3.3. Phytoremediation treatments an

3.3. Phytoremediation treatments and uptake of heavy metals
Fig. 3a, c and e shows the data of Cu, Pb and Zn concentrations in alfalfa tissues depending on treatment and experimental time. Heavy
metal concentrations in shoots and roots of alfalfa growing in nonbioaugmented soil were, in decreasing order: Zn N Cu N Pb. Maximum
metal concentration in roots reached 169, 71 and 23 mg kg−1 DW
while in shoots they did not exceed 78, 21 and 17 mg kg−1 DW for
Zn, Cu and Pb, respectively. Peralta-Videa et al. (2002) have previously
reported higher metal concentrations in the shoots of alfalfa (160 and
105 mg kg−1 DW for Zn and Cu, respectively) growing in a soil artificially contaminated with a mixture of Cu and Zn (each one at 50 mg kg−1
soil DW, i.e. half of the concentrations found in the present work).
This discrepancy could be attributed to certain soil characteristics that
may negatively influence plant uptake of metals (Kabata-Pendias,
2011) like soil alkaline pH and sorption to organic matter (Gobran
et al., 2000) as well as metal speciation (Van Hullebusch et al., 2005).
Moreover, antagonistic effects between metals in multi-metal contaminated soils (Flogeac et al., 2007) in addition to the simultaneous presence of organic pollutants and soil ageing could have also contributed
(Lin et al., 2008a). The extent of metal accumulation in alfalfa shoots
was not influenced by the bioaugmentation treatment. In contrast, soil
bioaugmentation had a statistically significant effect on root metal concentrations: Zn content was decreased at 90 days, while Cu content was
increased at 60 days. The decrease of metal accumulation when plants
were growing in bioaugmented soil could be the consequence of a
‘dilution effect’ of the increase of plant biomass facilitated by bacteria.
In addition, metal immobilization onto bacteria due to biosorption processes could have also contributed to reduce metal availability, as
P. aeruginosa has been reported to biosorb metals like Cu, Pb and Zn
(Gabr et al., 2008; Pérez Silva et al., 2009). The distinct impact of bioaugmentation on Cu accumulation by alfalfa may be explained by specificcoordination properties (i.e. stability constant of chelating molecule–
metal complex) of siderophores (e.g. pyoverdine) produced by
P. aeruginosa towards particular metals like Cu (Cornu et al., 2014).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3.3 ทรีทเมนท์ Phytoremediation และดูดซึมโลหะหนักรูป 3a, c และ e แสดงข้อมูลของความเข้มข้นของ Cu, Pb และ Zn ในเนื้อเยื่อฟาขึ้นอยู่กับการรักษาและเวลาทดลอง หนักความเข้มข้นของโลหะในหน่อและรากเติบโตในดิน nonbioaugmented ฟาได้ ลำดับที่ลดลง: Zn N Cu N Pb สูงสุดความเข้มข้นของโลหะในรากถึง 169, 71 และ 23 DW kg−1 มิลลิกรัมในขณะที่ในหน่อ จะไม่เกิน 78, 21 และ 17 มิลลิกรัม kg−1 DW สำหรับZn, Cu และ Pb ตามลำดับ เปรัลตา Videa et al. (2002) ได้ก่อนหน้านี้รายงานโลหะความเข้มข้นสูงในหน่อไม้ของฟา (160 และDW kg−1 105 mg Zn และ Cu ตามลำดับ) เติบโตในดินเทียมปนเปื้อน ด้วยส่วนผสมของ Cu และ Zn (แต่ละคนที่ kg−1 50 มก.ดิน DW เช่นครึ่งหนึ่งของความเข้มข้นที่พบในการทำงานปัจจุบัน)ความขัดแย้งนี้สามารถนำมาประกอบกับลักษณะบางอย่างของดินที่ผลเสียอาจมีผลต่อพืชดูดซึมโลหะ (Kabata-Pendias2011) เช่นด่าง pH และดูดซับความชื้นเพื่ออินทรีย์ (Gobran ดินet al. 2000) รวมทั้งโลหะควิด (Van Hullebusch et al. 2005)นอกจากนี้ ผลเป็นปรปักษ์ระหว่างโลหะในหลายโลหะปนเปื้อนดิน (Flogeac et al. 2007) นอกเหนือจากการปรากฏตัวพร้อมกันของสารมลพิษอินทรีย์ และผิวดินอาจมีส่วน(Lin et al. 2008a) ขอบเขตของสะสมโลหะในฟาหน่อรับอิทธิพลการรักษา bioaugmentation ดินตรงกันข้ามbioaugmentation มีผลต่อนัยสำคัญทางสถิติในความเข้มข้นของโลหะหลัก: Zn เนื้อหาลดลงที่ 90 วัน ในขณะที่เนื้อหา Cuเพิ่มขึ้นใน 60 วัน การลดของสะสมโลหะเมื่อพืชกำลังเติบโตใน bioaugmented ดินอาจเป็นผลมาจากการเจือจางผลการเพิ่มขึ้นของชีวมวลของพืชโดยแบคทีเรียนอกจากนี้ โลหะตรึงลงบนเชื้อแบคทีเรียเนื่องจากกระบวนการ biosorption ไม่มีส่วนลดพร้อมโลหะ เป็นได้รับรายงาน P. aeruginosa biosorb โลหะ เช่น Cu, Pb, Zn(Gabr et al. 2008 วัว Silva et al. 2009) ผลกระทบแตกต่างกันของ bioaugmentation ใน Cu สะสมโดยฟาอาจสามารถอธิบายได้ ด้วยคุณสมบัติ specificcoordination (เช่นเสถียรภาพคงที่ของคีเลตโมเลกุล –โลหะที่ซับซ้อน) ของ siderophores (เช่น pyoverdine) ผลิตโดยP. aeruginosa ต่อโลหะโดยเฉพาะเช่น Cu (Cornu et al. 2014)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3.3 การรักษาบำบัดและการดูดซึมของโลหะหนัก
รูป 3A, C และ E จะแสดงข้อมูลของทองแดงตะกั่วสังกะสีและความเข้มข้นในเนื้อเยื่อหญ้าชนิตขึ้นอยู่กับการรักษาและเวลาการทดลอง หนัก
เข้มข้นของโลหะในหน่อและรากของหญ้าชนิตเจริญเติบโตในดิน nonbioaugmented อยู่ในการสั่งซื้อลดลง: Zn Cu N N Pb สูงสุด
เข้มข้นของโลหะที่อยู่ในรากถึง 169, 71 และ 23 มิลลิกรัมต่อกิโลกรัม 1 ใบสำคัญแสดงสิทธิอนุพันธ์
ในขณะที่พวกเขาหน่อไม่เกิน 78, 21 และ 17 มิลลิกรัมต่อกิโลกรัม 1 ใบสำคัญแสดงสิทธิอนุพันธ์สำหรับ
สังกะสีทองแดงและตะกั่วตามลำดับ Peralta-Videa et al, (2002) ได้ก่อนหน้านี้
รายงานเข้มข้นของโลหะที่สูงขึ้นในหน่อของหญ้าชนิต (ที่ 160 และ
105 มิลลิกรัมต่อกิโลกรัม 1 ใบสำคัญแสดงสิทธิอนุพันธ์สำหรับสังกะสีและทองแดงตามลำดับ) การเจริญเติบโตในดินที่ปนเปื้อนเทียมที่มีส่วนผสมของทองแดงและสังกะสี (แต่ละคนที่ 50 มิลลิกรัมต่อกิโลกรัม -1
ดิน DW คือครึ่งหนึ่งของความเข้มข้นที่พบในการทำงานปัจจุบัน).
ความแตกต่างนี้อาจนำมาประกอบกับลักษณะของดินบางอย่างที่
ในเชิงลบอาจมีผลต่อการดูดซึมของพืชจากโลหะ (Kabata-Pendias,
2011) เช่นค่า pH ด่างดินและดูดซับสารอินทรีย์ (Gobran
et al., 2000) เช่นเดียวกับ speciation โลหะ (Van Hullebusch et al., 2005).
นอกจากนี้ผลกระทบที่เป็นปฏิปักษ์ระหว่างโลหะในหลายโลหะดินที่ปนเปื้อน (Flogeac et al., 2007) นอกจากนี้ยังมีการปรากฏตัวพร้อมกันของ สารมลพิษอินทรีย์และริ้วรอยดินอาจมีส่วนร่วมยัง
(Lin et al., 2008a) ขอบเขตของการสะสมโลหะในหน่อนเดอร์
ไม่ได้รับอิทธิพลจากการทดลองพบว่า ในทางตรงกันข้ามดิน
bioaugmentation มีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติในความเข้มข้นของโลหะราก: เนื้อหาสังกะสีลดลงที่ 90 วันในขณะที่เนื้อหา Cu ถูก
เพิ่มขึ้นใน 60 วัน การลดลงของการสะสมโลหะเมื่อพืช
กำลังเติบโตในดิน bioaugmented อาจจะเป็นผลมาจากการที่
'ผลกระทบของการเพิ่มขึ้นของสารชีวมวลพืชอำนวยความสะดวกโดยแบคทีเรีย.
นอกจากนี้การตรึงโลหะลงบนแบคทีเรียเนื่องจากกระบวนการดูดซับอาจจะมีก็มีส่วนในการลดโลหะ ความพร้อมใช้งานเป็น
พี aeruginosa ได้รับรายงาน biosorb โลหะเช่นทองแดงตะกั่วและสังกะสี
(Gabr et al, 2008;.. Pérez Silva et al, 2009) ผลกระทบที่แตกต่างของ bioaugmentation บน Cu สะสมโดยชนิตอาจจะอธิบายได้ด้วยคุณสมบัติ specificcoordination (คือคงความมั่นคงของคีเลต molecule-
ซับซ้อนโลหะ) ของ siderophores (เช่น pyoverdine) ผลิตโดย
พี aeruginosa ต่อโลหะเฉพาะเช่น Cu (Cornu et al., 2014)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3.3 . การบําบัดรักษาและปริมาณของโลหะหนักรูปที่ 3A , C และ E แสดงข้อมูล ทองแดง ตะกั่ว และสังกะสี ในอัลฟัลฟาความเข้มข้นขึ้นอยู่กับการรักษาเนื้อเยื่อและการทดลองเวลา หนักปริมาณโลหะในยอดและรากของหญ้าที่ปลูกในดินลดลง nonbioaugmented , Zn Cu / N เพื่อ : ตะกั่ว สูงสุดความเข้มข้นของโลหะในรากถึง 169 , 71 และ 23 มิลลิกรัมต่อกิโลกรัม− 1 DWในขณะที่ยอดไม่เกิน 78 , 21 และ 17 มิลลิกรัมต่อกิโลกรัม− 1 DW สำหรับสังกะสี , ทองแดงและตะกั่ว ตามลำดับ Peralta า et al . ( 2002 ) มีก่อนหน้านี้รายงานสูงกว่าปริมาณโลหะในต้น อัลฟัลฟา ( 160 และ105 มิลลิกรัมต่อกิโลกรัม− 1 DW สำหรับสังกะสีและทองแดงตามลำดับ ) การปลูกในดินที่ถูกปนเปื้อนด้วยส่วนผสมของทองแดงและสังกะสี ( แต่ละตัวที่ 50 มิลลิกรัมต่อกิโลกรัม− 1ราคาที่ดิน คือ ครึ่งหนึ่งของความเข้มข้นที่พบในงานปัจจุบัน )ความแตกต่างนี้อาจจะเกิดจากลักษณะของดินที่แน่นอนว่าลบอาจมีผลต่อการดูดซึมโลหะของพืช ( pendias คาบาตะ ,2011 ) ชอบดินที่เป็นด่าง pH และการดูดซับกับสารอินทรีย์ ( gobranet al . , 2000 ) เป็นชนิดโลหะ ( รถตู้ hullebusch et al . , 2005 )นอกจากนี้ ปฏิปักษ์ผลระหว่างโลหะในดินปนเปื้อนโลหะหลาย ( flogeac et al . , 2007 ) นอกจากการปรากฏตัวพร้อมกันของสารมลพิษอินทรีย์และผู้สูงอายุสามารถมีส่วนร่วมด้วยดิน( ลิน et al . , 2008a ) ขอบเขตของการสะสมโลหะในอัลฟัลฟา ยิงไม่ได้รับอิทธิพลจากการรักษาโดย . ในทางตรงกันข้าม , ดินโดยมีผลอย่างมีนัยสำคัญต่อปริมาณโลหะสังกะสีลดลงราก : เนื้อหาใน 90 วัน ขณะที่ปริมาณทองแดงเพิ่มขึ้นใน 60 วัน ลดการสะสมของโลหะเมื่อพืชปลูกในดิน bioaugmented อาจจะมาจาก" ผล " ของการเพิ่มขึ้นของชีวมวลพืชเกิดโดยแบคทีเรียนอกจากนี้ การตรึงโลหะเข้าสู่แบคทีเรียเนื่องจากกระบวนการอาจจะยังสนับสนุนการลดใช้โลหะ เช่นP . aeruginosa ได้รับการรายงานเพื่อช่วยโลหะ เช่น ทองแดง ตะกั่ว และสังกะสี( gabr et al . , 2008 ; เปเรซ ซิลวา et al . , 2009 ) ผลกระทบของชนิดที่แตกต่างกันในการสะสมทองแดง โดยอาจอธิบายได้ specificcoordination alfalfa คุณสมบัติเช่นเสถียรภาพของคีเลโมเลกุลและคงที่โลหะที่ซับซ้อน ) ของไซเดอโรฟอร์ ( เช่น pyoverdine ) ผลิตโดยP . aeruginosa ต่อโลหะโดยเฉพาะ เช่น จุฬาฯ ( กิ่ง et al . , 2010 )