Now, the longrunninginsurgencies of

Now, the longrunning
insurgencies of minorities such as the Karens and Mons,
which broke out soon after the British departure in 1948, are generally wellknown
around the world. However what is often forgotten is that the armed
conflict in Arakan never really subsided after 1945. Amongst the ethnic Rakhine
population, for example, a number of different armed and communist factions,
spearheaded by a former Buddhist monk, U Seinda, fought against both the
British (before their departure) and the first postindependence
government
under prime minister U Nu after Aung San's assassination.
Meanwhile, amongst the Muslim community, there were both aboveground
and underground movements which demanded that the Muslimmajority
Mayu
Division, which adjoined the Naaf River border, should either become independent
or joined into the newlyformed
East Pakistan. This is something that many
Burmese leaders have never forgotten or forgiven, leading to the insistence by
some officials and politicians that the Muslims are really foreigners illegally trying
to seize Burma's land. I would also add here that one can probably date to this
struggle over territory at independence an argument and division amongst the
Muslims of Arakan themselves,which has still not been reconciled; over the past
50 years a split has emerged between those who have traditionally described
themselves as "Arakanese Muslims" as a religious group within the Arakanese
peoples and
those Muslim nationalists, largely concentrated in the north, who
prefer to call themselves "Rohingyas". This latter expression is a term that has
become increasingly popular in recent years and will be returned to in a minute.
From independence in 1948, Arakan like
many other regions of Burma –
was rocked by political violence. The political demands of both the Muslim and
Buddhist communities were both overlooked by the central government in
Rangoon, and Arakan was not even granted ethnic statehood although,
as
evidence of strong constituency support, four Muslims did win seats in elections
to the new parliament. As a result, while communists and armed Rakhine
nationalists seized control of many of the towns throughout Arakan, hundreds of
armed Muslim supporters flocked to join the popular Muslim singer, Jafar
Hussain (aka Jafar Kawwal), who had formed the first Mujahid Party in
Buthidaung township in December 1947 to press the demand for an Islamic state
in the north.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตอนนี้ longrunningนานของคมิชาวกะเหรี่ยงและมอนส์ซึ่งเกิดขึ้นทันทีหลังจากโดยทั่วไประดับภาษาอังกฤษในค.ศ. 1948 อุดรธานีรอบโลก อย่างไรก็ตาม อะไรคือมักจะลืมคือ การติดอาวุธความขัดแย้งในอาระกันไม่เคยจริง ๆ subsided หลัง 1945 หมู่ยะไข่ชนกลุ่มน้อยประชากร ตัวอย่าง จำนวนแตกต่างกันอาวุธ และคอมมิวนิสต์ฝ่ายspearheaded โดยไทยธรรมอดีต U Seinda สู้กับทั้งสองอังกฤษ (ก่อนออกเดินทาง) และ postindependence แรกรัฐบาลภายใต้นายกรัฐมนตรีนู U หลังจากการลอบสังหารของอองซานในขณะเดียวกัน อยู่ท่ามกลางชุมชนมุสลิม มีทั้ง abovegroundและรถไฟใต้ดิน Muslimmajority การเคลื่อนไหวที่ต้องการที่มาอยู่ฝ่าย ที่ adjoined ขอบแม่น้ำ Naaf ควรจะเป็นอิสระหรือรวมเข้าไปใน newlyformedปากีสถานตะวันออก นี้ให้ผู้นำพม่าไม่เคยลืม หรือให้ อภัย นำไป insistence โดยข้าราชการและนักการเมืองที่มุสลิมที่เป็นชาวต่างชาติที่ผิดกฎหมายพยายามจริง ๆ บางการยึดดินแดนของพม่า ฉันจะเพิ่มที่นี่นั้นสามารถคงวันที่นี้ต่อสู้ผ่านดินแดนที่เป็นอิสระเป็นอาร์กิวเมนต์และหารหมู่มุสลิมของอาระกันเอง ซึ่งยังไม่ได้กระทบยอด ที่ผ่านมาปี 50 มีชุมนุมระหว่างผู้ที่ได้อธิบายไว้ซึ่งแบ่งเป็นตัวเองเป็น "มุสลิม Arakanese" เป็นกลุ่มศาสนาใน Arakaneseคน และnationalists เหล่ามุสลิม เข้มข้นส่วนใหญ่ในภาคเหนือ ที่ชอบเรียกตัวเอง "Rohingyas" หลังมีคำที่มีกลายเป็นที่นิยมมากขึ้นเรื่อย ๆ ในปีที่ผ่านมา และจะส่งกลับไปในนาทีจากเอกราชในค.ศ. 1948 อาระกันเช่นภูมิภาคอื่น ๆ ของประเทศพม่า –มี rocked โดยรุนแรง ความต้องการทางการเมืองของมุสลิมทั้งสอง และพุทธมีทั้งข้าม โดยรัฐบาลกลางในย่างกุ้ง และอาระกันถูกไม่ได้รับ statehood ชาติพันธุ์แม้เป็นหลักฐานซึ่งตนแข็งแกร่งสนับสนุน มุสลิมสี่ไม่ได้ชนะที่นั่งในการเลือกตั้งรัฐสภาใหม่ ดังนั้น ในขณะที่คอมมิวนิสต์ และอาวุธยะไข่nationalists ยึดควบคุมหลายเมืองทั่วอาระกัน หลายร้อยหัวใจติดอาวุธมุสลิมไม่ flocked เข้าร้องมุสลิมที่นิยม จาชาร์ (aka จา Kawwal), ซึ่งได้ก่อตั้งฝ่ายมุแรกในพ Buthidaung ในเดือนธันวาคมเพื่อกดความต้องการเป็นรัฐอิสลามในภาคเหนือ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตอนนี้ longrunning
ไม่สงบของชนกลุ่มน้อยเช่นกะเหรี่ยงและมอนส์
ซึ่งโพล่งออกมาในเร็ว ๆ นี้หลังจากที่การเดินทางของอังกฤษในปี 1948 จะรู้จักโดยทั่วไป
ทั่วโลก แต่สิ่งที่มักจะถูกลืมก็คือการติดอาวุธ
ความขัดแย้งในอาระกันจริงๆไม่เคยลดลงหลังจากปี 1945 ในบรรดายะไข่ชาติพันธุ์
ประชากรตัวอย่างเช่นจำนวนของกลุ่มติดอาวุธและคอมมิวนิสต์ที่แตกต่างกัน
ให้ทันสมัยโดยอดีตพระสงฆ์, U Seinda ต่อสู้กับทั้งสอง
อังกฤษ (ก่อนการเดินทางของพวกเขา) และ postindependence แรก
ของรัฐบาล
ภายใต้นายกรัฐมนตรีอูนุหลังจากการลอบสังหารนางอองซานของ.
ในขณะเดียวกันในหมู่ชุมชนมุสลิมมีทั้งเหนือพื้นดิน
เคลื่อนไหวและใต้ดินซึ่งเรียกร้องให้ Muslimmajority
ยู
กองซึ่งอยู่ติดชายแดนแม่น้ำ Naaf, ก็ควรจะเป็นอิสระ
หรือร่วมลง newlyformed
ปากีสถานตะวันออก นี่คือสิ่งที่หลาย
ผู้นำพม่าไม่เคยลืมหรือการอภัยที่นำไปสู่การเรียกร้องโดย
เจ้าหน้าที่บางส่วนและนักการเมืองที่ชาวมุสลิมเป็นจริงอย่างผิดกฎหมายชาวต่างชาติพยายาม
ที่จะยึดดินแดนของพม่า ฉันยังอยากจะเพิ่มที่นี่ว่าหนึ่งอาจจะวันนี้
การต่อสู้เหนือดินแดนที่เป็นอิสระโต้แย้งและหมวดหมู่
ของชาวมุสลิมอาระกันตัวเองซึ่งยังไม่ได้รับการคืนดี; ที่ผ่านมา
50 ปีได้เกิดการแยกระหว่างผู้ที่ได้อธิบายประเพณี
ว่าตัวเองเป็น "Arakanese มุสลิม" เป็นกลุ่มศาสนาภายใน Arakanese
ประชาชนและ
เจ็บแค้นมุสลิมเหล่านั้นมีความเข้มข้นส่วนใหญ่ในภาคเหนือที่
ชอบที่จะเรียกตัวเองว่า "โรฮิงญา" การแสดงออกหลังนี้เป็นคำที่ได้
กลายเป็นที่นิยมมากขึ้นในปีที่ผ่านมาและจะถูกส่งกลับไปในนาทีที่.
จากความเป็นอิสระในปี 1948 อาระกันเหมือน
ภูมิภาคอื่น ๆ ของประเทศพม่า -
ถูกโยกจากความรุนแรงทางการเมือง ความต้องการทางการเมืองของทั้งชาวมุสลิมและ
ชุมชนชาวพุทธทั้งสองมองข้ามโดยรัฐบาลกลางใน
กรุงย่างกุ้งและอาระกันไม่ได้รับแม้กระทั่งมลรัฐชาติพันธุ์แม้ว่า
เป็น
หลักฐานของการสนับสนุนการเลือกตั้งที่แข็งแกร่งสี่มุสลิมก็ชนะที่นั่งในการเลือกตั้ง
ที่จะรัฐสภาใหม่ เป็นผลให้ในขณะที่พวกคอมมิวนิสต์และยะไข่อาวุธ
นัลคว้าตัวควบคุมของหลายเมืองทั่วอาระกันหลายร้อย
สนับสนุนกองกำลังติดอาวุธมุสลิมแห่เข้าร่วมเป็นนักร้องชาวมุสลิมที่นิยมฟาร์
ฮุสเซน (อาคาร์ฟาร์ Kawwal) ที่ได้จัดตั้งพรรค Mujahid แรกใน
Buthidaung เขตการปกครองในธันวาคม 1947 ที่จะกดความต้องการสำหรับรัฐอิสลาม
ในภาคเหนือ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตอนนี้ longrunning
กระด้างกระเดื่องของชนกลุ่มน้อย เช่น กะเหรี่ยงและ Mons ,
ซึ่งแตกออกทันทีหลังจากเดินทางกลับอังกฤษในค.ศ. 1948 โดยทั่วไปที่รู้จักกันดี
ทั่วโลก แต่สิ่งที่มักจะลืมก็คืออาวุธ
ความขัดแย้งในอาระกันเคยลดลงหลังจากปี 1945 ระหว่างเชื้อชาติยะไข่
ประชากร เช่น จำนวนของกลุ่มติดอาวุธคอมมิวนิสต์
และแตกต่างกันspearheaded โดย พระ พุทธ อดีตคุณ seinda ต่อสู้กับทั้ง
อังกฤษ ( ก่อนออกเดินทาง ) และ postindependence

แรกรัฐบาลภายใต้นายกรัฐมนตรี nu หลังจากการลอบสังหารของออง ซาน
ในขณะเดียวกันในหมู่ชุมชนมุสลิมมีทั้งการเคลื่อนไหวใต้ดินและเหนือพื้นดิน
ซึ่งเรียกร้องให้ muslimmajority

ส่วนมายุ ซึ่งติด naaf แม่น้ำที่ชายแดนควรเป็นอิสระ หรือเข้าร่วมใน newlyformed

ทางตะวันออกของปากีสถาน นี่คือสิ่งที่ผู้นำพม่าหลายคน
เคยลืมหรือให้อภัย นำไปสู่การเรียกร้องโดย
เจ้าหน้าที่บางส่วนและนักการเมืองมุสลิมเป็นชาวต่างชาติโดยพยายาม
ที่จะยึดดินแดนของพม่า ฉันยังจะเพิ่มมาหนึ่งที่สามารถอาจอาจนี้
การต่อสู้เหนือดินแดนที่แผนกอิสระอาร์กิวเมนต์และในหมู่
มุสลิมระกันเอง ซึ่งยังไม่ได้คืนดี ; ที่ผ่านมา
50 ปี แยกได้เกิดขึ้นระหว่างผู้ที่มีประเพณีที่อธิบายตัวเองเป็น "
อาระกันมุสลิม " เป็น กลุ่มทางศาสนาภายในมุสลิมและบรรดาชนชาติอาระกัน

ชาตินิยมเข้มข้น ส่วนใหญ่ ในภาคเหนือที่
ชอบที่จะเรียกตัวเองว่า " rohingyas " สำนวนหลังนี้เป็นคำที่มี
กลายเป็นที่นิยมมากขึ้นในปีที่ผ่านมาและจะได้รับคืนในนาที .
จากความเป็นอิสระใน 1948 อ่อนระทวยเหมือนภูมิภาคอื่น ๆ อีกมากมายของพม่า–

ถูกโยกจากความรุนแรงทางการเมือง ความต้องการทางการเมืองของทั้งมุสลิมและชุมชน
พุทธทั้งคู่มองข้ามโดยรัฐบาลกลางใน
ย่างกุ้งระกันไม่อนุญาตและชาติมลรัฐแม้ว่า

หลักฐานสนับสนุนเป็นเขตเลือกตั้งที่แข็งแกร่ง , สี่มุสลิมทำชนะที่นั่งในการเลือกตั้ง
กับรัฐสภาใหม่ เป็นผลให้ในขณะที่คอมมิวนิสต์และรัฐยะไข่
ติดอาวุธชาตินิยมที่ยึดการควบคุมของหลายเมืองทั่วอาระกัน ร้อย
สนับสนุนมุสลิมติดอาวุธ flocked เข้าร่วมนักร้องมุสลิมนิยม จาฟา
ฮุสเซน ( aka จาฟา kawwal )ใครมีรูปงานเลี้ยงมูจาฮิดแรก
buthidaung Township ในเดือนธันวาคม 1947 กดความต้องการรัฐอิสลาม
ในภาคเหนือ