The collapse of the indigo industry

The collapse of the indigo industry at the end of the eighteenth century was soon followed by the birth of the sugar industry, which production skyrocketed with the Louisiana Purchase (1803) and the large influx of slaves, including thousands brought from Saint Domingue (Haiti).
Sugar Mill
Cotton was also cultivated with success in Louisiana but it required a great amount of work and its value in the markets of Europe was inferior to the cotton of Surinam, Cayenne, the West Indian Islands, and the Indies. When Louisiana entered the Union as a State, sugar became the main crop of the farmers of the Lower Mississippi River. The arrival of the first steamboat in 1812 soon turned New Orleans into the second most active port of the United States after New York.
The core zone of sugar production ran along the Mississippi River, between New Orleans and Baton Rouge. In the 1830s and 1840s, other areas around Bayou Lafourche, Bayou Teche, Pointe Coupee, and Bayou Sara, and the northern parishes also emerged as sugar districts despite risks of frost damage. The farmers circumvented this ecological obstacle by windrowing their canes, which meant laying the harvested canes in furrows, and covering them with leaves until the next grinding or planting season. Windrowed canes were called “cannes en matelas” by the predominantly French-speaking population of the German Coast. In 1817, the introduction from Java (Indonesia) of ribbon cane, a frost-resistant variety, partially resolved the geographical limits to cane cultivation in Louisiana. The introduction of steam-powered mills in 1822 was most welcome since the tougher bark of ribbon cane was difficult to crush with animal-powered mills.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ยุบของครามเมื่อสิ้นสุดศตวรรษ eighteenth ได้เร็ว ๆ นี้ตาม ด้วยการเกิดของอุตสาหกรรมน้ำตาล ผลิตที่ skyrocketed ซื้อหลุยเซียน่า (1803) และอีกมากของทาส รวมหลายพันคนที่มาจากเซนต์ Domingue (เฮติ)น้ำตาลฝ้ายยังปลูกได้ดีในหลุยเซียน่า แต่มันจำเป็นจำนวนที่ดีของงาน และค่าของในตลาดยุโรปมีน้อยกับฝ้าย Surinam ป่น หมู่เกาะอินเดียตะวันตก และตะวัน เมื่อรัฐลุยเซียนาป้อนสหภาพรัฐ น้ำตาลกลายเป็น พืชหลักของเกษตรกรของต่ำกว่าแม่น้ำมิสซิสซิปปี การมาถึงของเรือไอน้ำแรกใน 1812 เปิดนิวออร์ลีนส์เร็วเข้าพอร์ตใช้งานมากที่สุดอันดับสองของสหรัฐอเมริกาหลังจากนิวยอร์กโซนหลักผลิตน้ำตาลวิ่งตามแนวแม่น้ำมิสซิสซิปปี นิวออร์ลีนส์และแบตันรูช ใน 1830s 1840s พื้นที่อื่น ๆ รอบ Bayou Lafourche, Bayou Teche พอยท์ Coupee และซา ร่า Bayou, parishes เหนือยังเกิดเป็นย่านน้ำตาลแม้มีความเสี่ยงของความเสียหายน้ำแข็ง เกษตรกรคนนั้นอุปสรรคนี้ระบบนิเวศ โดยอ้อยของพวกเขา ซึ่งหมายถึง การวางอ้อย harvested ใน furrows, windrowing และครอบคลุมด้วยใบถัดไปบดหรือฤดูกาลปลูก Windrowed อ้อยเรียกว่า "คานส์ en matelas" โดยเป็นฝรั่งเศสพูดประชากรชายฝั่งเยอรมัน ใน 1817 การแนะนำจากชวา (อินโดนีเซีย) ของเท้าริบบิ้น อาหารน้ำแข็งทน แก้ไขวงเงินภูมิศาสตร์การเพาะปลูกในรัฐลุยเซียนาเท้าบางส่วน แนะนำโรงงานผลิตไอน้ำขับเคลื่อนใน 1822 ได้ยินดีเนื่องจากเปลือกรุนแรงของริบบิ้นเท้าเป็นเรื่องที่ยากให้ความสนใจกับสัตว์ขับเคลื่อนโรงงานผลิต

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การล่มสลายของอุตสาหกรรมสีครามในตอนท้ายของศตวรรษที่สิบแปดตามมาเร็ว ๆ นี้โดยการเกิดของอุตสาหกรรมน้ำตาลซึ่งการผลิตพุ่งสูงขึ้นด้วยการซื้อหลุยเซีย (1803) และไหลบ่าเข้ามาของพวกทาสจำนวนรวมที่นำมาจากเซนต์ Domingue (เฮติ) .
โรงงานน้ำตาลฝ้ายได้รับการปลูกฝังยังประสบความสำเร็จในรัฐหลุยเซียนา แต่มันจำเป็นต้องใช้จำนวนเงินที่ดีของการทำงานและความคุ้มค่าในตลาดของยุโรปรองลงมาเป็นผ้าฝ้ายของซูรินาเม Cayenne, หมู่เกาะเวสต์อินเดียและอินเดีย
เมื่อหลุยเซียเข้ามาในสหภาพเป็นรัฐน้ำตาลกลายเป็นพืชหลักของเกษตรกรลดลงของแม่น้ำมิสซิสซิปปี การมาถึงของเรือกลไฟครั้งแรกในปี 1812 หันเร็ว ๆ นี้นิวออร์เข้ากับพอร์ตใช้งานมากที่สุดเป็นอันดับสองของประเทศสหรัฐอเมริกาหลังจากที่นิวยอร์ก.
โซนหลักของการผลิตน้ำตาลวิ่งไปตามแม่น้ำมิสซิสซิปปีระหว่าง New Orleans และแบตันรูช ในยุค 1830 และ 1840 พื้นที่อื่น ๆ ทั่ว Bayou Lafourche, ลำธาร Teche ปวง Coupee และลำธารซาร่าและตำบลทางตอนเหนือยังกลายเป็นหัวเมืองน้ำตาลแม้จะมีความเสี่ยงของการเกิดความเสียหายน้ำค้างแข็ง เกษตรกรเลี่ยงอุปสรรคนี้ระบบนิเวศโดยกองแถวอ้อยของพวกเขาซึ่งหมายถึงการวางอ้อยเก็บเกี่ยวในร่องและครอบคลุมพวกเขาที่มีใบบดจนหน้าหรือฤดูกาลเพาะปลูก อ้อย Windrowed ถูกเรียกว่า "เมืองคานส์ en Matelas" โดยส่วนใหญ่ของประชากรที่พูดภาษาฝรั่งเศสของชายฝั่งเยอรมัน ใน 1817, การแนะนำจากชวา (อินโดนีเซีย) อ้อยริบบิ้นหลากหลายน้ำค้างแข็งทนที่ได้รับการแก้ไขบางส่วนข้อ จำกัด ทางภูมิศาสตร์เพื่อการเพาะปลูกอ้อยในรัฐหลุยเซียนา การแนะนำของโรงงานไอน้ำขับเคลื่อนใน 1822 เป็นส่วนใหญ่ต้อนรับตั้งแต่เปลือกรุนแรงอ้อยริบบิ้นเป็นเรื่องยากที่จะบดขยี้กับโรงงานสัตว์ขับเคลื่อน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การล่มสลายของอุตสาหกรรมสีครามที่ส่วนท้ายของศตวรรษที่สิบแปดเป็นเร็วๆ นี้ตามด้วยการเกิดของอุตสาหกรรมน้ำตาล ซึ่งการผลิตที่พุ่งสูงขึ้น ด้วยการซื้อลุยเซียนา ( 1803 ) และขนาดใหญ่ รวมถึงการไหลเข้าของทาส พันพาจากนักบุญ Domingue ( เฮติ ) .

โรงงานน้ําตาลฝ้ายยังปลูกกับความสำเร็จในหลุยเซียน่า แต่มันต้องมีจำนวนมากของงานและค่าของมันในตลาดยุโรป ด้อยกว่าฝ้ายซูรินาเม , พริกป่น , เวสต์อินเดียเกาะและหมู่เกาะอินเดีย . เมื่อเข้ามาเป็นรัฐของสหภาพ น้ำตาลเป็นพืชหลักของเกษตรกรของล่างมิสซิสซิปปีแม่น้ำการมาถึงของเรือกลไฟใน 1812 แล้วเปิด นิว ออร์ลีนส์ ในพอร์ตที่ใช้งานมากที่สุดที่สองของสหรัฐอเมริกา หลังจากนิวยอร์ก
โซนหลักของการผลิตน้ำตาลวิ่งเลียบแม่น้ำมิสซิสซิปปีระหว่างนิวออร์และแบตันรูช . ในยุค 1830 1840 และพื้นที่อื่น ๆรอบ ๆ lafourche ลำธารลำธาร , teche Pointe , coupee และลำธาร ซาร่าและตำบลภาคเหนือยังกลายเป็นน้ำตาลเขตแม้ความเสี่ยงของฟรอสท์ ได้รับความเสียหาย เกษตรกรที่หลีกเลี่ยงอุปสรรคทางนิเวศวิทยา โดย windrowing ไม้เท้า ซึ่งหมายถึงการปลูกอ้อยในร่อง และครอบคลุมพวกเขาด้วยใบต่อไปจนกว่าบดหรือฤดูปลูกwindrowed อ้อยที่ถูกเรียกว่า " เมืองคานส์ใน matelas " โดยส่วนใหญ่พูดภาษาฝรั่งเศส ประชากร ของฝั่งเยอรมัน ใน 1817 , แนะนำมาจากชวา ( อินโดนีเซีย ) ริบบิ้นอ้อย , น้ำค้างแข็งทนความหลากหลายบางส่วนแก้ไขข้อจำกัดทางภูมิศาสตร์เพื่อการปลูกอ้อยในหลุยเซียน่าการแนะนำของไอน้ำขับเคลื่อนโรงสีในการต้อนรับมากที่สุดตั้งแต่เริ่มเป็นเปลือกของริบบิ้นอ้อยก็ยากที่จะบดขยี้สัตว์ มิล ขับเคลื่อน