Several crops, such as potatoes and

Several crops, such as potatoes and sweet potatoes are easily injured during harvest
because they have to be dug from the ground, and therefore need to be cured. Curing
immediately after harvest is a simple and effective method to reduce water loss
and decay during postharvest storage of root, tuber, and bulb crops. Curing is a
process that involves the synthesis of new tissue, commonly through lignification
or periderm formation. This process is essential to cure cuts and reduce water loss,
fungal infestation, and hence reduce losses during postharvest handling. Curing is
commonly done at high temperatures and high relative humidites. Curing in sweet
potato roots heals the wounds by promoting epiderm formation, and makes the roots
less likely to ‘skin’ during further handling (Blankenship and Boyette, 2002).
Sweet potato roots are commonly cured at 30 °C and 85% relative humidity (RH)
for about one week (Blankenship and Boyette, 2002). However, curing at near 100%
RH was found to be best for avoidance of weight loss due to root injuries (Kushman,
1975). In root and tuber crops, curing refers to the process of wound healing with
the development and suberization of new epidermal tissue called wound periderm.
The type of wound affects periderm formation. Abrasions result in the formation
of deep, irregular periderm, while cuts result in a thin periderm, and compressions
and impacts may entirely prevent periderm formation. In bulb crops, curing refers
to the process of drying (some water loss takes place) of the neck tissues and of
the outer leaves to form dry scales. Onions and garlic can be cured in the field where
they are undercut, then hand pulled, the roots and tops are trimmed and the bulbs
then are allowed to dry in field racks or bins from 2 to 7 days or longer (depending
on ambient conditions). Where ambient conditions are unfavorable, curing may be
done in rooms with warm forced air. Onions develop the best scale color if cured
at temperatures of 25 ° to 32 °C. Citrus fruit may also be conditioned by exposing
to high temperatures and RH to reduce skin injury and decay, however the fruit
can be sealed in plastic film to reduce weight loss (Ben Yehoshua et al., 1989).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พืชหลาย มันฝรั่งและมันเทศได้อย่างง่ายดายได้รับการบาดเจ็บในระหว่างการเก็บเกี่ยวเพราะพวกเขาต้องถูกขุดจากพื้นดิน และดังนั้นจึง ต้องการจะรักษา บ่มทันทีหลังจากเก็บเกี่ยวเป็นวิธีง่าย และมีประสิทธิภาพเพื่อลดการสูญเสียน้ำและเสื่อมสลายระหว่างการเก็บรักษาหลังการเก็บเกี่ยวของพืชราก หัว และหลอดไฟ บ่มได้กระบวนการที่เกี่ยวข้องกับการสร้างเนื้อเยื่อใหม่ โดยทั่วไปผ่าน lignificationหรือก่อ periderm กระบวนการนี้เป็นสิ่งจำเป็นเพื่อรักษาตัด และลดการสูญเสียน้ำทำลายเชื้อรา และลดความสูญเสียดังนั้น ในระหว่างการจัดการหลังการเก็บเกี่ยว แข็งตัวเป็นโดยทั่วไปทำที่อุณหภูมิสูงและ humidites สูงสัมพันธ์ บ่มในหวานมันฝรั่งรากรักษาแผลที่โดยผู้แต่ง epiderm และช่วยให้รากสู่ 'ผิว' ในระหว่างการจัดการเพิ่มเติม (Blankenship และ Boyette, 2002)รากมันเทศโดยทั่วไปจะรักษาที่ 30 ° C และ 85% ความชื้นสัมพัทธ์ (RH)ประมาณหนึ่งสัปดาห์ (Blankenship และ Boyette, 2002) อย่างไรก็ตาม บ่มที่ใกล้ 100%RH พบจะดีที่สุดสำหรับการหลีกเลี่ยงการสูญเสียน้ำหนักเนื่องจากบาดเจ็บราก (Kushman1975) ในรากและหัวพืช บ่มถึงกระบวนการในการรักษาแผลด้วยการพัฒนาและ suberization ของเนื้อเยื่อ epidermal ใหม่เรียกว่าแผล peridermชนิดของบาดแผลมีผลต่อการก่อตัว periderm ถลอกทำให้การก่อตัวของลึก ไม่สม่ำเสมอ periderm ขณะตัดผล periderm บาง และเนื่องจากและผลกระทบทั้งหมดอาจป้องกันไม่ให้ก่อตัว periderm ในหลอดพืช บ่มอ้างอิงการทำแห้ง (บางน้ำสูญเสียเกิดขึ้น) ของเนื้อเยื่อคอ และใบไม้นอกแห้งแบบฟอร์มปรับขนาด หัวหอมและกระเทียมจะช่วยกำจัดในฟิลด์ที่มี undercut แล้วดึงมือ ราก และท็อปส์จะตัด และหลอดไฟแล้วได้รับอนุญาตให้แห้งราวฟิลด์หรือช่องจาก 2 วัน หรืออีกต่อไป (ขึ้นอยู่กับในสภาวะสภาพ) มองใจร้าย บ่มอาจทำในห้อง ด้วยความอบอุ่นที่บังคับอากาศ หอมพัฒนาสีของระดับดีที่สุดถ้าหายที่อุณหภูมิ 25 °ถึง 32 องศาเซลเซียส ส้มอาจยังปรับอากาศ โดยเปิดเผยอุณหภูมิสูงและ RH เพื่อลดการบาดเจ็บของผิวหนังและผุ อย่างไรก็ตามผลไม้สามารถปิดผนึกในฟิล์มพลาสติกเพื่อลดน้ำหนัก (Ben Yehoshua et al., 1989)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พืชหลายอย่างเช่นมันฝรั่งและมันเทศได้รับบาดเจ็บในระหว่างการเก็บเกี่ยวได้อย่างง่ายดาย
เพราะพวกเขาจะต้องมีการขุดจากพื้นดินและดังนั้นจึงจำเป็นที่จะต้องรักษาให้หายได้ บ่ม
ทันทีหลังการเก็บเกี่ยวเป็นวิธีที่ง่ายและมีประสิทธิภาพในการลดการสูญเสียน้ำ
และการเสื่อมสลายระหว่างการเก็บรักษาหลังการเก็บเกี่ยวของรากพืชและพืชหลอดไฟ บ่มเป็น
กระบวนการที่เกี่ยวข้องกับการสังเคราะห์เนื้อเยื่อใหม่ทั่วไปผ่าน lignification
หรือ periderm ก่อ กระบวนการนี้เป็นสิ่งจำเป็นในการรักษาบาดแผลและลดการสูญเสียน้ำ
รบกวนเชื้อราและด้วยเหตุนี้ลดการสูญเสียในระหว่างการจัดการหลังการเก็บเกี่ยว บ่มจะ
ทำกันทั่วไปที่อุณหภูมิสูงและ humidites ค่อนข้างสูง บ่มในหวาน
รากมันฝรั่งเยียวยาบาดแผลโดยการส่งเสริมการก่อ Epiderm และทำให้ราก
โอกาสน้อยที่จะ 'ผิว' ในระหว่างการจัดการต่อไป (Blankenship และ Boyette, 2002).
รากมันเทศจะหายทั่วไปวันที่ 30 ° C และ 85% ความชื้นสัมพัทธ์ ( RH)
ประมาณหนึ่งสัปดาห์ (Blankenship และ Boyette, 2002) อย่างไรก็ตามการรักษาที่ใกล้ 100%
RH ถูกพบว่าเป็นที่ดีที่สุดเพื่อหลีกเลี่ยงการสูญเสียน้ำหนักเนื่องจากการบาดเจ็บราก (Kushman,
1975) ในรากและพืชหัวบ่มหมายถึงกระบวนการของการรักษาแผลที่มี
การพัฒนาและอไรเซชันของเนื้อเยื่อผิวหนังใหม่ที่เรียกว่าแผล periderm.
ประเภทของแผลมีผลกระทบต่อการก่อ periderm รอยถลอกส่งผลในการก่อตัว
ของลึก periderm ผิดปกติในขณะที่การลดผลใน periderm บางและกด
และผลกระทบทั้งหมดอาจป้องกันการก่อ periderm ในพืชหลอดบ่มหมาย
ถึงกระบวนการของการอบแห้ง (ขาดทุนน้ำบางส่วนจะเกิดขึ้น) ของเนื้อเยื่อคอและ
ใบด้านนอกในรูปแบบเกล็ดแห้ง หัวหอมและกระเทียมสามารถรักษาให้หายขาดในทุ่งนาที่
พวกเขาจะตัดราคาแล้วมือดึงรากและท็อปส์ซูถูกตัดและหลอด
จากนั้นจะได้รับอนุญาตให้แห้งในชั้นข้อมูลหรือถังขยะ 2-7 วันหรือนานกว่า (ขึ้น
อยู่กับสภาพแวดล้อม) . ที่มีสภาพแวดล้อมไม่เอื้ออำนวยบ่มอาจจะ
ทำในห้องที่มีอากาศอบอุ่นบังคับ หัวหอมพัฒนาสีขนาดที่ดีที่สุดถ้าหาย
ที่อุณหภูมิ 25 °ถึง 32 ° C ผลไม้เช่นมะนาวอาจจะปรับอากาศโดยการเปิดเผย
ที่มีอุณหภูมิสูงและ RH เพื่อลดการบาดเจ็บของผิวหนังและการสลายตัว แต่ผลไม้ที่
สามารถปิดผนึกในฟิล์มพลาสติกเพื่อลดการสูญเสียน้ำหนัก (เบน Yehoshua et al., 1989)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หลายชนิดเช่นมันฝรั่งและมันฝรั่งหวานได้อย่างง่ายดายได้รับบาดเจ็บในระหว่างการเก็บเกี่ยว
เพราะพวกเขาจำเป็นต้องขุดจากพื้นดิน และดังนั้นจึงต้องมีการรักษา การบ่ม
ทันทีหลังการเก็บเกี่ยว เป็นวิธีที่ง่ายและมีประสิทธิภาพเพื่อลดการสูญเสียน้ำ และสลาย
ในระหว่างการเก็บรักษาหลังการเก็บเกี่ยวราก หัว และหัวพืช การบ่มเป็น
กระบวนการที่เกี่ยวข้องกับการสังเคราะห์ใหม่เนื้อเยื่อโดยทั่วไปผ่านการ lignification
หรือเพอริเดิร์ม . ขั้นตอนนี้เป็นสิ่งจำเป็นเพื่อรักษาบาดแผล และลดการสูญเสียน้ำ เชื้อราระบาด
และจึงลดการสูญเสียในช่วงหลังการเก็บเกี่ยวการจัดการ มีมี
มักทำที่อุณหภูมิสูงและมีญาติ humidites . การบ่มในรากมันฝรั่งหวาน
รักษาบาดแผล โดยการส่งเสริมการสร้าง epiderm และทำให้ราก
โอกาสน้อยที่จะผิว ' ' ในช่วงต่อไปการจัดการ ( แบลงเคินชิป และ Boyette , 2002 ) .
รากมันเทศมักหาย 30 ° C และ 85 % ความชื้นสัมพัทธ์ ( RH )
ประมาณหนึ่งสัปดาห์ ( แบลงเคินชิป และ Boyette , 2002 ) อย่างไรก็ตาม การบ่มที่ใกล้ 100 %
RH พบจะดีที่สุดเพื่อหลีกเลี่ยงการสูญเสียน้ำหนักเนื่องจากการบาดเจ็บราก ( kushman
, 1975 ) ในรากและหัวพืชแข็งตัวหมายถึงกระบวนการของการพัฒนาและรักษาบาดแผลด้วย
suberization ใหม่เรียกว่า epidermal เนื้อเยื่อแผลเพอริเดิร์ม .
ลักษณะบาดแผล มีผลต่อการสร้างเพอริเดิร์ม . ถลอก ส่งผลในการก่อตัว
ลึกผิดปกติเพอริเดิร์ม ในขณะที่ตัดผลในเพอริเดิร์มบางและหน้าอก
และผลกระทบทั้งหมดอาจป้องกันการเกิดเพอริเดิร์ม . ในกระเปาะพืชบ่ม
หมายถึงในกระบวนการอบแห้ง ( น้ำสูญเสียจะเกิดขึ้น ) ของคอและเนื้อเยื่อของใบนอกรูปแบบ
เกล็ดแห้ง หัวหอมและกระเทียมที่สามารถรักษาได้ในเขตที่
พวกตัดราคา แล้วมือดึง , รากและยอดจะตัดและหลอดไฟ
แล้วได้รับอนุญาตให้บริการในชั้นฟิลด์ หรือ ถังขยะ ตั้งแต่ 2 ถึง 7 วันหรือมากกว่า ( ขึ้นอยู่กับ
บนสภาวะแวดล้อม )ซึ่งเป็นสภาวะที่ แข็งตัวอาจ
ทำในห้องที่มีอบอุ่นบังคับอากาศ หัวหอมพัฒนาระดับสีที่ดีที่สุดถ้าบ่มที่อุณหภูมิ 25 องศา
32 ° C ส้มผลไม้อาจเป็นเว็บไซด์ โดยเปิดเผย
อุณหภูมิสูงและใช้เพื่อลดการบาดเจ็บที่ผิวหนังและการสลายตัว อย่างไรก็ตามผลไม้
สามารถปิดผนึกในฟิล์มพลาสติกเพื่อลดการสูญเสียน้ำหนัก ( เบน yehoshua et al . , 1989 )