Place is central to human existence

Place is central to human existence. It is one of the means by which
we structure our lives. Place is often itself an event, a center of meaning.
Consider the following places: Ground Zero, the White House, the National
Mall, Tiananmen Square, and Auschwitz. These are not mere locales or
sites. They are not undifferentiated spaces. They are all dynamic places,
expressive aspects of cultures. In their unique ways, these places say
something about politics, pain, triumph, and loss. They are repositories of
memory, conveyors of rhetoric. The experience of being in these places is
very different from the experience of being elsewhere.

Contrast these opening observations regarding certain meaningful
places with the current First Amendment conception of “place.” To the
extent that “place” enters constitutional discourse at all, it is as nothing
more than a resource, a parcel of property, or an inert element of the
expressive background.1 Even the most sacred place does nothing; it says
nothing. The current First Amendment conception of “place” as inert res is
a distinctly lawyerly one.2 It does not appreciate the importance of place to
expressive and associative activity. It does not adequately take into
account that where a speaker or group of speakers is placed profoundly
impacts expressive message, persuasive efficacy, participation, and
symbolic meaning.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สถานที่คือศูนย์กลางการดำรงอยู่ของมนุษย์ เป็นหนึ่งในวิธีการที่เราจัดโครงสร้างชีวิตของเรา สถานที่มักจะเป็นตัวเองเหตุการณ์ ศูนย์กลางของความหมายพิจารณาต่อไปนี้: กราว ทำเนียบขาว ชาติมอลล์ ซซี ก Auschwitz เหล่านี้ไม่เพียงย่าน หรือเว็บไซต์ พวกเขาจะไม่ช่องว่าง undifferentiated มีสถานแบบไดนามิกทั้งหมดแสดงออกด้านวัฒนธรรม ในรูปแบบเฉพาะของพวกเขา สถานเหล่านี้ว่าบางสิ่งบางอย่างเกี่ยวกับเมือง อาการปวด ชัยชนะ และสูญเสีย จะ repositories ของหน่วยความจำ ลำเลียงของสำนวน มีประสบการณ์การในสถานเหล่านี้แตกต่างกันมากจากประสบการณ์การอื่นสังเกตเปิดเหล่านี้บางอย่างมีความหมายเกี่ยวกับความคมชัดมีความคิดแรกแก้ไขปัจจุบันของ "ตำแหน่ง" การขอบเขตที่ว่า "ทำ" ป้อนวาทกรรมรัฐธรรมนูญเลย มันเป็นอะไรมากกว่าทรัพยากร พัสดุแห่ง หรือ inert องค์ประกอบของการไม่แสดงออก background.1 สถานที่ศักดิ์สิทธิ์มากที่สุด อะไร กล่าวว่าไม่มีอะไร เป็นความคิดแรกแก้ไขปัจจุบันของ "สถานที่" เป็นทรัพยากรที่ inertone.2 lawyerly อย่างเห็นได้ชัดว่าไม่ได้ชื่นชมความสำคัญของสถานที่กิจกรรมแสดงออก และเกี่ยวข้อง ไม่เพียงพอใช้ในบัญชีที่ลำโพง หรือกลุ่มของลำโพงจะทำซึ้งส่งผลกระทบต่อข้อความที่แสดงออก ประสิทธิภาพ persuasive เข้า ร่วม และความหมายสัญลักษณ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สถานที่เป็นศูนย์กลางในการดำรงอยู่ของมนุษย์ มันเป็นหนึ่งในวิธีการที่
เราโครงสร้างชีวิตของเรา สถานที่มักจะเป็นตัวเองเหตุการณ์ศูนย์กลางของความหมาย.
พิจารณาสถานที่ต่อไปนี้: Ground Zero, ทำเนียบขาวแห่งชาติ
มอลล์ Tiananmen Square และ Auschwitz เหล่านี้ไม่ได้เป็นเพียงสถานที่หรือ
เว็บไซต์ พวกเขาจะไม่ช่องว่างความแตกต่าง พวกเขามีทุกสถานที่แบบไดนามิก
ด้านการแสดงของวัฒนธรรม ในรูปแบบที่ไม่ซ้ำกันของพวกเขาบอกว่าสถานที่เหล่านี้
สิ่งที่เกี่ยวกับการเมือง, ความเจ็บปวด, ความสำเร็จและการสูญเสีย พวกเขาเป็นที่เก็บของ
หน่วยความจำ, สายพานของสำนวน ประสบการณ์ของการอยู่ในสถานที่เหล่านี้เป็น
ความแตกต่างจากประสบการณ์ในการเป็นที่อื่น ๆ . คมชัดข้อสังเกตเกี่ยวกับการเปิดเหล่านี้มีความหมายบางสถานที่ที่มีการแก้ไขในปัจจุบันความคิดแรกของ "สถานที่." เพื่อขอบเขตที่ "สถานที่" เข้าสู่วาทกรรมรัฐธรรมนูญได้ทั้งหมดก็ เป็นอะไรที่มากกว่าทรัพยากรพัสดุของสถานที่ให้บริการหรือองค์ประกอบเฉื่อยของbackground.1 แสดงออกแม้แต่สถานที่ศักดิ์สิทธิ์ที่สุดไม่ทำอะไรเลย; มันบอกว่าไม่มีอะไร คิดแก้ไขครั้งแรกในปัจจุบันของ "สถานที่" ในขณะที่ความละเอียดเฉื่อยเป็นone.2 lawyerly ชัดเจนมันไม่ได้ตระหนักถึงความสำคัญของสถานที่ที่จะแสดงออกและมีกิจกรรมที่เชื่อมโยง มันไม่เพียงพอที่จะนำเข้าบัญชีว่าที่ลำโพงหรือกลุ่มของลำโพงจะถูกวางไว้อย่างสุดซึ้งส่งผลกระทบต่อข้อความแสดงออกประสิทธิภาพโน้มน้าวใจมีส่วนร่วมและความหมายของสัญลักษณ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สถานที่ที่เป็นศูนย์กลางของการดำรงอยู่ของมนุษย์ มันเป็นหนึ่งในวิธีที่
เราโครงสร้างชีวิตของเรา มักจะเป็นเหตุการณ์ที่ตัวเองเป็นศูนย์กลางของความหมาย
พิจารณาสถานที่ต่อไปนี้ : พื้นศูนย์ บ้านสีขาว ในชาติ
มอลล์ , Tiananmen Square และเอาชวิตซ์ เหล่านี้ไม่เพียงหรือย่าน
เว็บไซต์ พวกเขาไม่ได้เป็น undifferentiated เป็น . พวกเขาเป็นสถานที่แบบไดนามิก ,
ด้านการแสดงออกของวัฒนธรรมในรูปแบบเฉพาะของพวกเขา สถานที่เหล่านี้พูด
เรื่องการเมือง , ความเจ็บปวด , ชัยชนะและความสูญเสีย พวกเขามีที่เก็บของ
หน่วยความจำ , สายพานของวาทศิลป์ ประสบการณ์ของการเป็นในสถานที่เหล่านี้เป็น
แตกต่างกันมากจากประสบการณ์ของการอื่น ๆ .

สังเกตความคมชัดนี่เปิดเรื่องบางมีความหมาย
สถานที่กับปัจจุบันก่อนการแก้ไขความคิดของ " สถานที่ "
ขอบเขตที่ " สถานที่ " เข้าสู่วาทกรรมรัฐธรรมนูญเลย มันเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
มากกว่าทรัพยากร ที่ดิน ทรัพย์สิน หรือเฉื่อยองค์ประกอบของพื้นหลังที่แสดงออก
1 แม้แต่สถานที่ที่ศักดิ์สิทธิ์ที่สุด ไม่ทำอะไร มันบอกว่า
ไม่มีอะไร ปัจจุบันการแก้ไขความคิดของ " สถานที่ " เป็นเฉื่อย RES คือ
เป็นอย่างชัดเจน lawyerly หนึ่ง 2 มันไม่ได้ตระหนักถึงความสำคัญของสถานที่

กิจกรรมที่แสดงออกและที่เกี่ยวข้อง . มันไม่เพียงพอในบัญชีที่ผู้บรรยาย
หรือกลุ่มของลำโพงวางอยู่อย่างสุดซึ้ง
ผลกระทบข้อความที่แสดงออกเพื่อประสิทธิภาพ การมีส่วนร่วม และ
ความหมายของสัญลักษณ์