The UV–vis absorption spectrum of c

The UV–vis absorption spectrum of caffeine in water is
found to be in the region of 243–302 nm at room temperature.
It is clearly shown in Fig. 1 that the spectral intensity
of caffeine drops to zero at wavelength greater than
302 nm, on the other hand a new peak absorbance is
noticed at a wavelength below 243 nm. This new spectrum
is expected to be the peak absorbance due to the solvent.
The peak absorbance of the solution is found to be
A = 1.224 at the maximum wavelength kmax ¼ 272 nm.
The maximum peak absorbance for caffeine observed in
these experiments was quite similar to those reported by
Clarke and Macrae (1985). The molar decadic absorption
coefficient measuring the intensity of optical absorption
at a given wavelength was calculated using Beer–Lambert’s
equation (Liptay, 1969). The molar decadic absorption
coefficient of caffeine in water is computed and value of
emax = 1115 m2 mol1 is obtained. The transitional dipole
moment of the dissolved molecule, which is related to the
molar decadic absorption coefficient by the integral

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คือสเปกตรัมดูดซึม UV – vis ของคาเฟอีนในน้ำพบได้ในภูมิภาคของ 243 – 302 nm ที่อุณหภูมิห้องมันจะแสดงอย่างชัดเจนใน Fig. 1 ที่ความเข้มสเปกตรัมคาเฟอีนหยดเป็นศูนย์ที่ความยาวคลื่นมากกว่า302 nm คง absorbance ที่จุดสูงสุดใหม่ได้สังเกตที่ความยาวคลื่นต่ำกว่า 243 nm คลื่นนี้ใหม่คาดว่าจะ absorbance สูงสุดเนื่องจากตัวทำละลายพบ absorbance สูงสุดของการแก้ปัญหาเป็นA = 1.224 ที่ nm kmax ¼ 272 ความยาวคลื่นสูงสุดAbsorbance สูงสุดยอดในสารพัดทดลองเหล่านี้ได้ค่อนข้างใกล้เคียงกับรายงานคลาร์กและ Macrae (1985) การดูดซึม decadic สบวัดความเข้มของการดูดซึมแสงสัมประสิทธิ์ที่ความยาวคลื่นที่กำหนดคำนวณใช้เบียร์ – Lambertสมการ (Liptay, 1969) การดูดซึม decadic สบคำนวณสัมประสิทธิ์ของคาเฟอีนในน้ำ และค่าemax = 1115 m2 mol1 ได้รับการ Dipole อีกรายการขณะโมเลกุลละลาย ซึ่งเกี่ยวข้องกับการสัมประสิทธิ์การดูดซึม decadic สบ โดยทฤษฎีบูรณาการการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สเปกตรัมการดูดซึม UV-Vis
ของคาเฟอีนในน้ำจะพบว่าในพื้นที่ของ243-302 นาโนเมตรที่อุณหภูมิห้อง.
มันแสดงให้เห็นอย่างชัดเจนในรูป 1
ที่ความเข้มของสเปกตรัมของคาเฟอีนลดลงเป็นศูนย์ที่ความยาวคลื่นมากกว่า
302 นาโนเมตรในมืออื่น ๆ
การดูดกลืนแสงสูงสุดใหม่จะสังเกตเห็นด้านล่างที่ความยาวคลื่น243 นาโนเมตร
นี้คลื่นความถี่ใหม่ที่คาดว่าจะมีการดูดกลืนแสงสูงสุดเนื่องจากตัวทำละลาย.
การดูดกลืนแสงสูงสุดของการแก้ปัญหาที่พบจะเป็น
A = 1.224 ที่ความยาวคลื่นสูงสุด kmax ¼ 272 นาโนเมตร. การดูดกลืนแสงสูงสุดสูงสุดของคาเฟอีนตั้งข้อสังเกตในการทดลองเหล่านี้ก็คล้ายกันมากให้กับผู้ที่รายงานโดยคลาร์กและ Macrae (1985) การดูดซึมกรามเลขทศนิยมค่าสัมประสิทธิ์การวัดความเข้มของการดูดกลืนแสงที่ความยาวคลื่นที่กำหนดได้รับการคำนวณโดยใช้เบียร์แลมเบิร์สมการ(Liptay, 1969) การดูดซึมกรามเลขทศนิยมค่าสัมประสิทธิ์ของคาเฟอีนในน้ำจะถูกคำนวณและค่าของEmax = 1,115 m2 mol1 จะได้รับ ขั้วเปลี่ยนผ่านช่วงเวลาของโมเลกุลที่ละลายในน้ำซึ่งมีความเกี่ยวข้องกับฟันกรามค่าสัมประสิทธิ์การดูดซึมเลขทศนิยมโดยส่วนประกอบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

UV Vis การดูดซึมและสเปกตรัมของคาเฟอีนในน้ำ
ที่พบจะอยู่ในเขตของ 243 – 302 nm ที่อุณหภูมิห้อง .
มันเป็นอย่างชัดเจนที่แสดงในรูปที่ 1 ที่เงาเข้ม
คาเฟอีนลดลงเป็นศูนย์ที่ความยาวคลื่นมากกว่า
302 nm ในมืออื่น ๆเป็นค่าการดูดกลืนแสงสูงสุดใหม่
สังเกตเห็น ที่ความยาวคลื่นด้านล่าง 243 nm .
สเปกตรัมใหม่นี้คาดว่าจะเป็นยอดค่าเนื่องจากตัวทำละลาย .
พีคการดูดกลืนแสงของสารละลายมี
= 1.224 ที่ความยาวคลื่นสูงสุด kmax ¼ 272 nm .
นยอดเขาสูงสุดของคาเฟอีนที่พบใน
การทดลองเหล่านี้ค่อนข้างคล้ายกับผู้ที่รายงานโดย
คลาร์กและ MacRae ( 1985 ) ฟันกรามซี่ decadic การดูดซึม
สัมประสิทธิ์วัดความเข้มของแสงที่ได้รับการดูดซึม
ความยาวคลื่นมีค่าใช้เบียร์–
แลมเบิร์ตสมการ ( liptay , 1969 ) ฟันกรามซี่ decadic การดูดซึม
สัมประสิทธิ์ของคาเฟอีนในน้ำจะคำนวณและค่า
emax = 1 , 115 ตารางเมตร mol1 จะได้รับ การเปลี่ยนขั้วละลาย
ช่วงเวลาของโมเลกุลที่เกี่ยวข้องกับ
กรามสัมประสิทธิ์การดูดกลืน decadic โดยครบถ้วน