Salem, my home town, is a quiet pla

Salem, my home town, is a quiet place, and not many ships call at the port here, though in the last century, before the war with Britain, the port was often busy. Now the ships go down the coast to the great sea - ports of Boston or New York, and grass grows in the streets around the old port buildings in Salem.

For a few years, when I was a young man, I worked in the port offices of Salem. Most of the time, there was very little work to do, and one day in 1849 I was looking through an old wooden box in one of the dusty, unused rooms of the building. It was full of papers about long – forgotten ships, but then something red caught my eye. I took it out and saw that it was a piece of red material, in the shape of a letter about ten centimetres long. It was the capital letter A. It was a wonderful piece of needlework, with patterns of gold thread around the letter, but the material was now worn with age.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Salem เมืองบ้านของฉัน เป็นเงียบสงบ และไม่ได้เรียกเรือที่ท่าเรือที่นี่ แม้ว่าในศตวรรษสุดท้าย ก่อนสงครามกับสหราชอาณาจักร เสร็จมักจะไม่ว่าง ตอนนี้เรือไปลงชายฝั่งทะเลมาก - พอร์ตของบอสตันนิวยอร์ก และหญ้าเติบโตขึ้นในถนนรอบอาคารท่าเรือเก่าใน Salem

กี่ปี เมื่อผมยังหนุ่ม ฉันทำงานในสำนักงานท่าเรือของ Salem ส่วนใหญ่เวลา มีงานทำน้อยมาก และ 1849 วันหนึ่งที่ฉันถูกมองผ่านกล่องไม้ตัวเก่าในห้องฝุ่น ไม่ได้ใช้งานของอาคาร ก็เต็มไปด้วยเอกสารเกี่ยวกับยาว – เรือลืม แต่แล้ว บางสิ่งบางอย่างสีแดงจับตาของฉัน ฉันเอามันออกมาและเห็นว่า เป็นชิ้นส่วนของวัสดุสีแดง ในรูปร่างของตัวอักษรประมาณ 10 หน่วยเซนติเมตรยาว มันเป็นตัวอักษรอ. มันเป็นชิ้นยอดเยี่ยมปัก ลายทองด้ายรอบตัวอักษร แต่วัสดุถูกสวมใส่ ด้วยอายุตอนนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ซาเลมซึ่งเป็นเมืองที่บ้านของฉันเป็นสถานที่ที่เงียบสงบและไม่เรียกเรือหลายลำที่ท่าเรือนี่ แต่ในศตวรรษที่ผ่านมาก่อนที่จะทำสงครามกับอังกฤษพอร์ตก็มักจะยุ่ง ตอนนี้เรือไปตามชายฝั่งทะเลที่ยิ่งใหญ่ - พอร์ตของบอสตันนิวยอร์กและหญ้าเติบโตในถนนรอบอาคารท่าเรือเก่าในซาเลมในอีกไม่กี่ปีที่ผ่านมาเมื่อฉันถูกชายหนุ่มคนหนึ่งที่ผมทำงานอยู่ในพอร์ต สำนักงานของซาเลม ส่วนใหญ่เวลาที่มีการทำงานน้อยมากที่จะทำและวันหนึ่งในปี 1849 ฉันถูกมองผ่านกล่องไม้เก่าในหนึ่งเต็มไปด้วยฝุ่นในห้องที่ไม่ได้ใช้ของอาคาร มันเป็นเต็มรูปแบบของเอกสารเกี่ยวกับยาว - เรือลืม แต่แล้วสิ่งที่สีแดงติดตาของฉัน ผมเอามันออกมาและเห็นว่ามันเป็นชิ้นส่วนของวัสดุสีแดงในรูปของจดหมายประมาณสิบเซนติเมตรยาว มันเป็นเออักษรตัวใหญ่มันเป็นชิ้นที่ยอดเยี่ยมของเย็บปักถักร้อยที่มีรูปแบบของการด้ายสีทองรอบตัว แต่วัสดุที่ได้รับการสวมใส่ตอนนี้กับอายุ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ซาบ้านเกิด เป็นสถานที่ที่เงียบและไม่ค่อยมีเรือเรียกที่ท่าเรือที่นี่ แต่ในศตวรรษสุดท้าย ก่อนที่จะเกิดสงครามกับอังกฤษ , พอร์ตมักจะไม่ว่าง ตอนนี้เรือไปตามชายฝั่ง เพื่อทะเลเยี่ยมท่าเรือบอสตันหรือ New York , และหญ้าเติบโตในถนนรอบท่าเรือเก่าอาคารใน Salem .

สำหรับไม่กี่ปี ตอนหนุ่มๆ ผมทำงานในพอร์ตสำนักงานซาเลมส่วนใหญ่เวลามีงานน้อยมากที่จะทำ และวันหนึ่งใน 1849 ฉันมองกล่องไม้เก่าแห่งหนึ่งในฝุ่น ไม่ใช้ห้องพักของอาคาร มันเป็นเต็มรูปแบบของเอกสารยาวประมาณ–ลืมเรือ แต่บางอย่างก็แดงติดตาของฉัน ฉันหยิบมันออกมาและเห็นมันเป็นชิ้นส่วนของวัสดุสีแดง ในรูปของจดหมายประมาณ 10 เซนติเมตรยาว มันคือตัวอักษร Aมันเป็นชิ้นที่ยอดเยี่ยมของการเย็บปักถักร้อย ด้วยลวดลายของด้ายทองรอบ ๆตัว แต่วัสดุที่ถูกสวมใส่กับอายุ