3.1. Chemical analysisIn order to c

3.1. Chemical analysis
In order to choose realistic salt contents for the reference products, a
preliminary survey of the salt content in 55 retail meat products on the
Danish market (national and imported)was carried out. The typical salt
content was 2.2% in hot dog sausages, 2.8% in bacon, 2.4% in ham, and
4.1% in salami. These levelswere used as references, and the salt content
was reduced moderately (20–25%) and greatly (45–50%) from these
levels. Furthermore, in this investigation it was decided to manufacture
productswith salt, nitrite and ascorbate in order to exclude the effect of
other functional additives. The actual salt contents, determined by
chemical analysis, can be seen in Table 1. In comparison the NaCl content
in Finnish cooked sausages range from 1.6% to 2.2% and from 1.9%
to 2.7% in cooked hams ((Ruusunen & Puolanne, 2005). Further on the
FSA salt targets (www.food.gov.uk, 2013) from 2010 to 2012 for
baconwas 3.5% (2010) and 2.88% (2012), for cooked sausages the target
was 1.8% (2010) and 1.5% (2012) and for ham the targets were 2.5%
(2010) and 1.63% (2012). This shows that the salt content in typical
products found on the Danish retail market is similar to other countries.
The salt content and Na+ content were significantly different in all
products (P b 0.001). The actual salt content of the reference products
was as intended; the moderately reduced products were reduced by
22–25% and the greatly reduced products reduced by 43–50%. In sausages
and ham, the salt content was reduced by 0.5 g/100 g and 1.0 g/100 g
product. In bacon, the reductionwas 0.9 g/100 g and 1.4 g/100 g product,
and in salami the reduction obtained was 1 g/100 g and 1.9 g/100 g product. The largest absolute reduction, therefore, was in salami, which
was also the product with the highest content.
The contents of salt and Na+ were the only values that differed
significantly between the three variants of bacon and sausages, while
a significant difference in water content was also seen in ham (P =
0.004) and salami. In these products, the moderately reduced sample
had a higher water content than the other two samples, which did not
differ. This cannot readily be explained by the effect of the waterbinding
capacity of salt and might be a coincidence due to the natural
variation in the raw material. Furthermore, a significant difference
between all three salt levels was seen in the fat content (P = 0.0003).
Salt did not affect the pH in any of the products. A previous study
of ham showed that a reduction in salt from 1.5% to 0.5%, which was
from a level between our moderately reduced and greatly reduced
down to a level below our greatly reduced ham, did not change the
pH (Hong & Koo, 2011), nor did a salt reduction from 2.5% to 1.0%

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3.1. เคมีวิเคราะห์การเลือกเนื้อหาเกลือจริงสำหรับผลิตภัณฑ์อ้างอิง การสำรวจเบื้องต้นของเนื้อหาเกลือในผลิตภัณฑ์เนื้อสัตว์ขายปลีก 55 ในตลาดเดนมาร์ก (ชาติ และนำเข้า) ได้รับการดำเนินการ เกลือทั่วไปเนื้อหา 2.2% ในไส้กรอกฮอตดอก 2.8% ในเบคอน แฮม 2.4% และ4.1% ในไส้กรอก Levelswere เหล่านี้ใช้เป็นข้อมูลอ้างอิง เนื้อหาเกลือลดปานกลาง (20-25%) และมาก (45 – 50%) จากเหล่านี้ระดับการ นอกจากนี้ ในนี้ มันเป็นการตัดสินใจในการผลิตproductswith เกลือ ไนไตรต์ และ ascorbate เพื่อแยกผลของวัตถุเจือปนอื่น ๆ ทำงาน เนื้อหาเกลือจริง ตามเคมีวิเคราะห์ สามารถดูได้ในตารางที่ 1 ในการเปรียบเทียบเนื้อหา NaClในช่วงสุกไส้กรอกฟินแลนด์ จาก 1.6% เป็น 2.2% และ 1.9%2.7% ใน hams สุก ((Ruusunen & Puolanne, 2005) เพิ่มเติมในการFSA เกลือเป้าหมาย-(www.food.gov.uk, 2013) 2553 2555 สำหรับbaconwas 3.5% (2010) และ 2.88% (2012), ในต้มไส้กรอกเป้าหมาย1.8% (2010) และ 1.5% (2012) และสำหรับแฮม เป้าหมายได้ 2.5%(2010) และ 1.63% (2012) นี้แสดงให้เห็นว่าเนื้อหาเกลือในทั่วไปผลิตภัณฑ์ที่พบในตลาดค้าปลีกเดนมาร์กเหมือนกับประเทศอื่น ๆ ได้เนื้อหาเกลือและ Na + เนื้อหาแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทั้งหมดผลิตภัณฑ์ (P b 0.001) เกลือเนื้อหาจริงของผลิตภัณฑ์อ้างอิงถูกต้อง ผลิตภัณฑ์ลดลงค่อนข้างถูกลดลง22 – 25% และผลิตภัณฑ์ลดลด 43-50% ในไส้กรอกและแฮม เนื้อหาเกลือถูกลดลง 0.5 g/100 g และ 1.0 g/100 gผลิตภัณฑ์ ในเบคอน reductionwas 0.9 g/100 g และ 1.4 กรัม/100 กรัมผลิตภัณฑ์และในไส้กรอกลดรับเป็น 1 g/100 g และผลิตภัณฑ์ 1.9 g/100 g ลดเต็มที่ใหญ่ที่สุด ดังนั้น อยู่ในไส้กรอก ซึ่งยังเป็นสินค้าที่ มีเนื้อหาสูงสุดเนื้อหาของเกลือ และ Na + มีค่าเฉพาะที่แตกต่างอย่างมีนัยสำคัญระหว่างตัวแปรทั้งสามของเบคอนและไส้กรอก ขณะที่ความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในปริมาณน้ำที่เห็นในแฮม (P =0.004) และไส้กรอก ในผลิตภัณฑ์เหล่านี้ ตัวอย่างลดลงปานกลางมีปริมาณน้ำสูงกว่าตัวอื่น ๆ สองอย่าง ซึ่งไม่แตกต่างกัน นี้ไม่พร้อมจะอธิบาย โดยผลของการ waterbindingกำลังการผลิตเกลือ และอาจเป็นเรื่องบังเอิญเนื่องจากธรรมชาติการเปลี่ยนแปลงในวัตถุดิบ นอกจากนี้ ความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญระหว่างสามเกลือทุกระดับได้เห็นไขมัน (P = 0.0003)เกลือไม่มีผลต่อค่า pH ในผลิตภัณฑ์ การศึกษาก่อนหน้านี้พระพบว่าลดเกลือจาก 1.5% 0.5% ซึ่งจากระดับของเราค่อนข้างลดลง และลดลงอย่างมากจนถึงระดับล่างแฮมของเราลดลงอย่างมาก ไม่เปลี่ยนแปลงpH (Hong & คู 2011), หรือไม่ลดเกลือจาก 2.5% เป็น 1.0%

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3.1 การวิเคราะห์ทางเคมีในการเลือกเนื้อหาเกลือจริงสำหรับผลิตภัณฑ์ที่อ้างอิงการสำรวจเบื้องต้นของปริมาณเกลือใน55 ผลิตภัณฑ์จากเนื้อสัตว์ค้าปลีกในตลาดเดนมาร์ก(ระดับชาติและนำเข้า) ได้ดำเนินการ เกลือทั่วไปเนื้อหาเป็น 2.2% ในไส้กรอกสุนัขร้อน 2.8% ในเบคอน 2.4% ในแฮม, และ 4.1% ในซาลามี่ levelswere เหล่านี้ใช้เป็นข้อมูลอ้างอิงและปริมาณเกลือลดลงในระดับปานกลาง(20-25%) และอย่างมาก (45-50%) จากนี้ระดับ นอกจากนี้ในการสืบสวนคดีนี้ก็ตัดสินใจที่จะผลิตเกลือ productswith ไนไตรท์และ ascorbate ในการสั่งซื้อที่จะไม่รวมผลกระทบของสารเติมแต่งการทำงานอื่นๆ เนื้อหาเกลือที่เกิดขึ้นจริงที่กำหนดโดยการวิเคราะห์ทางเคมีที่สามารถมองเห็นในตารางที่ 1 ในการเปรียบเทียบเนื้อหาโซเดียมคลอไรด์ในไส้กรอกสุกฟินแลนด์ช่วงจาก1.6% เป็น 2.2% จาก 1.9% เป็น 2.7% ในแฮมสุก ((Ruusunen และ Puolanne 2005 ). เพิ่มเติมเกี่ยวกับเป้าหมายเกลือFSA (www.food.gov.uk 2013) 2010-2012 สำหรับbaconwas 3.5% (2010) และ 2.88% (2012) สำหรับไส้กรอกสุกเป้าหมายเป็น1.8% (2010) และ 1.5 % (2012) และแฮมเป้าหมายเป็น 2.5% (2010) และ 1.63% (2012). นี้แสดงให้เห็นว่าปริมาณเกลือในทั่วไปผลิตภัณฑ์ในตลาดค้าปลีกของเดนมาร์กมีความคล้ายคลึงกับประเทศอื่นๆ . ปริมาณเกลือและเนื้อหา + นามี ที่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญในทุก. ผลิตภัณฑ์ (P ข 0.001) ปริมาณเกลือที่เกิดขึ้นจริงของผลิตภัณฑ์ที่อ้างอิงเป็นตามที่ตั้งใจไว้; ผลิตภัณฑ์ที่ลดลงในระดับปานกลางลดลง22-25% และผลิตภัณฑ์ลดลงอย่างมากลดลง 43-50% ในไส้กรอก. และแฮม เนื้อหาเกลือลดลง 0.5 กรัม / 100 กรัมและ 1.0 กรัม / 100 กรัมผลิตภัณฑ์. ในเบคอน reductionwas 0.9 กรัม / 100 กรัมและ 1.4 กรัม / 100 ผลิตภัณฑ์กรัมและซาลามี่ลดได้รับคือ1 กรัม / 100 กรัม และ 1.9 กรัม / 100 กรัมสินค้า การลดลงแน่นอนที่ใหญ่ที่สุดจึงอยู่ในซาลามี่ซึ่งยังเป็นสินค้าที่มีเนื้อหาที่สูงที่สุด. เนื้อหาของเกลือและโซเดียมมีค่าเดียวที่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญระหว่างทั้งสามสายพันธุ์ของเบคอนและไส้กรอกในขณะที่ความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในปริมาณน้ำถูกมองว่ายังอยู่ในแฮม (P = 0.004) และซาลามี่ ในผลิตภัณฑ์เหล่านี้ตัวอย่างลดลงในระดับปานกลางมีปริมาณน้ำที่สูงกว่าอีกสองตัวอย่างซึ่งไม่ได้แตกต่างกัน นี้ไม่พร้อมที่จะอธิบายได้ด้วยผลของ waterbinding ความจุของเกลือและอาจจะเป็นเรื่องบังเอิญอันเนื่องมาจากธรรมชาติการเปลี่ยนแปลงในวัตถุดิบ นอกจากนี้ความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญระหว่างทั้งสามระดับเกลือที่เห็นในปริมาณไขมัน (P = 0.0003). เกลือไม่ได้ส่งผลกระทบต่อค่า pH ในผลิตภัณฑ์ใด ๆ การศึกษาก่อนหน้าแฮมแสดงให้เห็นว่าการลดลงของเกลือจาก 1.5% เป็น 0.5% ซึ่งเป็นระดับระหว่างที่ลดลงในระดับปานกลางและลดลงอย่างมากของเราลงไปถึงระดับด้านล่างแฮมของเราลดลงอย่างมากที่ไม่ได้เปลี่ยนค่าpH (ฮ่องกงและคู 2011) และไม่ได้ลดเกลือจาก 2.5% เป็น 1.0%

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3.1 . การวิเคราะห์ทางเคมี
เพื่อเลือกเนื้อหาเกลือมีเหตุผลสำหรับผลิตภัณฑ์อ้างอิง ,
การสำรวจเบื้องต้นของปริมาณเกลือใน 55 ขายปลีกเนื้อผลิตภัณฑ์ในตลาดเดนมาร์ก
( แห่งชาติและนำเข้า ) มีการ ปริมาณเกลือ
โดยทั่วไปคือ 2.2% ในไส้กรอกสุนัขร้อน , 2.8% ในเบคอน , 2.4% ในแฮมและไส้กรอก
4.1 เปอร์เซ็นต์ . ขั้นนี้ใช้เป็นแหล่งอ้างอิง และปริมาณเกลือ
ลดลงที่ระดับ 20 - 25 % ) และมาก ( 45 - 50 % ) จากระดับเหล่านี้

นอกจากนี้ ในการสอบสวนนี้มันก็ตัดสินใจที่จะผลิต
productswith เกลือไนไตรท์ และจากการรวมผลของ
สารการทำงานอื่น ๆ เนื้อหาเกลือจริง กำหนดโดย
การวิเคราะห์ทางเคมี ที่สามารถเห็นได้ในตารางที่ 1 เปรียบเทียบปริมาณเกลือในฟินแลนด์ไส้กรอกสุก
ช่วงจาก 16 ร้อยละ 2.2 % และจาก 1.9%
2.7% ในสุกแฮม ( ( ruusunen & puolanne , 2005 ) เพิ่มเติมเกี่ยวกับ
FSA เกลือเป้าหมาย ( www.food.gov.uk 2013 ) จากปี 2012
baconwas 3.5% ( 2010 ) และ 2.88 % ( 2012 ) , สุกไส้กรอกเป้าหมาย
คือ 1.8% ( 2010 ) และ 1.5 % ( 2012 ) และแฮมเป้าหมายเป็น 2.5 %
( 2010 ) และ 1.63 % ( 2012 ) นี้แสดงให้เห็นว่า ปริมาณเกลือในทั่วไป
ผลิตภัณฑ์ที่พบในตลาดเดนมาร์กที่คล้ายคลึงกับประเทศอื่น ๆ .
ปริมาณเกลือและโซเดียมในผลิตภัณฑ์ทั้งหมดที่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( p =
b ) เกลือจริงเนื้อหาของสินค้าอ้างอิง
เป็นวัตถุประสงค์ ; ปานกลางลดลงผลิตภัณฑ์ลดลง
22 – 25 % และลดลงอย่างมากผลิตภัณฑ์ลดลง 43 – 50% ในไส้กรอก
และแฮม ปริมาณเกลือลดลง 05 กรัม / 100 กรัมและ 1.0 กรัม / 100 กรัม
ผลิตภัณฑ์ เบคอน , reductionwas 0.9 กรัม / 100 กรัม และ 1.5 กรัมต่อผลิตภัณฑ์ 100 กรัม และไส้กรอก
ลดได้คือ 1 กรัม / 100 กรัม และ 1.9 กรัม / 100 กรัมของผลิตภัณฑ์ แน่นอนที่สุดการลด ดังนั้น มีไส้กรอก ซึ่ง
ยังผลิตภัณฑ์ที่มีปริมาณสูงสุด
เนื้อหาของเกลือและนา เป็นแค่ค่านิยมที่แตกต่าง
อย่างมีนัยสำคัญระหว่างสามตัวแปรของเบคอนและไส้กรอก ในขณะที่
ความแตกต่างกันในเนื้อหาน้ำยังเห็นแฮม ( P =
0.004 ) และไส้กรอก . ในผลิตภัณฑ์เหล่านี้ ปานกลางลดลงตัวอย่าง
มีสูงกว่าปริมาณน้ำมากกว่าอีกสองอย่าง ซึ่งไม่ได้
แตกต่างกัน ก็พร้อมที่จะอธิบาย โดยผลของ waterbinding
ความจุของเกลือ และอาจจะบังเอิญ เนื่องจากธรรมชาติ
การเปลี่ยนแปลงในวัตถุดิบ นอกจากนี้ ความแตกต่างระหว่างเกลือ
ทั้ง 3 ระดับ พบว่าปริมาณไขมัน ( P = 0.0003 ) .
เกลือไม่มีผลต่อค่า pH ในใด ๆของผลิตภัณฑ์ มีการศึกษาก่อนหน้านี้พบว่า
แฮมลดเกลือจาก 1.5% 0.5% ซึ่ง
จากระดับปานกลางระหว่างของเราลดลง และลดลงอย่างมาก
ลงสู่ระดับล่าง ของเราลดลงอย่างมาก แฮม ไม่เปลี่ยน
M ( Hong &คู , 2011 ) , หรือการลดเกลือ 2.5 % 1%