The Caterpillar and Alice looked at

The Caterpillar and Alice looked at each other for some time in silence; at last
the Caterpillar took the hookah out of its mouth and addressed her in a languid,
sleepy voice.
‘Who are you?’ said the Caterpillar.
This was not an encouraging
opening for a conversation. Alice
replied, rather shyly, ‘I – I hardly
know, sir, just at present – at least
I know who I was when I got up this
morning, but I think I must have been
changed several times since then.’
‘What do you mean by that?’ said
the Caterpillar sternly, ‘Explain your-
self!’
‘I can’t explain myself, I’m afraid,
sir’ said Alice, ‘because I’m not my-
self, you see.’
‘I don’t see,’ said the Caterpillar.
‘I’m afraid I can’t put it more
clearly,’ Alice replied very politely,
‘for I can’t understand it myself to be-
gin with; and being so many different sizes in a day is very confusing.’
‘It isn’t,’ said the Caterpillar.
‘Well, perhaps you haven’t found it so yet,’ said Alice, ‘but when you have
to turn into a chrysalis – you will some day, you know – and then after that into
a butterfly, I should think you’ll feel it a little queer, won’t you?’
‘Not a bit,’ said the Caterpillar.
‘Well, perhaps your feelings may be different,’ said Alice, ‘all I know is, itwould feel very queer to me.’
‘You!’ said the Caterpillar contemptuously, ‘Who are you?’
Which brought them back again to the beginning of the conversation. Alice
felt a little irritated at the Caterpillar’s making such very short remarks and she
drew herself up and said, very gravely, ‘I think, you ought to tell me who you are,
first.’
‘Why?’ said the Caterpillar.
Here was another puzzling question; and as Alice could not think of any good
reason, and as the Caterpillar seemed to be in a very unpleasant state of mind, she
turned away.
‘Come back!’ the Caterpillar called after her, ‘I’ve something important to
say!’
This sounded promising, certainly; Alice turned and came back again.
‘Keep your temper,’ said the Caterpillar.
‘Is that all?’ said Alice, swallowing down her anger as well as she could.
‘No,’ said the Caterpillar.
Alice thought she might as well wait, as she had nothing else to do, and per-
haps after all it might tell her something worth hearing. For some minutes it puffed
away without speaking, but at last it unfolded its arms, took the hookah out of its
mouth again and said, ‘So you think you’re changed, do you?’
‘I’m afraid I am, sir,’ said Alice, ‘I can’t remember things as I used – and
I don’t keep the same size for ten minutes together!’
‘Can’t remember what things?’ said the Caterpillar.
‘Well, I’ve tried to say “HOW DOTH THE LITTLE BUSY BEE,” but it all came
different!’ Alice replied in a very melancholy voice.
‘Repeat “YOU ARE OLD, FATHER WILLIAM,” ’ said the Caterpillar.
Alice folded her hands, and began:
‘You are old, Father William,’ the young man said,
‘And your hair has become very white;
And yet you incessantly stand on your head –
Do you think, at your age, it is right?’
‘In my youth,’ Father William replied to his son,
‘I feared it might injure the brain;
But, now that I’m perfectly sure I have none,
Why, I do it again and again.’
‘You are old,’ said the youth, ‘as I mentioned before,
And have grown most uncommonly fat;
Yet you turned a back-somersault in at the door –
Pray, what is the reason of that?’
‘In my youth,’ said the sage, as he shook his grey locks,
‘I kept all my limbs very supple
By the use of this ointment – one shilling the box –
Allow me to sell you a couple?’
‘You are old,’ said the youth, ‘and your jaws are too weak
For anything tougher than suet;
Yet you finished the goose, with the bones and the beak –
Pray how did you manage to do it?’
‘In my youth,’ said his father, ‘I took to the law,
And argued each case with my wife;
And the muscular strength, which it gave to my jaw,
Has lasted the rest of my life.’
‘You are old,’ said the youth, ‘one would hardly suppose
That your eye was as steady as ever;
Yet you balanced an eel on the end of your nose –
What made you so awfully clever?’
‘I have answered three questions, and that is enough,’
Said his father; ‘don’t give yourself airs!
Do you think I can listen all day to such stuff?
Be off, or I’ll kick you down stairs!’
‘That is not said right,’ said the Caterpillar.
‘Not quite right, I’m afraid,’ said Alice, timidly, ‘some of the words have got
altered.’
‘It is wrong from beginning to end,’ said the Caterpillar decidedly, and there
was silence for some minutes.
The Caterpillar was the first to speak.
‘What size do you want to be?’ it asked.
‘Oh, I’m not particular as to size,’ Alice hastily replied, ‘only one doesn’t like
changing so often, you know.’
‘I don’t know,’ said the Caterpillar.
Alice said nothing: she had never been so much contradicted in her life before
and she felt that she was losing her temper.
‘Are you content now?’ said the Caterpillar.
‘Well, I should like to be a little larger, sir, if you wouldn’t mind,’ said Alice,
‘three inches is such a wretched height to be.’
‘It is a very good height indeed!’ said the Caterpillar angrily, rearing itself
upright as it spoke (it was exactly three inches high).
‘But I’m not used to it!’ pleaded poor Alice in a piteous tone. And she thought
of herself, ‘I wish the creatures wouldn’t be so easily offended!’
‘You’ll get used to it in time,’ said the Caterpillar; and it put the hookah into
its mouth and began smoking again.

This time Alice waited patiently until it chose to speak again. In a minute or
two the Caterpillar took the hookah out of its mouth and yawned once or twice
and shook itself. Then it got down off the mushroom, and crawled away in the
grass, merely remarking as it went, ‘One side will make you grow taller and the
other side will make you grow shorter.’
‘One side of what? The other side of what?’ thought Alice to herself.
‘Of the mushroom,’ said the Caterpillar, just as if she had asked it aloud; and
in another moment it was out of sight.
Alice remained looking thoughtfully at the mushroom for a minute, trying to
make out which were the two sides of it; and as it was perfectly round, she found
this a very difficult question. However, at last she stretched her arms round it as
far as they would go and broke off a bit of the edge with each hand.
‘And now which is which?’ she said to herself and nibbled a little of the right-
hand bit to try the effect; the next moment she felt a violent blow underneath her
chin: it had struck her foot!
She was a good deal frightened by this very sudden change, but she felt that
there was no time to be lost, as she was shrinking rapidly; so she set to work at
once to eat some of the other bit. Her chin was pressed so closely against her foot,
that there was hardly room to open her mouth; but she did it at last and managed
to swallow a morsel of the lefthand bit.
* * * * * * * * * *
‘Come, my head’s free at last!’ said Alice in a tone of delight, which changed
into alarm in another moment, when she found that her shoulders were nowhere
to be found: all she could see, when she looked down, was an immense length
of neck, which seemed to rise like a stalk out of a sea of green leaves that lay far
below her.
‘What can all that green stuff be?’ said Alice, ‘and where have my shoulders
got to? And oh, my poor hands, how is it I can’t see you?’ She was moving them
about as she spoke, but no result seemed to follow, except a little shaking among
the distant green leaves.
As there seemed to be no chance of getting her hands up to her head, she
tried to get her head down to them, and was delighted to find that her neck
would bend about easily in any direction like a serpent. She had just succeeded
in curving it down into a graceful zigzag and was going to dive in among the
leaves, which she found to be nothing but the tops of the trees under which
she had been wandering, when a sharp hiss made her draw back in a hurry:
a large pigeon had flown into her face, and was beating her violently with its
wings.
‘Serpent!’ screamed the Pigeon.
‘I’m not a serpent!’ said Alice indignantly, ‘let me alone!’
‘Serpent, I say again!’ repeated the Pigeon, but in a more subdued tone, and
added with a kind of sob, ‘I’ve tried every way, and nothing seems to suit them!’
‘I haven’t the least idea what you’re talking about,’ said Alice.
‘I’ve tried the roots of trees, and I’ve tried banks, and I’ve tried hedges,’ the
Pigeon went on, without attending to her, ‘but those serpents! There’s no pleasing
them!’
Alice was more and more puzzled, but she thought there was no use in saying
anything more till the Pigeon had finished.
‘As if it wasn’t trouble enough hatching the eggs,’ said the Pigeon, ‘but I must
be on the look-out for serpents night and day! Why, I haven’t had a wink of sleep
these three weeks!’
‘I’m very sorry you’ve been annoyed,’ said Alice, who was beginning to see
its meaning.
‘And just as I’d taken the highest tree in the wood,’ continued the Pigeon,
raising its voice to a shriek, ‘and just as I was thinking I should be free of them at
last, they must needs come wriggling down from the sky! Ugh, Serpent!’
‘But I’m not a serpent, I tell you!’ said Alice, ‘I’m a – I’m a – ’
‘Well! What are you?’ said the Pigeon, ‘I can see you’re trying to invent
something!’
‘I – I’m a little girl,’ said Alice, rather doubtfully, as she remembered the
number of changes she had gone through that day.
‘A likely story indeed!’ said the Pigeon in a tone of the deepest contempt,
‘I’ve seen a good many little girls in my time, but never one with such a neck as
that! No, no! You’re a serpent; and there’s no use denying it. I suppose you’ll be
telling me next that you never tasted an egg!’
‘I have tasted eggs, certainly,’ said Alice, who was a very truthful child, ‘but
little girls eat eggs quite as much as se

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หนอนผีเสื้อและอลิมองกันบางครั้งในความเงียบ ในที่สุดหนอนผีเสื้อเอาชิชาออกจากปากของมัน และส่งเธอในอ่อนกำลังเสียงง่วงนอน'คุณคือใคร ' กล่าวว่า หนอนผีเสื้อคือไม่มีส่งเสริมเปิดการสนทนา อลิซตอบ ค่อนข้าง shyly, ' ฉัน – ฉันไม่รู้ รัก ที่ปัจจุบัน – น้อยรู้ว่าที่ผมเมื่อผมนี้เช้า แต่ฉันคิดว่า ฉันต้องได้รับเปลี่ยนแปลงหลายครั้งตั้งแต่นั้น '"ไม่คุณหมายถึงอะไร โดยที่ ' กล่าวว่าหนอนผีเสื้อ sternly, ' Explain ท่านตนเอง!'' ฉันไม่สามารถอธิบายตัวเอง ฉันกลัวรัก ' กล่าวว่า อลิซ, ' เพราะฉันไม่ฉัน -ตนเอง คุณดู ''ไม่เห็น กล่าวว่า หนอนผีเสื้อ' ฉันกลัวไม่สามารถใส่ได้มากขึ้นชัดเจน อลิตอบกลับอย่างสุภาพ' สำหรับฉันไม่เข้าใจตัวเองให้เป็น-กิน ด้วย และมีขนาดแตกต่างกันมากในวันสับสนมากขึ้น ''ไม่ กล่าวว่า หนอนผีเสื้อ'ดี บางทีคุณยังไม่พบดังนั้นยัง กล่าวว่า อลิซ, ' แต่เมื่อคุณได้เมื่อต้องการเปิด เป็นอย่างไร chrysalis การ –คุณจะบางวัน คุณทราบ – แล้วหลัง จากนั้นเป็นผีเสื้อ ควรคิดว่า คุณจะรู้สึกว่ามัน queer น้อย ไม่คุณ? "'ไม่บิต กล่าวว่า หนอนผีเสื้อ'ดี บางทีความรู้สึกของคุณอาจแตกต่างกัน กล่าวว่า อลิซ 'ทั้งหมดฉันรู้คือ itwould รู้สึกประหลาดมากฉัน''คุณ ' กล่าวว่า หนอนผีเสื้อ contemptuously 'คุณ คือใคร"ซึ่งนำพวกเขากลับมาอีกครั้งเพื่อเริ่มต้นการสนทนา อลิซระคายเคืองเล็กน้อยที่หนอนผีเสื้อสักหลาดของทำเช่นมากหมายเหตุและเธอดึงตัวเองขึ้น และกล่าว ว่า มากใกล้, ' คิด คุณควรจะบอกคุณคือใครแรก ''ทำไม ' กล่าวว่า หนอนผีเสื้อนี่คือคำถามทำให้งงอีก เป็นอลิอาจคิดว่า ไม่เลยเหตุผล และเป็นหนอนผีเสื้อดูเหมือน จะไม่มากในจิตใจ เธอเปิดไป'กลับมา ' หนอนผีเสื้อเรียกว่าหลังจากเธอ, ' ผมสิ่งที่สำคัญว่า !'นี้แต่เพียงแห่งสัญญา แน่นอน อลิเปิด และกลับมาอีกครั้ง'ให้อารมณ์ของคุณ กล่าวว่า หนอนผีเสื้อ'คือทั้งหมด ' กล่าวว่า อลิซ กลืนลงโกรธเธอเป็นเธอไม่"ไม่ หนอนผีเสื้อที่กล่าวอลิซคิดว่า เธออาจเช่นรอ เธอมีอะไรจะทำ และต่อ-haps จากมันอาจบอกอะไรของเธอน่าฟัง บางนาที ก็หลงไหลไปโดย ไม่พูด แต่ ที่สุดมัน unfolded ของแผ่นดิน เอาชิชาของมันปากอีกครั้ง และกล่าว ว่า 'ดังนั้นคุณคิดว่า คุณกำลังเปลี่ยนแปลง คุณ "'ฉันกลัวฉัน รัก กล่าวว่า อลิซ, ' ฉันไม่สามารถจำสิ่งที่เคย – และฉันไม่ให้มีขนาดเท่ากัน 10 นาทีกัน!''ไม่สามารถจำสิ่งใด "ว่า ตัวหนอนผีเสื้อได้' ดี ฉันได้พยายามที่จะพูด "วิธี DOTH น้อยว่างบี" แต่ทั้งหมดมาแตกต่างกัน!' อลิตอบกลับในเสียงมากทันที"ซ้ำ"จะเก่า พ่อวิลเลียม," ' กล่าวว่า หนอนผีเสื้ออลิพับมือของเธอ และเริ่มต้น:' คุณจะเก่า พ่อ William หนุ่มกล่าว' และผมของคุณได้กลายเป็นสีขาวมากและยังได้ คุณ incessantly ยืนบนหัวของคุณ –คุณคิดว่า ที่อายุของคุณ มันเหมาะหรือไม่ '"ที่ของฉันเยาวชน William พ่อตอบกลับบุตร' ฉันกลัวมันอาจทำร้ายสมองแต่ ฉันแน่ใจอย่างสมบูรณ์แบบที่ มีไม่มีฉันทำไมมันมาอีก ''คุณจะเก่า กล่าวว่า เยาวชน, ' ฉันไว้ก่อนและมีปลูกมากที่สุด uncommonly ไขมันแต่ คุณเปิดหลังตีลังกาในที่ประตู-อธิษฐาน อะไรคือเหตุผลที่?''ฉันเยาวชน กล่าวว่า ปราชญ์ เป็นเขาจับของเขาล็อคสีเทา' ฉันเก็บแขนขาของฉันทั้งหมดที่นุ่มมากโดยการใช้สบู่นี้ –หนึ่ง shilling กล่อง-อนุญาตให้ฉันขายคู่?''คุณจะเก่า กล่าวว่า เยาวชน, ' และก็ของคุณอ่อนแอเกินไปสำหรับอะไรที่รุนแรงกว่ามันยัง เสร็จสมบูรณ์ห่าน กระดูกและจะงอยปาก –อธิษฐานว่า คุณไม่ได้จัดการได้หรือไม่ ''ฉันเยาวชน กล่าวว่า พ่อ, ' ฉันเอากฎหมายและโต้เถียงแต่ละกรณีภรรยาและความแข็ง แรงกล้ามเนื้อ ซึ่งมันให้ขากรรไกรของฉันมีกินเวลาส่วนเหลือของชีวิตของฉัน.''คุณจะเก่า กล่าวว่า เยาวชน, ' หนึ่งแทบจะสมมติว่าที่ตาของคุณแทบไม่มีเป็นเช่นเคยยัง สมดุลการไหลในส่วนของจมูกของคุณ –สิ่งที่ทำให้คุณฉลาดชะมัดเพื่อ?''ผมได้ตอบคำถามที่สาม และก็ พอ'กล่าวว่า พ่อของเขา ' ตัวเองไม่ให้ออกอากาศคุณคิดว่า ฉันได้ฟังทุกวันเพื่อสิ่งดังกล่าวหรือไม่สามารถปิด หรือฉันจะเตะคุณลงบันได!''ที่ไม่ว่า ด้านขวา กล่าวว่า หนอนผีเสื้อ'ไม่ค่อนข้างขวา ฉันกลัว กล่าวว่า อลิซ timidly, ' คำมีการเปลี่ยนแปลง ''เป็นความผิดตั้งแต่ต้นจนจบ กล่าวว่า หนอนผีเสื้อเด็ด และมีมีความเงียบบางนาทีหนอนผีเสื้อคนแรกพูด'ขนาดคุณต้องการได้หรือไม่' ก็ถาม'โอ้ ผมไม่เฉพาะกับขนาด อลิซรีบตอบกลับ, ' เพียงหนึ่งเดียวที่ไม่ชอบการเปลี่ยนแปลงบ่อย คุณรู้ ''ฉันไม่รู้ กล่าวว่า หนอนผีเสื้ออลิซพูดอะไร: เธอก็ไม่เคยถูกมาก contradicted ในชีวิตของเธอก่อนและเธอรู้สึกว่า เธอได้สูญเสียอารมณ์'มีคุณเนื้อหาตอนนี้ ' กล่าวว่า หนอนผีเสื้อ' ดี ควรชอบจะใหญ่กว่าเล็กน้อย รัก ถ้าคุณไม่ทราบ อลิซ กล่าวว่า'สามนิ้วจะสูงเช่น wretched จะ''มันสูงมากจริง ๆ ' กล่าวว่า หนอนผีเสื้อ angrily แม่ตัวเองตรงที่พูด (ถูกสูงตรงสามนิ้ว)'แต่ไม่ชินกับมัน ' pleaded อลิซดีในโทน piteous และเธอคิดว่าของตัวเอง 'ฉันต้องการสิ่งมีชีวิตจะไม่เคืองง่ายมาก''คุณจะได้ใช้มันในเวลา กล่าวว่า หนอนผีเสื้อ และก็ใส่ชิชาเป็นปากของมัน และเริ่มสูบบุหรี่อีกด้วยเวลานี้อลิรออดทนจนกว่าจะเลือกที่จะพูดอีกครั้ง ในหนึ่งนาที หรือtwo the Caterpillar took the hookah out of its mouth and yawned once or twiceand shook itself. Then it got down off the mushroom, and crawled away in thegrass, merely remarking as it went, ‘One side will make you grow taller and theother side will make you grow shorter.’‘One side of what? The other side of what?’ thought Alice to herself.‘Of the mushroom,’ said the Caterpillar, just as if she had asked it aloud; andin another moment it was out of sight.Alice remained looking thoughtfully at the mushroom for a minute, trying tomake out which were the two sides of it; and as it was perfectly round, she foundthis a very difficult question. However, at last she stretched her arms round it asfar as they would go and broke off a bit of the edge with each hand.‘And now which is which?’ she said to herself and nibbled a little of the right-hand bit to try the effect; the next moment she felt a violent blow underneath herchin: it had struck her foot!She was a good deal frightened by this very sudden change, but she felt thatthere was no time to be lost, as she was shrinking rapidly; so she set to work atonce to eat some of the other bit. Her chin was pressed so closely against her foot,that there was hardly room to open her mouth; but she did it at last and managedto swallow a morsel of the lefthand bit.* * * * * * * * * *‘Come, my head’s free at last!’ said Alice in a tone of delight, which changedinto alarm in another moment, when she found that her shoulders were nowhereto be found: all she could see, when she looked down, was an immense lengthof neck, which seemed to rise like a stalk out of a sea of green leaves that lay farbelow her.‘What can all that green stuff be?’ said Alice, ‘and where have my shouldersgot to? And oh, my poor hands, how is it I can’t see you?’ She was moving themabout as she spoke, but no result seemed to follow, except a little shaking amongthe distant green leaves.As there seemed to be no chance of getting her hands up to her head, shetried to get her head down to them, and was delighted to find that her neckwould bend about easily in any direction like a serpent. She had just succeededin curving it down into a graceful zigzag and was going to dive in among theleaves, which she found to be nothing but the tops of the trees under whichshe had been wandering, when a sharp hiss made her draw back in a hurry:a large pigeon had flown into her face, and was beating her violently with itswings.‘Serpent!’ screamed the Pigeon.‘I’m not a serpent!’ said Alice indignantly, ‘let me alone!’‘Serpent, I say again!’ repeated the Pigeon, but in a more subdued tone, andadded with a kind of sob, ‘I’ve tried every way, and nothing seems to suit them!’‘I haven’t the least idea what you’re talking about,’ said Alice.‘I’ve tried the roots of trees, and I’ve tried banks, and I’ve tried hedges,’ thePigeon went on, without attending to her, ‘but those serpents! There’s no pleasingthem!’Alice was more and more puzzled, but she thought there was no use in sayinganything more till the Pigeon had finished.‘As if it wasn’t trouble enough hatching the eggs,’ said the Pigeon, ‘but I mustbe on the look-out for serpents night and day! Why, I haven’t had a wink of sleepthese three weeks!’‘I’m very sorry you’ve been annoyed,’ said Alice, who was beginning to seeits meaning.‘And just as I’d taken the highest tree in the wood,’ continued the Pigeon,raising its voice to a shriek, ‘and just as I was thinking I should be free of them atlast, they must needs come wriggling down from the sky! Ugh, Serpent!’‘But I’m not a serpent, I tell you!’ said Alice, ‘I’m a – I’m a – ’‘Well! What are you?’ said the Pigeon, ‘I can see you’re trying to inventsomething!’‘I – I’m a little girl,’ said Alice, rather doubtfully, as she remembered thenumber of changes she had gone through that day.‘A likely story indeed!’ said the Pigeon in a tone of the deepest contempt,‘I’ve seen a good many little girls in my time, but never one with such a neck asthat! No, no! You’re a serpent; and there’s no use denying it. I suppose you’ll betelling me next that you never tasted an egg!’‘I have tasted eggs, certainly,’ said Alice, who was a very truthful child, ‘butlittle girls eat eggs quite as much as se

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หนอนและอลิซมองหน้ากันบางครั้งในความเงียบ; ที่สุดท้ายที่รถมอระกู่เอาออกมาจากปากและที่อยู่ของเธอในไม่สนใจใยดีที่เสียงง่วงนอน. 'คุณเป็นใคร? กล่าวว่า Caterpillar. นี้ไม่ได้ให้กำลังใจเปิดการสนทนา อลิซตอบว่าค่อนข้างอาย 'ฉัน - ฉันแทบจะไม่ทราบครับเพียงในปัจจุบัน- อย่างน้อยฉันรู้ว่าผมเป็นใครเมื่อฉันได้ขึ้นนี้ตอนเช้าแต่ฉันคิดว่าฉันต้องได้รับการเปลี่ยนแปลงหลายครั้งตั้งแต่นั้น.' 'ทำอะไร คุณหมายถึงโดยที่? ' กล่าวว่าที่รถอย่างโหดเหี้ยม 'อธิบาย your- ตัวเอง!' 'ฉันไม่สามารถอธิบายตัวเองผมกลัวครับ' อลิซกล่าวว่า "เพราะฉันไม่ my- ตัวเองคุณจะเห็น. '' ฉันไม่เห็น 'กล่าวว่า Caterpillar.' ฉันกลัวฉันไม่สามารถใส่มันมากขึ้นอย่างเห็นได้ชัด'อลิซตอบอย่างสุภาพ' สำหรับฉันไม่สามารถเข้าใจมันเองที่จะสลับกันจินกับ; และเป็นขนาดที่แตกต่างกันจำนวนมากดังนั้นในวันที่มีความสับสนมาก. '' มันไม่ได้เป็น 'กล่าวว่า Caterpillar.' ดีบางทีคุณอาจไม่ได้พบมันจึงยังกล่าวว่าอลิซ 'แต่เมื่อคุณมีที่จะกลายเป็นดักแด้ - คุณจะบางวันคุณรู้ - และแล้วหลังจากที่เป็นผีเสื้อที่ฉันควรจะคิดว่าคุณจะรู้สึกว่ามันแปลกเล็กๆ น้อย ๆ ที่คุณจะไม่ '?' ไม่น้อย 'กล่าวว่า Caterpillar.' ดี บางทีอาจจะเป็นความรู้สึกของคุณอาจจะแตกต่างกัน 'อลิซกล่าวว่า "ทั้งหมดที่ผมรู้ก็คือ itwould รู้สึกแปลกมากที่ฉัน.' 'คุณ' กล่าวว่า Caterpillar ดูถูก 'คุณเป็นใคร?' ซึ่งนำพวกเขากลับมาอีกครั้งที่จุดเริ่มต้นของการสนทนา อลิซรู้สึกหงุดหงิดเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ทำให้ Caterpillar ของคำพูดดังกล่าวที่สั้นมากและเธอก็ดึงตัวเองขึ้นและกล่าวว่าอย่างหนัก"ผมคิดว่าคุณควรจะบอกฉันว่าคุณเป็นใครเป็นครั้งแรก. '' ทำไม? ' กล่าวว่า Caterpillar. นี่ก็เป็นอีกคำถามงง; และในขณะที่อลิซไม่สามารถคิดดีใด ๆเหตุผลและเป็น Caterpillar ดูเหมือนจะอยู่ในสถานะที่ไม่พึงประสงค์มากของจิตใจเธอหันไป. 'กลับมา! Caterpillar ที่เรียกว่าหลังจากที่เธอ 'ฉันสิ่งที่สำคัญที่จะพูด!' นี้ฟังดูมีแนวโน้มอย่างแน่นอน; อลิซหันกลับมาอีกครั้ง. 'ให้อารมณ์ของคุณ' กล่าวว่า Caterpillar. 'นั่นคือทั้งหมดหรือไม่' อลิซกล่าวว่ากลืนลงโกรธเธอเช่นเดียวกับที่เธอสามารถทำได้. 'ไม่' กล่าวว่า Caterpillar. อลิซคิดว่าเธออาจรวมทั้งรอขณะที่เธอมีอะไรอย่างอื่นที่จะทำและละPPHA จะหลังจากทั้งหมดมันอาจจะบอกเธอได้ยินสิ่งที่คุ้มค่า . นาทีสำหรับบางคนมันป่องออกไปโดยไม่ต้องพูดแต่ในที่สุดมันกางแขนเอามอระกู่ออกของปากอีกครั้งและกล่าวว่า'ดังนั้นคุณคิดว่าคุณเปลี่ยนคุณ?' 'ฉันกลัวผมครับ 'อลิซกล่าวว่า' ผมจำไม่ได้สิ่งที่ฉันใช้ - และผมไม่ให้มีขนาดเท่ากันสิบนาทีด้วยกัน'' จำไม่ได้ว่าสิ่งที่? กล่าวว่า Caterpillar. 'ดีฉันได้พยายามที่จะพูดว่า "วิธีการทรงกระทำไม่ว่างผึ้งน้อย" แต่มันทั้งหมดมาที่แตกต่างกัน! . อลิซตอบด้วยเสียงเศร้ามาก"ทำซ้ำ" คุณพ่อวิลเลียม "'กล่าวว่า Caterpillar. อลิซพับมือของเธอและเริ่ม:' คุณมีความเก่าแก่พ่อวิลเลียม 'ชายหนุ่มกล่าวว่า' และผมของคุณ ได้กลายเป็นมากสีขาวและยังให้คุณอย่างไม่หยุดหย่อนยืนอยู่บนหัวของคุณ-? คุณคิดว่าอายุของคุณจะถูกต้อง '' ในวัยหนุ่มของฉัน 'พ่อวิลเลียมตอบกับลูกชายของเขา"ผมกลัวว่ามันอาจทำร้ายสมองแต่ ตอนนี้ที่ดีที่สุดที่ฉันแน่ใจว่าฉันมีใคร. ทำไมฉันทำมันอีกครั้งและอีกครั้ง '' คุณจะเก่ากล่าวว่าเยาวชน 'ที่ผมกล่าวถึงมาก่อนและมีการเติบโตไขมันผิดปกติมากที่สุดแต่คุณหันกลับ -somersault ในที่ประตู -? อธิษฐานสิ่งที่เป็นเหตุผลของการที่ '' ในวัยหนุ่มของฉัน 'ปราชญ์กล่าวว่าในขณะที่เขาจับล็อคสีเทาของเขา' ฉันเก็บแขนขาของฉันตลอดนุ่มมากโดยการใช้ครีมนี้ - หนึ่ง ชิลลิงกล่อง -? ให้ผมที่จะขายคุณคู่ '' คุณจะเก่ากล่าวว่าเยาวชนและขากรรไกรของคุณอ่อนแอเกินไปสำหรับสิ่งที่ยากกว่าน้ำมั่นแผ่น; แต่คุณเสร็จห่านกับกระดูกและจะงอยปาก - อธิษฐาน ? วิธีการที่คุณจัดการที่จะทำมัน '' ในวัยหนุ่มของฉัน 'กล่าวว่าพ่อของเขาว่า' ฉันเอากฎหมายและเป็นที่ถกเถียงกันกรณีที่มีภรรยาของฉันแต่ละและแข็งแรงของกล้ามเนื้อซึ่งมันให้กับขากรรไกรของฉันได้กินเวลาส่วนที่เหลือ. ในชีวิตของฉัน '' คุณจะเก่ากล่าวว่าเยาวชนหนึ่งแทบจะคิดว่าที่ตาของคุณเป็นอย่างต่อเนื่องเช่นเคย; แต่คุณสมดุลปลาไหลที่ปลายจมูกของคุณ - สิ่งที่ทำให้คุณเพื่อให้ฉลาดสุด ๆ '' ผมได้ตอบคำถามที่สามและที่เป็นพอ 'กล่าวว่าพ่อของเขา; 'ไม่ให้ตัวเองมาด! คุณคิดว่าฉันสามารถฟังวันเพื่อสิ่งดังกล่าวทั้งหมดหรือไม่ให้ออกหรือฉันจะเตะคุณลงบันได!' 'ที่ไม่ได้กล่าวว่าถูกต้อง' กล่าวว่า Caterpillar. 'ไม่ถูกต้องนัก ฉันกลัว 'กล่าวว่าอลิซเหนียม' คำบางคำได้มีการเปลี่ยนแปลง. '' มันเป็นความผิดตั้งแต่ต้นจนจบ "กล่าวว่า Caterpillar เด็ดและมีความเงียบนาทีบาง. หนอนเป็นครั้งแรกที่ พูด. 'ไม่ขนาดสิ่งที่คุณอยากจะเป็น? มันถาม. 'โอ้ฉันไม่ได้โดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นไปได้ขนาด' อลิซรีบตอบ "เพียงคนเดียวที่ไม่ชอบการเปลี่ยนแปลงจึงมักจะคุณจะรู้ว่า. '' ผมไม่ทราบว่า 'กล่าวว่า Caterpillar. อลิซกล่าวว่าไม่มีอะไร เธอไม่เคยขัดแย้งมากในชีวิตของเธอก่อนที่เธอรู้สึกว่าเธอได้สูญเสียอารมณ์ของเธอ. 'คุณเนื้อหาตอนนี้หรือไม่' กล่าวว่า Caterpillar. 'ดีฉันอยากจะเป็นเพียงเล็กน้อยที่มีขนาดใหญ่ครับถ้าคุณจะไม่คิด' อลิซกล่าวว่า'สามนิ้วเป็นเช่นความสูงที่จะเป็นทุกข์.' 'มันเป็นความสูงที่ดีมากอย่างแน่นอน! ' กล่าวว่า Caterpillar โกรธเลี้ยงตัวเองตรงที่มันพูด(มันเป็นเพียงแค่สามนิ้วสูง). "แต่ฉันไม่ได้ใช้มัน! อ้อนวอนอลิซที่ไม่ดีในโทนน่าสังเวช และเธอคิดว่าตัวเอง 'ฉันหวังว่าสิ่งมีชีวิตที่จะไม่โกรธเคืองได้อย่างง่ายดาย' 'คุณจะได้ใช้มันในเวลาที่' กล่าวว่า Caterpillar; และมันใส่มอระกู่เข้าไปในปากของมันและเริ่มสูบบุหรี่อีกครั้ง. ครั้งนี้อลิซรอคอยอย่างอดทนจนกว่าจะเลือกที่จะพูดอีกครั้ง ในนาทีหรือสอง Caterpillar มอระกู่เอาออกมาจากปากและหาวครั้งหรือสองครั้งและจับตัวเอง จากนั้นก็จะได้ลงมาจากเห็ดและคลานไปในหญ้าเพียงข้อสังเกตในขณะที่มันไป'อีกด้านหนึ่งจะทำให้คุณเติบโตสูงและด้านอื่นๆ ที่จะทำให้คุณเติบโตสั้น.' 'อีกด้านหนึ่งของสิ่งที่? ด้านอื่น ๆ ของสิ่งที่? . คิดว่าอลิซกับตัวเอง'ของเห็ด' กล่าวว่า Caterpillar, เช่นเดียวกับถ้าเธอได้ถามออกเสียง; และในขณะที่อีกคนหนึ่งมันก็ออกไปจากสายตา. อลิซยังคงมองความคิดที่เห็ดนาทีพยายามที่จะทำออกมาซึ่งเป็นสองด้านของมัน และในขณะที่มันเป็นรอบที่ดีที่สุดที่เธอพบนี้เป็นคำถามที่ยากมาก อย่างไรก็ตามในตอนสุดท้ายที่เธอยืดแขนของเธอรอบเป็นเท่าที่พวกเขาจะไปหยุดบิตของขอบด้วยมือของแต่ละคน. 'และตอนนี้ซึ่งเป็นที่?' เธอบอกกับตัวเองและ nibbled เล็ก ๆ น้อย ๆ ของขวาบิตมือเพื่อลองผล; ช่วงเวลาถัดไปเธอรู้สึกว่าเป็นระเบิดที่มีความรุนแรงของเธอภายใต้คางมันได้หลงเท้าของเธอ! เธอเป็นข้อเสนอที่ดีกลัวการเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลันนี้มาก แต่เธอรู้สึกว่ามีเวลาที่จะหายไปไม่ขณะที่เธอกำลังหดตัวลงอย่างรวดเร็ว เพื่อที่เธอตั้งให้ทำงานในครั้งเดียวที่จะกินบางส่วนของบิตอื่น ๆ คางของเธอถูกกดอย่างใกล้ชิดกับเท้าของเธอว่ามีแทบจะไม่ได้ห้องพักที่จะเปิดปากของเธอ แต่เธอไม่ได้ที่ผ่านมาและมีการจัดการที่จะกลืนชิ้นอาหารอันโอชะของบิตซ้ายได้. * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * 'มาหัวของฉันฟรีที่ล่าสุด! กล่าวว่าอลิซในโทนของความสุขซึ่งเปลี่ยนเข้าสู่การเตือนภัยในขณะที่อีกคนหนึ่งเมื่อเธอพบว่าไหล่ของเธออยู่ที่ไหนเลยที่จะพบทุกอย่างที่เธอจะได้เห็นเมื่อเธอมองลงเป็นระยะเวลาอันยิ่งใหญ่ของคอซึ่งดูเหมือนว่าจะเพิ่มขึ้นเช่นก้านออกจากน้ำทะเลสีเขียวของใบที่วางอยู่ไกลด้านล่างของเธอ. 'สิ่งที่สามารถทุกสิ่งที่สีเขียวจะเป็นอย่างไร' กล่าวว่าอลิซ 'และสถานที่ที่มีไหล่ของฉันได้? และโอ้มือที่ไม่ดีของฉันมันเป็นวิธีการที่ฉันไม่สามารถมองเห็นคุณ? เธอถูกย้ายพวกเขาเกี่ยวกับการที่เธอพูดแต่ไม่มีผลดูเหมือนจะทำตามยกเว้นเล็กน้อยเขย่าหมู่ใบสีเขียวที่อยู่ห่างไกล. ในฐานะที่ดูเหมือนจะมีโอกาสที่จะได้รับในมือของเธอขึ้นไปที่หัวของเธอเธอพยายามที่จะได้รับหัวของเธอลงไปพวกเขาและมีความยินดีที่จะพบว่าคอของเธอจะโค้งงอได้ง่ายเกี่ยวกับการไปในทิศทางใด ๆ เช่นงู เธอประสบความสำเร็จเพียงในโค้งลงเป็นคดเคี้ยวไปมาที่สง่างามและกำลังจะไปดำน้ำในหมู่ผู้ที่ใบซึ่งเธอพบว่ามีอะไรแต่ยอดของต้นไม้ตามที่เธอได้รับการหลงเมื่อฟ่อคมทำให้เธอวาดกลับมาอยู่ในรีบร้อน: นกพิราบที่มีขนาดใหญ่ได้บินเข้าไปในใบหน้าของเธอและได้รับการตีของเธออย่างรุนแรงด้วยปีก. 'งู' กรีดร้องนกพิราบ. 'ฉันไม่งู! อลิซไม่พอใจกล่าวว่า 'ให้ฉันคนเดียว!' 'งูผมพูดอีกครั้ง! ซ้ำนกพิราบ แต่ในโทนสีอ่อนมากขึ้นและเพิ่มกับชนิดของการร้องไห้'ฉันได้พยายามทุกวิถีทางและไม่มีอะไรน่าจะเหมาะกับพวกเขา!' 'ฉันไม่ได้คิดอย่างน้อยสิ่งที่คุณกำลังพูดถึง 'อลิซกล่าว.' ฉันได้พยายามรากของต้นไม้และฉันได้พยายามธนาคารและฉันได้พยายามป้องกันความเสี่ยง, สนกพิราบไปในโดยไม่ต้องเข้าร่วมกับเธอ'แต่งูเหล่านั้น! ไม่มีที่ชื่นชอบของพวกเขา! 'อลิซได้มากขึ้นและงงมากขึ้นแต่เธอคิดว่ามีการใช้ในการพูดอะไรมากไปจนถึงนกพิราบได้เสร็จสิ้น.' ถ้ามันไม่ได้เป็นปัญหาพอฟักไข่กล่าวว่านกพิราบ 'แต่ ผมต้องเป็นในลักษณะออกสำหรับงูคืนและวัน! ทำไมผมไม่ได้มีการเชื่อมโยงของการนอนหลับทั้งสามสัปดาห์! '' ฉันเสียใจมากที่คุณได้รับรำคาญ 'กล่าวว่าอลิซที่เป็นจุดเริ่มต้นที่จะเห็นความหมายของมัน.' และเช่นเดียวกับที่ผมนำมาสูงสุด ต้นไม้ในป่า 'อย่างต่อเนื่องของนกพิราบที่เพิ่มเสียงในการร้องว้าย' และเช่นเดียวกับที่ผมคิดว่าผมควรจะเป็นอิสระของพวกเขาที่ผ่านมาพวกเขาจะต้องตอบสนองความต้องการมาบิดตัวไปมาลงมาจากฟากฟ้า! ฮึงู! '' แต่ฉันไม่งูผมบอกคุณ! อลิซกล่าวว่า 'ฉัน - ฉัน -' 'ดี! คุณเป็นอะไร?' กล่าวว่านกพิราบที่ผมสามารถมองเห็นคุณกำลังพยายามที่จะคิดค้นสิ่งที่'' ฉัน - ฉันเป็นสาวน้อย 'อลิซกล่าวว่าค่อนข้างหวาดระแวงขณะที่เธอจำได้. จำนวนของการเปลี่ยนแปลงที่เธอได้ผ่านไปแล้ววันนั้น' A เรื่องแนวโน้มที่แน่นอน! ' กล่าวว่านกพิราบในน้ำเสียงของดูถูกที่ลึกที่สุดที่ผมเคยเห็นที่ดีสาวน้อยจำนวนมากในเวลาของฉันแต่ไม่เคยหนึ่งด้วยเช่นคอเป็นที่! ไม่ไม่! คุณเป็นงู; และมีการใช้การปฏิเสธมันไม่มี ฉันคิดว่าคุณจะบอกฉันต่อไปที่คุณไม่เคยลิ้มรสไข่! '' ฉันมีไข่ลิ้มรสอย่างแน่นอน 'กล่าวว่าอลิซซึ่งเป็นเด็กจริงมาก' แต่สาวน้อยกินไข่มากเท่าSE

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หนอนผีเสื้อและอลิซมองที่แต่ละอื่น ๆ บางครั้งเงียบ ; ในที่สุด
หนอนเอาชิชาออกจากปากและส่งเธอในอ่อนแรง n

เสียงง่วงๆ นายเป็นใคร ? ' Caterpillar

นี้ไม่ได้ส่งเสริมให้เปิดการสนทนา อลิซ
ตอบค่อนข้างอายๆ ผม และผมแทบ
รู้ครับ แค่ปัจจุบัน–อย่างน้อย
ฉันรู้ว่าฉันเป็นใคร เมื่อฉันตื่นขึ้นมาตอนเช้า
,แต่ฉันว่าฉันคงจะ
เปลี่ยนหลายครั้งแล้ว '
อะไรหมายความว่าอะไร '
หนอนกระแทกเสียง " อธิบาย -
ตนเอง ! '
" ไม่สามารถอธิบายตัวเอง ผมเกรงว่า
ครับ ' อลิซ ' เพราะผมไม่ใช่ของฉัน -
ตนเอง คุณเห็น '
" ไม่เห็น ' หนอนผีเสื้อ .
ฉันเกรงว่าฉันไม่สามารถให้มันดูชัดเจน ' อลิซ '
,
สุภาพมาก' ฉันไม่สามารถเข้าใจมันเองได้ -
จินด้วย และมีขนาดต่างๆกัน ใน วัน งงมาก มันไม่ '
' หนอนผีเสื้อ .
'well , บางทีคุณอาจไม่พบมันเลย ' ' อลิซ ' แต่เมื่อคุณมี
เป็น และคุณจะเป็นดักแด้สักวัน คุณก็รู้ – และหลังจากนั้นใน
ผีเสื้อ ฉันคิดว่าคุณจะรู้สึกมันน้อยพิกล ใช่ไหม ? '
' ไม่บิต ' หนอนผีเสื้อ .
'well บางทีความรู้สึกอาจจะแตกต่างกัน ' อลิซ ' ทั้งหมดที่ผมรู้คือ itwould รู้สึกประหลาดให้ฉัน . '
" ! ' หนอนผีเสื้อเหยียดหยัน " แกเป็นใคร ? '
ซึ่งนำพวกเขากลับมาที่จุดเริ่มต้นของการสนทนา อลิซ
รู้สึกอารมณ์เสียที่เป็นหนอนทำให้ข้อสังเกตดังกล่าวสั้นมากและเธอ
วาดเองและบอกว่าอย่างเคร่งขรึม ฉันคิดว่า คุณควรจะบอกคุณ ,
'
'why แรก ? ' Caterpillar
ที่นี่ได้อีก งงคำถาม และอลิซไม่ได้คิดเหตุผลที่ดี
ใดและเป็นหนอนที่ดูเหมือนจะอยู่ในสถานะที่ไม่พึงประสงค์มากของจิตใจ เธอหันกลับมา
.
! ' ด้วงโทรมาตามเธอ ฉันมีเรื่องสำคัญจะ
พูด ! '
นี้เป่าสัญญาอย่างแน่นอน ;