Plato imagines a group of people wh

Plato imagines a group of people who have lived chained in a cave all of their lives, facing a blank wall. The people watch shadows projected on the wall by things passing in front of the cave entrance, and begin to ascribe forms to these shadows. According to Plato, the shadows are as close as the prisoners get to seeing reality. He then explains how the philosopher is like a prisoner who is freed from the cave and comes to understand that the shadows on the wall are not constitutive of reality at all, as he can perceive the true form of reality rather than the mere shadows seen by the prisoners.

The Allegory is related to Plato's Theory of Forms,[1] wherein Plato asserts that "Forms" (or "Ideas"), and not the material world of change known to us through sensation, possess the highest and most fundamental kind of reality. Only knowledge of the Forms constitutes real knowledge.[2] In addition, the allegory of the cave is an attempt to explain the philosopher's place in society.

The Allegory of the Cave is related to Plato's metaphor of the sun (507b509c) and the analogy of the divided line (509d513e), which immediately precede it at the end of Book VI. Allegories are summarized in the viewpoint of dialectic at the end of Book VII and VIII (531d-534e). This relates to the idea of forms as people struggle to see the reality beyond illusion.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กลุ่มคนที่มีอยู่ในถ้ำ chained จินตนาการ-เพลโตทั้งหมดของชีวิต หันหน้าเข้าหากำแพงที่ว่างเปล่า คนดูเงาที่คาดการณ์บนผนัง โดยสิ่งที่ผ่านหน้าทางเข้าถ้ำ และเริ่ม ascribe ฟอร์มเงาเหล่านี้ ตามเพลโต เงาอยู่ใกล้ที่สุดเท่าที่นักโทษได้รับการเห็นความเป็นจริง แล้วเขาอธิบายว่า นักปราชญ์ที่เป็นเหมือนนักโทษที่จะรอดจากถ้ำ และมาเข้าใจว่า เงาบนผนังเป็นไม่ขึ้นของจริงทั้งหมด เขาสามารถสังเกตรูปจริงของจริงแทนที่เป็นเงาเพียงเห็นนักโทษอุปมานิทัศน์เกี่ยวข้องกับของเพลโตทฤษฎีของฟอร์ม, [1] นั้นเพลโตยืนยันที่ "แบบฟอร์ม" (หรือ "ความคิด"), และไม่โลกวัสดุการเปลี่ยนแปลงที่รู้จักเราผ่านความรู้สึก มีชนิดพื้นฐานที่สุด และสูงสุดของความเป็นจริง รู้แบบฟอร์มถือความรู้จริง [2] นอกจากนี้ อุปมานิทัศน์ของถ้ำมีความพยายามในการอธิบายของนักปราชญ์ที่ในสังคมอุปมานิทัศน์ของถ้ำเป็นที่เกี่ยวข้องกับเทียบของเพลโตของดวงอาทิตย์ (507b509c) และเปรียบเทียบบรรทัดถูกแบ่ง (509d513e), ซึ่งได้มาก่อนในตอนท้ายของหนังสือ VI Allegories จะถูกสรุปในมุมมองของ dialectic ท้ายหนังสือ VII และ VIII (531d-534e) นี้เกี่ยวข้องกับความคิดของฟอร์มเป็นคนต่อสู้เพื่อดูความเป็นจริงนอกเหนือจากภาพลวงตา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เพลโตนึกกลุ่มของผู้ที่ได้ถูกล่ามโซ่อาศัยอยู่ในถ้ำทั้งหมดของชีวิตของพวกเขาหันหน้าไปทางผนังที่ว่างเปล่า คนดูเงาฉายบนผนังโดยสิ่งที่ผ่านหน้าปากถ้ำและเริ่มที่จะอ้างเพื่อรูปแบบเงาเหล่านี้ ตามที่เพลโตเงามีความใกล้เคียงเป็นนักโทษจะได้รับจะได้เห็นความเป็นจริง จากนั้นเขาก็อธิบายถึงวิธีปราชญ์เป็นเหมือนนักโทษที่เป็นอิสระจากถ้ำและมาพร้อมที่จะเข้าใจว่าเงาบนผนังไม่ได้เป็นส่วนประกอบของความเป็นจริงที่ทุกคนที่เขาสามารถรับรู้รูปแบบที่แท้จริงของความเป็นจริงมากกว่าเงาเพียงมองเห็นได้ด้วย นักโทษ. ชาดกที่เกี่ยวข้องกับทฤษฎีของเพลโตรูปแบบ [1] นั้นเพลโตอ้างว่า "รูปแบบ" (หรือ "ไอเดีย") และไม่ได้เป็นโลกของการเปลี่ยนแปลงที่เรารู้จักกันผ่านความรู้สึกมีชนิดสูงสุดและพื้นฐานที่สุด ของความเป็นจริง ความรู้ในรูปแบบที่ถือว่าเป็นความรู้ที่แท้จริง. [2] นอกจากนี้สัญลักษณ์ของถ้ำเป็นความพยายามที่จะอธิบายถึงสถานที่ที่นักปรัชญาของในสังคม. ชาดกถ้ำที่เกี่ยวข้องกับคำอุปมาของเพลโตของดวงอาทิตย์ (507b509c) และการเปรียบเทียบ ของเส้นแบ่ง (509d513e) ซึ่งทันทีนำหน้าในตอนท้ายของหนังสือที่หก อุปมาอุปมัยได้สรุปไว้ในมุมมองของเหตุผลในตอนท้ายของหนังสือเจ็ดและแปด (ที่ 531d-534e) นี้เกี่ยวข้องกับความคิดของรูปแบบเป็นคนที่ต่อสู้เพื่อให้เห็นความจริงเกินภาพลวงตา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เพลโตคิดว่ากลุ่มคนที่อาศัยอยู่ถูกล่ามโซ่ในถ้ำทั้งหมดของชีวิตของพวกเขา , หันหน้าไปทางผนังที่ว่างเปล่า คนที่ดูเงาฉายบนผนัง โดยสิ่งที่ผ่านด้านหน้าของถ้ำทางเข้า และเริ่มให้เหตุผลแบบเงาเหล่านี้ ตามที่เพลโต เงาใกล้ชิดกันเหมือนนักโทษจะได้เห็นความเป็นจริงจากนั้นเขาก็อธิบายว่า ปรัชญาก็เหมือนนักโทษที่ถูกปลดปล่อยจากถ้ำและมาเข้าใจว่าเงาบนผนังมีไม่และของความเป็นจริงทั้งหมดที่เขาสามารถรับรู้จริงรูปแบบของความเป็นจริงมากกว่าเพียงเงาที่เห็นนักโทษ

ชาดก เป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับทฤษฎีของเพลโต รูปแบบ , [ 1 ] ซึ่งเพลโตยืนยันว่า " รูปแบบ " ( หรือ " ความคิด " )และไม่ใช่วัสดุที่โลกของการเปลี่ยนแปลงที่รู้จักเราผ่านความรู้สึกมีมากที่สุดและพื้นฐานที่สุดชนิดของความเป็นจริง ความรู้ของรูปแบบถือเป็นความรู้ที่แท้จริง [ 2 ] นอกจากนี้ สัญลักษณ์ของถ้ำมีความพยายามที่จะอธิบายของนักปราชญ์ที่อยู่ในสังคม

นิทานเปรียบเทียบเรื่องถ้ำของเพลโตเกี่ยวกับคำอุปมาของดวงอาทิตย์ ( 507b509c ) และการเปรียบเทียบของแบ่งบรรทัด ( 509d513e ) ซึ่งทันทีที่หน้าท้ายของหนังสือ VI allegories สรุปในมุมมองวิภาษวิธีในตอนท้ายของเล่ม 7 และ 8 ( 531d-534e ) นี้เกี่ยวข้องกับแนวคิดของรูปแบบเป็นคนต่อสู้เพื่อเห็นความจริงเกิน
ภาพลวงตา