Word of mouth, or viva voce, is the

Word of mouth, or viva voce, is the passing of information from person to person by oral communication, which could be as simple as telling someone the time of day. Storytelling is a common form of word-of-mouth communication where one person tells others a story about a real event or something made up. Oral tradition is cultural material and traditions transmitted by word of mouth through successive generations. Storytelling and oral tradition are forms of word of mouth that play important roles in folklore and mythology. Another example of oral communication is oral history—the recording, preservation and interpretation of historical information, based on the personal experiences and opinions of the speaker. Oral history preservation is the field that deals with the care and upkeep of oral history materials collected by word of mouth, whatever format they may be in. An important area of marketing is called word-of-mouth marketing, which relies on the added credibility of person-to-person communication, a personal recommendation.[2]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คำพูดจากปากหรือ Viva Voce คือการผ่านไปของข้อมูลจากคนสู่คนโดยการสื่อสารในช่องปากซึ่งอาจจะเป็นง่ายๆเป็นใครบางคนที่บอกเวลาของวัน การเล่าเรื่องเป็นรูปแบบทั่วไปของการสื่อสารคำปากของคนคนหนึ่งที่จะบอกคนอื่น ๆ เรื่องเกี่ยวกับเหตุการณ์จริงหรือสิ่งที่สร้างขึ้นประเพณีในช่องปากเป็นวัสดุทางวัฒนธรรมและประเพณีที่ส่งมาจากคำพูดจากปากผ่านรุ่นต่อเนื่อง การเล่านิทานและประเพณีในช่องปากเป็นรูปแบบของคำพูดจากปากที่มีบทบาทสำคัญในตำนานและนิทานพื้นบ้าน ตัวอย่างของการสื่อสารในช่องปากเป็นอีกหนึ่งประวัติศาสตร์การบันทึกในช่องปากรักษาและการแปลความหมายของข้อมูลทางประวัติศาสตร์,บนพื้นฐานของประสบการณ์ส่วนตัวและความคิดเห็นของลำโพง การเก็บรักษาประวัติบุคคลเป็นเขตที่เกี่ยวข้องกับการดูแลและบำรุงรักษาของวัสดุประวัติบุคคลที่เก็บรวบรวมโดยคำพูดจากปากรูปแบบใดที่พวกเขาอาจจะเข้าพื้นที่สำคัญของการตลาดที่เรียกว่าการตลาดแบบปากต่อปากซึ่งต้องอาศัยความน่าเชื่อถือเพิ่ม ของการสื่อสาร person-to-person, แนะนำส่วนบุคคล. [2]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จากปาก หรือวี voce ได้ผ่านข้อมูลจากคนสู่คน โดยการสื่อสารปาก ซึ่งอาจจะเป็นแค่คนบอกเวลาของวัน Storytelling เป็นแบบทั่วไปของการสื่อสารคำปากที่คนบอกคนอื่นเรื่องเกี่ยวกับเหตุการณ์จริง หรือสิ่งที่สร้างขึ้น เรื่องเล่าเป็นวัสดุทางวัฒนธรรมและประเพณีส่งปากผ่านรุ่นต่อ ๆ มา Storytelling และเล่าได้แบบจากปากที่มีบทบาทสำคัญในวัฒนธรรมพื้นบ้านและตำนาน อีกตัวอย่างหนึ่งของการสื่อสารปากเป็นปากแบบบันทึก เก็บรักษา และตีความข้อมูลทางประวัติศาสตร์ ตามประสบการณ์ส่วนตัวและความเห็นของผู้ รักษาปากเป็นฟิลด์ที่เกี่ยวข้องกับการดูแลและค่าบำรุงรักษาวัสดุปากรวบรวมปาก พวกเขาอาจจะในรูปแบบ พื้นที่สำคัญของการตลาดคือการตลาดคำปาก ซึ่งอาศัยความน่าเชื่อถือเพิ่มการสื่อสารแบบตัวต่อตัว จดหมายส่วนตัว[2]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คำจากปากหรือด้วยปกาผ่านของข้อมูลจากบุคคลกับบุคคลโดยการสื่อสารด้วยวาจาซึ่งไม่สามารถทำได้อย่างสะดวกโดยบอกให้ใครบางคนเวลาของวัน นิยายหรือนิทานเป็นรูปแบบทั่วไปของการสื่อสารแบบปากต่อปาก:สถานที่ซึ่งผู้ใช้บริการหนึ่งท่านจะบอกให้คนอื่นเรื่องที่เกี่ยวกับเหตุการณ์จริงๆหรือบางสิ่งบางอย่างทำให้ได้แบบดั้งเดิมด้วยวาจาเป็นประเพณีและวัสดุทางวัฒนธรรมส่งมาจากคำจากปากจากรุ่นอย่างต่อเนื่อง นิยายหรือนิทานแบบดั้งเดิมและด้วยวาจาเป็นรูปแบบของคำจากปากว่าบทบาทสำคัญในเทพนิยายของประเพณีความเชื่อและ ตัวอย่างหนึ่งของการสื่อสารด้วยวาจาคือประวัติศาสตร์ด้วยวาจา - การบันทึกการตีความและการรักษาข้อมูลทางประวัติศาสตร์ตามประสบการณ์ส่วนตัวและความเห็นของผู้พูดได้ ประวัติการรักษาด้วยวาจาเป็นฟิลด์ที่ข้อตกลงที่มีค่าบำรุงรักษาและการดูแลของเอกสารประวัติศาสตร์ด้วยวาจาเก็บรวบรวมโดยคำว่าปากไม่ว่ารูปแบบอาจจะต้องอยู่ใน บริเวณพื้นที่ที่สำคัญของการตลาดเรียกว่าการตลาดแบบปากต่อปาก:ซึ่งจะใช้ในความน่าเชื่อถือของการสื่อสารคนสู่คนส่วนตัวขอแนะนำ.[ 2 ]