1.Worldwide, a low intake of vegeta

1.Worldwide, a low intake of vegetables and fruit is among the top ten risk factors contributing to mortality (Ezzati et al., 2002).

2.In developing countries, the diets of the poor are predominantly cereal-based and nutrient-poor, with few foods of animal origin, vegetables and fruit (Hotz and Gibson, 2007).

3.In South Africa in 2000, an estimated 11.1 million males and 12.5 million females
over 15 years of age had a low intake of vegetables and fruit(Schneider et al., 2007).

4.The World Health Organization (WHO) recommends a daily intake of more than 400 g of fruits and vegetables per person to protect against diet-related noncommunicable diseases (Lock et al., 2005; WHO, 2003), roughly double the amount consumed by the average South African(Rose et al., 2002).

5.Vitamin A-rich vegetables and fruit, together with eggs and legumes, are the least consumed foods by South African adults (Labadarios et al., 2011).

6.The South African diet typically lacks variety (Labadarios et al., 2011) and micronutrient deficiencies (vitamin A, iron and zinc) are widespread (Labadarios, 2007).

7.To address this situation, increased consumption of vegetables and fruit is promoted.

8.However, affordability, availability and seasonality affect intake (Faber et al., 2013; Love et al., 2001).

9.Under-utilised natural resources such as African leafy vegetables may contribute to improving food and nutrition security (Toledo and Burlingame, 2006).

10.Reportedly, African leafy vegetables may grow on soils of low fertility; are relatively drought tolerant; provide good ground cover; and can be harvested within a short period of time (Shiundu, 2002).

11.Green leafy vegetables (locally called morogo and imifino) are frequently consumed in some rural areas of South Africa by children and adults (Faber et al., 2010; Labadarios et al., 2000; Nesamvuni et al., 2001; Steyn et al., 2001a,b).

12.The leaves are typically harvested from the wild, but also from cultivated crops.

13.In the present work African leafy vegetables refer to the collective of traditional leafy vegetables that form part of the culinary repertoire of contemporary African communities, whilst leafy vegetable refers to plant species of which the leafy parts, which may include young succulent stems, flowers and young fruit, are used as a vegetable (Jansen van Rensburg et al., 2007).

14.A recent review on the nutrient content of African leafy vegetables consumed in Sub-Saharan Africa reported large variation in nutrient content and concluded that available information is limited and often incomplete (Uusiku et al., 2010).

15.Most data focus on wild growing leaves, yet there is an increasing interest in the
potential of cultivating African leafy vegetables.

16.Thus, the primary aim of this study was to determine the nutrient content of eight cultivated African leafy vegetables.

17.The eight species were non-heading Chinese cabbage (Brassica rapa L.subsp. chinensis), black nightshade (Solanum retroflexum Dun.), pigweed (Amaranthus cruentus L.), Jew’s mallow (Corchorus olitorius L.), spider flower (Cleome gynandra L.), cowpea (Vigna unguiculata L. Walp.), pumpkin (Cucurbita maxima Duchesne) and tsamma melon (Citrullus lanatus (Thunb.)).

18.Secondary objectives were to explore the nutritional potential of these leaves by
comparing their composition to dark-green leafy vegetables as a sub-group, and by estimating their potential contribution to dietary requirements.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1.Worldwide บริโภคต่ำของผักและผลไม้เป็นหนึ่งด้านบนสิบปัจจัยเสี่ยงให้เกิดการตาย (Ezzati et al., 2002)2.ในประเทศกำลังพัฒนา อาหารของคนจนส่วนใหญ่ ใช้ธัญพืช และสาร ต่ำ มีอาหารไม่กี่ของสัตว์ ผัก และผลไม้ (Hotz และกิบสัน 2007) 3.ในแอฟริกาใต้ในปี 2000 การประมาณ 11.1 ล้านชายและหญิง 12.5 ล้านกว่า 15 ปีมีการบริโภคต่ำของผักและผลไม้ (ชไนเดอร์ et al., 2007)4.โลกสุขภาพองค์กร (คน) แนะนำให้บริโภคประจำวันของผลไม้และผักต่อบุคคลในการป้องกันที่เกี่ยวข้องกับอาหาร noncommunicable โรค (ล็อค et al., 2005 มากกว่า 400 g หยาบ ๆ ที่ 2003), คู่ยอดใช้ African(Rose et al., 2002) ใต้เฉลี่ย5.วิตามินเออุดมไปด้วยผักและผลไม้ พร้อมไข่กิน มีอาหารที่ใช้น้อยที่สุด โดยแอฟริกาใต้ผู้ใหญ่ (Labadarios et al., 2011)6.แอฟริกาใต้อาหารขาดอาหาร (Labadarios et al., 2011) โดยทั่วไป และทรง micronutrient (วิตามินเอ เหล็ก และสังกะสี) จะแพร่หลาย (Labadarios, 2007)7.เพื่อแก้ไขสถานการณ์นี้ การบริโภคผักและผลไม้เพิ่มขึ้นคือการส่งเสริมการ8.However สามารถในการจ่าย ความพร้อม และ seasonality ผลบริโภค (Faber et al., 2013 รักและ al., 2001)9.Under ที่ใช้ทรัพยากรธรรมชาติเช่นผักใบเขียวชะอุ่มแอฟริกาอาจนำไปสู่การปรับปรุงอาหารและโภชนาการความปลอดภัย (โทเลโดและเบอร์ลินเกม 2006)10.Reportedly ผักใบเขียวชะอุ่มแอฟริกาอาจเติบโตในดินเนื้อปูนของความอุดมสมบูรณ์ต่ำ ค่อนข้างแล้งทนกับ ให้ครอบคลุมพื้นดินดี และสามารถเก็บเกี่ยวได้ภายในระยะเวลาสั้น ๆ ของเวลา (Shiundu, 2002)11.มักถูกใช้ในบางชนบทของแอฟริกาใต้ผักใบสีเขียว (ภายในเรียกว่า morogo และ imifino) โดยเด็กและผู้ใหญ่ (Faber et al., 2010 Labadarios และ al., 2000 Nesamvuni และ al., 2001 Al. ร้อยเอ็ด Steyn, 2001a, b)12.ใบโดยปกติจะเก็บเกี่ยว จากพิศวง แต่ยังปลูกพืช 13.ในการทำงานปัจจุบัน แอฟริกาใบผักอ้างอิงถึงกลุ่มผักใบดั้งเดิมส่วนฟอร์มละครอาหารของชุมชนแอฟริการ่วมสมัย ในขณะที่ใบผักหมายถึงพืชชนิดที่ใช้ส่วนใบเขียวชะอุ่ม ซึ่งอาจมีลำต้นอวบน้ำเล็ก ดอกไม้ และผลไม้หนุ่ม เป็นผัก (แจนเซนแวน Rensburg et al., 2007)ตรวจทานล่าสุด 14.A ที่เนื้อหาธาตุอาหารผักใบเขียวชะอุ่มแอฟริกาใช้ในแอฟริกาใต้ซาฮารารายงานการเปลี่ยนแปลงขนาดใหญ่ในระบบเนื้อหา และสรุปว่าข้อมูลที่มีอยู่จำกัดและมักจะไม่สมบูรณ์ (Uusiku et al., 2010)15 ส่วนใหญ่ข้อมูลเน้นการเติบโตในป่าใบ ยังมีความสนใจที่เพิ่มขึ้นในการศักยภาพของการเพาะปลูกผักใบเขียวชะอุ่มแอฟริกา16.Thus จุดมุ่งหมายหลักของการศึกษานี้คือการ กำหนดเนื้อหาธาตุอาหารแปดปลูกผักใบเขียวชะอุ่มแอฟริกา17. แปดชนิดไม่ใช่หัวผักกาดขาวปลี (ผักราปา L.subsp. chinensis), ดำ nightshade (Solanum retroflexum ดูน.), pigweed (ผักโขม cruentus L.), ของรอด mallow (Corchorus olitorius L.), ดอกไม้แมงมุม (Cleome gynandra L.), cowpea (ฝักยาว L. Walp.), ฟักทอง (Cucurbita แมก Duchesne) และ tsamma แตงโม (Citrullus lanatus (Thunb))18.วัตถุประสงค์รองได้สำรวจศักยภาพทางโภชนาการของใบเหล่านี้โดยเปรียบเทียบของพวกเขาประกอบกับผักใบเขียวเข้ม เป็นกลุ่มย่อย และการประเมินเงินสมทบของศักยภาพความต้องการอาหาร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1.Worldwide, การบริโภคต่ำของผักและผลไม้เป็นหนึ่งในสิบอันดับแรกของปัจจัยเสี่ยงที่เอื้อต่อการตาย (Ezzati et al., 2002). 2.In ประเทศกำลังพัฒนาอาหารของคนยากจนส่วนใหญ่ที่ใช้ซีเรียลและสารอาหารที่ไม่ดี มีอาหารไม่กี่ที่ได้จากสัตว์ผักและผลไม้ (Hotz และกิบสัน, 2007). 3.In แอฟริกาใต้ในปี 2000 ประมาณ 11,100,000 เพศชายและเพศหญิง 12,500,000 กว่า 15 ปีมีการบริโภคต่ำของผักและผลไม้ ( . ชไนเดอ et al, 2007). 4. องค์การอนามัยโลก (WHO) แนะนำให้บริโภคประจำวันกว่า 400 กรัมของผักและผลไม้ต่อคนเพื่อป้องกันอาหารที่เกี่ยวข้องกับโรคไม่ติดต่อ (ล็อค et al, 2005. ใคร 2003) ประมาณสองเท่าของจำนวนที่บริโภคโดยเฉลี่ยของแอฟริกาใต้ (โรส et al., 2002). 5.Vitamin ผักที่อุดมไปด้วยผลไม้พร้อมกับไข่และพืชตระกูลถั่วเป็นอย่างน้อยการบริโภคอาหารโดยผู้ใหญ่แอฟริกาใต้ (Labadarios et al., 2011). 6. อาหารแอฟริกาใต้มักจะขาดความหลากหลาย (Labadarios et al., 2011) และข้อบกพร่องธาตุ (วิตามินเอธาตุเหล็กและสังกะสี) เป็นที่แพร่หลาย (Labadarios 2007). 7.To อยู่สถานการณ์เช่นนี้เพิ่มขึ้น การบริโภคผักและผลไม้ที่ได้รับการเลื่อน. 8.However, จ่าย, ห้องว่างและส่งผลกระทบต่อการบริโภคฤดูกาล (ร้าง et al, 2013. รัก et al., 2001). 9.Under-ใช้ทรัพยากรทางธรรมชาติเช่นผักใบเขียวแอฟริกันอาจนำไปสู่การปรับปรุงการรักษาความปลอดภัยของอาหารและโภชนาการ (Toledo และเบอร์ลิน, 2006). 10.Reportedly ผักใบแอฟริกันอาจเติบโตในดินที่อุดมสมบูรณ์ต่ำ ; มีความทนทานต่อสภาพแห้งแล้ง; ให้ครอบคลุมพื้นดินที่ดี และสามารถเก็บเกี่ยวได้ภายในระยะเวลาสั้น ๆ (Shiundu, 2002). 11.Green ผักใบ (เฉพาะที่เรียกว่า morogo และ imifino) บ่อยครั้งที่มีการบริโภคในบางพื้นที่ชนบทของแอฟริกาใต้โดยเด็กและผู้ใหญ่ (ร้าง et al, 2010. Labadarios et al, 2000;. Nesamvuni et al, 2001;... เทน, et al, 2001a, ข) ใบ 12.The จะเก็บเกี่ยวมักจะมาจากป่า แต่ยังมาจากพืชที่เพาะปลูก. 13.In ทำงานปัจจุบันผักใบแอฟริกัน หมายถึงการรวมของผักใบแบบดั้งเดิมที่เป็นส่วนหนึ่งของละครการทำอาหารของชุมชนแอฟริกันร่วมสมัยในขณะที่ผักใบหมายถึงพืชชนิดซึ่งส่วนใบซึ่งอาจรวมถึงลำต้นฉ่ำหนุ่มดอกไม้และผลไม้ที่หนุ่มสาวจะถูกใช้เป็นผัก (Jansen รถตู้ Rensburg et al., 2007). 14.A เมื่อเร็ว ๆ นี้เกี่ยวกับปริมาณสารอาหารของผักใบเขียวแอฟริกันที่บริโภคในทะเลทรายซาฮารารายงานการเปลี่ยนแปลงขนาดใหญ่ในปริมาณสารอาหารและสรุปได้ว่าข้อมูลที่มีอยู่ จำกัด และมักจะไม่สมบูรณ์ (Uusiku et al, ., 2010). ข้อมูล 15.Most มุ่งเน้นไปที่การเจริญเติบโตใบป่ายังมีความสนใจที่เพิ่มขึ้นในศักยภาพของการเพาะปลูกผักใบแอฟริกัน. 16.Thus จุดมุ่งหมายหลักของการศึกษานี้คือการตรวจสอบปริมาณสารอาหารในแปดปลูกแอฟริกัน ผักใบ. 17.The แปดสายพันธุ์ที่ไม่ได้มุ่งหน้าผักกาดขาวปลี (Brassica rapa L.subsp บา), สีดำ nightshade (มะเขือ retroflexum ตาล.) pigweed (Amaranthus cruentus ลิตร) ชบาชาวยิว (ปอ L. ) ดอกไม้ไปเดอร์ (Cleome gynandra L. ), ถั่วพุ่ม (Vigna unguiculata ลิตร Walp.) ฟักทอง ( Cucurbita สูงสุด Duchesne) และแตงโม tsamma (แตงโม (Thunb.)). วัตถุประสงค์ 18.Secondary มีการสำรวจศักยภาพทางโภชนาการของใบเหล่านี้โดยการเปรียบเทียบองค์ประกอบของพวกเขาที่จะผักใบสีเขียวเข้มเป็นกลุ่มย่อยและการประเมินศักยภาพของพวกเขามีส่วนร่วมในความต้องการอาหาร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1 . ทั่วโลก , การบริโภคต่ำของผักและผลไม้เป็นหนึ่งในสิบอันดับแรกปัจจัยเสี่ยงให้เกิดการตาย ( ezzati et al . , 2002 ) .

๒ . ในการพัฒนาประเทศ , อาหารที่ยากจนส่วนใหญ่เป็นซีเรียลตามและยากจนสารอาหารน้อยอาหารที่ได้จากสัตว์ ผัก และผลไม้ ( ฮ็อตส์ และกิ๊บสัน 2007 )

3 ในแอฟริกาใต้ในปี 2000 ประมาณ 11.1 ล้านชายและหญิง
12.5 ล้านกว่า 15 ปีของอายุที่มีการบริโภคต่ำของผักและผลไม้ ( ชไนเดอร์ et al . , 2007 ) .

4.the องค์การอนามัยโลก ( WHO ) แนะนำให้บริโภครายวันมากกว่า 400 กรัมของผักและผลไม้เพื่อป้องกันคนต่ออาหารที่เกี่ยวข้องกับโรคไม่ติดต่อเรื้อรัง ( ล็อค et al . , 2005 ; ที่ 2546 ) ประมาณสองเท่าของจำนวนที่บริโภคโดยเฉลี่ยชาวแอฟริกาใต้ ( กุหลาบ et al . , 2002 ) .

5วิตามิน a-rich ผักและผลไม้ร่วมกับไข่และถั่ว เป็นอย่างน้อย โดยผู้ใหญ่ที่บริโภคอาหารแอฟริกาใต้ ( labadarios et al . , 2011 ) .

6.the แอฟริกาใต้อาหารมักจะขาดความหลากหลาย ( labadarios et al . , 2011 ) และจุลธาตุบกพร่อง ( วิตามินเอ ธาตุเหล็ก และสังกะสี ) จะแพร่หลาย ( labadarios 2550 )

7.to ที่อยู่ในสถานการณ์นี้เพิ่มการบริโภคผักและผลไม้ ได้เลื่อนขั้น

8.however , affordability , บริการและฤดูกาลมีผลต่อการบริโภค ( Faber et al . , 2013 ; รัก et al . , 2001 ) .

9.under-utilised ทรัพยากร ธรรมชาติ เช่น ผักใบแอฟริกันอาจนำไปสู่การปรับปรุงความมั่นคงด้านอาหารและโภชนาการ ( Toledo และ เทลอาวีฟ , 2006 ) .

10.reportedly ,ผักใบแอฟริกันอาจเติบโตในดินที่มีความอุดมสมบูรณ์ต่ำ ; ค่อนข้างแล้ง ให้กลบดินดี และสามารถเก็บเกี่ยวได้ภายในระยะเวลาอันสั้นของเวลา ( shiundu , 2002 ) .

11.green leafy ผัก ( ในท้องถิ่นและเรียก morogo imifino ) มักใช้ในชนบทของแอฟริกาใต้โดยเด็กและผู้ใหญ่เฟ et al . , 2010 ; labadarios et al . , 2000 ; nesamvuni et al . ,2001 ใจเพชร et al . , 2001a , B )

12.the ใบมักจะเก็บเกี่ยวผลผลิตจากป่า แต่ยังมาจากการปลูกพืช

13.in ปัจจุบันทำงานที่แอฟริกา ผักใบ หมายถึง กลุ่มของผักใบแบบดั้งเดิมที่เป็นส่วนหนึ่งของอาหารของละครร่วมสมัยชาวชุมชน ในขณะที่ใบผัก หมายถึง พืชชนิดที่ส่วนใบ ,ซึ่งอาจรวมถึงยังฉ่ำลำต้นดอกและผลเล็ก ใช้เป็นผัก ( Jansen Van Rensburg et al . , 2007 ) .

14 ความคิดเห็นล่าสุดในสารอาหารของผักใบใช้ในแอฟริกาแอฟริกาซับซาฮารายงานการเปลี่ยนแปลงขนาดใหญ่ในสารอาหารและสรุปข้อมูลที่มีอยู่จำกัด และมักจะไม่สมบูรณ์ ( uusiku et al . , 2010 ) .

15ข้อมูลส่วนมากเน้นใบเติบโตในป่า ยังมีความสนใจที่เพิ่มขึ้นในศักยภาพของการปลูกผักใบแอฟริกัน


16.thus จุดมุ่งหมายหลักของการศึกษานี้คือ เพื่อศึกษาปริมาณสารอาหารของแปดแอฟริกาปลูกผักใบ

17.the แปดชนิด ไม่ไปกะหล่ําปลี ( Brassica rapa l.subsp . chinensis ) , สิ้นเนื้อประดาตัว ( ไม่สามารถจะยอมรับได้ retroflexum Dun . )pigweed ( amaranthus cruentus L . ) –ชบา ( คอร์โครุส olitorius L . ) , แมงมุมดอกไม้ ( cleome gynandra L . ) , ถั่ว ( Vigna unguiculata . น ) , ฟักทองสายพันธุ์ Maxima duchesne ) และ tsamma แตง ( citrullus lanatus ( Thunb . ) )

18.secondary มีวัตถุประสงค์เพื่อสำรวจศักยภาพทางโภชนาการของใบเหล่านี้ โดย
เปรียบเทียบส่วนประกอบของผักใบเขียวเข้ม เช่น กลุ่มดำน้ำโดยประเมินศักยภาพและผลงานของพวกเขาเพื่อความต้องการอาหาร