Coherence and integration (cont.)Te

Coherence and integration (cont.)
Teachers integrate ideas and content from multiple domains and disciplines through themes, projects play opportunities, and other learning experiences so that children are to develop an understanding of concepts and make connections across content areas. For example, in discussing a draw children’s attention to the same pattern in songs.
Children’s learning is seen as occurring in separate content areas, and times are set aside to teach subject without integration. Teachers fail to connect curriculum topics in ways that are meaningful to children. As a result, learning is often fragmented, and children are less likely to generalize ideas and apply them across content areas.
Teachers use a “holiday curriculum” or build units on other themes with only surface appeal (e.g., teddy bears), rather than using a curriculum based on characteristics of children’s development and learning, the content and skills (including thinking skills) they need to acquire, and what they find deeply engaging.
Effective implementation
The curriculum, which is in written form, provides teachers with a useful and flexible framework for planning learning experiences can fit together to accomplish the program’s stated goals.
If there is a prescribed curriculum (published or adopted by a district or school), teachers do not have the flexibility or the capability to make adaptations in the curriculum to optimize its interest and effectiveness with the particular children in the group.
Teachers actually refer to and use the curriculum framework as they plan what will do with children, so classroom experiences are coherent. Teachers plan implement experiences that help children achieve important developmental and learning goals.
Teachers do not consider the curriculum framework in their planning (e.g., the “curriculum” is a book on a shelf). Children’s learning experiences do not follow a logical sequence. Goals of the program are unclear or unknown.
In planning and implementing learning experiences, teachers draw on their knowledge of the content, awareness of what is likely to interest children of that age, and understanding of the cultural and social contexts of children’s lives.
Teachers rigidly follow a prescribed curriculum plan without attention to individual children’s interests and needs or the specific and changing context (e.g., studying snow with children in January, regardless of where the program is located or the local weather conditions). Teachers use previously planned topics without attention to circumstances or events (e.g., an egg in the incubator beginning to hatch, first snowfall in November).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เชื่อมโยงและบูรณาการ (ต่อ)ครูบูรณาการความคิด และเนื้อหาจากหลายโดเมนและสาขาวิชาผ่านธีม โครงการเล่นโอกาส และประสบการณ์การเรียนรู้อื่น ๆ เพื่อให้เด็กมีการ พัฒนาความเข้าใจในแนวคิด และทำการเชื่อมต่อในพื้นที่เนื้อหา ตัวอย่างเช่น ในคุยเด็กวาดความสนใจแบบเดียวกันในเพลงการเรียนรู้ของเด็กจึงเป็นการเกิดขึ้นในพื้นที่เนื้อหา และเวลากันสอนเรื่อง โดยรวมนั้น ครูล้มเหลวในการเชื่อมต่อหัวข้อหลักสูตรที่มีความหมายกับเด็ก เป็นผล มักจะมีการแยกส่วนการเรียนรู้ และเด็กมีแนวโน้มทั่วไปคิด และนำไปใช้ในพื้นที่เนื้อหาครูใช้ "หลักสูตรวันหยุด" หรือสร้างหน่วยอื่นธีมเฉพาะผิวดึงดูด (เช่น ตุ๊กตาหมี), แทนที่จะใช้หลักสูตรตามลักษณะของการพัฒนาเด็ก และการเรียนรู้ เนื้อหาและทักษะ (รวมถึงทักษะการคิด) และต้องใช้ และสิ่งที่พบหากลึกการดำเนินงานมีประสิทธิภาพหลักสูตร ซึ่งเป็นลักษณ์ อาจารย์กรอบสำหรับการวางแผนประสบการณ์การเรียนรู้มีประโยชน์ และมีความยืดหยุ่นสามารถพอดีกันเพื่อบรรลุเป้าหมายที่ระบุไว้ของโปรแกรมด้วยถ้ามีหลักสูตรกำหนด (เผยแพร่ หรือรับรอง โดยอำเภอหรือโรงเรียน), ครูไม่มีความยืดหยุ่นหรือความสามารถที่จะทำการปรับหลักสูตรเพื่อเพิ่มความสนใจและประสิทธิภาพกับเด็กโดยเฉพาะในกลุ่มครูจริงอ้างถึง และใช้กรอบหลักสูตรพวกเขาวางแผนจะทำอะไรกับเด็ก เพื่อประสบการณ์ห้องเรียนสอดคล้อง ครูแผนใช้ประสบการณ์ที่ช่วยให้เด็กบรรลุเป้าหมายที่สำคัญของพัฒนาการ และการเรียนรู้ครูไม่ต้องพิจารณากรอบการทำงานของหลักสูตรในการวางแผน (เช่น "หลักสูตร" คือ หนังสือบนชั้น) ประสบการณ์การเรียนรู้ของเด็กตามลำดับตรรกะ เป้าหมายของโปรแกรมคือไม่ชัดเจน หรือไม่ทราบในการวางแผน และการใช้ประสบการณ์การเรียนรู้ ครูวาดบนความรู้ของเนื้อหา การรับรู้ของสิ่งที่เป็นแนวโน้มที่จะสนใจเด็กที่อายุ และความเข้าใจในบริบททางวัฒนธรรม และสังคมของชีวิตเด็กครู rigidly ตามแผนกำหนดหลักสูตรโดยไม่สนใจความสนใจของเด็กแต่ละคน และความต้องการ หรือบริบทเฉพาะ และการเปลี่ยนแปลง (เช่น เรียนหิมะกับเด็กในเดือนมกราคม ซึ่งเป็นที่ตั้งของโปรแกรมหรือสภาพอากาศท้องถิ่น) ครูใช้หัวข้อวางแผนไว้ก่อนหน้านี้โดยไม่ต้องสนใจกับสถานการณ์หรือเหตุการณ์ (เช่น ไข่ในตู้อบที่เริ่มฟัก หิมะแรกในเดือนพฤศจิกายน)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การเชื่อมโยงและบูรณาการ (ต่อ.)
ครูบูรณาการความคิดและเนื้อหาจากหลายโดเมนและสาขาผ่านรูปแบบโครงการที่เล่นโอกาสและประสบการณ์การเรียนรู้อื่น ๆ เพื่อให้เด็กมีการพัฒนาความเข้าใจในแนวคิดและทำให้การเชื่อมต่อทั่วพื้นที่เนื้อหา ยกตัวอย่างเช่นในการพูดคุยให้ความสนใจดึงเด็กกับรูปแบบเดียวกันในเพลง.
เรียนรู้ของเด็กถูกมองว่าเป็นที่เกิดขึ้นในพื้นที่เนื้อหาแยกต่างหากและเวลามีการตั้งสำรองที่จะสอนเรื่องโดยไม่ต้องบูรณาการ ครูล้มเหลวในการเชื่อมต่อหัวข้อหลักสูตรในรูปแบบที่มีความหมายกับเด็ก เป็นผลให้การเรียนรู้ที่มักจะมีการแยกส่วนและเด็กมีโอกาสน้อยที่จะพูดคุยความคิดและนำไปใช้ทั่วพื้นที่เนื้อหา.
ครูใช้ "หลักสูตรวันหยุด" หรือสร้างหน่วยในรูปแบบอื่น ๆ ที่มีการอุทธรณ์พื้นผิวเท่านั้น (เช่นตุ๊กตาหมี) มากกว่า โดยใช้หลักสูตรขึ้นอยู่กับลักษณะของการพัฒนาเด็กและการเรียนรู้เนื้อหาและทักษะ (รวมถึงทักษะการคิด) ที่พวกเขาต้องการที่จะได้รับและสิ่งที่พวกเขาพบว่าการมีส่วนร่วมอย่างลึกซึ้ง.
การดำเนินงานที่มีประสิทธิภาพ
หลักสูตรซึ่งอยู่ในรูปแบบการเขียนให้ครูที่มีประโยชน์และ กรอบการทำงานที่มีความยืดหยุ่นสำหรับการวางแผนการเรียนรู้ประสบการณ์สามารถใส่ร่วมกันเพื่อให้บรรลุเป้าหมายที่กำหนดไว้ของโปรแกรม.
หากมีหลักสูตรที่กำหนด (เผยแพร่หรือนำไปใช้โดยอำเภอหรือโรงเรียน) ครูไม่ได้มีความยืดหยุ่นหรือความสามารถที่จะทำให้การปรับตัวในการเรียนการสอนเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพ ที่น่าสนใจและมีประสิทธิภาพกับเด็กโดยเฉพาะอย่างยิ่งในกลุ่ม.
ครูจริงอ้างอิงถึงและใช้กรอบหลักสูตรที่พวกเขาวางแผนสิ่งที่จะทำอะไรกับเด็กเพื่อให้ประสบการณ์การสอนในชั้นเรียนมีความเชื่อมโยงกัน ครูวางแผนใช้ประสบการณ์ที่ช่วยให้เด็กบรรลุเป้าหมายที่สำคัญของพัฒนาการและการเรียนรู้.
ครูไม่ได้พิจารณากรอบหลักสูตรในการวางแผนของพวกเขา (เช่น "หลักสูตร" เป็นหนังสือที่อยู่บนหิ้ง) เด็กประสบการณ์การเรียนรู้ไม่ได้ทำตามลำดับตรรกะ เป้าหมายของโครงการมีความชัดเจนหรือไม่ทราบ.
ในการวางแผนและการดำเนินการประสบการณ์การเรียนรู้ครูวาดบนความรู้ของเนื้อหาที่รับรู้ในสิ่งที่มีแนวโน้มที่จะให้เด็กที่สนใจอายุนั้นและความเข้าใจในบริบททางวัฒนธรรมและสังคมของชีวิตของเด็ก.
ครู อย่างเหนียวแน่นเป็นไปตามแผนหลักสูตรที่กำหนดโดยไม่ได้ให้ความสนใจกับความสนใจของเด็กแต่ละคนและความต้องการหรือบริบทที่เฉพาะเจาะจงและการเปลี่ยนแปลง (เช่นการศึกษาหิมะกับเด็กในเดือนมกราคมโดยไม่คำนึงถึงโปรแกรมที่ตั้งอยู่หรือสภาพอากาศท้องถิ่น) ครูใช้วางแผนไว้ก่อนหน้าหัวข้อโดยไม่ต้องให้ความสนใจกับสถานการณ์หรือเหตุการณ์ (เช่นไข่ในศูนย์บ่มเพาะจุดเริ่มต้นที่จะฟักหิมะแรกในเดือนพฤศจิกายน)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การเชื่อมโยงและบูรณาการ ( ต่อ )ครูบูรณาการความคิดและเนื้อหาจากหลายโดเมนและสาขาวิชาต่างๆ ผ่านรูปแบบโครงการ เล่น โอกาส และ อื่น ๆประสบการณ์การเรียนรู้เพื่อให้เด็กมีการพัฒนาความเข้าใจในแนวคิดและสร้างเครือข่ายในพื้นที่เนื้อหา ตัวอย่างเช่น ในเรื่องความสนใจวาดของเด็กในรูปแบบเดียวกันในเพลงเด็กเรียนจะเห็นเป็นแยกที่เกิดขึ้นในพื้นที่เนื้อหา และเวลาจะตั้งค่าไว้เพื่อสอนวิชาโดยรวม ครูล้มเหลวที่จะเชื่อมหัวข้อหลักสูตรในวิธีที่มีความหมายให้กับเด็ก เป็นผลการเรียนรู้มักจะกระจัดกระจาย และเด็กมีโอกาสน้อยที่จะลงความเห็นความคิดและใช้พวกเขาในพื้นที่เนื้อหาครูใช้ " หลักสูตรวันหยุด " หรือสร้างหน่วยในรูปแบบอื่น ๆที่มีการอุทธรณ์ที่พื้นผิวเท่านั้น ( เช่น ตุ๊กตาหมี ) มากกว่าการใช้หลักสูตรตามลักษณะของพัฒนาการของเด็ก และการเรียนรู้ เนื้อหา และทักษะ รวมถึงทักษะการคิด ) ที่พวกเขาต้องการที่จะได้รับและสิ่งที่พวกเขาพบอย่างมีส่วนร่วมการดำเนินงานที่มีประสิทธิภาพหลักสูตรที่ถูกเขียนลงในแบบฟอร์มให้ครูที่มีประโยชน์และมีความยืดหยุ่นในการวางแผนการเรียนรู้สามารถใส่ร่วมกันเพื่อบรรลุโปรแกรมระบุเป้าหมายหากมีการกำหนดหลักสูตร ( ตีพิมพ์หรือยอมรับโดยเขตหรือโรงเรียน ) , ครูไม่ได้มีความยืดหยุ่น หรือความสามารถในการทำให้การปรับตัวในหลักสูตรเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพและประสิทธิผลของความสนใจกับเด็ก ๆโดยเฉพาะในกลุ่มครูจริงดู และใช้โครงสร้างหลักสูตรที่พวกเขาวางแผนจะทำยังไงกับเด็ก ดังนั้นประสบการณ์ในชั้นเรียนติดต่อกัน . ครูวางแผนใช้ประสบการณ์ที่ช่วยให้เด็กบรรลุเป้าหมายการพัฒนาและการเรียนรู้ที่สำคัญครูไม่พิจารณาโครงสร้างหลักสูตรในการวางแผนของพวกเขา ( เช่น " หลักสูตร " เป็นหนังสือบนหิ้ง ) ประสบการณ์การเรียนรู้ของเด็กไม่ทำตามลำดับตรรกะ เป้าหมายของโครงการไม่ชัดเจน หรือไม่รู้จักในการวางแผนและการจัดประสบการณ์การเรียนรู้ ครูใช้ความรู้ของเนื้อหา การรับรู้ของสิ่งที่มีแนวโน้มที่จะสนใจเด็กอายุ และความเข้าใจในบริบททางวัฒนธรรมและสังคมของชีวิตของเด็กครู rigidly ตามหลักสูตรกำหนดแผนโดยไม่สนใจผลประโยชน์ส่วนบุคคลของเด็กและความต้องการหรือที่เฉพาะเจาะจงและการเปลี่ยนแปลงบริบท ( เช่นเรียนหิมะกับเด็กในเดือนมกราคมอยู่ที่โครงการตั้งอยู่ หรือสภาพอากาศท้องถิ่น ) ครูใช้แผนก่อนหน้านี้หัวข้อโดยไม่สนใจสถานการณ์หรือเหตุการณ์ ( เช่น ไข่ในตู้อบต้นฟัก หิมะแรกในเดือนพฤศจิกายน )