Sustainable tourism is intended to

Sustainable tourism is intended to minimise negative impacts, increasing the potential
longevity of the industry. However, where tourism is intended to further development
goals, particularly in LDCs, conflict arises for the sustainability of the industry, and the
community that sustainable tourism was designed to safeguard. This is particularly
problematic in the case of cultural assets being utilised to establish a sustainable tourism
product. The extreme poverty typically experienced by rural communities in LDCs
constitutes a part of the tourist product. Traditional cultures and practices are maintained
as modern resources, equipment, or alternatives are not available to the community.
Environments and sites of cultural significance remain unchanged, as development is
stagnated by a lack of money and resources. However, as globalisation becomes more
widespread, the desire to adapt to the more dominant culture grows. When the resources
become available for development, in this case, via the income from tourism, the process
will have a negative impact on the original assets the community utilised for tourism.
Traditional cultures and practices can be changed through access to more efficient forms of
technology, or through the import of cheaper or better materials. As accessibility to
alternative cultures and products increase, the adoption of these will have a deleterious
effect on the traditions of the community.
Though this ‘demonstration effect’ or ‘acculturation’ is typically identified as a negative
impact of tourism, it must be noted that in the case of LDCs, development is a common goal
for sustainable tourism. The aforementioned changes represent the achievement of these
goals. However, under these circumstances, the achievement of development goals as
facilitated by tourism, will negatively affect the product. This must be taken into
consideration, as it is not appropriate to deny community development for the sake of the
sustainability of the tourism product, where development is a key aim. There must be a
compromise for which allows tourism to continue to grow to facilitate development,
without impacting sustainability. Whether this can be a practical reality is yet to be seen.
Realities of Sustainable Tourism for Development in LDCs
Despite the challenges identified in this critique, the role of sustainable tourism is still
important for enhancing the opportunities for LDCS with its reduced barriers to entry
compared to other developmental solutions. The above critique has focused on the purest
theoretical definitions of sustainable tourism, and highlighted the contradictions in
sustainable tourism for development in LDCs. It also decreases the extent of the dissonance
between sustainable tourism theory and practical reality. This critique also serves to

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนมีวัตถุประสงค์เพื่อลดผลกระทบลบ เพิ่มศักยภาพลักษณะของอุตสาหกรรม อย่างไรก็ตาม ที่ท่องเที่ยวมีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนาต่อไปเป้าหมาย โดยเฉพาะอย่างยิ่งใน LDCs ความขัดแย้งที่เกิดขึ้นในความยั่งยืนของอุตสาหกรรม และชุมชนท่องเที่ยวยั่งยืนที่ออกแบบมาเพื่อป้องกันการ นี้เป็นอย่างยิ่งมีปัญหาในกรณีที่สินทรัพย์ที่ถูกใช้เพื่อสร้างการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ทางวัฒนธรรมผลิตภัณฑ์ ปัญหาความยากจนมากมีประสบการณ์จากชุมชนชนบทใน LDCs โดยทั่วไปถือเป็นส่วนหนึ่งของผลิตภัณฑ์การท่องเที่ยว รักษาวัฒนธรรมดั้งเดิมและการปฏิบัติเป็นทรัพยากรที่ทันสมัย อุปกรณ์ หรือเลือกไม่ใช้ชุมชนไซต์ของสำคัญทางวัฒนธรรมและสภาพแวดล้อมที่เปลี่ยนแปลง พัฒนาเป็นstagnated จากการขาดเงินและทรัพยากร อย่างไรก็ตาม เป็นนโบายกลายเป็นเพิ่มเติมแพร่หลาย ความปรารถนาที่จะปรับให้เข้ากับวัฒนธรรมโดดเด่นมากขึ้น เมื่อทรัพยากรพร้อมใช้งานสำหรับการพัฒนา ในกรณีนี้ ทางรายได้จากการท่องเที่ยว การจะได้ผลกระทบเชิงลบสินทรัพย์เดิมใช้สำหรับท่องเที่ยวชุมชนวัฒนธรรมดั้งเดิมและการปฏิบัติสามารถเปลี่ยนแปลงผ่านเข้าไปแบบมีประสิทธิภาพมากขึ้นเทคโนโลยี หรือการนำเข้าวัสดุที่ถูกกว่า หรือดีกว่า เป็นการเข้าถึงวัฒนธรรมอื่นและผลิตภัณฑ์เพิ่มขึ้น มาตรการเหล่านี้จะมีตัวร้ายผลกับประเพณีของชุมชนแม้ว่า 'สาธิตผล' หรือ 'acculturation' นี้จะถูกระบุเป็นค่าลบการผลกระทบของการท่องเที่ยว จะต้องบันทึกว่า ในกรณีของ LDCs พัฒนาเป็นเป้าหมายร่วมกันสำหรับการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน ความสำเร็จเหล่านี้แสดงถึงการเปลี่ยนแปลงดังกล่าวเป้าหมาย อย่างไรก็ตาม ภายใต้สถานการณ์เหล่านี้ ความสำเร็จของเป้าหมายการพัฒนาเป็นอำนวยความสะดวกนักท่องเที่ยว จะส่งผลผลิตภัณฑ์ ซึ่งต้องนำเข้าพิจารณา ที่ไม่เหมาะสมเพื่อพัฒนาชุมชนนมัสการของปฏิเสธการความยั่งยืนของผลิตภัณฑ์การท่องเที่ยว จุดมุ่งหมายสำคัญพัฒนา ต้องมีการทำการซึ่งช่วยให้การเติบโตเพื่อการพัฒนา การท่องเที่ยวโดยไม่มีผลกระทบต่อความยั่งยืน หรือไม่สามารถปฏิบัติจริงก็ยังไม่เห็นความเป็นจริงของการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนเพื่อการพัฒนาใน LDCsแม้ มีความท้าทายที่ระบุในนี้วิจารณ์ บทบาทของการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนยังคงเป็นความสำคัญต่อการเพิ่มโอกาสสำหรับ LDCS มีอุปสรรคการลดรายการเมื่อเทียบกับวิธีการพัฒนาอื่น ๆ วิจารณ์ข้างต้นได้เน้นหุ้มห่อทฤษฎีคำนิยามของการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน และเน้นกันข้ามในท่องเที่ยวที่ยั่งยืนสำหรับพัฒนา LDCs นอกจากนี้ยังลดขอบเขตของ dissonance ที่ระหว่างการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ทฤษฎีและปฏิบัติจริง วิจารณ์นี้ยังทำหน้าที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนมีจุดมุ่งหมายเพื่อลดผลกระทบเชิงลบที่อาจเกิดขึ้นการเพิ่มอายุการใช้งานของอุตสาหกรรม อย่างไรก็ตามการท่องเที่ยวที่มีจุดมุ่งหมายที่จะส่งเสริมการพัฒนาเป้าหมายโดยเฉพาะอย่างยิ่งในประเทศพัฒนาน้อยที่สุดความขัดแย้งที่เกิดขึ้นเพื่อความยั่งยืนของอุตสาหกรรมและชุมชนที่การท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนได้รับการออกแบบเพื่อป้องกัน วิธีนี้จะเป็นปัญหาในกรณีของสินทรัพย์ทางวัฒนธรรมที่ถูกนำมาใช้เพื่อสร้างการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนผลิตภัณฑ์ ความยากจนที่รุนแรงที่มีประสบการณ์โดยทั่วไปชุมชนในชนบทในประเทศพัฒนาน้อยที่สุดถือว่าเป็นส่วนหนึ่งของผลิตภัณฑ์ที่ท่องเที่ยวที่ วัฒนธรรมแบบดั้งเดิมและการปฏิบัติที่ถูกเก็บรักษาไว้เป็นแหล่งข้อมูลที่ทันสมัยอุปกรณ์หรือทางเลือกที่ไม่สามารถใช้ได้กับชุมชน. สภาพแวดล้อมและสถานที่สำคัญทางวัฒนธรรมของยังคงไม่เปลี่ยนแปลงในขณะที่การพัฒนาคงที่จากการขาดเงินและทรัพยากร แต่เป็นโลกาภิวัตน์มากขึ้นอย่างรวดเร็วความปรารถนาที่จะปรับตัวเข้ากับวัฒนธรรมที่โดดเด่นมากขึ้นเติบโต เมื่อทรัพยากรที่กลายเป็นใช้ได้สำหรับการพัฒนาในกรณีนี้ผ่านทางรายได้จากการท่องเที่ยวที่กระบวนการจะมีผลกระทบในเชิงลบต่อสินทรัพย์เดิมของชุมชนที่ใช้สำหรับการท่องเที่ยว. วัฒนธรรมแบบดั้งเดิมและการปฏิบัติที่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ผ่านการเข้าถึงรูปแบบที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นของเทคโนโลยีหรือผ่านการนำเข้าของวัสดุที่ถูกกว่าหรือดีกว่า ขณะที่การเข้าถึงวัฒนธรรมทางเลือกและผลิตภัณฑ์เพิ่มการยอมรับของเหล่านี้จะมีที่อันตรายผลกระทบต่อประเพณีของชุมชน. แม้ว่านี้ 'ผลการสาธิต' หรือ 'วัฒนธรรม' จะถูกระบุมักจะเป็นเชิงลบผลกระทบของการท่องเที่ยวจะต้องมีการตั้งข้อสังเกตว่าในกรณีของประเทศพัฒนาน้อยที่สุดการพัฒนาเป็นเป้าหมายร่วมกันสำหรับการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน การเปลี่ยนแปลงดังกล่าวเป็นตัวแทนของความสำเร็จของเหล่านี้เป้าหมาย อย่างไรก็ตามภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ความสำเร็จของเป้าหมายการพัฒนาในขณะที่การอำนวยความสะดวกจากการท่องเที่ยวในเชิงลบจะมีผลต่อผลิตภัณฑ์ นี้จะต้องนำมาพิจารณาในขณะที่มันไม่เหมาะสมที่จะปฏิเสธการพัฒนาชุมชนเพื่อประโยชน์ของการพัฒนาอย่างยั่งยืนของผลิตภัณฑ์การท่องเที่ยวที่พัฒนาเป็นจุดมุ่งหมายที่สำคัญ จะต้องมีการประนีประนอมที่ช่วยให้การท่องเที่ยวจะยังคงเติบโตเพื่อความสะดวกในการพัฒนาโดยไม่ส่งผลกระทบต่อการพัฒนาอย่างยั่งยืน ว่าเรื่องนี้อาจจะเป็นความเป็นจริงในทางปฏิบัติก็ยังไม่ได้เห็น. ความเป็นจริงของการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนเพื่อการพัฒนาในประเทศพัฒนาน้อยที่สุดแม้จะมีความท้าทายที่ระบุไว้ในคำวิจารณ์นี้บทบาทของการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนยังคงเป็นสิ่งสำคัญสำหรับการเสริมสร้างโอกาสในการพัฒนาน้อยที่สุดที่มีการลดอุปสรรคในการเข้าเทียบเพื่อแก้ปัญหาการพัฒนาอื่น ๆ วิจารณ์ดังกล่าวข้างต้นได้มุ่งเน้นไปที่บริสุทธิ์คำจำกัดความทางทฤษฎีของการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนและเน้นความขัดแย้งในการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนสำหรับการพัฒนาในประเทศพัฒนาน้อยที่สุด นอกจากนี้ยังลดขอบเขตของความไม่สอดคล้องกันในระหว่างทฤษฎีการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนและความเป็นจริงในทางปฏิบัติ การวิจารณ์นี้ก็จะทำหน้าที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน มีวัตถุประสงค์เพื่อลดผลกระทบด้านลบ เพิ่มอายุการใช้งานที่มีศักยภาพ
ของอุตสาหกรรม อย่างไรก็ตาม ซึ่งการท่องเที่ยวมีวัตถุประสงค์เพื่อเป้าหมายการพัฒนา
เพิ่มเติม โดยเฉพาะใน ldcs ความขัดแย้งเกิดขึ้น เพื่อความยั่งยืนของอุตสาหกรรม และชุมชนท่องเที่ยวยั่งยืน
ที่ถูกออกแบบมาเพื่อปกป้อง โดย
ปัญหาในกรณีของทรัพย์สินทางวัฒนธรรมที่ถูกใช้เพื่อสร้างผลิตภัณฑ์การท่องเที่ยว
ยั่งยืน ความยากจนสุดขั้วมักจะมีประสบการณ์โดยชุมชนในชนบทใน ldcs
ถือเป็นส่วนหนึ่งของผลิตภัณฑ์การท่องเที่ยว วัฒนธรรมประเพณีและการปฏิบัติรักษา
เป็นทรัพยากร อุปกรณ์ทันสมัย หรือทางเลือกที่ไม่ได้มีอยู่ในชุมชน
สภาพแวดล้อมและสถานที่สำคัญทางวัฒนธรรมที่ยังคงไม่เปลี่ยนแปลง ขณะที่การพัฒนา
หยุดนิ่งโดยขาดเงินและทรัพยากร อย่างไรก็ตาม ในขณะที่โลกาภิวัตน์มากขึ้น
ฉาว ความปรารถนาที่จะปรับตัวให้เข้ากับวัฒนธรรมเด่นมากขึ้น เติบโตขึ้น เมื่อทรัพยากร
กลายเป็นใช้ได้สำหรับการพัฒนาในกรณีนี้ผ่านรายได้จากการท่องเที่ยว , กระบวนการ
จะมีผลกระทบทางลบต่อสินทรัพย์เดิมที่ชุมชนใช้ประโยชน์เพื่อการท่องเที่ยว
วัฒนธรรมประเพณีและการปฏิบัติที่สามารถเปลี่ยนแปลงได้โดยการเข้าถึงที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นรูปแบบ
เทคโนโลยี หรือนำเข้าถูกกว่าหรือดีกว่า วัสดุ ขณะที่การเข้าถึง
วัฒนธรรมทางเลือกและผลิตภัณฑ์เพิ่มขึ้น การยอมรับเหล่านี้จะมีผลเป็นอันตราย
บนประเพณีของชุมชน
แม้ว่า ' ' หรือ ' ' ผลการสาธิตการผสมผสานทางวัฒนธรรมโดยระบุว่าผลกระทบเชิงลบ
การท่องเที่ยว จะต้องมีการตั้งข้อสังเกตว่า กรณี ldcs การพัฒนาเป็นเป้าหมายทั่วไป
เพื่อการท่องเที่ยวที่ยั่งยืน การเปลี่ยนแปลงดังกล่าวเป็นตัวแทนของการบรรลุเป้าหมายเหล่านี้

อย่างไรก็ตาม ภายใต้สถานการณ์เหล่านี้ ผลสัมฤทธิ์ของการพัฒนาเป้าหมายเป็น
การอํานวยความสะดวกในการท่องเที่ยวจะส่งผลเสียต่อผลิตภัณฑ์ นี้จะต้องถ่ายลงใน
พิจารณา มันเป็นไม่สมควรที่จะปฏิเสธการพัฒนาชุมชนเพื่อประโยชน์ของ
ความยั่งยืนของผลิตภัณฑ์การท่องเที่ยวที่มีการพัฒนาเป็นเป้าหมายหลัก ต้องมีการประนีประนอม ซึ่งช่วยให้การท่องเที่ยว
จะยังคงเติบโต เพื่ออำนวยความสะดวกในการพัฒนา
โดยไม่ส่งผลกระทบต่อความยั่งยืนว่า นี้สามารถเป็นจริงในทางปฏิบัติก็ยังไม่ได้เห็น .
ความเป็นจริงของการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนในการพัฒนา ldcs
แม้จะมีความท้าทายที่ระบุในบทวิจารณ์นี้ บทบาทของการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนยัง
ที่สำคัญสำหรับเพิ่มโอกาส ldcs ด้วยการลดอุปสรรคที่รายการ
เมื่อเทียบกับโซลูชั่นการพัฒนาอื่น ๆ วิพากษ์เน้นบริสุทธิ์
ข้างต้นได้นิยามเชิงทฤษฎีของการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน และเน้นความขัดแย้งใน
การท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนในการพัฒนา ldcs . นอกจากนี้ยังช่วยลดขอบเขตของความไม่สอดคล้องกัน
ระหว่างทฤษฎีการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนและความเป็นจริงในทางปฏิบัติ บทวิจารณ์นี้ยังบริการ