A little over 50 years ago, the end

A little over 50 years ago, the endocrinologist Hans Selye (1956) published The Stress of Life, summarizing his research on the physiological consequences of stress.1 Because he was working with laboratory animals, Selye conceptualized stress (or stressors) as exposures to noxious environmental stimuli, such as extreme temperatures, electric shocks, or food deprivation. He identified three stages of physiological reactions to noxious events: the alarm, resistance, and exhaustion stages. Further, he linked the exhaustion stage, i.e., the depletion of bodily defenses against stress, to subsequent risks of high blood pressure, heart disease, and other diseases of adaptation. This cascade of physiological reactions to stressors and their harmful consequences for physical health were later confirmed in human subjects. But population studies of the impacts of stressful experiences did not take off until psychiatrists Thomas Holmes and Richard created the

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

น้อยกว่า 50 ปีที่ผ่านมา เวชกรรมเกี่ยวกับฮันส์ (1956) ประกาศความเครียดของชีวิต สรุปผลสรีรวิทยาของ stress.1 วิจัยของเขา เพราะเขาทำงานกับห้องปฏิบัติการสัตว์ conceptualized เกี่ยวกับความเครียด (หรือลด) ถ่ายภาพกับสิ่งเร้าสิ่งแวดล้อมสามารถสลายตัว เช่นอุณหภูมิมาก ไฟฟ้าแรงกระแทก หรือภาวะขาดอาหาร เขาระบุสามขั้นตอนของเหตุการณ์ที่สามารถสลายตัวปฏิกิริยาสรีรวิทยา: เตือน ต้านทาน และผ่านขั้นตอนการ เพิ่มเติม เขากับขั้นเกษียณ เช่น จนหมดป้องกันร่างกายจากความเครียด ความเสี่ยงต่อความดันโลหิตสูง โรคหัวใจ และโรคอื่น ๆ ปรับตัว แก่งนี้ปฏิกิริยาสรีรวิทยาการลดความเป็นอันตรายต่อสุขภาพได้ในภายหลังได้รับการยืนยันในเรื่องมนุษย์ แต่ประชากรของผลกระทบของประสบการณ์เครียดได้ไม่ถอดจนกว่าจิตแพทย์โฮลมส์ Thomas และริชาร์ดสร้าง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

น้อยกว่า 50 ปีที่ผ่านมาต่อมไร้ท่อ Hans Selye นี้ (1956) ตีพิมพ์ความเครียดของชีวิตสรุปการวิจัยของเขาเกี่ยวกับผลกระทบทางสรีรวิทยาของ stress.1 เพ​​ราะเขาเป็นคนที่ทำงานกับสัตว์ในห้องปฏิบัติการ Selye แนวความคิดความเครียด (หรือความเครียด) เป็นความเสี่ยงที่จะมีพิษ สิ่งเร้าสิ่งแวดล้อมเช่นอุณหภูมิสูงไฟฟ้​​าช็อตหรือการกีดกันอาหาร เขาระบุสามขั้นตอนของปฏิกิริยาทางสรีรวิทยากับเหตุการณ์ที่เกิดพิษ: ปลุกความต้านทานและขั้นตอนการอ่อนเพลีย นอกจากนี้เขาเชื่อมโยงขั้นตอนอ่อนเพลียเช่นการสูญเสียของการป้องกันร่างกายกับความเครียดกับความเสี่ยงที่ตามมาของความดันโลหิตสูงโรคหัวใจและโรคอื่น ๆ ของการปรับตัว น้ำตกของปฏิกิริยาทางสรีรวิทยาเพื่อให้เกิดความเครียดและผลกระทบที่เป็นอันตรายของพวกเขาสำหรับสุขภาพร่างกายนี้ได้รับการยืนยันในภายหลังในวิชามนุษย์ แต่การศึกษาของประชากรผลกระทบจากประสบการณ์ที่เครียดไม่ได้ใช้ออกไปจนกว่าจิตแพทย์โทมัสโฮล์มส์และริชาร์ดที่สร้างขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เล็กน้อยกว่า 50 ปีที่ผ่านมา endocrinologist ฮันส์ selye ( 1956 ) เผยแพร่ความเครียดของชีวิต สรุปงานวิจัยเกี่ยวกับผลกระทบทางสรีรวิทยาของความเครียด 1 เพราะเขาเคยทำงานกับสัตว์ทดลอง selye conceptualized ความเครียด ( หรือบุคคล ) เช่น การกระตุ้นต่อสิ่งแวดล้อม เช่น อุณหภูมิ , ช็อกไฟฟ้า , หรืออาหาร การปลดจากตำแหน่งเขาระบุสามขั้นตอนของปฏิกิริยาทางสรีรวิทยาเพื่อเหตุการณ์พิษ : ปลุก , ความต้านทานและระยะหมดแรง ต่อไปเขาเชื่อมโยงจากเวที คือ การป้องกันของร่างกายต่อต้านความเครียดที่จะตามมา ความเสี่ยงของความดันโลหิตสูง , โรคหัวใจและโรคอื่น ๆของการปรับตัวน้ำตกปฏิกิริยาทางสรีรวิทยาเพื่อความเครียดนี้และผลกระทบที่เป็นอันตรายของตนเพื่อสุขภาพทางกายภาพได้รับการยืนยันในภายหลังในวิชามนุษย์ แต่ประชากรศึกษาผลกระทบของประสบการณ์ที่เคร่งเครียดไม่ถอดจนกว่าจิตแพทย์โทมัสโฮล์มส์ และริชาร์ด สร้าง