Cracks on the rice kernel surface w

Cracks on the rice kernel surface were observed by the naked eye after the rice kernels were mixed with beetroot juice and vacuum-dried. In general, the formation of cracks in rice kernels during water hydration has not been clearly understood. In this investigation, additional effects from vacuum/pressure application during vacuum drying further complicated the phenomena. The kernel surface cracking is likely to be associated with sudden changes in moisture and pressure inside the rice kernels. At the beginning, the rice kernels were mixed with beetroot juice. The juice components, mainly water, were naturally diffused through the rice kernel surface, causing a rapid moisture gradient, and eventually resulting in cracking from the kernel surface to the interior of the hydrated kernel tissues. A potential mechanism of crack formation was described as being due to a rapid increase in moisture at the rice kernel surface inducing the formation of cracks on the hydrated rice kernel surface (Genkawa, Tanaka, Hamanaka,
& Uchino, 2011). The researchers suggested that the closed cracks are then infiltrated with water; becoming opened cracks (tensile stress is exceeded the tensile strength at the crack lines.). In a next step, the opened crack kernels underwent vacuum drying. Water in the hydrated kernel tissues was rapidly evaporated from the kernel tissues. The mechanical forces of the actively moving water mole- cules could further damage the hydrated, soften kernel tissues; enhancing cracking stress Once the pressure of the rice kernels was abruptly raised back to that of atmospheric pressure, the existing cracks were enlarged. Furthermore, new cracks could be created in tensile stress areas. With this potential crack formation mechanism, the degree of kernel surface cracking could be governed by com-bination effects of the moisture gradient, vacuuming and pressur- izing forces, and tissue properties of rice kernels.
Cracks on the rice kernel surface were microscopically photo- graphed and illustrated in Fig. 1. Raw rice kernels appeared tombstone-white and no surface cracks were detected. After mix- ing with beetroot juice and vacuum-drying, the rice kernels were tainted a red-violet color of the juice. The rice kernels without surface cracks had smooth colors on the kernel surface (0% surface cracking). Those with cracks appeared distinguished, having dark red-violet lines on the kernel surface. The appearances of Kaow Dawk Mali 105 (KML) kernels were similar to those of Chainat 1 (CHN) (data not shown) but different from those of Sanpatong
1 (SPT). Like non-glutinous rice, KML and CHN kernels are transparent, while SPT kernels are opaque (like glutinous rice). Fig. 1 demonstrates cracks on the kernel surface at various degrees. At the 100% surface cracking degree, for example, the kernel sur- faces of KML and CHN are filled with a large number of short, deep red-violet lines. Lesser degrees of cracking were observed on the surface of the kernel, with the appearance of dark lines fewer in number and with a reduced color intensity.
The surface cracking of rice kernels was visually evaluated. It was noticed that for each single treatment all individual rice ker- nels contained similar degrees of cracks. The degree of surface cracking was estimated using a range of minimum and maximum, and average values (Table 1). It was found that the application of a higher quantity of beetroot juice under vacuum drying helped to increase the degree of surface cracking of rice kernels.
The surface cracking increment was associated with a higher moisture gradient buildup within the rice kernels in responding to higher amounts of added juice. The damper rice kernels underwent a higher degree of cracking stress and were more susceptible to vacuum/pressure forces. The relationships between the quantity of juice and the average degree of surface cracking were linear, with
high correlation coefficient values, R2 > 0.96 (data not shown). This
indicates a simple mechanism of kernel surface cracking formation by vacuum drying in relation to the quantity of added liquid.
The degrees of surface cracking of KML and CHN were similar and much larger than those of SPT. This implies that SPT kernels were less susceptible to surface crack formation. This may be due to the fact that SPT is a glutinous/waxy rice (low amylose content,
5.12%) but KML and CHN are non-glutinous rice (medium and high amylose contents, 16.17% and 30.35%, respectively). The hydrated tissue of SPT is more flexible/elastic than that of KML and CHN, as SPT contains a higher quantity of large branching molecules like amylopectin (Varavinit, Shobsngob, Varanyanond, Chinachot, & Naivikul, 2003). Such a flexible structure could better compensate for the moisture-gradient cracking stress and the vacuuming/ pressurizing forces. In addition, SPT kernels are much more porous (being opaque) than KML and CHN kernels (being transparent) (Tashiro & Ebata, 1975). Water can easily penetrate into the interior of SPT kernels, and therefore, a lower moisture gradient was formed within the SPT kernels, leading to reduced cracking stress. On the other hand, the non-glutinous KML and CHN rice grains contain similar degrees of porosity (Tashiro & Ebata, 1975) and amylose content, demonstrating a similar surface crack formation. The application of high quantities
of juice (5%) showed a higher degree of cracking in one-month CHN than in KML grains. This suggests that CHN is slightly more susceptible to surface cracking stress than KML.
Rice aging over storage time (one month and year) showed little impact on surface crack formation. Slightly higher degrees of kernel

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รอยแตกบนพื้นผิวเคอร์เนลข้าวถูกตั้งข้อสังเกตได้ด้วยตาเปล่าหลังจากที่เมล็ดข้าวที่ถูกผสมกับน้ำบีทรูทและสูญญากาศแห้ง โดยทั่วไปการก่อตัวของรอยแตกในเมล็ดข้าวในช่วงชุ่มชื้นน้ำยังไม่ได้เข้าใจอย่างชัดเจน ในการสืบสวนคดีนี้ผลกระทบจากการสูญญากาศ / การประยุกต์ใช้ความดันระหว่างการอบแห้งสูญญากาศต่อปรากฏการณ์ที่ซับซ้อน ผิวแตกเคอร์เนลมีแนวโน้มที่จะเกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลันในความชื้นและความดันภายในเมล็ดข้าว ที่จุดเริ่มต้นเมล็ดข้าวที่ถูกผสมกับน้ำบีทรูท ส่วนประกอบน้ำผลไม้ส่วนใหญ่เป็นน้ำถูกกระจายธรรมชาติผ่านพื้นผิวเคอร์เนลข้าวที่ก่อให้เกิดการไล่ระดับความชุ่มชื้นอย่างรวดเร็วและในที่สุดก็ส่งผลให้แตกออกจากพื้นผิว kernel เพื่อการตกแต่งภายในของเนื้อเยื่อเคอร์เนลไฮเดรท กลไกที่มีศักยภาพของการก่อแตกได้รับการอธิบายว่าเป็นจากการเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วในความชื้นที่พื้นผิวเคอร์เนลข้าวการกระตุ้นให้เกิดการก่อตัวของรอยแตกบนพื้นผิวเมล็ดข้าวไฮเดรท (Genkawa ทานากะ, Hamanaka,
และ Uchino 2011) นักวิจัยชี้ให้เห็นว่ารอยแตกที่ปิดแล้วในสาย ltrated ด้วยน้ำ กลายเป็นรอยแตกเปิด (ความเครียดแรงดึงเกินความต้านทานแรงดึงที่สายแตก.) ในขั้นตอนต่อไปแตกเปิดเมล็ดอบแห้งสูญญากาศเปลี่ยนไป น้ำในเนื้อเยื่อเคอร์เนลชุ่มชื้นถูกระเหยอย่างรวดเร็วจากเนื้อเยื่อเมล็ด กองกำลังทางกลของการเคลื่อนย้ายอย่างแข็งขันน้ำCulés mole- ต่อไปอาจเกิดความเสียหายชุ่มชื้นนุ่มเนื้อเยื่อเคอร์เนล; การเสริมสร้างความเครียดแตกเมื่อความดันของเมล็ดข้าวที่ได้รับการเลี้ยงดูอย่างกะทันหันกลับไปที่ความดันบรรยากาศรอยแตกที่มีอยู่มีขนาดใหญ่ นอกจากนี้รอยแตกใหม่จะถูกสร้างขึ้นในพื้นที่ความเครียดแรงดึง กับรอยแตกที่อาจเกิดขึ้นนี้กลไกการพัฒนาระดับของพื้นผิวที่แตกเคอร์เนลจะถูกควบคุมโดยผลกระทบคอม bination ของการไล่ระดับสีความชื้นดูดฝุ่นและกองกำลัง izing pressur- และคุณสมบัติเนื้อเยื่อของเมล็ดข้าว.
รอยแตกบนพื้นผิวเคอร์เนลข้าวถูกกล้องจุลทรรศน์ภาพถ่าย กราฟและภาพประกอบในรูป 1. เมล็ดข้าวดิบปรากฏหลุมฝังศพสีขาวและพื้นผิวที่ไม่มีรอยแตกที่ตรวจพบ หลังจากที่ไอเอ็นจี mix- กับน้ำบีทรูทและสูญญากาศการอบแห้งเมล็ดข้าวที่ถูกปนเปื้อนสีแดงสีม่วงของน้ำ เมล็ดข้าวโดยไม่ต้องมีรอยแตกที่พื้นผิวเรียบสีบนพื้นผิวเคอร์เนล (0% พื้นผิวแตก) ผู้ที่มีรอยแตกปรากฏโดดเด่นมีเส้นสีแดงสีม่วงสีเข้มบนพื้นผิวเมล็ด การปรากฏตัวของ Kaow ดอกมะลิ 105 (KML) เมล็ดมีความคล้ายคลึงกับชัยนาท 1 (CHN) (ไม่ได้แสดงข้อมูล) แต่แตกต่างจากสันป่าตอง
1 (SPT) เช่นเดียวกับข้าวเจ้า, KML และเมล็ด CHN มีความโปร่งใสในขณะที่เมล็ดมีสีขาวขุ่น SPT (เช่นข้าวเหนียว) มะเดื่อ 1 แสดงให้เห็นถึงรอยแตกบนพื้นผิวเคอร์เนลที่หลายองศา ในการศึกษาระดับปริญญาแตกพื้นผิว 100% เช่นใบหน้า sur- เคอร์เนลของ KML และ CHN มีสาย lled ที่มีเป็นจำนวนมากในระยะสั้นเส้นสีแดงสีม่วงลึก องศาที่น้อยกว่าของการแตกร้าวพบบนพื้นผิวของเมล็ดที่มีลักษณะของเส้นที่มืดจำนวนน้อยและมีการลดความเข้มของสี.
พื้นผิวแตกของเมล็ดข้าวที่ถูกประเมินสายตา มันก็สังเกตเห็นว่าในแต่ละรักษาเพียงครั้งเดียวข้าวแต่ละทั้งหมด Nels เคอร์เนลที่มีองศาที่คล้ายกันของรอยแตก ระดับของพื้นผิวแตกเป็นที่คาดกันใช้ช่วงของต่ำสุดและสูงสุดและค่าเฉลี่ย (ตารางที่ 1) ผลการวิจัยพบว่าการใช้ปริมาณที่สูงขึ้นของน้ำบีทรูทภายใต้การอบแห้งสูญญากาศช่วยในการเพิ่มระดับของการแตกพื้นผิวของเมล็ดข้าว.
พื้นผิวแตกเพิ่มขึ้นมีความสัมพันธ์กับการสะสมลาดความชื้นสูงภายในเมล็ดข้าวในการตอบสนองต่อปริมาณที่สูงขึ้นของ น้ำผลไม้เพิ่ม เมล็ดข้าวที่ทำให้ชื้นขนานระดับที่สูงขึ้นของการแตกความเครียดและมีความอ่อนแอมากขึ้นเพื่อสูญญากาศ / กองกำลังความดัน ความสัมพันธ์ระหว่างปริมาณของน้ำผลไม้และการศึกษาระดับปริญญาเฉลี่ยของพื้นผิวแตกเป็นเส้นตรงที่มี
ความสัมพันธ์สูง COEF ไฟค่าเพียงพอ, R2> 0.96 (ไม่ได้แสดงข้อมูล) นี้
แสดงให้เห็นกลไกที่เรียบง่ายของพื้นผิวที่แตกเคอร์เนลก่อโดยการอบแห้งสูญญากาศในความสัมพันธ์กับปริมาณของของเหลวเพิ่ม.
องศาแตกพื้นผิวของ KML และ CHN มีความคล้ายคลึงกันและมีขนาดใหญ่กว่าของ SPT นี่ก็หมายความว่าเมล็ด SPT น้อยไวต่อการก่อผิวแตก นี้อาจจะเป็นเพราะความจริงที่ว่า SPT เป็นข้าวเหนียว / ข้าวเหนียว (ปริมาณอมิโลสต่ำ
5.12%) แต่ KML และ CHN เป็นข้าวเจ้า (ขนาดกลางและเนื้อหาอะไมโลสสูง 16.17% และ 30.35% ตามลำดับ) ไฮเดรทเนื้อเยื่อของ SPT เป็นชั้นมากขึ้นยืดหยุ่น / ยืดหยุ่นกว่า KML และ CHN เป็น SPT มีปริมาณที่สูงขึ้นของโมเลกุลขนาดใหญ่เช่นแยก amylopectin (Varavinit, Shobsngob, Varanyanond, Chinachot และนัยวิกุล, 2003) ดังกล่าวมีโครงสร้างที่ยืดหยุ่นชั้นดีขึ้นสามารถชดเชยการไล่ระดับความชื้นแตกความเครียดและดูดฝุ่น / กองกำลังอากาศกด นอกจากนี้เมล็ด SPT มีรูพรุนมากขึ้น (เป็นสีขาวขุ่น) มากกว่า KML และเมล็ด CHN (โปร่งใส) (Tashiro และ Ebata, 1975) น้ำสามารถเจาะเข้าไปภายในเมล็ด SPT และดังนั้นความชื้นที่ต่ำกว่าการไล่ระดับสีที่ถูกสร้างขึ้นภายในเมล็ด SPT นำไปสู่การลดความเครียดแตก ในทางตรงกันข้าม, ข้าวเจ้า CHN KML และเมล็ดข้าวมีองศาที่คล้ายกันของพรุน (Tashiro และ Ebata, 1975) และเนื้อหาอะไมโลสแสดงให้เห็นถึงแตกพื้นผิวที่คล้ายกันก่อ การประยุกต์ใช้ในปริมาณสูง
ของน้ำ (5%) แสดงให้เห็นว่าระดับที่สูงขึ้นของการแตกใน CHN หนึ่งเดือนกว่าในธัญพืช KML นี้แสดงให้เห็นว่า CHN เล็กน้อยอ่อนแอมากขึ้นเพื่อผิวแตกความเครียดกว่า KML.
ข้าวริ้วรอยในช่วงเวลาการจัดเก็บ (หนึ่งเดือนและปี) แสดงให้เห็นว่าผลกระทบเพียงเล็กน้อยบนพื้นผิวการก่อแตก องศาที่สูงขึ้นเล็กน้อยของเมล็ด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รอยแตกบนพื้นผิวเมล็ดข้าวได้ด้วยตาเปล่าหลังข้าวเมล็ดผสมน้ำบีทรูทและเครื่องดูดฝุ่นแห้ง โดยทั่วไป การก่อตัวของรอยแตกในเมล็ดข้าวในระหว่างน้ำ hydration ได้ชัดเจนเข้าใจ ในคดีนี้เพิ่มเติมผลจากสูญญากาศ / แรงดันใช้ในช่วงสุญญากาศเพิ่มเติมซับซ้อนของปรากฏการณ์เคอร์เนลพื้นผิวแตกน่าจะเกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลันในความชื้นและความดันภายในข้าวเมล็ด ตอนแรก ข้าวเมล็ดผสมบีทรูท น้ำส่วนประกอบ ส่วนใหญ่น้ำได้ตามธรรมชาติกระจายผ่านผิวสีเมล็ดข้าว ทำให้เกิดความชื้นอย่างรวดเร็วและในที่สุดผลในการแตกจากผิวเมล็ดเพื่อการตกแต่งภายในของ hydrated เมล็ดในกระดาษทิชชู่ กลไกที่มีศักยภาพของการแตก ถูกพูดถึงว่าเป็นเนื่องจากการเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วในความชื้นในเมล็ดข้าวผิวกระตุ้นการก่อตัวของรอยแตกบนผิว hydrated เมล็ดข้าว ( genkawa ทานากะ hamanaka
& ชิโน , 2011 )นักวิจัยพบว่า รอยแยกปิดแล้วในจึง ltrated กับน้ำ กลายเป็นเปิดรอยร้าว ( ความเค้นเกินแรงดึงที่แตกสาย ) ในขั้นตอนต่อไป เปิดแตกเมล็ดได้รับเครื่องดูดฝุ่นแห้ง น้ำในน้ำเมล็ดเท่านั้นอย่างรวดเร็วระเหยจากเมล็ดในกระดาษทิชชู่กองทัพจักรกลของงานย้ายน้ำโมล - คูเล่ต่อไปอาจเกิดความเสียหายน้ำหรือเนื้อเยื่อเมล็ด ; การแตกความเครียดเมื่อความดันของข้าวเมล็ดก็ชะงักยกกลับไปที่ความดันบรรยากาศ รอยแตกเดิม ได้แก่ ขยาย นอกจากนี้ รอยแตกใหม่อาจจะสร้างขึ้นในพื้นที่ความเครียดแรงดึง ที่มีศักยภาพนี้ ร้าว สร้างกลไกระดับพื้นผิวเมล็ดแตก อาจถูกควบคุมโดยคอมชุดวัดผลของความชื้นและการไล่ระดับสี , ดูดฝุ่นแรงดัน - izing บังคับและคุณสมบัติของเนื้อเยื่อของเมล็ดข้าว .
รอยแตกบนพื้นผิวเป็นเมล็ดข้าวแต่ภาพถ่าย - กราฟและภาพประกอบในรูปที่ 1 เมล็ดข้าวดิบที่ปรากฏที่หลุมฝังศพสีขาวและไม่มีรอยแตกถูกตรวจพบหลังจากผสม - ing กับน้ำผลไม้บีทรูทและ เครื่องดูดฝุ่นแห้ง ข้าวเมล็ดมีรอยเปื้อนสีม่วงสีแดงของน้ำผลไม้ ข้าวเมล็ดไม่มีรอยแตกผิวสีเรียบบนพื้นผิวเมล็ด ( 0 % ผิวแตก ) มีรอยแตกที่ปรากฏโดดเด่น มีแดงเข้ม ม่วง เส้นบนผิวเมล็ดในลักษณะของข้าวขาวดอกมะลิ 105 ( KML ) เมล็ด เป็นคล้ายกับบรรดาของชัยนาท 1 ( CHN ) ( ข้อมูลไม่แสดง ) แต่แตกต่างจากสันป่าตอง
1 ( SPT ) เหมือนไม่ใช่ข้าวเหนียว , KML และเมล็ด CHN จะโปร่งใส ในขณะที่เมล็ด SPT ทึบแสง ( เหมือนข้าวเหนียว ) รูปที่ 1 แสดงให้เห็นรอยแตกบนผิวเมล็ดในองศาต่างๆ ที่ 100% ผิวแตกหรือ ตัวอย่างเช่นเคอร์เนลซูร์ - ใบหน้าของ KML CHN จะสะสมและถ่ายทอดด้วยตัวเลขขนาดใหญ่ของสั้น เส้นสีม่วงแดงเข้ม องศาน้อยกว่าของการแตกร้าวที่พบบนพื้นผิวของเมล็ดที่มีลักษณะของสายมืดน้อยลงในจํานวนและด้วยลดความเข้มของสี .
ผิวแตกของเมล็ดข้าวสายตาประเมินมันก็สังเกตเห็นว่า การรักษาแต่ละเคอร์ - ข้าวบุคคลทั้งหมดเนลส์ที่มีอยู่องศาคล้ายรอยแตก ระดับพื้นผิวแตกถูกประเมินโดยใช้ช่วงต่ำสุดและสูงสุด และค่าเฉลี่ย ( ตารางที่ 1 ) พบว่า การใช้ปริมาณที่สูงขึ้นของบีทรูทภายใต้สุญญากาศช่วยเพิ่มระดับของพื้นผิวแตกของเมล็ดข้าว .
ผิวแตกเพิ่มขึ้นสัมพันธ์กับการสะสมที่สูงความชื้นภายในเมล็ดข้าวในการตอบสนองต่อปริมาณที่สูงขึ้นของการเพิ่มน้ำผลไม้ แดมข้าวเมล็ดได้รับระดับที่สูงขึ้นของการแตกความเครียดและอ่อนไหวสูญญากาศ / แรงดันกําลัง ความสัมพันธ์ระหว่างปริมาณน้ำและระดับของผิวแตกเป็นเส้นเฉลี่ยกับ
สหสัมพันธ์สูง coef จึง cient ค่า R2 > 0.96 ( ข้อมูลไม่แสดง ) นี้บ่งชี้ว่ากลไกที่เรียบง่ายของ Kernel
ผิวแตกสร้างโดยการอบแห้งในความสัมพันธ์กับปริมาณของของเหลวที่เป็นสูญญากาศ
องศาของพื้นผิวและการแตกของ KML CHN ใกล้เคียงกันและมีขนาดใหญ่กว่าของระบบ แสดงให้เห็นว่าเมล็ด SPT เป็นน้อยไวต่อการพัฒนาพื้นผิวแตก .นี้อาจจะเนื่องจากความจริงที่ว่า SPT เป็นข้าวเหนียว / ข้าวเหนียว ( อมิโลสต่ำ , 5.12 %
) แต่ KML CHN ไม่และข้าวเหนียว ( กลางและเนื้อหาโลสสูง 16.17 % และ 30.35 ตามลำดับ ) hydrated เนื้อเยื่อของ SPT เป็นfl exible / ยืดหยุ่นมากขึ้นกว่าที่และ KML CHN เป็น SPT มีปริมาณที่สูงขึ้นของขนาดใหญ่แยกโมเลกุลอะไมโลเพกติน ( ทรัพย์ เช่น เสาวนีย์ ธรรมสถิติวารัญญานนท์ , , ,ชินโชติ& naivikul , 2003 ) เช่นfl exible โครงสร้างที่ดีขึ้นชดเชยความชุ่มชื้นลาดแตกความเครียดและดูดฝุ่น / อากาศกดแรงที่ นอกจากนี้ เมล็ด มีรูพรุนมากขึ้น ยืดหยุ่นมาก ( โดนทึบกว่าและ KML CHN เมล็ด ( โปร่งใส ) ( ครั้งแรก& ebata , 1975 ) น้ำสามารถเจาะเข้าไปในภายในของเมล็ด SPT และดังนั้นการไล่ระดับความชื้นต่ำเกิดขึ้นภายในระบบเมล็ด นำไปสู่การลดการเครียด บนมืออื่น ๆที่ไม่ใช่ข้าวเหนียวและข้าวธัญพืชประกอบด้วย KML CHN องศาที่คล้ายกันของความพรุน ( ครั้งแรก& ebata , 1975 ) และปริมาณอะไมโลส แสดงถึงลักษณะพื้นผิวแตกขบวนแล้ว การใช้ปริมาณสูง
น้ำผลไม้ ( 5% ) แสดงให้เห็นว่าระดับสูงของการแตกร้าวในหนึ่งเดือน CHN กว่าใน KML ธัญพืช นี้แสดงให้เห็นว่า CHN เล็กน้อยอ่อนแอมากขึ้นเพื่อผิวแตก เครียดกว่า KML .
ข้าวอายุเกินเวลากระเป๋า ( หนึ่งเดือนและปี ) พบผลกระทบน้อยในการเกิดรอยแตกบนพื้นผิว องศาสูงกว่าเล็กน้อยของเคอร์เนล