Groundwater pollution with pathogen

Groundwater pollution with pathogens and nitrate can also occur from the liquids infiltrating into the ground from on-site sanitation systems such as pit latrines and septic tanks, depending on the population density and the hydrogeological conditions.[1]

Liquids leach from the pit and pass the unsaturated soil zone (which is not completely filled with water). Subsequently, these liquids from the pit enter the groundwater where they may lead to groundwater pollution. This is a problem if a nearby water well is used to supply groundwater for drinking water purposes. During the passage in the soil, pathogens can die off or be adsorbed significantly, mostly depending on the travel time between the pit and the well.[11] Most, but not all pathogens die within 50 days of travel through the subsurface.[12]

The degree of pathogen removal strongly varies with soil type, aquifer type, distance and other environmental factors.[13] For this reason, it is difficult to estimate the safe distance between a pit latrine or a septic tank and a water source. In any case, such recommendations about the safe distance are mostly ignored by those building pit latrines. In addition, household plots are of a limited size and therefore pit latrines are often built much closer to groundwater wells than what can be regarded as safe. This results in groundwater pollution and household members falling sick when using this groundwater as a source of drinking water.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มลพิษทางดินเชื้อและไนเตรทสามารถเกิดขึ้นจากของเหลวที่แทรกซึมลงในดินจากระบบสุขอนามัยในสถานที่เช่นส้วมหลุมและถัง septic ขึ้นอยู่กับความหนาแน่นของประชากรและสภาพ hydrogeological [1]ของเหลวกรองจากหลุม และผ่านพื้นที่ดินไม่อิ่มตัว (ที่ไม่สมบูรณ์เต็มไป ด้วยน้ำ) ต่อมา ของเหลวเหล่านี้จากหลุมใส่น้ำบาดาลที่พวกเขาอาจนำไปสู่มลพิษในน้ำบาดาล นี่คือปัญหาถ้าน้ำใกล้เคียงกันใช้ในการจัดหาน้ำบาดาลสำหรับน้ำดื่ม ระหว่างทางเดินในดิน เชื้อโรคสามารถตายปิด หรือจะ adsorbed มาก ส่วนใหญ่ขึ้นอยู่กับเวลาการเดินทางระหว่างหลุมและดี [11] เชื้อโรคส่วนใหญ่ แต่ไม่ทั้งหมดตายภายใน 50 วันของการเดินทางผ่านที่ใต้ผิวดิน [12]ระดับของการกำจัดเชื้อโรคแตกต่างกันกับชนิดของดิน ชนิด aquifer ระยะ และปัจจัยแวดล้อมอื่น ๆ ขอ [13] ด้วยเหตุผลนี้ มันเป็นยากที่จะประเมินที่ห่างเองหรอกเป็นหลุม หรือส้วม และแหล่งน้ำ ในกรณีใด ๆ เช่นคำแนะนำเกี่ยวกับระยะห่างที่ปลอดภัยถูกละเว้นส่วนใหญ่ผู้สร้างส้วมหลุม นอกจากนี้ แปลงในครัวเรือนที่มีขนาดจำกัด และดังนั้น หลุมส้วมมักจะอยู่ใกล้กับบ่อน้ำบาดาลกว่าอะไรอาจถือว่าปลอดภัย ซึ่งผลในการบำบัดมลพิษและสมาชิกในครัวเรือนที่ล้มป่วยเมื่อใช้น้ำบาดาลนี้เป็นแหล่งน้ำดื่ม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มลพิษทางน้ำบาดาลที่มีเชื้อโรคและไนเตรตยังสามารถเกิดขึ้นจากของเหลวแทรกซึมลงไปในดินจากบนเว็บไซต์ระบบสุขาภิบาลเช่นส้วมหลุมและถังบำบัดน้ำเสียขึ้นอยู่กับความหนาแน่นของประชากรและสภาพธรณีวิทยา. [1] กรองของเหลวจากหลุมและผ่าน เขตดินไม่อิ่มตัว (ซึ่งไม่สมบูรณ์เต็มไปด้วยน้ำ) ต่อจากนั้นของเหลวเหล่านี้จากหลุมใส่ดินที่พวกเขาอาจจะนำไปสู่การเกิดมลพิษทางน้ำบาดาล ปัญหานี้เป็นปัญหาถ้าน้ำดีอยู่บริเวณใกล้เคียงจะใช้ในการจัดหาน้ำบาดาลดื่มน้ำวัตถุประสงค์ ระหว่างทางเดินในดินเชื้อโรคสามารถตายออกหรือถูกดูดซับอย่างมีนัยสำคัญส่วนใหญ่ขึ้นอยู่กับเวลาในการเดินทางระหว่างหลุมและดี. [11] ส่วนใหญ่ แต่ไม่เชื้อโรคตายทั้งหมดภายใน 50 วันของการเดินทางผ่านดิน. [12 ] ระดับของการกำจัดเชื้อโรคอย่างรุนแรงขึ้นอยู่กับชนิดของดินชนิดน้ำแข็งระยะทางและปัจจัยแวดล้อมอื่น ๆ . [13] ด้วยเหตุนี้มันเป็นเรื่องยากที่จะประเมินระยะห่างที่ปลอดภัยระหว่างส้วมหลุมหรือถังบำบัดน้ำเสียและแหล่งน้ำ ในกรณีใด ๆ เช่นคำแนะนำเกี่ยวกับระยะห่างที่ปลอดภัยถูกละเลยโดยส่วนใหญ่เป็นผู้ที่อาคารส้วมหลุม นอกจากนี้แผนการของใช้ในครัวเรือนที่มีขนาด จำกัด และดังนั้นจึงส้วมหลุมมักจะถูกสร้างขึ้นมากใกล้บ่อน้ำใต้ดินกว่าสิ่งที่สามารถถือได้ว่าเป็นที่ปลอดภัย ซึ่งส่งผลให้เกิดมลพิษทางน้ำบาดาลและสมาชิกในครัวเรือนล้มป่วยเมื่อมีการใช้น้ำบาดาลเช่นนี้เป็นแหล่งที่มาของน้ำดื่ม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

น้ำใต้ดินมลพิษกับเชื้อโรค และไนเตรทยังสามารถเกิดขึ้นจากของเหลวแทรกซึมลงไปในดินจากระบบสุขาภิบาลในสถานที่เช่นหลุมส้วมถังเกรอะ ขึ้นอยู่กับความหนาแน่นของประชากรและสภาพอุทกธรณีวิทยาบริเวณ [ 1 ]ของเหลวที่ละลายจากหลุมและผ่านพื้นที่ดินที่ไม่อิ่มตัว ( ซึ่งไม่สมบูรณ์เต็มไปด้วยน้ำ ) ต่อมาพวกของเหลวจากหลุมระบุพื้นที่ที่พวกเขาอาจก่อให้เกิดมลภาวะน้ำใต้ดิน ปัญหานี้เป็นปัญหา ถ้าน้ำที่ใช้เพื่อจัดหาน้ำบาดาลด้วยวัตถุประสงค์สำหรับดื่มน้ำ ในระหว่างทางเดินในดิน เชื้อโรคจะตายหรือถูกดูดซับมาก ส่วนใหญ่ขึ้นอยู่กับเวลาเดินทางระหว่างหลุมและบ่อน้ำ [ 11 ] มากที่สุด แต่เชื้อโรคไม่ต้องตายภายใน 50 วัน เดินทางผ่านดิน [ 12 ]ระดับของการกำจัดเชื้อโรคอย่างมากขึ้นอยู่กับชนิดดินชนิดน้ำ ระยะทาง และปัจจัยสิ่งแวดล้อมอื่น ๆ . [ 13 ] ด้วยเหตุผลนี้ มันเป็นเรื่องยากที่จะประมาณระยะห่างระหว่างหลุมส้วม หรือถังเกรอะและแหล่งน้ำ ในกรณีใด ๆแนะนำดังกล่าวเกี่ยวกับระยะห่างที่ปลอดภัยส่วนใหญ่จะถูกละเว้น โดยอาคารหลุมส้วม นอกจากนี้ แปลงในครัวเรือนที่มีขนาดจำกัด ดังนั้นหลุมส้วมมักจะสร้างมากใกล้บ่อน้ำบาดาลกว่าสิ่งที่สามารถถือเป็นที่ปลอดภัย ผลลัพธ์ที่ได้ในมลพิษน้ำบาดาลและสมาชิกในครอบครัวป่วยเมื่อใช้ระบบนี้เป็นแหล่งที่มาของน้ำดื่ม