The speaker of this poem has walked

The speaker of this poem has walked around at night a lot. He's walked both away and back to somewhere, probably home, in the rain. He's walked in the city, and beyond the lights, perhaps out of the city, and he's looked down lonely, dark streets.

He has walked by a watchman, but didn't look at him because he didn't want to explain why he was there, not even with a glance. He's stopped to listen to a voice calling out from another street, falsely hoping that it was calling for him.

The speaker looks up at a "luminary clock," which is probably the moon, but was dissatisfied with the time it showed. He ends by referring back to the first line of the poem, emphasizing that he has been acquainted with the night.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ลำโพงของบทกวีนี้ได้เดินรอบดึกมาก ได้เดินทั้งไป และกลับไปไหน คง บ้านในสายฝน เขาจะเดิน ในเมือง และนอกเหนือ จาก ไฟ อาจจะนอกเมือง และเขาจะดูลงถนนมืด โดดเดี่ยวเขาได้เดิน โดย watchman เป็น แต่ไม่ได้ดูที่เขาเนื่องจากเขาไม่ต้องการอธิบายว่า ทำไมเขาไม่มี แม้จะ มีการ เขาจะหยุดฟังเสียงเรียกออกมาจากห้องอื่น แอบหวังว่า มันถูกเรียกสำหรับเขาค้นหาผู้ที่ "luminary นาฬิกา ซึ่งอาจเป็นดวงจันทร์ แต่ไม่พอใจกับเวลาพบว่า เขาจบ โดยอ้างอิงถึงบรรทัดแรกของบทกวี กลับเน้นว่า เขาได้รับความคุ้นเคยกับคืน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ลำโพงของบทกวีนี้ได้เดินไปรอบ ๆ ในเวลากลางคืนมาก เขาเดินทั้งไปและกลับไปที่บ้านอาจจะอยู่ในสายฝน เขาเดินเข้ามาในเมืองและเกินไฟอาจจะออกจากเมืองและเขามองลงไปเหงาถนนมืด. เขาได้เดินผ่านยาม แต่ไม่ได้มองไปที่เขาเพราะเขาไม่ได้ต้องการที่จะอธิบายว่าทำไมเขา อยู่ที่นั่นไม่ได้มีอย่างรวดเร็ว เขาหยุดที่จะฟังเสียงโทรออกจากถนนอีกเท็จหวังว่ามันจะถูกเรียกร้องให้เขา. ลำโพงเงยหน้าขึ้นมอง "นาฬิกาแสงสว่าง" ซึ่งอาจจะเป็นดวงจันทร์ แต่ก็ไม่พอใจกับเวลาที่มันแสดงให้เห็นว่า เขาจบลงโดยอ้างกลับไปที่บรรทัดแรกของบทกวีเน้นว่าเขาได้รับการทำความคุ้นเคยกับคืน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ลำโพงของกลอนบทนี้ได้เดินรอบดึกมาก เขาเดินทั้งไปและกลับ ไป อาจจะกลับบ้าน กลางสายฝน เขาเดินเข้าไปในเมืองและเกินไฟ บางทีอาจจะออกจากเมือง และเขาดูเหงา ถนนมืด

เขาเดินผ่านยาม แต่ไม่ได้มองหน้าเขา เพราะเขาไม่ได้ต้องการที่จะอธิบายว่าทำไมเขาอยู่ที่นั่น แม้แต่กับได้อย่างรวดเร็วเขาหยุดฟังเสียงเรียกจากถนนอื่น แอบหวังว่ามันเรียกเขา

ลำโพงดูที่ " สร้างนาฬิกา " ซึ่งอาจเป็นดวงจันทร์ แต่ไม่พอใจกับเวลามันโผล่มา เขาจบโดยอ้างอิงกลับไปที่บรรทัดแรกของบทกวี , เน้นว่าเขาได้คุ้นเคยกับคืน