Our new historical moment requires

Our new historical moment requires different thinking and different strategies, but it also offers new opportunities to solve some very practical problems. Ideas from environmentalists that for decades have been derided by economists and politicians—reducing consumption, relocalizing economic activity, building self-sufficiency—are suddenly being taken seriously in households that can no longer afford to keep up with the consumerist treadmill.
Quietly, a small but growing movement of engaged citizens, community groups, businesses, and elected officials has begun the transition to a post-carbon world. These early actors have worked to reduce consumption, produce local food and energy, invest in local economies, rebuild skills, and preserve local ecosystems. For some citizens, this effort has merely entailed planting a garden, riding a bike to work, or no longer buying from “big-box” stores. Their motivations are diverse, including halting climate change and promoting environmental preservation, food security, and local economic development. The essence of these efforts, however, is the same: They all recognize that the world is changing and that the old way of doing things, based on the idea that consumption can and should continue to grow indefinitely, no longer works.
Alone, these efforts are not nearly enough. But taken together, they can point the way toward a new economy. This new economy would not be a “free market” but a “real market,” much like the one fabled economist Adam Smith originally envisioned; it would be, as author David Korten has said, an economy driven by Main Street and not Wall Street.
Thus far, most of these efforts have been made voluntarily by exceptional individuals who were quick to understand the crisis we face. But with time, more and more people will be searching for ways to meet basic needs in the context of a shrinking economy. Families reliant on supermarkets with globe-spanning supply chains will need to turn more to local farmers and their own gardens. Many globe-spanning corporations—unable to provide a continuous return on investment or to rely on cheap energy and natural resources to turn a profit—will fail, whereas much smaller local businesses and cooperatives of all kinds will flourish. Local governments facing declining tax revenues will be desperate to find cheap, low-energy ways to support basic public services like water treatment, public transportation, and emergency services.
Elements of a transition strategy have been proposed for decades, with few notable results. Usually these have been presented as independent—sometimes even contradictory—solutions to the problems created by fossil-fuel dependency and consumerism. Now that “business as usual” is ceasing to be an option for mainstream society, these strategies need to be rethought and rearticulated coherently, and they need to become the mainstream.
What we need now are clarity, leadership, coordination, and collaboration. With shared purpose and a clear understanding of both the challenges and the solutions, we can manage the transition to a sustainable, equitable, post-carbon world, though the urgency of the need to fully and immediately engage with the transition process at all levels of society can hardly be overstated.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ช่วงเวลาประวัติศาสตร์ของเราใหม่ต้องคิดแตกต่างและกลยุทธ์ที่แตกต่างกัน แต่มันยังมีโอกาสใหม่ ๆ ในการแก้ปัญหาทางปฏิบัติมาก คิดจาก environmentalists ที่สำหรับทศวรรษที่ผ่านมามีเยาะหยัน โดยนักเศรษฐศาสตร์และนักการเมือง ซึ่งลดปริมาณการใช้ relocalizing กิจกรรมทางเศรษฐกิจ อาคารพอเพียงตนเอง — ก็ถูกถ่ายอย่างจริงจังในครัวเรือนที่ไม่สามารถจะติดตาม consumerist treadmill เงียบ ๆ การเคลื่อนที่ขนาดเล็ก แต่เติบโตของส่วนร่วมของประชาชน กลุ่มชุมชน ธุรกิจ และเจ้าหน้าที่ที่ได้รับเลือกได้เริ่มเปลี่ยนแปลงโลกหลังคาร์บอน นักแสดงเหล่านี้ก่อนได้ทำงานเพื่อลดการใช้ ผลิตอาหารและพลังงาน ลงทุนในเศรษฐกิจท้องถิ่น สร้างทักษะ และรักษาระบบนิเวศท้องถิ่น สำหรับบางคน ความพยายามนี้มีเพียง entailed ปลูกสวน ขี่จักรยานไปทำงาน หรือไม่ซื้อจากร้านค้า "ใหญ่กล่อง" โต่งของพวกเขาหลากหลาย รวมทั้งยุติการทำงานการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ และส่งเสริมการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม อาหารปลอดภัย และพัฒนาเศรษฐกิจท้องถิ่น สาระสำคัญของความพยายามเหล่านี้ อย่างไรก็ตาม จะเหมือนกัน: พวกเขาทั้งหมดรู้ว่า โลกกำลังเปลี่ยนแปลง และว่า ที่เก่าวิธีการทำ ตามความคิดที่สามารถใช้ และควรยังคงเติบโตอย่างไม่มีกำหนด ไม่สามารถใช้งาน คนเดียว ความพยายามเหล่านี้ได้ไม่เกือบพอ แต่ถ่ายด้วยกัน พวกเขาสามารถชี้ทางไปสู่เศรษฐกิจใหม่ เศรษฐกิจใหม่นี้จะเป็น "ตลาดเสรี" แต่ "จริงตลาด เหมือนนักเศรษฐศาสตร์โกหกหนึ่งอาดัมสมิธเดิมจินตนาการ มันจะ เป็นผู้เขียนกล่าว David Korten เศรษฐกิจขับเคลื่อน ด้วยถนนหลักและถนนกำแพงไม่ ฉะนี้ ที่สุดของความพยายามเหล่านี้ได้ทำการด้วยความสมัครใจ โดยผู้ยอดเยี่ยมได้อย่างรวดเร็วจะเข้าใจวิกฤตที่เราเผชิญ แต่ ด้วยเวลา คนมากขึ้นจะได้หาวิธีการเพื่อตอบสนองความต้องการพื้นฐานในบริบทของเศรษฐกิจหดตัว ครอบครัวพึ่งซูเปอร์มาร์เก็ตกับรัฐโลกห่วงโซ่อุปทานจะต้องเปิดมากขึ้นในสวนของตนเองและเกษตรกรในท้องถิ่น องค์กรรัฐโลกมากซึ่งสามารถให้ผลตอบแทนต่อเนื่องการลงทุน หรือการประหยัดพลังงานและทรัพยากรธรรมชาติพลิกกำไร — จะล้มเหลว ในขณะที่ธุรกิจขนาดเล็กในท้องถิ่นและสหกรณ์ทุกประเภทมากจะงอกงาม รายได้ภาษีลดลงหันหน้าไปทางรัฐบาลท้องถิ่นจะหมดหวังที่จะหาวิธีประหยัด พลังงานต่ำเพื่อสนับสนุนการบริการสาธารณะขั้นพื้นฐานเช่นระบบบำบัดน้ำ เดินทาง และบริการฉุกเฉิน ได้รับการเสนอองค์ประกอบของกลยุทธ์การเปลี่ยนแปลงในทศวรรษ กับไทยปันผลน้อย ปกติเหล่านี้ได้ถูกนำเสนอเป็นอิสระ — บางครั้งขัดแย้งกันแก้ไขปัญหาโดยการพึ่งพาเชื้อเพลิงฟอสซิลและบริโภคนิยม ขณะที่ "ธุรกิจตามปกติ" เป็นเบี้ยเป็น ตัวเลือกสำหรับสังคมหลัก กลยุทธ์เหล่านี้ต้องได้ rethought และ rearticulated ศิลปินกลุ่นนี้ และพวกเขาจำเป็นต้องเป็น กับ สิ่งที่เราต้องตอนนี้มีความชัดเจน ผู้นำ ประสานงาน และความร่วมมือ มีวัตถุประสงค์ร่วมกันและการทำความเข้าใจทั้งความท้าทายและโซลูชั่น เราสามารถจัดการเปลี่ยนแปลงโลกอย่างยั่งยืน เป็นธรรม หลังคาร์บอน แม้ว่าไม่สามารถจะระบุมากกว่าความจริงของต้องเต็มจำนวน และทันทีที่มีส่วนร่วมกับการเปลี่ยนแปลงในทุกระดับของสังคม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ช่วงเวลาในประวัติศาสตร์ใหม่ของเราต้องใช้ความคิดที่แตกต่างกันและกลยุทธ์ที่แตกต่างกัน แต่ก็ยังมีโอกาสใหม่ ๆ ในการแก้ปัญหาในทางปฏิบัติมาก ความคิดจากสิ่งแวดล้อมมานานหลายทศวรรษที่ได้รับการเย้ยหยันโดยนักเศรษฐศาสตร์นักการเมืองและลดการบริโภค relocalizing กิจกรรมทางเศรษฐกิจ, การสร้างการพึ่งตัวเองจะถูกก็จะถูกดำเนินการอย่างจริงจังในครัวเรือนที่ไม่สามารถที่จะให้ทันกับลู่วิ่งบริโภค.
เงียบ ๆ เล็ก ๆ แต่การเคลื่อนไหวที่เพิ่มขึ้นของประชาชนมีส่วนร่วมกลุ่มชุมชนธุรกิจและการเลือกตั้งได้เริ่มเปลี่ยนไปโลกโพสต์คาร์บอน นักแสดงในช่วงต้นเหล่านี้ได้ทำงานเพื่อลดการใช้ผลิตอาหารท้องถิ่นและพลังงานในการลงทุนในระบบเศรษฐกิจในท้องถิ่น, สร้างทักษะและรักษาระบบนิเวศในท้องถิ่น สำหรับประชาชนบางความพยายามนี้ได้ยกให้เป็นเพียงการปลูกสวนขี่จักรยานไปทำงานหรือไม่ซื้อจาก "กล่องใหญ่" ร้านค้า แรงจูงใจของพวกเขามีความหลากหลายรวมทั้งการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศที่ลังเลและส่งเสริมการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมความมั่นคงด้านอาหารและการพัฒนาเศรษฐกิจในท้องถิ่น สาระสำคัญของความพยายามเหล่านี้ แต่เป็นเหมือนกัน: พวกเขาทั้งหมดยอมรับว่าโลกมีการเปลี่ยนแปลงและว่าวิธีการแบบเก่าของการทำสิ่งขึ้นอยู่กับความคิดที่ว่าบริโภคสามารถและควรจะยังคงเติบโตไปเรื่อย ๆ ไม่ทำงาน.
คนเดียวเหล่านี้ ความพยายามที่จะไม่เพียงพอ แต่นำมารวมกันที่พวกเขาสามารถชี้ทางไปสู่เศรษฐกิจใหม่ เศรษฐกิจใหม่นี้จะไม่เป็น "ตลาดเสรี" แต่ "ตลาดที่แท้จริง" เหมือนหนึ่งเศรษฐศาสตร์โกหก Adam Smith สร้างสรรค์จินตนาการ; มันจะเป็นในฐานะนักเขียนเดวิด Korten ได้กล่าวว่าเศรษฐกิจที่ขับเคลื่อนโดยถนนสายหลักและไม่ Wall Street.
ป่านนี้ที่สุดของความพยายามเหล่านี้ได้รับการทำโดยสมัครใจโดยบุคคลที่โดดเด่นได้อย่างรวดเร็วที่จะเข้าใจวิกฤตที่เราเผชิญ แต่ด้วยเวลาที่ผู้คนมากขึ้นจะได้รับการค้นหาวิธีที่จะตอบสนองความต้องการขั้นพื้นฐานในบริบทของเศรษฐกิจที่หดตัว ครอบครัวที่พึ่งพาซูเปอร์มาร์เก็ตที่มีโลกขยายห่วงโซ่อุปทานจะต้องเปิดมากขึ้นให้กับเกษตรกรท้องถิ่นและสวนของตัวเอง โลกหลายทอด-บริษัท ไม่สามารถที่จะให้ผลตอบแทนอย่างต่อเนื่องในการลงทุนหรือที่จะพึ่งพาพลังงานราคาถูกและทรัพยากรทางธรรมชาติที่จะเปิดขายทำกำไรจะล้มเหลวในขณะที่มีขนาดเล็กมากธุรกิจในท้องถิ่นและสหกรณ์ทุกชนิดจะอวด รัฐบาลท้องถิ่นหันหน้าไปทางรายได้จากภาษีที่ลดลงจะหมดหวังที่จะพบว่าราคาถูก, วิธีการประหยัดพลังงานเพื่อสนับสนุนการบริการสาธารณะขั้นพื้นฐานเช่นการบำบัดน้ำ, การขนส่งสาธารณะและบริการฉุกเฉิน.
องค์ประกอบของกลยุทธ์การเปลี่ยนแปลงได้รับการเสนอมานานหลายทศวรรษกับผลที่โดดเด่นไม่กี่ เหล่านี้มักจะได้รับการเสนอเป็นอิสระแม้บางครั้งการแก้ปัญหาความขัดแย้งในการแก้ไขปัญหาที่สร้างขึ้นโดยการพึ่งพาเชื้อเพลิงฟอสซิลและการคุ้มครองผู้บริโภค ตอนนี้ที่ "ธุรกิจตามปกติ" จะหยุดเป็นตัวเลือกสำหรับสังคมกลยุทธ์เหล่านี้จะต้อง rethought และ rearticulated เป็นตุเป็นตะและพวกเขาต้องกลายเป็นกระแสหลัก.
สิ่งที่เราต้องการในขณะนี้มีความชัดเจนเป็นผู้นำการประสานงานและความร่วมมือ โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อร่วมกันและความเข้าใจที่ชัดเจนของความท้าทายทั้งสองและการแก้ปัญหาที่เราสามารถจัดการการเปลี่ยนแปลงไปอย่างยั่งยืนธรรมโลกโพสต์คาร์บอนแม้ว่าความเร่งด่วนของความต้องการที่จะได้อย่างเต็มที่และทันทีที่มีส่วนร่วมกับกระบวนการการเปลี่ยนแปลงในทุกระดับของ สังคมแทบจะไม่สามารถคุยโว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ช่วงเวลาประวัติศาสตร์ใหม่ของเราต้องคิดแตกต่างกันและกลยุทธ์ที่แตกต่างกัน แต่ก็ยังมีโอกาสใหม่เพื่อแก้ปัญหาบางปัญหาในทางปฏิบัติมาก . ความคิดเห็นจากสิ่งแวดล้อมที่มีมานานหลายทศวรรษได้ถูก derided โดยนักเศรษฐศาสตร์และนักการเมืองลดการบริโภค relocalizing กิจกรรมทางเศรษฐกิจความพอเพียงสร้างขึ้นมาถูกถ่ายอย่างจริงจังในครัวเรือนที่สามารถไม่สามารถให้ทันกับการบริโภคเครื่องออกกำลังกาย
เงียบๆ การเคลื่อนไหวขนาดเล็ก แต่เติบโตร่วมประชาชน ชุมชน ธุรกิจ และการเลือกตั้งได้เริ่มเปลี่ยนไปโพสต์ คาร์บอนของโลก นักแสดง ต้นเหล่านี้ทำงานเพื่อลดการบริโภค ผลิต อาหาร และพลังงานการลงทุนในเศรษฐกิจท้องถิ่น สร้างทักษะ และรักษาระบบนิเวศท้องถิ่น สำหรับประชาชนบางส่วน ความพยายามนี้มี entailed เพียงปลูกสวน ขี่จักรยานไปทำงาน หรือ ไม่ซื้อจาก " กล่องใหญ่ " ร้านค้า แรงจูงใจของพวกเขาที่หลากหลาย รวมทั้งการหยุดการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ และการส่งเสริมการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม ความมั่นคงทางอาหารและการพัฒนาเศรษฐกิจท้องถิ่น สาระสําคัญของความพยายามเหล่านี้อย่างไรก็ตาม ก็เช่นกัน พวกเขารับรู้ว่า โลกมีการเปลี่ยนแปลงและวิธีการแบบเก่าของการทำสิ่งต่างๆ ตามความคิดที่ใช้สามารถและควรจะยังคงเติบโตไปเรื่อย ๆไม่ทำงาน
อยู่คนเดียว ความพยายามเหล่านี้จะไม่เกือบพอ แต่ที่ถ่ายด้วยกัน พวกเขาสามารถชี้เส้นทางสู่เศรษฐกิจใหม่ เศรษฐกิจใหม่นี้จะไม่ใช่ " ตลาดเสรี " แต่เป็น " ตลาดจริง" เหมือนหนึ่งในตำนานเดิม อดัม สมิธ นักเศรษฐศาสตร์ได้คิด มันคงจะเป็นผู้เขียน David คอร์เทินได้กล่าวว่า เศรษฐกิจขับเคลื่อนโดยถนนสายหลักและ Wall Street
ดังนั้นไกลที่สุดของความพยายามเหล่านี้ได้รับการทำโดยสมัครใจ โดยพิเศษบุคคลที่ได้อย่างรวดเร็วเข้าใจวิกฤตเศรษฐกิจที่เราเผชิญ แต่ด้วยเวลาบุคคลเพิ่มเติม และเพิ่มเติมจะค้นหาวิธีที่จะตอบสนองความต้องการขั้นพื้นฐานในบริบทของระบบเศรษฐกิจหดตัว . ครอบครัวพึ่งพาซุปเปอร์มาร์เก็ตกับครอบคลุมทั่วโลกห่วงโซ่อุปทานจะต้องเปิดมากขึ้นเพื่อเกษตรกรในท้องถิ่นและสวนของตัวเองหลาย บริษัท ที่ครอบคลุมทั่วโลก ไม่สามารถที่จะให้ต่อเนื่อง ผลตอบแทนการลงทุน หรือการพึ่งพาพลังงานราคาถูกและทรัพยากรธรรมชาติเพื่อเปิดกำไรจะล้มเหลว ในขณะที่มีขนาดเล็กมาก ธุรกิจท้องถิ่น และสหกรณ์ทุกประเภทจะรุ่งเรือง รัฐบาลท้องถิ่นซึ่งลดลงรายได้ภาษีจะหมดหวังที่จะหาราคาถูก ใช้วิธีการสนับสนุนการบริการสาธารณะขั้นพื้นฐาน เช่น บําบัดน้ําการขนส่งสาธารณะและบริการฉุกเฉิน
องค์ประกอบของกลยุทธ์ได้รับการเสนอสำหรับทศวรรษที่ผ่านมา , กับผลลัพธ์ที่โดดเด่นเพียงไม่กี่ โดยปกติเหล่านี้ได้ถูกนำเสนอเป็นอิสระ บางครั้งก็ขัดแย้ง การแก้ไขปัญหาที่สร้างขึ้นโดยการพึ่งพาเชื้อเพลิงฟอสซิล และลัทธิบริโภคนิยม ตอนนี้ " ธุรกิจตามปกติ " เป็นส่วนที่จะมีตัวเลือกสำหรับสังคมกระแสหลักกลยุทธ์เหล่านี้จะต้องมีการทบทวน และปะติดปะต่อขึ้นมาใหม่อีกครั้งอย่างสอดคล้อง และพวกเขาต้องการเป็นหลัก
ตอนนี้ สิ่งที่เราต้องการก็คือความชัดเจน , ภาวะผู้นำ , การประสานงานและความร่วมมือ กับที่วัตถุประสงค์และความเข้าใจที่ชัดเจนของความท้าทายและโซลูชั่น เราสามารถจัดการกับการเปลี่ยนแปลงที่จะยั่งยืน เที่ยงธรรม โพสต์คาร์บอนของโลกแม้ว่าความเร่งด่วนของความต้องการอย่างเต็มที่และในทันที ประกอบกับการเปลี่ยนแปลงกระบวนการที่ทุกระดับของสังคมแทบจะคุยโว .