of useless, illogical actions: I had a cup of coffee, smoked a cigarette, sat down, stood up, took a few steps, washed my hands, drank a glass of water.

Then I remembered Monica DiChiave; I dialed her number, waited, and heard her voice: "Monica," I said, feigning sweetness and nonchalance. "How's everything? How's it goin', honey?"

Her reply left me trembling: "So, you finally remembered to call? I can tell you really love me. I haven't seen hide or hair of you in almost two weeks."

Arguing with women is beyond my capacity, especially in the state of psychological inferiority in which I then found myself. Nevertheless, I tried to explain to her quickly what was happening to me. I don't know whether she didn't understand me or refused to hear me out. The last thing she said before hanging up was: "I'm nobody's plaything."

I now had to carry out a second series of useless, illogical actions.

Then I called the bank, in the hope that some fellow employee could come and open the door. Bad luck; it fell to my lot to talk to Enzo Paredes, a dimwitted joker whom I detested: "So you can't get out of your house?" he exclaimed abominably. "You just never run out of excuses not to come to work!"

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ดังนั้นฉันก็กลับไปโทรศัพท์ และวางเรียก 20 บางร้านช่างกุญแจเป็นจำนวนมาก ทันทีพวกเขาได้ยินอยู่ พวกเขาทั้งหมด flatly ปฏิเสธที่จะทำงาน "ดีรึ ดี ผมพูดกับตัวเอง "ฉันจะหาทางออกอื่น" เรียกว่า janitor ของอาคาร และอธิบายปัญหาให้เขา "สองสิ่ง เขาตอบ "ในสถานที่แรก ฉันไม่ทราบ วิธีการเปิดล็อค และ ที่สอง แม้ว่าฉันไม่รู้วิธี ฉันจะไม่ทำ เนื่องจากงานล้าง และไม่ให้สงสัยนกออกจากกรงของพวกเขา นอกจากนี้ คุณไม่เคยได้ใจกว้างเกินไป ด้วยเคล็ดลับของคุณ" ฉันเริ่มจะประสาทมาก และดำเนินการชุดของไร้ประโยชน์ ไม่สมเหตุผลแล้วการดำเนินการ: ฉันมีกาแฟ ควันบุหรี่เป็น นั่งลง ลุกขึ้นยืน เอากี่ ล้างมือของฉัน แก้วน้ำดื่ม แล้ว ฉันจำ Monica DiChiave ฉันเรียกหมายเลขของเธอ รอ และได้ยินเสียงของเธอ: "โมนิกา ผมพูด feigning nonchalance และความหวานหอมด้วย" ทุกอย่างเป็นอย่างไร วิธีคือมัน goin' น้ำผึ้งหรือไม่" ตอบเธอทิ้งฉันงก ๆ: "ดังนั้น คุณก็จำโทร ฉันสามารถบอกคุณรักฉัน เรามองไม่เห็นซ่อนหรือเส้นผมของคุณในเวลาเกือบสองสัปดาห์" โต้เถียงกับผู้หญิงจะอยู่นอกเหนือความสามารถของฉัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในสภาพของจิตใจต่ำที่แล้วพบตัวเอง อย่างไรก็ตาม ฉันพยายามอธิบายให้เธอได้อย่างรวดเร็วเกิดอะไรขึ้นกับฉัน ไม่รู้ว่า เธอไม่เข้าใจฉัน หรือปฏิเสธที่จะได้ยินฉันออก สิ่งสุดท้ายที่เธอพูดก่อนวางสายถูก: "ฉัน plaything ของใคร" ผมตอนนี้มีการดำเนินการชุดที่สองของการกระทำที่ไร้ประโยชน์ ไม่สมเหตุผล แล้ว ผมเรียกว่าธนาคาร หวังว่า พนักงานบางเพื่อนสามารถมา และเปิดประตู โชคไม่ดี มันตกกับล็อตของฉันกับ Enzo Paredes โจ๊กเกอร์ dimwitted ที่ฉัน detested: "ดังนั้นคุณไม่ได้รับออกจากบ้าน" ทางหลุดรอด abominably "คุณเพียงแค่ไม่เคยใช้หมดแล้วข้อแก้ตัวไม่ให้มาทำงาน"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ดังนั้นผมจึงเดินกลับไปที่สมุดโทรศัพท์และวางบางยี่สิบโทรไปหลายร้านค้าช่างทำกุญแจ ทันทีที่พวกเขาได้ยินที่อยู่พวกเขาทั้งหมดปฏิเสธอย่างเด็ดขาดในการทำงาน. "ตกลงที่ดี" ผมพูดกับตัวเอง "ฉันจะหาทางแก้ปัญหาอื่น ๆ ." ฉันเรียกว่าภารโรงของอาคารและอธิบายปัญหาที่เกิดขึ้นกับเขา. "สองสิ่ง" เขาตอบ "ในสถานที่แรกที่ผมไม่ทราบวิธีการที่จะเปิดล็อคและในสถานที่ที่สองแม้ว่าฉันไม่ทราบว่าฉันจะไม่ทำมันตั้งแต่งานของฉันคือการทำความสะอาดสถานที่และไม่ปล่อยให้นกที่น่าสงสัย . ออกจากกรงของพวกเขานอกจากนี้คุณไม่เคยใจกว้างเกินไปกับเคล็ดลับของคุณ. " จากนั้นผมก็เริ่มที่จะได้รับประสาทมากและดำเนินการชุดของไร้ประโยชน์การกระทำที่ไร้เหตุผล: ฉันมีถ้วยกาแฟรมควันบุหรี่นั่งลง . ลุกขึ้นยืนเอาไม่กี่ขั้นตอนล้างมือของฉันดื่มแก้วน้ำจากนั้นผมจำได้ว่าโมนิกา DiChiave; ผมโทรออกหมายเลขของเธอรอและได้ยินเสียงของเธอ "โมนิก้า" ผมพูดว่าแกล้งทำเป็นความหวานและความเมินเฉย "ทุกอย่างวิธีวิธีที่มัน goin ', น้ำผึ้ง?" คำตอบของเธอทิ้งฉันสั่น:. "ดังนั้นคุณจำได้ว่าในที่สุดก็จะเรียกผมสามารถบอกคุณรักฉันฉันไม่ได้เห็นซ่อนหรือผมของคุณในเกือบสองสัปดาห์ " เถียงกับผู้หญิงที่อยู่นอกเหนือความจุของฉันโดยเฉพาะอย่างยิ่งในรัฐปมด้อยทางด้านจิตใจที่ฉันแล้วก็พบว่าตัวเอง แต่ผมพยายามที่จะอธิบายให้เธอได้อย่างรวดเร็วสิ่งที่เกิดขึ้นกับผม ผมไม่ทราบว่าเธอไม่เข้าใจฉันหรือปฏิเสธที่จะได้ยินฉันออก สิ่งสุดท้ายที่เธอบอกว่าก่อนที่จะแขวนขึ้นคือ: ". ฉันของเล่นไม่มีใคร" . ตอนนี้ผมได้มีการดำเนินการชุดที่สองของไร้ประโยชน์การกระทำที่ไร้เหตุผลแล้วฉันเรียกว่าธนาคารหวังว่าพนักงานที่เพื่อนบางคนอาจมาและเปิดกว้าง ประตู โชคไม่ดี มันลดลงไปจำนวนมากของฉันที่จะพูดคุยกับ Enzo Paredes, โจ๊กปัญญาผู้ที่ฉันเกลียด: "ดังนั้นคุณจึงไม่สามารถออกจากบ้านของคุณ" เขาอุทานออกมาน่าเกลียด "คุณเพียงแค่ไม่ทำงานออกจากข้อแก้ตัวที่จะไม่มาทำงาน"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ดังนั้นผมจึงเดินกลับไปที่โทรศัพท์ไดเรกทอรีและวางไว้บางยี่สิบสาย ร้านค้าช่างมากมาย ทันทีที่พวกเขาได้ยินที่อยู่ พวกเขาปฏิเสธอย่างเรียบง่ายเพื่อทำงาน

" ดี ดี " ฉันพูดกับตัวเอง " ผมจะหาหนทางอื่น ๆ "

ฉันชื่อ ผู้ดูแลอาคาร และอธิบายปัญหาให้เค้า

" สองสิ่งที่ " เขาตอบ " . ในตอนแรก ฉันไม่ทราบวิธีการเปิดล็อคและ อย่างที่สอง ถ้าผมรู้ ผมคงไม่ทำ เพราะงานของผมคือ การทำความสะอาดสถานที่ และไม่ปล่อยให้นกสงสัยออกจากกรงของพวกเขา . นอกจากนี้คุณไม่เคยเกินไปเคล็ดลับของคุณ . "

ฉันก็เริ่มที่จะได้รับประสาทมากและดำเนินการชุดของการกระทำที่ไร้สาระ ไร้เหตุผล : ผมดื่มกาแฟ สูบบุหรี่ นั่ง ยืน ขึ้น ไปไม่กี่ก้าวล้างมือ ดื่มน้ำสักแก้ว

แล้วผมจำได้ โมนิก้า dichiave ผมกดเบอร์ของเธอ คอยอยู่ และได้ยินเสียงของเธอ : " โมนิก้า " ผมพูดแกล้ง " ความหวานและความเมินเฉย ทุกอย่างเป็นยังไงบ้าง เป็นไงบ้าง ที่รัก ?

ตอบเธอทิ้งฉันสั่น : " ดังนั้น เธอยังจำได้ โทร ฉันสามารถบอกคุณได้รักฉันจริงๆ ฉันไม่เห็นซ่อนหรือผมของคุณในเกือบสองสัปดาห์

"เถียงกับผู้หญิงอยู่นอกเหนือความสามารถของฉัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในรัฐของปมด้อยทางจิตที่ฉันพบตัวเอง อย่างไรก็ตาม ผมพยายามจะอธิบายกับเธออย่างรวดเร็ว เกิดอะไรขึ้นกับฉัน ฉันไม่รู้ว่าเธอยังไม่เข้าใจฉัน หรือปฏิเสธที่จะฟังผม สิ่งสุดท้ายที่เธอพูดก่อนที่จะวางสายคือ : " ผมไม่มีของเล่น "

ตอนนี้ผมต้องแบกออกชุดสองของไร้ประโยชน์การกระทำที่ไม่ชอบธรรม .

แล้วผมโทรไปที่ธนาคาร ด้วยหวังว่าเพื่อนบางคน พนักงานก็มาเปิดประตู โชคร้าย ; มันลดลงมาก ผมคุยกับเอนโด Paredes , โจ๊กที่ฉันเกลียดท่าทางอวดรู้คนนั้นเอง : " ดังนั้นคุณไม่สามารถออกไปจากบ้าน ? เขาอุทาน abominably ” คุณก็จะไม่มีวันหมดข้ออ้างที่จะไม่ไปทำงาน