Samuel Ruben (born Charles Rubenste

Samuel Ruben (born Charles Rubenstein, November 5, 1913 – September 28, 1943), the son of Herschel and Frieda Penn Rubenstein – the name was officially shortened to Ruben in 1930. Young Sam developed a friendship with neighbor Jack Dempsey and became involved with a local boys' boxing club and later, when the family moved across the Bay to Berkeley, he was a successful basketball player at Berkeley High School (Berkeley, California). After achieving his B.S. in Chemistry at the University of California, Berkeley, he continued his studies there and was awarded a Ph.D. in Physical Chemistry in May 1938. He was immediately appointed Instructor in the Chemistry Department, and became an Assistant Professor in 1941.

Sam and colleague Martin Kamen, a University of Chicago Ph.D. and researcher in chemistry and nuclear physics working under Ernest O. Lawrence at the Berkeley Radiation Laboratory, set out to elucidate the path of carbon in photosynthesis by incorporating the short-lived radioactive isotope Carbon-11 (11CO2) in their many experiments between 1938 and 1942. Aided by the concepts and collaboration of C. B. van Niel, at Stanford University’s Hopkins Marine Station, it became clear to them that reduction of CO2 can occur in the dark and may involve processes similar to bacterial systems. This interpretation challenged the century-old Adolf von Baeyer theory of photochemical reduction of CO2 adsorbed on chlorophyll which had guided decades of effort by Richard Willstätter, Arthur Stoll, and many others in vain searches for formaldehyde.
In hundreds of experiments with Carbon-11 produced from deuterons and Boron-10 by Martin Kamen in the Radiation Laboratory’s 37-inch cyclotron, Ruben and Kamen, with collaborators from botany, microbiology, physiology and organic chemistry, pursued the path of carbon dioxide in plants, algae, and bacteria. Their results, confused by absorption of the products on proteinaceous residues, initially failed to reveal the path of carbon in photosynthesis but succeeded in exciting the interest of scientists worldwide in the search and revelation of metabolic processes, beginning a revolution in biochemistry and medicine.

Ruben’s experiments using 'heavy water', H218O, to yield 18O2 gas had shown that the oxygen gas produced in photosynthesis comes from water. With nuclear physicists' tenuous prediction of a "long lived radioactive carbon isotope,” Ruben and Kamen pursued several routes that could lead to identification of the Carbon-14 isotope. After several failed attempts, Martin Kamen collected the results of a 120-hour cyclotron bombardment of graphite and trudged in the rain with it to the “Rat House,” adjacent both to the Chemistry Department and to the cyclotron, and Sam Ruben's desk. At 8 AM, February 27, 1940, Sam Ruben demonstrated unequivocally the radioactivity was from Carbon-14.

The weak energy of Carbon-14 made measurement tedious. So tedious that no tracer experiments with C-14 were done until 1942 when Sam Ruben gave all his barium carbonate-14C to young Chemistry Department faculty member Andrew Benson who began his long series of 14CO2 fixation experiments to determine the path of carbon in photosynthesis. Only in 1949 did chemist Willard Libby use it to invent radiocarbon dating.

Ruben's recruitment for research in the World War II wartime effort led him to interest in the mechanism of phosgene as a poisonous gas. With C-11 phosgene (11COCl2) prepared by Benson, they studied the combination of phosgene with lung proteins. Following Benson's departure from Berkeley in July 1943, Ruben died September 28, 1943 after a disastrous exposure to phosgene in a laboratory accident the preceding day.

Sam Ruben married Helena Collins West, a fellow chemistry student, during his final semester as an undergraduate at UC Berkeley, on September 28, 1935. They had three children, Dana West Ruben (born November 11, 1938), George Collins Ruben (born April 29, 1941), who became a professor at Dartmouth College,[1] and Connie Mae Ruben Fatt (born June 18, 1943).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Samuel Ruben (เกิดชาร์ลส์ Rubenstein, 5 พฤศจิกายน ค.ศ. 1913 – 28 กันยายน 1943), บุตรของเฮอร์เชลและ Frieda เพนน์ Rubenstein – ชื่อถูกทางสั้นเพื่อ Ruben ใน 1930 สามหนุ่มพัฒนามิตรภาพกับเพื่อนบ้าน Jack Dempsey และเริ่มเกี่ยวข้องกับคลับมวยชายแบบท้องถิ่น และต่อมา เมื่อครอบครัวย้ายข้ามอ่าวไปเบิร์กลีย์ เขาเล่นบาสเกตบอลสำเร็จที่เบิร์กลีย์มัธยม (เบิร์กลีย์ แคลิฟอร์เนีย) หลังจากบรรลุปริญญาตรีในวิชาเคมีที่มหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย เบิร์กลีย์ เขายังคงศึกษาเขามี และได้รับรางวัลปริญญาวิทยาศาสตร์ใน 1938 พฤษภาคม เขาถูกแต่งตั้งอาจารย์ในแผนกเคมีทันที และกลายเป็น ศาสตราจารย์ที่ 1941สามและผู้ร่วมงานมาสค์มาร์ติน ปริญญาเอกมหาวิทยาลัยชิคาโกและนักวิจัยในเคมีและฟิสิกส์นิวเคลียร์ทำงานภายใต้เออร์เนสต์ลอว์เรนซ์โอที่ห้องปฏิบัติการรังสีเบิร์กลีย์ ตั้งออกไป elucidate เส้นทางของคาร์บอนในการสังเคราะห์ด้วยแสง โดยเพจอาชญาไอโซโทปกัมมันตรังสีคาร์บอน-11 (11CO2) ในการทดลองในระหว่างค.ศ. 1938 และปี 1942 ด้วยแนวคิดและความร่วมมือของ C. B. van Niel สแตนฟอร์ดมหาวิทยาลัยฮ็อปกินส์ทะเลสถานี มันก็ชัดเจนไปว่า การลด CO2 สามารถเกิดขึ้นได้ในมืด และอาจเกี่ยวข้องกับกระบวนการคล้ายกับระบบแบคทีเรีย ตีความนี้ท้าทายทฤษฎีอดอล์ฟฟอน Baeyer อายุลด photochemical adsorbed ในคลอโรฟิลล์ซึ่งมีคำแนะนำของความพยายาม โดยริชาร์ด Willstätter, Arthur Stoll, CO2 และอื่น ๆ อีกมากมายสู้หาฟอร์มาลดีไฮด์ในหลายร้อยทดลองกับคาร์บอน-11 ผลิตจาก deuterons และโบรอน-10 มาสค์มาร์ตินในของห้องปฏิบัติการรังสี cyclotron 37 นิ้ว Ruben และมาสค์ กับผู้ร่วมงานจากพฤกษศาสตร์ จุลชีววิทยา สรีรวิทยา และ เคมีอินทรีย์ ติดตามเส้นทางของก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ในพืช สาหร่าย และแบคทีเรีย ผลลัพธ์ สับสน โดยการดูดซึมของผลิตภัณฑ์บนตก proteinaceous เริ่มต้นล้มเหลวในการเปิดเผยเส้นทางของคาร์บอนในการสังเคราะห์ด้วยแสง แต่ประสบความสำเร็จที่น่าตื่นเต้นของกระบวนการเผาผลาญ และความสนใจของนักวิทยาศาสตร์ทั่วโลกในการค้นหาเริ่มต้นปฏิวัติชีวเคมีและยาทดลองของ Ruben ใช้ 'หนักน้ำ' H218O, 18O2 ให้ แก๊สได้แสดงว่า แก๊สออกซิเจนที่ผลิตในการสังเคราะห์ด้วยแสงมาจากน้ำ มีนิวเคลียร์ physicists ทำนาย tenuous ของ "ยืนคาร์บอนกัมมันตรังสีไอโซโทป" Ruben และมาสค์ติดตามเส้นทางต่าง ๆ ที่อาจทำให้รหัสของไอโซโทปคาร์บอน-14 หลังจากความพยายามล้มเหลวหลาย มาร์ตินมาสค์รวบรวมผลลัพธ์ของ cyclotron 120 ชั่วโมงระดมยิงของแกรไฟต์ และ trudged ในสายฝนด้วยการ "หนูบ้าน อยู่ติดกันทั้ง แผนกเคมี และแบบ cyclotron, Sam Ruben โต๊ะ เวลา 8 น. 27 กุมภาพันธ์ 1940, Sam Ruben แสดง unequivocally radioactivity ที่มีคาร์บอน 14The weak energy of Carbon-14 made measurement tedious. So tedious that no tracer experiments with C-14 were done until 1942 when Sam Ruben gave all his barium carbonate-14C to young Chemistry Department faculty member Andrew Benson who began his long series of 14CO2 fixation experiments to determine the path of carbon in photosynthesis. Only in 1949 did chemist Willard Libby use it to invent radiocarbon dating.Ruben's recruitment for research in the World War II wartime effort led him to interest in the mechanism of phosgene as a poisonous gas. With C-11 phosgene (11COCl2) prepared by Benson, they studied the combination of phosgene with lung proteins. Following Benson's departure from Berkeley in July 1943, Ruben died September 28, 1943 after a disastrous exposure to phosgene in a laboratory accident the preceding day.Sam Ruben married Helena Collins West, a fellow chemistry student, during his final semester as an undergraduate at UC Berkeley, on September 28, 1935. They had three children, Dana West Ruben (born November 11, 1938), George Collins Ruben (born April 29, 1941), who became a professor at Dartmouth College,[1] and Connie Mae Ruben Fatt (born June 18, 1943).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ซามูเอลรูเบน (เกิดชาร์ลส์รูเบน 5 พฤศจิกายน 1913 - 28 กันยายน 1943) บุตรชายของเฮอร์เชลเพนน์และฟรีดารูเบน - ชื่อที่สั้นลงอย่างเป็นทางการในปี 1930 รูเบนหนุ่มแซมพัฒนามิตรภาพกับเพื่อนบ้านแจ็คก้าวและก็เกี่ยวข้องกับ ชายท้องถิ่นสโมสรมวย 'และต่อมาเมื่อครอบครัวย้ายข้ามอ่าวเบิร์กลีย์เขาเป็นผู้เล่นบาสเก็ตที่ประสบความสำเร็จที่เบิร์กลีย์โรงเรียนมัธยม (แคลิฟอร์เนีย) หลังจากที่ประสบความสำเร็จของเขาใน BS เคมีที่มหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนียเบิร์กลีย์เขายังคงศึกษาอยู่ที่นั่นและได้รับปริญญาดุษฎีบัณฑิต ในวิชาเคมีกายภาพพฤษภาคม 1938 เขาได้รับแต่งตั้งทันทีสอนในภาควิชาเคมีและกลายเป็นผู้ช่วยศาสตราจารย์ในปี 1941 แซมและเพื่อนร่วมงานของมาร์ตินคาเมนเป็นมหาวิทยาลัยชิคาโกปริญญาเอก และนักวิจัยในทางเคมีและฟิสิกส์นิวเคลียร์ทำงานภายใต้อเรนซ์โอเออร์เนสที่เบิร์กลีย์รังสีห้องปฏิบัติการออกไปอธิบายเส้นทางของคาร์บอนไดออกไซด์ในการสังเคราะห์แสงโดยการใช้มาตรการไอโซโทปกัมมันตรังสีอายุสั้น Carbon-11 (11CO2) ในการทดลองของพวกเขาหลายระหว่าง 1938 และ 1942 ได้รับความช่วยเหลือจากแนวความคิดและการทำงานร่วมกันของซีบีแวน Niel, ที่ Stanford University ฮอปกินส์ของสถานีทางทะเลก็เป็นที่ชัดเจนให้กับพวกเขาลดลงของ CO2 ที่สามารถเกิดขึ้นได้ในที่มืดและอาจเกี่ยวข้องกับกระบวนการที่คล้ายกับระบบแบคทีเรีย การตีความนี้ท้าทายศตวรรษเก่าทฤษฎีอดอล์ฟฟอน Baeyer ของการลดแสงของ CO2 ดูดซับบนคลอโรฟิลซึ่งได้รับคำแนะนำทศวรรษที่ผ่านมาของความพยายามโดยริชาร์ดWillstätterอาเธอร์ Stoll และอื่น ๆ อีกมากมายในการค้นหาไร้สาระสำหรับฟอร์มาลดีไฮด์. ในร้อยของการทดลองกับ Carbon-11 ที่ผลิต จาก deuterons และโบรอน-10 มาร์ตินคาเมนในห้องปฏิบัติการของรังสี cyclotron 37 นิ้วรูเบนและคาเมนที่มีการทำงานร่วมกันจากพฤกษศาสตร์จุลชีววิทยาสรีรวิทยาและเคมีอินทรีย์ติดตามเส้นทางของก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ในพืชสาหร่ายและแบคทีเรีย ผลของพวกเขาสับสนโดยการดูดซึมของผลิตภัณฑ์ในตกค้างโปรตีนแรกล้มเหลวที่จะเผยให้เห็นเส้นทางของคาร์บอนไดออกไซด์ในการสังเคราะห์แสง แต่ประสบความสำเร็จในที่น่าตื่นเต้นน่าสนใจของนักวิทยาศาสตร์ทั่วโลกในการค้นหาและการเปิดเผยของกระบวนการเผาผลาญอาหารที่เริ่มต้นการปฏิวัติในชีวเคมีและยา. Ruben ของ การทดลองโดยใช้น้ำหนัก ', H218O, ให้ผลผลิต 18O2 ก๊าซได้แสดงให้เห็นว่าก๊าซออกซิเจนที่ผลิตในการสังเคราะห์มาจากน้ำ กับนักฟิสิกส์นิวเคลียร์ 'ทำนายผอมบางของ "อยู่นานไอโซโทปคาร์บอนกัมมันตรังสี" รูเบนและคาเมนไล่ตามหลายเส้นทางที่จะนำไปสู่บัตรประจำตัวของไอโซโทปคาร์บอน-14. หลังจากหลายพยายามที่ล้มเหลวมาร์ตินคาเมนที่เก็บรวบรวมผลการ cyclotron 120 ชั่วโมง การโจมตีของกราไฟท์และ trudged ในสายฝนกับมันกับ "หนูบ้าน" ที่อยู่ติดกันทั้งที่กรมเคมีและ cyclotron และโต๊ะแซม Ruben ของ. ที่ 08:00, 27 กุมภาพันธ์ 1940 แซม Ruben แสดงให้เห็นอย่างแจ่มแจ้งกัมมันตภาพรังสีจาก Carbon-14. พลังงานที่อ่อนแอของคาร์บอน -14 ทำให้วัดที่น่าเบื่อ. ดังนั้นน่าเบื่อว่าไม่มีการทดลองตามรอยด้วย C-14 ได้ทำจนกระทั่ง 1942 เมื่อแซม Ruben ให้ทุกแบเรียมคาร์บอเนต-14C ของเขาไปยังคณะหนุ่มสาวภาควิชาเคมีสมาชิกแอนดรูเบนสันที่เริ่มของเขา ชุดยาวของ 14CO2 ทดลองตรึงเพื่อตรวจสอบเส้นทางของคาร์บอนไดออกไซด์ในการสังเคราะห์. เฉพาะในปี 1949 ไม่เคมีวิลลาร์ดลิบใช้ในการคิดค้นเรดิโอควง. สรรหา Ruben สำหรับการวิจัยในสงครามโลกครั้งที่สองความพยายามสงครามทำให้เขาสนใจในกลไกของฟอสจีนเป็น ก๊าซพิษ ด้วย C-11 ฟอสจีน (11COCl2) จัดทำขึ้นโดยเบนสันพวกเขาศึกษาการรวมกันของฟอสจีนกับโปรตีนปอด ต่อการจากไปของเบนสันจากเบิร์กลีย์ในเดือนกรกฎาคมปี 1943 รูเบนเสียชีวิต 28 กันยายน 1943 หลังจากที่มีการเปิดรับภัยพิบัติที่จะฟอสจีนในอุบัติเหตุทางห้องปฏิบัติการในวันก่อน. แซมรูเบนแต่งงานกับเฮเลน่าคอลลินเวสต์นักศึกษาเคมีเพื่อนในภาคการศึกษาสุดท้ายของเขาเป็นระดับปริญญาตรีที่ UC เบิร์กลีย์ในวันที่ 28 กันยายน 1935 พวกเขามีลูกสามคนดาเวสต์รูเบน (เกิด 11 พฤศจิกายน 1938) จอร์จคอลลินรูเบน (เกิด 29 เมษายน 1941) ที่กลายเป็นอาจารย์ที่วิทยาลัยดาร์ตมัหนึ่ง [1] และคอนนีแม่ Ruben Fatt (เกิด 18 มิถุนายน 1943)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แซมมวลรูเบน ( ชาร์ลส์ รูบินสไตน์เกิดเมื่อวันที่ 5 พฤศจิกายน 1913 – 28 กันยายน 2486 ) บุตรชายของรูเบนและเฮอร์เชลฟรีดา เพนน์ ) ชื่ออย่างเป็นทางการ ซึ่งสั้นใน 1930 หนุ่มแซมพัฒนามิตรภาพกับเพื่อนบ้าน แจ็ค เดมป์ซี่ย์ และกลายเป็นที่เกี่ยวข้องกับท้องถิ่นของเด็กชมรมมวยและต่อมาเมื่อครอบครัวย้ายข้ามอ่าวเบิร์กลีย์ ,เขาเล่นบาสเกตบอลในโรงเรียนประสบความสำเร็จในเบิร์กลีย์ ( เบิร์กลีย์ , แคลิฟอร์เนีย ) หลังจากความสำเร็จของเขาใน บริษัท เคมี ที่มหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย เบิร์กลีย์ เขายังคงศึกษาของเขาที่นั่น และได้รับปริญญาเอกในวิชาเคมีกายภาพในเดือนพฤษภาคม 1938 . เขารีบแต่งตั้งอาจารย์ในคณะเคมี และเป็นผู้ช่วยอาจารย์ใน 1941 .

แซม และ เพื่อนร่วมงาน มาร์ติน คาเมน , มหาวิทยาลัย Chicago ปริญญาเอกและนักวิจัยทางเคมีและนิวเคลียร์ฟิสิกส์ทำงาน Ernest O . Lawrence Berkeley ห้องปฏิบัติการรังสีที่ ตั้งค่าออกเพื่ออธิบายเส้นทางของคาร์บอนในการสังเคราะห์แสง โดยเรียกสั้น ๆ carbon-11 ไอโซโทปกัมมันตรังสี ( 11co2 ) ในการทดลองของพวกเขาหลายระหว่าง 1938 และ 1942ช่วยให้แนวคิดและความร่วมมือของ บีแวน นีล ที่มหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ด ฮอปกินส์ มารีน สถานี มันเป็นที่ชัดเจนแก่พวกเขาว่า การลด CO2 สามารถเกิดขึ้นได้ในที่มืด และอาจเกี่ยวข้องกับกระบวนการที่คล้ายคลึงกับระบบแบคทีเรียการตีความนี้ท้าทายศตวรรษเก่าอดอล์ฟฟอน baeyer ทฤษฎีการลด CO2 ดูดซับแสงในคลอโรฟิลล์ ซึ่งมีแนวทางหลายทศวรรษของความพยายามโดยริชาร์ดจะและ tter , Arthur Stoll , และอื่น ๆ อีกมากมายในการค้นหาเหนื่อยเปล่าฟอร์มาลดีไฮด์
ในร้อยการทดลองกับ carbon-11 และผลิตจาก deuterons boron-10 โดยมาร์ติน คาเมนในรังสีของห้อง 37 นิ้ว สัน ,รูเบน มาสค์ไรเดอร์และกับผู้ร่วมงานจากพฤกษศาสตร์ จุลชีววิทยา สรีรวิทยา และอินทรีย์เคมี ไล่ตามเส้นทางของคาร์บอนในพืช สาหร่าย และแบคทีเรีย ผลของพวกเขาสับสนโดยการดูดซึมของผลิตภัณฑ์ใน proteinaceous ตกค้าง ,เริ่มต้นล้มเหลวที่จะเปิดเผยเส้นทางของคาร์บอนในการสังเคราะห์แสง แต่ก็น่าตื่นเต้น ความสนใจของนักวิทยาศาสตร์ทั่วโลกในการค้นหาและการเปิดเผยของกระบวนการเผาผลาญ เริ่มต้นการปฏิวัติทางชีวเคมีและการแพทย์

ซึ่งเป็นทดลองใช้น้ำ ' หนัก ' h218o เพื่อผลผลิต 18o2 ก๊าซพบว่า ออกซิเจน ก๊าซที่ผลิตในการสังเคราะห์แสง ที่มาจาก น้ำกับของนักฟิสิกส์นิวเคลียร์ยุติลงคำทำนายของ " คาร์บอนไอโซโทปกัมมันตรังสียาวชีวิต " รูเบน คาเมนไล่ตามและหลายเส้นทางที่สามารถนำไปสู่การระบุไอโซโทปคาร์บอน - 14 . หลังจากความพยายามล้มเหลวหลาย มาร์ติน คาเมนเก็บผลลัพธ์ของ 120 ชั่วโมงสันการโจมตีของแกรไฟต์ และ trudged ในฝนกับมัน " หนูเรือน" ที่อยู่ติดกันทั้งคณะเคมีและเครื่องแยกปรมาณู และโต๊ะของแซม รูเบน ตอน 8 โมง ที่ 27 กุมภาพันธ์ 1940 , แซม รูเบน แสดงให้เห็นอย่างแจ่มแจ้งกัมมันตภาพรังสีจากคาร์บอน - 14 .

พลังอ่อนแอได้เล็กน้อยทำให้การวัดที่น่าเบื่อน่าเบื่อที่ไม่ติดตามการทดลองกับ C-14 มี 1942 จนกระทั่งเมื่อแซม รูเบนได้ทั้งหมดของเขาแบเรียม carbonate-14c ยองภาควิชาเคมีคณะสมาชิกแอนดรูว์เบนสันที่เริ่มของเขาชุดยาวของ 14co2 การตรึงการทดลองเพื่อตรวจสอบเส้นทางของคาร์บอนในการสังเคราะห์แสง ใน 2492 ได้นักเคมีวิลลาร์ด ลิบบีใช้ประดิษฐ์พินิศ .