Just as Yakumo had said, rumors of

Just as Yakumo had said, rumors of Tatsuya and company had speedily spread among the Magicians. "Shizuku, that, is it true!?" "…There's no mistake." Moving her line of sight away from the Honoka who was standing on the other side of the table, Shizuku replied with difficulty. "Miyuki is the next Head of the Yotsuba Family!?"
"Yeah." As if losing her strength, Honoka lightly sat back down. In front of the two were bite-sized cakes and red tea. Today was Sunday, January 6th. Shizuku and Honoka were in the Kitayama Household's dining room enjoying desert time after the meal. ——Although the atmosphere was turning anything but 'enjoyable'. With Honoka, who rarely came over to play (to be precise, it was Shizuku who invited her), talking about this topic made Shizuku herself uncomfortable, but compared to telling her suddenly after meeting her again in the future, she felt it was better to tell her right from the start. As Shizuku had thought, Honoka did indeed suffer a serious blow, and she was now sitting in the chair, in a listless state. "Miyuki is… So it's like this…" However, the listlessness persisted for a surprisingly short time. Honoka muttered, as if accepting it, then resolutely looked at Shizuku. "Although it gave me a fright, I can accept this. If it's the Ten Master Clans and even one of the Yotsuba Family, it feels like having that kind of ability and power is understandable." Although Honoka's expression was tinged with loneliness, she looked at Shizuku with an understanding expression. "Well, from who did you hear that from? Auntie? Or from Uncle?” "The Yotsuba Family contacted the Heads of the Main Members of the Hundred Families through the Magic Association. It was one of my Mom’s contacts from the old days that told her." "Ah, if Papa were home he might have told me." Honoka's dad was a subordinate of a strong member of the Hundred Families. Because the news was not specially designated a secret, the possibility that the source of the rumors came from the workplace wasn't low.
Initially, Shizuku was feeling slightly lucky at the fact that Honoka's dad was not home. Honoka's dad did not know about her being in love. Just bringing up anything related to Tatsuya and Miyuki to her dad might have caused him to warn her to stay away from the two. "Honoka." "Yeah, what is it?" However, for Shizuku, it was not easy to properly handle this matter. Especially knowing she wasn't good with words, the trouble of exactly how she should tell her started growing heavier. (But… I really must tell her.) Honoka might cry. No, she will definitely cry. At that time, the only one able to let her cry out honestly was herself, and Shizuku's sense of duty began to well up. If she didn't do so, it would feel like running away from the topic. "Actually, there was a follow-up to what I heard from Mom." "Follow-up? Exactly what is it?" Shizuku took a small breath, "It's that Miyuki and Tatsuya-san are not actually siblings but rather cousins. Also, it looks like even Miyuki and Tatsuya-san did not know this. Following that, Tatsuya-san has also been chosen to be Miyuki's fiancé." Finished in one breath. "It cannot be…" Honoka's face tried to remain strong, then immediately broke into a smile. "Rea-aaa-lly, Shizuku. Just stop with this type of cruel joke. April Fools is still three months away."
Honoka waited for Shizuku to smile as well. Waiting, for Shizuku to reply with something like 'I’ve been found out' with an expression without malice. However, Shizuku only looked into Honoka's eyes with a calm expression. "Hey, Shizuku. Stop joking." Fear appeared in Honoka's eyes. Even so, maintaining a smile, she implored Shizuku with a half-joking tone to tell her that this was a joke. "Honoka." However, Shizuku's tone wasn't what Honoka was waiting for, but was a sincere tone. "…It's true?" Honoka asked, while shaking. "…Yeah.” Shizuku affirmed painfully. "How could…!" Honoka stood up, wanting to run out of the dining room. "Honoka!" While her back, was tightly hugged by Shizuku. "Let go of me!" Honoka struggled with slightly rough actions. She was not in fact conscious of who it was that hugged her. More importantly, even where she herself wanted to go, no, what she wanted to do, she did not know. However, a type of survival instinct to escape from what she feared made her want to run with all her might, away from the darkness. With the hands pushing away, their strength was totally uncontrolled. “Kya!”
A wail. As well as the sound of a body hitting the table. The sound of the grinding of table legs. The sound of chairs flipping. The sound of forks being strewn across the floor, and of utensils breaking. "…Uhh.” Followed by a moan suppressing the pain, which pulled Honoka's consciousness back to the present scene. What she saw upon turning her head in panic, was Shizuku lying beside the flipped chair. While on the floor behind her, were fragments from all the broken utensils. "Shizuku!? S-

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เหมือนว่า Yakumo ได้กล่าว ข่าวลือของฟุและบริษัทได้อย่างรวดเร็วแพร่กระจายในหมู่นักมายากลที่ "โนะ ที่ มันเป็นความจริง?" "… มีข้อผิดพลาด" ย้ายของเธอระดับสายตาห่างจากโฮโนกะที่กำลังยืนอยู่ในด้านอื่น ๆ ของตาราง โนะตอบกลับ ด้วยความยากลำบาก "มิยูกิเป็นหัวหน้าครอบครัวโยทสึถัดไป?" "ใช่" เช่นถ้าสูญเสียความแข็งแรงของเธอ โฮโนกะเบา ๆ นั่งกลับลง ด้านหน้าของทั้งสองถูกกัดขนาดเค้กและชาแดง วันนี้เป็นวันอาทิตย์ 6 มกราคม โนะและโฮโนกะอยู่ในห้องอาหารของบ้านคิตะยะมะเพลิดเพลินกับทะเลทรายเวลาหลังอาหาร — — แม้ว่าบรรยากาศเปิดอะไรแต่ 'สนุก' กับโฮโนกะ ที่ไม่ค่อยมาเล่น (อย่างชัดเจน มันเป็นโนะที่เชิญเธอ), พูดคุยเกี่ยวกับหัวข้อนี้ทำโนะเองอึดอัด แต่เมื่อเทียบกับบอกเธอทันทีหลังจากการประชุมของเธออีกครั้งในอนาคต เธอรู้สึก มันก็ดีกว่าการบอกขวาของเธอตั้งแต่เริ่มต้น โนะมีความคิด โฮโนกะไม่แน่นอนทุกข์ทรมานมีระเบิดร้ายแรง และตอนนี้เธอนั่งในเก้าอี้ ในสถานะ listless "มิยูกิเป็น. ... ดังนั้น จึงเป็นเช่นนี้..." อย่างไรก็ตาม กระสับกระส่ายที่ยังคงอยู่เป็นเวลาสั้น ๆ แปลกใจ โฮโนกะ ญี่ปุ่น เช่นถ้ายอมรับสิ่งนั้น แล้วสะท้อนมองโนะ ถึงแม้ว่ามันทำให้ผมตกใจเป็น ฉันสามารถยอมรับนี้ ถ้าเป็นกองทัพหลักสิบและแม้แต่หนึ่งในตระกูลโยทสึ รู้สึกเหมือนมีของพลังงานและความสามารถเป็นที่เข้าใจ" แม้ว่านิพจน์ของโฮโนกะถูกแต่งแต้ม ด้วยความเหงา เธอก็มองที่โนะกับนิพจน์ที่ต้องการความเข้าใจ "ดี จากที่คุณได้ยินที่มาจาก ป้า หรือ จากลุงหรือ" "ครอบครัวโยทสึติดต่อหัวสมาชิกหลักของครอบครัวร้อยผ่านสมาคมมายากล มันเป็นหนึ่งในรายชื่อของแม่ของฉันจากวันเก่า ๆ ที่บอกว่า เธอ" " Ah ถ้าพ่อ บ้านเขาอาจบอกได้" พ่อของโฮโนกะถูกผู้ใต้บังคับบัญชาของสมาชิกครอบครัวร้อยแรง เพราะข่าวคือไม่เป็นพิเศษกำหนดเป็นความลับ ความเป็นไปได้ว่า แหล่งที่มาของข่าวลือมาจากทำงานไม่ต่ำ เริ่มแรก โนะรู้สึกโชคดีเล็กน้อยที่จริงที่พ่อของโฮโนกะไม่บ้าน พ่อของโฮโนกะไม่รู้เกี่ยวกับเธอรัก เพียงนำอะไรทะสึยะและมิยูกิกับพ่อของเธออาจจะเกิดเขาเตือนเธอให้อยู่ห่างจากทั้งสอง "โฮโนกะ" "ใช่ มันคืออะไร" อย่างไรก็ตาม สำหรับโนะ ได้ไม่ง่ายที่จะจัดการเรื่องนี้อย่างเหมาะสม โดยเฉพาะอย่างยิ่งรู้เธอไม่ดีกับคำ ปัญหาในการว่าว่าเธอควรบอกเธอเริ่มเติบโตหนัก (แต่... จริง ๆ คงต้องบอกเธอด้วย) โฮโนกะอาจร้องไห้ ไม่มี เธอจะแน่นอนร้องไห้ ในเวลานั้น เดียวจะให้เธอร้องไห้ออกตรงไปตรงมาเป็นตัวเอง และรู้สึกภาระหน้าที่ของโนะเริ่มดีขึ้น ถ้าเธอไม่ทำเช่นนั้น มันจะรู้สึกเหมือนวิ่งออกไปจากหัวข้อ "แท้จริง มีถูกเป็นการติดตามผลที่ผมได้ยินจากแม่" "ติดตาม ว่ามันคืออะไร" โนะเอาลมหายใจขนาดเล็ก "มันเป็นว่า มิยูกิและฟุซังไม่ได้พี่น้องจริงแต่ญาติค่อนข้าง ด้วย มันดูเหมือนมิยูกิและฟุซังไม่รู้ว่านี้ ที่ ทะสึยะซังมียังการเลือกเป็น คู่หมั้นของมิยูกิ" เสร็จในหนึ่งลมหายใจ "มันไม่เป็น..." ใบหน้าของโฮโนกะพยายามยังคงแข็งแกร่ง นั้นทันทีบุกเข้าไปในรอยยิ้ม "ประเพณี-aaa-lly โนะ เพียงแค่หยุด ด้วยตลกโหดร้ายชนิดนี้ คนโง่เมษายนยังคงเป็นสามเดือนไป" โฮโนกะรอโนะยิ้มเป็นอย่างดี รอ โนะตอบกลับ ด้วยบางสิ่งบางอย่างเช่น 'ฉันถูกพบออก' ด้วยการแสดงออกโดยไม่ต้องเจ็บแค้นอยู่ อย่างไรก็ตาม โนะเท่านั้นมองเข้าไปในตาของโฮโนกะกับนิพจน์ที่สงบ "เฮ้ โนะ หยุดล้อเล่น" ความกลัวที่ปรากฏในสายตาของโฮโนกะ ดังนั้นแม้ รักษารอยยิ้ม เธอ implored โนะกับโทนเสียงครึ่งล้อเล่นเพื่อบอกเธอว่า นี่คือเรื่องตลก "โฮโนกะ" อย่างไรก็ตาม โทนเสียงของโนะไม่ได้โฮโนกะกำลังรออะไร แต่เป็นเสียงจริง "… มันคือความจริง โฮโนกะถาม ขณะสั่น "… ใช่" โนะยืนยันตัณหา "วิธีไม่สามารถ...! " โฮโนกะลุกขึ้น อยากทำงานออกจากห้องอาหาร "โฮโนกะ" ในขณะที่เธอกลับ ถูกแน่นทุกกอด โดยโนะ "ปล่อยฉัน" โฮโนกะต่อสู้กับการกระทำที่หยาบเล็กน้อย ชอบในความเป็นจริงมันเป็นผู้ที่ทุกกอดเธอ ที่สำคัญ ที่เธอเองเคยไป ไม่มี สิ่งที่เธออยากทำ เธอไม่รู้ อย่างไรก็ตาม ชนิดของสัญชาตญาณการอยู่รอดเพื่อหลบหนีจากสิ่งที่เธอกลัวทำให้เธอต้องการเรียกใช้ ด้วยทั้งหมดของเธอ ออกจากความมืด มือที่ผลักออกไป ความแข็งแรงมากไม่มีการควบคุมทั้งหมด "Kya" การครวญคราง เช่นเดียว กับเสียงของร่างกายตีตาราง เสียงบดของขาโต๊ะ เสียงของเก้าอี้ที่พลิก เสียง ของส้อมถูกเกลื่อนพื้น และทำลายเครื่องใช้ "… นอกนั้นไม่มี" ตาม ด้วยคร่ำที่ระงับความเจ็บปวด ที่ดึงสติของโฮโนกะกลับไปฉากปัจจุบัน สิ่งที่เธอเห็นเมื่อเปิดหัวของเธอในความตื่นตระหนก กำลังโนะที่นอนข้าง ๆ เก้าอี้พลิก ในขณะที่ในพื้นหลังของเธอ ถูกชิ้นส่วนจากเครื่องครัวที่ใช้งานไม่ได้ทั้งหมด "โนะ S-

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เช่นเดียวกับ Yakumo ได้กล่าวว่าข่าวลือของทัตสึยะและ บริษัท ที่มีการแพร่กระจายอย่างรวดเร็วในหมู่นักมายากล "ชิสุกะว่ามันเป็นความจริง !?" " ... มีความผิดพลาดไม่ได้." การย้ายสายการมองเห็นเธอออกไปจาก Honoka ที่ยืนในด้านอื่น ๆ ของตาราง Shizuku ตอบด้วยความยากลำบาก "มิยูกิเป็นหัวหน้าต่อไปของ Yotsuba ครอบครัว !?"
"ใช่." ถ้าเป็นการสูญเสียความแข็งแรงของเธอ Honoka เบา ๆ นั่งกลับลงมา ในด้านหน้าของทั้งสองถูกกัดขนาดเค้กและชาแดง วันนี้เป็นวันอาทิตย์ 6 มกราคม ชิสุกะและ Honoka อยู่ในห้องรับประทานอาหาร Kitayama ครัวเรือนของทะเลทรายเพลิดเพลินกับเวลาหลังอาหาร --Although บรรยากาศก็เปลี่ยนอะไร แต่ 'สนุก' ด้วย Honoka ที่ไม่ค่อยมามากกว่าที่จะเล่น (จะแม่นยำก็คือชิสุกะที่เชิญเธอ) พูดคุยเกี่ยวกับหัวข้อนี้ทำชิสุกะตัวเองอึดอัด แต่เมื่อเทียบกับบอกเธออย่างกระทันหันหลังจากการประชุมของเธออีกครั้งในอนาคตเธอรู้สึกว่ามันเป็นเรื่องที่ดี ที่จะบอกขวาของเธอตั้งแต่เริ่มต้น ในฐานะที่เป็นชิสุกะได้คิด Honoka ไม่แน่นอนประสบความเสียหายร้ายแรงและเธอก็ตอนนี้นั่งอยู่ในเก้าอี้ในรัฐกระสับกระส่าย "มิยูกิคือ ... ดังนั้นจึงเป็นเช่นนี้ ... " แต่ความกระสับกระส่ายยืนกรานเป็นเวลาสั้น ๆ ที่น่าแปลกใจ Honoka พึมพำเช่นถ้ายอมรับมันแล้วเฉียบขาดมองที่ชื่อชิสุกะ "แม้ว่ามันจะทำให้ผมตกใจผมสามารถยอมรับเรื่องนี้. ถ้าเป็นนายสิบสมัครพรรคพวกและแม้กระทั่งหนึ่งใน Yotsuba ครอบครัวก็รู้สึกเหมือนมีชนิดของความสามารถและอำนาจเป็นที่เข้าใจว่า." แม้ว่าการแสดงออก Honoka ถูกแต่งแต้มด้วยความเหงาเธอมองที่ชื่อชิสุกะกับการแสดงออกความเข้าใจ "ดีจากคนที่คุณไม่ทราบว่ามาจากไหน? ป้าหรือจากลุง?" "การ Yotsuba ครอบครัวติดต่อหัวของสมาชิกหลักของร้อยครอบครัวผ่านสมาคมเวทมนตร์ มันเป็นหนึ่งในรายชื่อแม่ของฉันจากวันเก่าที่บอกเธอ. "" อ้อถ้าพ่ออยู่ที่บ้านเขาอาจจะบอกว่าฉัน. "พ่อ Honoka เป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของสมาชิกที่แข็งแกร่งของร้อยครอบครัว. เพราะข่าวไม่ได้เป็นพิเศษ กำหนดให้เป็นความลับไปได้ว่าแหล่งที่มาของข่าวลือมาจากที่ทำงานได้ไม่ต่ำ.
ในขั้นต้น Shizuku รู้สึกโชคดีเล็กน้อยที่ความจริงที่ว่าพ่อ Honoka ของไม่ได้บ้าน. พ่อ Honoka ไม่ได้รู้เกี่ยวกับความเป็นอยู่ของเธอในความรัก. เพียง นำขึ้นสิ่งที่เกี่ยวข้องกับทัตสึยะและมิยูกิไปยังพ่อของเธออาจจะทำให้เขาต้องเตือนเธอจะอยู่ห่างจากทั้งสอง. "Honoka." "ใช่ว่ามันคืออะไร?" แต่สำหรับชิสุกะมันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะต้องจัดการกับปัญหานี้ เรื่อง. โดยเฉพาะอย่างยิ่งรู้ว่าเธอไม่ได้ดีกับคำพูดของปัญหาว่าวิธีการที่เธอควรจะบอกเธอเริ่มเจริญเติบโตหนัก. ( แต่ ... ผมต้องบอกเธอ.) Honoka อาจร้องไห้. ไม่มีเธอแน่นอนจะร้องไห้. ในเวลานั้น เพียงคนเดียวที่สามารถที่จะปล่อยให้เธอร้องไห้ออกมาตรงไปตรงมาเป็นของตัวเองและความรู้สึกของชิสุกะหน้าที่เริ่มที่จะดีขึ้น ถ้าเธอไม่ได้ทำเช่นนั้นก็จะรู้สึกเหมือนวิ่งหนีจากหัวข้อ "จริงๆแล้วมีการติดตามเพื่อสิ่งที่ฉันได้ยินจากแม่." "ติดตามได้อย่างไรว่ามันเป็นสิ่งที่?" ชิสุกะเอาลมหายใจขนาดเล็ก "มันเป็นเรื่องที่มิยูกิและทัตสึยะซังไม่ได้จริงพี่น้อง แต่ญาติ. นอกจากนี้ดูเหมือนว่าแม้มิยูกิและทัตสึยะซังไม่ได้รู้เรื่องนี้. ต่อไปนี้ที่ทัตสึยะซังยังได้รับเลือกให้เป็น มิยูกิคู่หมั้น. " เสร็จสิ้นในลมหายใจ "เป็นไปไม่ได้ ... " ใบหน้า Honoka พยายามจะยังคงแข็งแกร่งแล้วทันทีบุกเข้าไปในรอยยิ้ม "เรีย-AAA-lly ชื่อชิสุกะ. เพียงหยุดกับประเภทของเรื่องตลกที่โหดร้ายนี้. Fools เมษายนยังคงเป็นสามเดือนไป."
Honoka รอชิสุกะจะยิ้มได้เป็นอย่างดี รอสำหรับชิสุกะจะตอบกับสิ่งที่ต้องการ 'ฉันได้พบกับการแสดงออกโดยไม่อาฆาตพยาบาท อย่างไรก็ตาม Shizuku เพียงมองเข้าไปในดวงตาของ Honoka ด้วยสีหน้าสงบ "เฮ้ Shizuku. หยุดล้อเล่น." กลัวปรากฏในสายตาของ Honoka ดังนั้นแม้การรักษารอยยิ้มเธออ้อนวอน Shizuku ด้วยน้ำเสียงครึ่งล้อเล่นที่จะบอกเธอว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องตลก "Honoka." แต่เสียงของชิสุกะไม่ได้สิ่งที่ Honoka กำลังรอ แต่น้ำเสียงจริงใจ "…มันเป็นความจริง?" Honoka ถามในขณะที่การเขย่า " ... ใช่." ชิสุกะยืนยันเจ็บปวด. "วิธีการได้ ... !" Honoka ยืนขึ้นอยากจะวิ่งออกไปจากห้องรับประทานอาหาร. "Honoka!" ในขณะที่เธอกลับถูกกอดแน่นโดย Shizuku. "ปล่อยฉัน!" Honoka ต่อสู้กับการกระทำหยาบเล็กน้อย. เธอไม่ได้ในความเป็นจริงมีสติของผู้ที่เป็นผู้ที่กอดเธอ. สำคัญกว่าแม้ในที่ที่เธอเองอยากจะไปไม่มีสิ่งที่เธออยากจะทำเธอไม่เคยรู้. แต่ประเภทของการอยู่รอด สัญชาตญาณที่จะหลบหนีจากสิ่งที่เธอกลัวทำให้เธอต้องการที่จะทำงานกับทุกเธออาจจะห่างไกลจากความมืด. ด้วยมือผลักดันออกไปความแรงของพวกเขาไม่สามารถควบคุมได้ทั้งหมด. "Kya!"
ครวญคราง. เช่นเดียวกับเสียงของร่างกายตี ตาราง. เสียงบดขาโต๊ะ. เสียงของเก้าอี้พลิก. เสียงของส้อมถูกเกลื่อนไปทั่วพื้นและภาชนะทำลาย. " ... เอ่อ." ตามด้วยครางปราบปรามความเจ็บปวดซึ่งดึงสติ Honoka ของ กลับไปยังที่เกิดเหตุในปัจจุบัน สิ่งที่เธอเห็นเมื่อหันหัวของเธอในความหวาดกลัวเป็นชิสุกะนอนอยู่ข้างเก้าอี้พลิก ในขณะที่อยู่บนพื้นด้านหลังของเธอเป็นเศษเล็กเศษน้อยจากทุกช้อนส้อมหัก "ชิสุกะ !? S-

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เช่นเดียวกับ ยาคุโมะได้กล่าวว่า ข่าวลือของ บริษัท ทัตสึยะและอย่างรวดเร็วแพร่กระจายในหมู่ผู้วิเศษ " . ชิซุคุ ว่า มันคือความจริง ! ? " " . . . . . . . ไม่ผิดแน่ " ย้ายแนวสายตาห่างจากโฮโนกะที่ยืนอยู่อีกฟากหนึ่งของโต๊ะ ชิซุคุตอบยาก . มิยูกิเป็นหัวหน้าครอบครัว โยทสึบะ ! ? "" ใช่ ถ้าสูญเสียความแข็งแกร่งของเธอ โฮโนกะเบานั่งกลับลง หน้าสองมีขนาดกัดขนมและน้ำชา วันนี้คือวันอาทิตย์ที่ 6 มกราคม ชิซุกุ และโฮโนกะอยู่ในครัวเรือนของคิตายาม่าห้องอาหารกับทะเลทรายเวลาหลังอาหาร -- แม้ว่าบรรยากาศเปลี่ยนอะไรแต่ " สนุก " กับโฮโนกะ คนที่ไม่ค่อยเข้ามาเล่น ( ให้แม่น มันชิซุคุใครเชิญเธอ ) พูดถึงหัวข้อนี้ทำให้ชิซุคุตัวเองอึดอัด แต่เมื่อเทียบกับเธอทันทีหลังจากที่ได้เจอเธออีก เธอ รู้สึก มันจะดีกว่าที่จะบอกเธอตั้งแต่แรก เป็นชิซุกุคิด โฮโนกะ มันสะเทือนใจนะ เธอกำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้ในสถานะเซื่องซึม . มิยูกิ . . . . . . . มันเป็นอย่างนี้นี่เอง . . . . . . . " อย่างไรก็ตาม , ไม่มีชีวิตชีวายืนกรานเวลาจู่ ๆสั้น ๆ โฮโนกะพึมพำ ถ้ายอมรับมัน แล้วแยกมองชิซุคุ” แต่มันทำให้ผมตกใจ ผมยอมรับเรื่องนี้ ถ้าเป็นตระกูลสิบหลักและแม้แต่หนึ่งของครอบครัวโยทสึบะ มันรู้สึกเหมือนมีชนิดของความสามารถและอำนาจ เป็นสิ่งที่เข้าใจได้ ถึงแม้ว่าการแสดงออก โฮโนกะถูกแต่งแต้มด้วยความเหงา เธอมองชิซุคุ มีความเข้าใจ การแสดงออก” อืม จากที่ได้ยินมาจากใคร ? คุณป้าคะ หรือจากคุณลุง " ครอบครัวโยทสึบะ ติดต่อหัวหน้าสมาชิกหลักของร้อยครอบครัว ผ่านสมาคมเวทมนตร์ มันเป็นหนึ่งในรายชื่อของแม่จากวันเก่า บอกเธอว่า " ถ้าพ่ออยู่บ้านเขาอาจจะบอก " พ่อ โฮโนกะก็ถูกลูกน้องของสมาชิกที่แข็งแกร่งของร้อยครอบครัว เพราะข่าวไม่ได้เป็นพิเศษเขตความลับ , ความเป็นไปได้ว่าต้นตอของข่าวลือมาจากที่ทำงานไม่ต่ำตอนแรก ชิซุคุสึกเล็กน้อย โชคดีที่ ความจริงที่ว่า โฮโนกะก็ไม่ได้กลับบ้าน พ่อ โฮโนกะก็ไม่ได้รู้เกี่ยวกับเธอในความรัก แค่พูดถึงสิ่งที่เกี่ยวข้องกับทัตสึยะและมิยูกิกับพ่อของเธออาจจะทำให้เขาเตือนเธอแล้วให้อยู่ห่างจากสอง” โฮโนกะ . . . " " ใช่ มีอะไรเหรอ ? " อย่างไรก็ตาม ชิซุคุ มันไม่ง่ายที่จะต้องจัดการกับเรื่องนี้ ยิ่งรู้ว่าเธอไม่ได้ด้วยคำพูด ปัญหาว่า เธอควรจะบอกเธอเริ่มขึ้นหนักขึ้น ( แต่ . . . . . . . ผมต้องบอกเธอ ) โฮโนกะจะร้องไห้ ไม่ เธอจะต้องร้องไห้ ตอนนั้น คนเดียวที่สามารถทำให้เธอร้องไห้ออกมาจริงๆ คือตัวเธอเอง และ ชิซุคุเป็นสำนึกของหน้าที่เริ่มดีขึ้น ถ้าเธอไม่ทำ มันก็รู้สึกอยากจะวิ่งหนีจากหัวข้อ " . จริงๆแล้ว มีการติดตามผลเพื่อสิ่งที่ฉันได้ยินจากแม่ " " ติดตาม มันคืออะไร ? " ชิซุกุที่หายใจเล็ก ๆ " มันว่ามิยูกิกับทัตซึยะซังจะไม่ใช่พี่น้อง แต่ญาติ นอกจากนี้ดูเหมือนว่าแม้แต่มิยูกิกับทัตซึยะซังไม่ได้รู้เรื่องนี้ ต่อไปนี้ ทาสึยะซังได้รับเลือกเป็นคู่หมั้นของมิยูกิ . . . " เสร็จในหนึ่งลมหายใจ . มันไม่สามารถ . . . . . . . " โฮโนกะหน้าพยายามจะยังคงแข็งแกร่งนั้นทันทีทำให้ยิ้ม . รีอา AAA lly , ชิซุกุ หยุดเรื่องของตลกที่โหดร้ายแบบนี้ เมษายน ยังคงเป็นสามเดือน " .โฮโนกะรอชิซุกุยิ้มได้เช่นกัน รอให้ชิซุคุที่จะตอบไปว่า " ผมได้เจอกับการแสดงออกโดยปราศจากความอาฆาตมาดร้าย อย่างไรก็ตาม ชิซุคุเพียงมองเข้าไปในดวงตาของโฮโนกะ ด้วยสีหน้าสงบ . " เฮ้ ชิซุกุ หยุดล้อเล่น ความกลัว " ที่ปรากฏใน โฮโนกะ . . ดังนั้น การรักษารอยยิ้ม เธอขอให้ชิซุกุด้วยน้ำเสียงเล่นๆ เพื่อบอกเธอว่ามันเป็นเรื่องตลก " โฮโนกะ อย่างไรก็ตาม ชิซุคุเสียงไม่ได้ว่า โฮโนกะรอ แต่น้ำเสียงจริงใจ " . . . . . . . . มันเป็นความจริง ? โฮโนกะถามขณะเขย่า " . . . . . . . ใช่ . . . " ชิซุคุ กล่าวอย่างเจ็บปวด " ทำไม . . . . . . . ! " โฮโนกะ ยืน อยากจะวิ่งออกจากห้องอาหาร " " โฮโนกะ ! ในขณะที่เธอกลับถูกแน่นกอดชิซุคุ” ปล่อยผม ! " โฮโนกะ ต่อสู้กับการกระทำเล็กน้อยหยาบ เธอไม่ในความเป็นจริงสติใครที่กอดเธอ ที่สำคัญ แม้ที่ที่เธออยากไป ไม่ สิ่งที่เธอทำ เธอไม่รู้ อย่างไรก็ตาม ชนิดของสัญชาตญาณการอยู่รอดที่จะหนีจากสิ่งที่เธอกลัวทำให้เธออยากวิ่งหนีสุดกำลัง ห่างจากความมืด ด้วยสองมือที่ผลักไสความแข็งแรงของพวกเขาเป็นเรื่องที่ไม่สามารถควบคุมได้ . " ย๊า ! "เป็นเวล . เป็นเสียงของร่างกายตีโต๊ะ เสียงของคัฟของขาโต๊ะ เสียงของเก้าอี้พลิก เสียงส้อมถูกกระจายเกลื่อนทั่วพื้น และเครื่องทำลาย” . . . . . . . . . " ตามด้วยเสียงครางสะกดความเจ็บปวด ซึ่งดึงโฮโนกะก็สติกลับมาฉากปัจจุบัน สิ่งที่เธอเห็นเมื่อเธอหมุนหน้าในความหวาดกลัวคือชิซุคุ นอนข้างพลิกเก้าอี้ ในขณะที่พื้นหลังของเธอเป็นเศษจากทั้งหมดเสียเครื่องใช้ . ชิซูกุ