symptoms or diagnoses strongly incr

symptoms or diagnoses strongly increased the risk for violence in community samples. Johnson et al. (2000), e.g., followed more than 700 adolescents into adulthood and found a 14.4% elevation in violence over base rate for those with a PD diagnosis. In particular, antisocial, borderline, narcissistic, and paranoid PDs and PD traits appeared to be highly prevalent in offender populations (e.g., Coid, 2003; Ullrich et al., 2008; Sansone and Sansone, 2009).
Experimental studies of the PD-aggression relationship have also primarily focused on the latter set of PDs. Antisocial PD has been consistently linked to elevated self-reported levels of aggression (e.g., Warren et al., 2002; Dunsieth et al., 2004), and there is a flourishing line of research linking non-clinical narcissism to behavioral forms of aggression, like giving negative feedback and noise blasts to opponents (e.g., Bushman and Baumeister, 1998; Stucke and Sporer, 2002). Likewise, borderline PD has been linked to increased self-report of aggression using both trait questionnaires and experience sampling methods (e.g., Dougherty et al., 1999; Russel et al., 2007).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หรือการวินิจฉัยอาการที่เพิ่มขึ้นอย่างมากเสี่ยงต่อการเกิดความรุนแรงในตัวอย่างชุมชน จอห์นสันและอัล (2000) เช่นตามมากกว่า 700 วัยรุ่นเข้าสู่วัยผู้ใหญ่และพบว่าระดับความสูง 14.4% ในการใช้ความรุนแรงในช่วงอัตราฐานสำหรับผู้ที่มีการวินิจฉัย PD โดยเฉพาะอย่างยิ่งต่อต้านสังคมชายแดนหลงตัวเองและ PDs หวาดระแวงและลักษณะ PD ดูเหมือนจะเป็นที่แพร่หลายอย่างมากในประชากรผู้กระทำผิด (เช่น Coid 2003; Ullrich et al, 2008;. Sansone และ Sansone 2009).
การศึกษาทดลองของ PD- ความสัมพันธ์รุกรานยังได้เน้นหลักในชุดหลังของ PDs สังคม PD มีการเชื่อมโยงอย่างต่อเนื่องให้อยู่ในระดับที่ตนเองรายงานการยกระดับของการรุกราน (เช่นวอร์เรน, et al., 2002; Dunsieth et al, 2004.) และมีเส้น ourishing ชั้นของการวิจัยที่เชื่อมโยงหลงตัวเองไม่ใช่ทางคลินิกกับรูปแบบพฤติกรรมของการรุกราน เช่นเดียวกับให้ข้อเสนอแนะเชิงลบและระเบิดเสียงฝ่ายตรงข้าม (เช่นป่าและ Baumeister, 1998; STUCKE และ Sporer, 2002) ในทำนองเดียวกันเส้นเขตแดน PD ได้รับการเชื่อมโยงกับการเพิ่มขึ้นด้วยตนเองรายงานของการรุกรานโดยใช้แบบสอบถามลักษณะและประสบการณ์วิธีการสุ่มตัวอย่าง (เช่นโดเฮอร์ที et al, 1999;.. รัสเซล et al, 2007)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อาการหรือโรคเพิ่มขึ้นอย่างมากต่อความรุนแรงในตัวอย่างของชุมชน จอห์นสัน et al . ( 2000 ) , เช่น , ตามมากกว่า 700 วัยรุ่นไปจนถึงวัยผู้ใหญ่และพบว่าระดับความสูง 14.4% ในความรุนแรงมากกว่าอัตราฐานสำหรับผู้ที่มี PD การวินิจฉัยโรค โดยเฉพาะ antisocial , เส้น หลงตัวเอง และ PDS หวาดระแวงและ PD ลักษณะปรากฏเป็นอย่างแพร่หลายในกลุ่มผู้กระทำความผิด ( เช่นเย็น , 2003 ; Ullrich et al . , 2008 ; ซานโซน และซานโซน , 2009 ) .
การศึกษา PD ความก้าวร้าวความสัมพันธ์ยังโฟกัสไปที่หลังชุด PDS . PD antisocial ได้รับอย่างต่อเนื่องเชื่อมโยงสูง self-reported ระดับความก้าวร้าว ( เช่นวอร์เรน et al . , 2002 ; dunsieth et al . , 2004 )และมีfl ourishing บรรทัดของการวิจัยการเชื่อมโยงบนคลินิก หลงตัวเอง รูปแบบพฤติกรรม ก้าวร้าว ชอบให้ความคิดเห็นเชิงลบ และเสียงระเบิดที่ฝ่ายตรงข้าม เช่น บุชแมน และเบาไมสเตอร์ , 1998 ; stucke และ sporer , 2002 ) อนึ่ง เส้นเขตแดน PD ได้รับการเชื่อมโยงเพื่อเพิ่มจำนวนของการรุกราน โดยใช้แบบสอบถาม ทั้งนิสัยและประสบการณ์วิธีการเก็บตัวอย่าง ( เช่นโดเฮอร์ตี้ et al . , 1999 ; Russel et al . , 2007 )