The clinical significance of the bi

The clinical significance of the biochemical consequences that result from the genetic abnormalities in patients with CPT II Deficiency is a contested issue. Rufer et al. support the theory that there is an association between level of enzyme activity and clinical presentation.[14] Multiple research groups have transfected COS-1 cells with different CPT II mutations and found varying levels of reduction in enzyme activity compared with controls: Phe352Cys reduced enzyme activity to 70% of wild-type, Ser113Leu reduced enzyme activity to 34% of wild-type, and several severe mutations reduced activity to 5-10% of wild-type.[8]

However, most researchers are reluctant to accept the existence of a causal relationship between enzyme functionality and clinical phenotype.[8] Two groups[2][15] have recently reported a limited correlation (lacking in statistical significance) between the genotypic array and the clinical severity of the phenotype in their patient cohorts. There is a need for further explorations of this topic in order to fully assess the biochemical ramifications of this enzymatic deficiency.

The rate of long-chain fatty acid oxidation in CPT II-deficient patients has been proposed to be a stronger predictor of clinical severity than residual CPT II enzyme activity. For example, one study found that although the level of residual CPT II activity in adult versus infantile onset groups overlapped, a significant decrease in palmitate oxidation was noted in the infantile group when compared to the adult group.[16] This group concluded that both the type and location of CPT2 mutation in combination with at least one secondary genetic factor modulate the long-chain fatty acid flux and, therefore, the severity of the disease.[16]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความสำคัญทางคลินิกของผลชีวเคมีที่เกิดจากความผิดปกติทางพันธุกรรมในผู้ป่วยที่มีขาด II CPT เป็นปัญหาระหว่าง Al. ร้อยเอ็ด Rufer สนับสนุนทฤษฎีที่ว่า มีความสัมพันธ์ระหว่างระดับของเอนไซม์และการนำเสนอทางคลินิก [14] หลายงานวิจัยมี transfected COS 1 เซลล์กลายพันธุ์ CPT II แตกต่างกัน และพบระดับแตกต่างกันลดเอนไซม์เปรียบเทียบกับตัวควบคุม: Phe352Cys ลดเอนไซม์ 70% ของป่าชนิด Ser113Leu ลดเอนไซม์ 34% ของป่าชนิด และการกลายพันธุ์ที่รุนแรงต่าง ๆ ลดลงกิจกรรม 5-10% ของป่าชนิดนี้ [8]อย่างไรก็ตาม นักวิจัยส่วนใหญ่จะไม่ยอมรับการดำรงอยู่ของความสัมพันธ์เชิงสาเหตุระหว่างฟังก์ชันการทำงานของเอนไซม์และ phenotype คลินิก [8] กลุ่มสอง [2] [15] ได้เมื่อเร็ว ๆ นี้รายงานจำกัดความสัมพันธ์ (ขาดนัยสำคัญทางสถิติ) ระหว่างแถวลำดับจีโนไทป์และความรุนแรงทางคลินิกของ phenotype ใน cohorts ของผู้ป่วย ต้องสำรวจเพิ่มเติมของหัวข้อนี้เพื่อที่จะประเมินอย่าง ramifications ชีวเคมีของขาดเอนไซม์ในระบบนี้ได้อัตราการเกิดออกซิเดชันของกรดไขมันสายยาวในผู้ป่วย CPT II ไม่ได้รับการเสนอชื่อมี จำนวนประตูแข็งแกร่งของความรุนแรงทางคลินิกกว่าเหลือ CPT II เอนไซม์ ตัวอย่าง การศึกษาหนึ่งพบว่า แม้ว่าระดับของกิจกรรมที่เหลือ CPT II ในผู้ใหญ่เทียบกับกลุ่มที่เริ่มมีอาการ infantile ซ้อนกัน ลดลงอย่างมีนัยสำคัญในออกซิเดชัน palmitate ถูกสังเกตในกลุ่ม infantile เมื่อเปรียบเทียบกับกลุ่มผู้ใหญ่ [16] กลุ่มนี้สรุปว่า ชนิดและตำแหน่งของการกลายพันธุ์ CPT2 ร่วมกับปัจจัยทางพันธุกรรมรองน้อย modulate ฟลักซ์กรดไขมันโซ่ยาวและ จึง ความรุนแรงของโรค [16]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อย่างมีนัยสำคัญทางคลินิกของผลกระทบทางชีวเคมีที่เกิดจากความผิดปกติทางพันธุกรรมในผู้ป่วยที่มีภาวะขาดเป่าครั้งที่สองเป็นปัญหาที่เข้าร่วมประกวด Rufer et al, . สนับสนุนทฤษฎีที่ว่ามีความสัมพันธ์ระหว่างระดับของเอนไซม์และการนำเสนอทางคลินิกที่ [14] กลุ่มวิจัยหลายได้ transfected COS-1 เซลล์ที่มี CPT ที่แตกต่างกันครั้งที่สองกลายพันธุ์และพบว่าแตกต่างกันระดับการลดลงในกิจกรรมของเอนไซม์เมื่อเทียบกับการควบคุม: Phe352Cys เอนไซม์ลดลง กิจกรรมถึง 70% ของป่าชนิด Ser113Leu ลดการทำงานของเอนไซม์ถึง 34% ของป่าชนิดและการกลายพันธุ์ที่รุนแรงหลายกิจกรรมที่ลดลง 5-10% ของป่าชนิด. [8] อย่างไรก็ตามนักวิจัยส่วนใหญ่มีความเต็มใจที่จะยอมรับการดำรงอยู่ ความสัมพันธ์เชิงสาเหตุระหว่างการทำงานของเอนไซม์และฟีโนไทป์คลินิก. [8] ทั้งสองกลุ่ม [2] [15] มีรายงานเมื่อเร็ว ๆ นี้ความสัมพันธ์ จำกัด (ขาดนัยสำคัญทางสถิติ) ระหว่างอาร์เรย์พันธุกรรมและความรุนแรงทางคลินิกของฟีโนไทป์ในผองเพื่อนผู้ป่วยของพวกเขา มีความจำเป็นในการสำรวจต่อไปของหัวข้อนี้เพื่อให้เต็มประเมินเครือข่ายทางชีวเคมีของการขาดเอนไซม์นี้. เป็นอัตราโซ่ยาวการเกิดออกซิเดชันของกรดไขมันในCPT ผู้ป่วยครั้งที่สองขาดที่ได้รับการเสนอให้เป็นปัจจัยบ่งชี้ที่แข็งแกร่งของความรุนแรงทางคลินิกกว่า CPT เหลือกิจกรรมของเอนไซม์ที่สอง ยกตัวอย่างเช่นการศึกษาหนึ่งพบว่าแม้ว่าระดับของ CPT ที่เหลือที่สองกิจกรรมในผู้ใหญ่เมื่อเทียบกับกลุ่มที่เริ่มมีอาการเด็กซ้อนทับลดลงอย่างมีนัยสำคัญในการเกิดออกซิเดชัน palmitate ได้ระบุไว้ในกลุ่มของเด็ก ๆ เมื่อเทียบกับกลุ่มผู้ใหญ่. [16] กลุ่มนี้ได้ข้อสรุปว่าทั้งสอง ประเภทและที่ตั้งของการกลายพันธุ์ CPT2 ในการรวมกันอย่างน้อยหนึ่งปัจจัยทางพันธุกรรมรองปรับโซ่ยาวการไหลของกรดไขมันและมีความรุนแรงของโรค. [16]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความสำคัญทางคลินิกของผลทางชีวเคมีที่เกิดจากความผิดปกติทางพันธุกรรมในผู้ป่วยที่มีความบกพร่องหรือเป็นปัญหา 2 ปัญหา รูเฟอร์ et al . สนับสนุนทฤษฎีว่ามีความสัมพันธ์ระหว่างระดับของเอนไซม์และนำเสนอทางคลินิก[ 14 ] วิจัยหลายกลุ่มมี transfected cos-1 เซลล์ที่มีการกลายพันธุ์ ( II ที่แตกต่างกันและพบว่าระดับที่แตกต่างของกิจกรรมเอนไซม์ลดลงเมื่อเทียบกับการควบคุม : phe352cys ลดกิจกรรมเอนไซม์ถึง 70% ของยา ser113leu ลดลง , เอนไซม์ 34 เปอร์เซ็นต์ ของยา และหลายกิจกรรมที่รุนแรงลดลง 5-10 % ของการกลายพันธุ์ของ [ 8 ]

อย่างไรก็ตามนักวิจัยส่วนใหญ่จะไม่เต็มใจที่จะยอมรับการดำรงอยู่ของความสัมพันธ์เชิงสาเหตุระหว่างการทํางานของเอนไซม์และการคลินิก . [ 8 ] สองกลุ่ม [ 2 ] [ 15 ] เพิ่งรายงาน ) ความสัมพันธ์ ( ขาดสถิติ ) ระหว่างอาร์เรย์ทางพันธุกรรมและความรุนแรงทางคลินิกของฟีโนไทป์ในผองเพื่อนผู้ป่วยของพวกเขาต้องมีการสำรวจเพิ่มเติมในหัวข้อนี้เพื่อรองรับการประเมินผลทางชีวเคมีของการขาดเอนไซม์นี้

อัตราของกรดไขมันในร่างกาย หรือเปลี่ยนตัว 2 ขาดผู้ป่วยได้รับการเสนอเป็น แข็งแกร่งทำนายความรุนแรงทางคลินิกกว่าที่เหลือ ( 2 แอคติวิตีของเอนไซม์ ตัวอย่างเช่นการศึกษาหนึ่งพบว่า แม้ว่าระดับของ CPT ตกค้าง 2 กิจกรรมในผู้ใหญ่และในการโจมตีกลุ่มซ้อนกัน , พบใน พาลเกิดไว้ในกลุ่มตนเอง เมื่อเทียบกับ กลุ่มผู้ใหญ่[ 16 ] กลุ่มนี้สรุปได้ว่า ทั้งประเภทและที่ตั้งของ cpt2 การกลายพันธุ์ในการรวมกันกับอย่างน้อยหนึ่งปัจจัยทางพันธุกรรม ปรับระดับกรดไขมันโซ่ยาว เป็นมูกเลือด และความรุนแรงของโรค . [ 16 ]