WHY IT’S AN URBAN LEGENDPsychologis

WHY IT’S AN URBAN LEGEND
Psychologist Alan Baddeley questioned the seven plus or minus two rule. Baddeley
(1994) dug up Miller’s paper and discovered that it wasn’t a paper describing actual
research; it was a talk that Miller gave at a professional meeting. And it was basically
Miller thinking out loud about whether there is some kind of inherent limit to the
amount of information that people can process at a time.
Baddeley (1986) conducted a long series of studies on human memory and information
processing. Others, including Nelson Cowan (2001), folllowed in his footsteps. The
research now shows that the “magical” number is four.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทำไมมันเป็นตำนานAlan Baddeley จิตวิทยาสอบสวนเจ็ดบวก หรือ ลบกฎที่สอง Baddeley(1994) ขุดขึ้นกระดาษของมิลเลอร์ และพบว่า มันไม่ได้เป็นกระดาษอธิบายจริงงานวิจัย พูดคุยที่มิลเลอร์ที่ประชุมมืออาชีพได้ และก็โดยทั่วไปมิลเลอร์คิดดัง ๆ ประมาณว่า มีข้อจำกัดโดยธรรมชาติบางประการจำนวนข้อมูลที่บุคคลสามารถประมวลผลได้ครั้งละBaddeley (1986) ดำเนินการศึกษาข้อมูลและหน่วยความจำมนุษย์ชุดยาวการประมวลผล อื่น ๆ รวมเนลสันแวนส์ (2001), folllowed ในรอยเท้าของเขา ที่งานวิจัยตอนนี้แสดงว่า หมายเลข "ขลัง" มีสี่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทำไมมันเป็นตำนานเมืองนักจิตวิทยาอลัน Baddeley ถามเจ็ดบวกหรือลบสองกฎ
Baddeley
(1994)
ขุดขึ้นกระดาษมิลเลอร์และพบว่ามันไม่ได้อธิบายกระดาษที่เกิดขึ้นจริงการวิจัย มันเป็นการพูดคุยที่มิลเลอร์ให้ที่ประชุมระดับมืออาชีพ และมันก็เป็นพื้นมิลเลอร์คิดออกมาดัง ๆ ว่ามีบางชนิดของข้อ จำกัด โดยธรรมชาติกับปริมาณของข้อมูลที่ผู้คนสามารถดำเนินการในเวลา. Baddeley (1986) ดำเนินการชุดยาวของการศึกษาเกี่ยวกับหน่วยความจำของมนุษย์และข้อมูลการประมวลผล อื่น ๆ รวมทั้งเนลสันแวนส์ (2001), folllowed ในรอยเท้าของเขา วิจัยนี้แสดงให้เห็นว่า "ขลัง" หมายเลขสี่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทำไมมันเป็นตำนาน
นักจิตวิทยาอลันแบ็ดดีลีย์ถามเจ็ดบวกหรือลบสองกฎ . แบ็ดดีลีย์
( 1994 ) ขุดของมิลเลอร์ กระดาษ และพบว่ามันไม่ได้เป็นกระดาษอธิบายการวิจัยจริง
; มันเป็นเรื่องของมิลเลอร์ให้ที่ประชุมมืออาชีพ และมันเป็นโดยทั่วไป
มิลเลอร์คิดดัง ๆว่ามีบางชนิดของขอบเขตที่แท้จริงกับ
ปริมาณของข้อมูลที่สามารถประมวลผลในเวลา .
แบ็ดดีลีย์ ( 1986 ) จัดชุดยาวของการศึกษาในความจำของมนุษย์และข้อมูล
การประมวลผล อื่น ๆ รวมทั้ง เนลสัน โคแวน ( 2001 ) , folllowed ในฝีเท้าของเขา
วิจัยตอนนี้แสดงให้เห็นว่า " หมายเลขขลัง " สี่