Operation of SSF constructed wetlan

Operation of SSF constructed wetland in batch mode (alternating
drain and fill cycles) is a strategy that may improve both nitrogen
and phosphorus removal efficiency in wastewater wetlands
(Burgoon et al.,1995; Stein et al., 2003). Wijler and Delwiche (1954)
first proposed the idea that alternating periods of submergence and
drying of soils might enhance nitrogen (N) loss compared to
a continuously flooded condition. They reasoned that alternating
periods of aerobic and anaerobic soil conditions could facilitate the
sequential coupling of nitrification and denitrification, with nitrate
generated during the aerobic phase being denitrified in the anaerobic
phase. The long-term mechanism of phosphorus (P) retention
in wetlands is the adsorption of orthophosphate onto the surfaces of
soil minerals, particularly hydrous oxides of iron and aluminium
(Richardson and Nichols, 1985; Chambers and Odum, 1990)
Therefore, if the rates of both sequential nitrification-denitrification
and Fe oxyhydroxide formation in constructed wetlands are affected
by oxygen supply, then in general, batch operation which promotes
more oxidized conditions by mass flow of air into pore spaces,
should exhibit better performance than continuous operation.
In particular, constructed wetlands (CWs) in tropical regions
(with their elevated temperatures) especially are considerably
more effective than non-tropical systems, and may show organic
and nutrient removal rates almost at factor 10 higher than standard
CWs (Diemont, 2006). Jing et al. (2008) found that tropical CW
systems in Taiwan could achieve acceptable treatment results of
pollutants at hydraulic retention times between 2 and 4 days.
Moreover, batch operation may be expected to be quantitatively
more important as an aeration mechanism, in wetlands operated at
short hydraulic residence times (more frequent drain and fill
cycles) that are characteristics of tropical wetland systems.
However, there is still uncertainty as to whether batch operation
enhances removal efficiencies when compared to a continuous flow
regime. For example, Busnardo et al. (1992) evaluated nutrient
removal efficiency by subsurface flow (SSF) wetlands operated in

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การดำเนินงานของ SSF สร้างพื้นที่ชุ่มน้ำในชุดโหมด (สลับกันท่อระบายน้ำ และเติมรอบ) เป็นกลยุทธ์การทำไนโตรเจนทั้งและประสิทธิภาพการกำจัดฟอสฟอรัสในพื้นที่ชุ่มน้ำน้ำเสีย(Burgoon et al., 1995 สไตน์และ al., 2003) Wijler และ Delwiche (1954)ก่อน การนำเสนอความคิดที่สลับของ submergence และการอบแห้งของดินเนื้อปูนอาจเพิ่มเมื่อเทียบกับการสูญเสียไนโตรเจน (N)สภาพน้ำท่วมอย่างต่อเนื่อง พวกเขา reasoned ที่สลับรอบระยะเวลาของเงื่อนไขออกซิเจน และไม่ใช้ดินสามารถอำนวยความสะดวกคลัปลำดับการอนาม็อกซ์และ denitrification ด้วยไนเตรตสร้างขึ้นในระหว่างขั้นตอนแอโรบิกที่ถูก denitrified ในการไม่ใช้ออกซิเจนขั้นตอนการ กลไกระยะยาวของฟอสฟอรัส (P)ในพื้นที่ชุ่มน้ำเป็นของ orthophosphate ลงบนพื้นผิวของดินแร่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งรัตนออกไซด์ของเหล็กและอะลูมิเนียม(ริชาร์ดสันและนิโคล 1985 แชมเบอร์สและ Odum, 1990)ดังนั้น ถ้าอัตราการอนาม็อกซ์-denitrification ทั้งสองตามลำดับและก่อตัว oxyhydroxide Fe ในพื้นที่ชุ่มน้ำที่สร้างขึ้นโดยการจัดหาออกซิเจน แล้วทั่วไป ชุดการดำเนินการที่ส่งเสริมเพิ่มเติมตกแต่งเงื่อนไข โดยการไหลเชิงมวลของอากาศเป็นช่องว่างรูขุมขนควรแสดงประสิทธิภาพที่ดีกว่าการดำเนินการอย่างต่อเนื่องสร้างพื้นที่ชุ่มน้ำ (CWs) ในเขตร้อนโดยเฉพาะ(อุณหภูมิของพวกเขา) โดยเฉพาะอย่างยิ่งมีมากมีประสิทธิภาพกว่าระบบไม่ร้อน และอาจแสดงอินทรีย์และอัตราการกำจัดธาตุอาหารเกือบที่คูณ 10 สูงกว่ามาตรฐานCWs (Diemont, 2006) จิง et al. (2008) พบที่เขตร้อนตามน้ำหนักจริงระบบในไต้หวันสามารถบรรลุผลการรักษาที่ยอมรับได้สารมลพิษรักษาไฮดรอลิกเวลาระหว่างวันที่ 2 และ 4นอกจากนี้ การดำเนินการชุดอาจคาดว่าจะ quantitativelyเป็นกลไกที่ aeration ในพื้นที่ชุ่มน้ำในการดำเนินการที่สำคัญเรสซิเดนซ์ไฮดรอลิกสั้นเวลา (ท่อระบายน้ำบ่อยกว่าและเติมวงจร) ที่มีลักษณะของระบบพื้นที่ชุ่มน้ำเขตร้อนอย่างไรก็ตาม ยังมีความไม่แน่นอนเป็นว่าชุดดำเนินการช่วยเพิ่มประสิทธิภาพการกำจัดเมื่อเทียบกับกระแสอย่างต่อเนื่องระบอบการปกครอง ตัวอย่าง Busnardo et al. (1992) ประเมินคุณค่าเอาประสิทธิภาพ โดยดำเนินการในพื้นที่ชุ่มน้ำไหล (SSF)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การดำเนินงานของ SSF สร้างพื้นที่ชุ่มน้ำในโหมดแบทช์ (สลับ
ท่อระบายน้ำและกรอกรอบ) เป็นกลยุทธ์ที่อาจปรับปรุงทั้งไนโตรเจน
และประสิทธิภาพในการกำจัดฟอสฟอรัสในน้ำเสียพื้นที่ชุ่มน้ำ
(Burgoon, et al, 1995;.. สไตน์, et al, 2003) Wijler และ Delwiche (1954)
เป็นครั้งแรกที่นำเสนอความคิดที่ว่าช่วงเวลาสลับน้ำท่วมและ
การอบแห้งของดินอาจเพิ่มความไนโตรเจน (N) การสูญเสียเมื่อเทียบกับ
สภาพน้ำท่วมอย่างต่อเนื่อง พวกเขาให้เหตุผลว่าสลับ
ช่วงเวลาของสภาพดินเพาะกายแอโรบิกและสามารถอำนวยความสะดวกใน
การมีเพศสัมพันธ์ตามลำดับของไนตริฟิเค denitrification และมีไนเตรต
ที่สร้างขึ้นในระหว่างขั้นตอนแอโรบิกการ denitrified ในเพาะกาย
ขั้นตอน กลไกในระยะยาวของฟอสฟอรัส (P) การเก็บข้อมูล
ในพื้นที่ชุ่มน้ำคือการดูดซับของออร์โธฟอสเฟตลงบนพื้นผิวของ
แร่ธาตุดินซึ่งประกอบด้วยน้ำโดยเฉพาะอย่างยิ่งออกไซด์ของเหล็กและอลูมิเนียม
(ริชาร์ดและนิโคลส์, 1985; Chambers และ Odum, 1990)
ดังนั้นหากอัตรา ของทั้งสองตามลำดับไนตริฟิเค-denitrification
และเฟ oxyhydroxide ก่อตัวในพื้นที่ชุ่มน้ำที่สร้างขึ้นได้รับผลกระทบ
จากปริมาณออกซิเจนแล้วโดยทั่วไปการดำเนินการชุดที่ส่งเสริม
สภาพออกซิเจนมากขึ้นโดยการไหลของอากาศในพื้นที่รูขุมขน
ควรจะแสดงประสิทธิภาพที่ดีขึ้นกว่าการดำเนินงานอย่างต่อเนื่อง.
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง พื้นที่ชุ่มน้ำที่สร้างขึ้น (CWS) ในภูมิภาคเขตร้อน
(กับอุณหภูมิที่สูงขึ้นของพวกเขา) โดยเฉพาะอย่างยิ่งมีมาก
มีประสิทธิภาพมากขึ้นกว่าระบบที่ไม่ใช่เขตร้อนและอาจแสดงอินทรีย์
อัตราการกำจัดและสารอาหารเกือบ 10 ปัจจัยที่สูงกว่ามาตรฐาน
CWS (Diemont 2006) Jing et al, (2008) พบว่าในเขตร้อน CW
ระบบในไต้หวันสามารถบรรลุผลการรักษาที่ยอมรับได้ของ
สารมลพิษในช่วงเวลาที่เก็บกักระหว่าง 2 และ 4 วัน.
นอกจากนี้การดำเนินการชุดอาจจะคาดว่าจะมีปริมาณ
มากขึ้นที่สำคัญเป็นกลไกในการเติมอากาศในพื้นที่ชุ่มน้ำที่ดำเนินการใน
ระยะสั้นไฮดรอลิ ครั้งที่อยู่อาศัย (ท่อระบายน้ำบ่อยขึ้นและเติม
รอบ) ที่มีลักษณะของระบบพื้นที่ชุ่มน้ำเขตร้อน.
แต่ยังคงมีความไม่แน่นอนเป็นไปได้ว่าการดำเนินการชุด
ช่วยเพิ่มประสิทธิภาพการกำจัดเมื่อเทียบกับการไหลอย่างต่อเนื่อง
ระบอบการปกครอง ตัวอย่างเช่น Busnardo et al, (1992) สารอาหารที่ได้รับการประเมิน
ประสิทธิภาพในการกำจัดโดยการไหลใต้ผิวดิน (SSF) ดำเนินการในพื้นที่ชุ่มน้ำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การดำเนินงานของ SSF ระบบบึงประดิษฐ์ในโหมดแบทช์ ( สลับ
ระบายและกรอกรอบ ) เป็นกลยุทธ์ที่อาจส่งผลให้ประสิทธิภาพการกำจัดไนโตรเจนและฟอสฟอรัสในพื้นที่ชุ่มน้ำ

( จากเบอร์กูน et al . , 1995 ; Stein et al . , 2003 ) และ wijler delwiche ( 1954 )
ก่อนเสนอความคิดที่ว่าสลับช่วงน้ำแห้งของดินและ
อาจช่วยเพิ่มการสูญเสียไนโตรเจน ( N )
เมื่อเทียบกับสภาพน้ำท่วมอย่างต่อเนื่อง . พวกเขาให้เหตุผลว่าสลับ
ช่วงแอโรบิค และ anaerobic สภาพดินสามารถอำนวยความสะดวก
coupling ลำดับขั้นของันและดีไนตริฟิเคชัน กับไนเตรท
สร้างขึ้นในระหว่างช่วงแอโรบิก denitrified ในเฟสใช้

กลไกระยะยาวของฟอสฟอรัส ( P )
คงอยู่ในพื้นที่มีการดูดซับฟอสเฟตบนพื้นผิวของ
แร่ธาตุดิน โดยเฉพาะอย่างยิ่งไฮดรัสออกไซด์ของเหล็กและอลูมิเนียม
( ริชาร์ดสัน และ นิโคลส์ , 1985 ; ห้องโอเดิ้ม 2533 )
ดังนั้นถ้าอัตราของปริมาณน้ำทั้งระบบ และการพัฒนาในนั้นแล oxyhydroxide

กว่างจะได้รับผลกระทบโดยการจัดหาออกซิเจน แล้วใน ทั่วไป ชุดปฏิบัติการ ซึ่งโฆษณา
เพิ่มเติมจากเงื่อนไขการไหลของมวลของอากาศเข้าไปในรูขุมขนเป็นควรมีสมรรถนะดีกว่า

งานอย่างต่อเนื่อง โดยเฉพาะสร้างชายเลน ( CWS )
ภูมิภาคเขตร้อน ( ด้วยการยกระดับอุณหภูมิ ) โดยเฉพาะอย่างยิ่งมาก
มีประสิทธิภาพมากกว่าระบบที่ไม่ร้อน และอาจแสดงอัตราการกำจัดธาตุอาหาร และอินทรีย์
เกือบ 10 ปัจจัย สูงกว่ามาตรฐาน
( diemont CWS ,2006 ) จิง et al . ( 2551 ) พบว่า ระบบ CW
เขตร้อนในไต้หวันสามารถบรรลุการยอมรับผลของมลพิษที่ไฮโดรลิกความคงทน
ครั้งระหว่างวันที่ 2 และ 4
นอกจากนี้ การดำเนินการแบทช์คาดว่าอาจต้องใช้
ที่สำคัญเป็นแบบกลไก ในพื้นที่ดำเนินการ
สั้นไฮดรอลิก Residence ครั้ง ( drain บ่อยมากขึ้นและเติม
รอบ ) ที่เป็นลักษณะของระบบพื้นที่ชุ่มน้ำเขตร้อน .
แต่ยังคงมีความไม่แน่นอนว่า
งานชุดช่วยเพิ่มประสิทธิภาพการกำจัดเมื่อเทียบกับการไหล
อย่างต่อเนื่องมากขึ้น ตัวอย่างเช่น busnardo et al . ( 1992 ) ประเมินประสิทธิภาพในการกำจัดสารอาหาร
โดยดินไหล ( SSF ) เพื่อดำเนินการใน