DiscussionThis study demonstrated t

Discussion
This study demonstrated that the patients who participated in the psychoeducational program were more likely to express positive attitude toward medication and attend the first follow-up appointment after discharge than those in the control group. Five explanations may be possible for the positive results. First, the psychoeducational program was administered to the patients before discharge and continued for one month after discharge. This program might provide knowledge and skills necessary for the time and needs of the patients. It is likely that the continuing care for patients in the transitional period from the hospital to the community is very important for a successful outcomes. Secondly, the program, offered in an individual format, might provide an opportunity to establish trust and a healing relationship between the researcher and the participants. The participants were encouraged to discuss their feelings, express problems/concerns and collaboratively work with the researcher to identify appropriate problemsolving strategies. Thirdly, the program emphasized the benefit of taking medication regularly. Two sessions focusing on pharmacological treatment (such as medication, side effects, and side effect management) were implemented. Despite these two sessions being offered before discharge, the issues of taking medication continuously was repeatedly discussed when the patients were discharged. It is suggested that the nurse contact over time is very important for producing optimal medication compliance. Fourthly, the program provided information relating to stress management skills such as breathing exercise for relaxation. The researcher called these patients to further support them while they were living in the community. As a result, patients received continuous support while facing problems in the community. Finally, during the telephone follow-up sessions, the researcher discussed with patients about the appointment, feelings and concerns about the appointment, and possible difficulties for the follow-up visit. It was found that there were several difficulties for their noncompliance with the follow-up visit, such as the lack of confidence to visit the physician by themselves, perceived family burden, and insufficient money for transportation. These concerns were collaboratively discussed and solved, while the patients were also encouraged to recognize the benefits of the appointment after discharge. As a result, their stress and symptoms could be controlled and managed. This clinical stability would help lead the patients to comply with the first appointment. It can be concluded that the patients in the experimental group reported their improvement of compliance due to several factors such as the acceptance of the illness, the ability to manage the symptoms and stress management skills. As a result, their psychotic symptoms were decreased. These factors could increase the positive attitude toward medication in schizophrenic patients.
Limitation
In this study 4 females refused to participate in the program, suggesting a possible selfselection bias, in that, potential participants who had paranoia or poor insight, and high stigma may have declined participation in the study. In addition, the subjects were required to be discharged to a known address with telephone access. The inclusion criteria for this study eliminated the potential participants who were either homeless, or unable to afford a telephone. This was a quasi-experimental research study, which held a small group of patients and its sample was male only. The evidence documented that gender was associated with attitude toward medications.24 Women were more likely to exhibit positive attitudes toward medications than men. The effectiveness of the program should be tested in a further clinical trial with a larger sample size, including both male and female.
Acknowledgement
We thank Associate Professor Dr. Fongcum Tilokskulchai, and Dr. Prayuk Serisathien for their valuable suggestions and comments. The authors also wish to thank all participants who participated in this study.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สนทนาการศึกษานี้แสดงว่า ผู้ป่วยที่เข้าร่วมในโปรแกรม psychoeducational มีแนวโน้มที่จะแสดงทัศนคติในเชิงบวกต่อยา และเข้าร่วมการนัดหมายติดตามผลครั้งแรกหลังจากจำหน่ายในกลุ่มควบคุม คำอธิบาย 5 อาจเป็นไปได้ผลบวก ครั้งแรก โปรแกรม psychoeducational ที่ดูแลผู้ป่วยก่อนจำหน่าย และต่อหนึ่งเดือนหลังจากปล่อย โปรแกรมนี้อาจให้ความรู้และทักษะที่จำเป็นสำหรับเวลาและความต้องการของผู้ป่วย ก็จะให้การดูแลต่อเนื่องสำหรับผู้ป่วยในระยะอีกรายการจากโรงพยาบาลชุมชนเป็นอย่างยิ่งผลประสบความสำเร็จ ประการที่สอง โปรแกรม นำเสนอในรูปแบบของแต่ละ อาจให้โอกาสในการสร้างความน่าเชื่อถือและรักษาความสัมพันธ์ระหว่างนักวิจัยและผู้เข้าร่วม ผู้เข้าร่วมได้ให้หารือเกี่ยวกับความรู้สึก ด่วนปัญหา/ข้อสงสัยของพวกเขา และทำงานร่วมกันกับนักวิจัยระบุกลยุทธ์ที่เหมาะสม problemsolving ประการ โปรแกรมเน้นประโยชน์ของการใช้ยาเป็นประจำ รอบสองเน้นรักษา pharmacological (เช่นการจัดการยา ผลข้างเคียง และผลข้างเคียง) ถูกนำมาใช้ แม้ มีสองช่วงเวลาการนำเสนอก่อนปล่อย ปัญหาของการใช้ยาอย่างต่อเนื่องถูกซ้ำกล่าวเมื่อผู้ป่วยถูกออก ขอแนะนำว่า ผู้ติดต่อที่พยาบาลช่วงเวลาเป็นสิ่งสำคัญมากสำหรับการผลิตยาที่ดีที่สุดตาม Fourthly โปรแกรมการให้ข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับทักษะการบริหารจัดการเช่นการหายใจการออกกำลังกายผ่อนคลายความเครียด นักวิจัยเรียกว่าผู้ป่วยเหล่านี้เพิ่มเติม สนับสนุนในขณะที่พวกเขาได้อาศัยอยู่ในชุมชน ดังนั้น ผู้ป่วยได้รับการสนับสนุนอย่างต่อเนื่องในขณะที่เผชิญกับปัญหาในชุมชน สุดท้าย ระหว่างช่วงติดตามผลโทรศัพท์ นักวิจัยกล่าวกับผู้ป่วยเกี่ยวกับการนัดหมาย ความรู้สึก และความกังวลเกี่ยวกับการนัดหมาย และความยากลำบากที่สุดในการติดตามชม พบว่ามีมีความยากลำบากต่าง ๆ สำหรับการปฏิบัติตมหลักพร้อมเยี่ยมชมติดตามผล เช่นการขาดความเชื่อมั่นไปแพทย์ ด้วยตัวเอง ครอบครัวภาระรับรู้ และเงินไม่เพียงพอสำหรับการขนส่ง ความกังวลเหล่านี้ได้ร่วมกันหารือ และ แก้ไข ในขณะที่ผู้ป่วยยังสนับสนุนการรับรู้ประโยชน์ของการนัดหมายหลังจากปล่อย เป็นผลให้ ความเครียดและอาการอาจจะควบคุม และจัดการ ความมั่นคงนี้ทางคลินิกจะช่วยนำผู้ป่วยให้สอดคล้องกับการนัดหมายครั้งแรก จึงสามารถสรุปได้ว่า ผู้ป่วยในกลุ่มทดลองรายงานการปฏิบัติตามเนื่องจากปัจจัยหลายประการเช่นการยอมรับการเจ็บป่วย ความสามารถในการจัดการกับอาการ และความเครียดการพัฒนาของพวกเขา ดัง อาการ psychotic ได้ลดลง ปัจจัยเหล่านี้สามารถเพิ่มทัศนคติบวกต่อยาในผู้ป่วย schizophrenicข้อจำกัดในการศึกษานี้ หญิง 4 ปฏิเสธที่จะเข้าร่วมในโปรแกรม แนะนำถึงความอคติ selfselection สุด ที่ ผู้เรียนมีศักยภาพที่มีทโป หรือเข้าใจยากจน และภาพดอกไม้สูง อาจปฏิเสธการมีส่วนร่วมในการศึกษา นอกจากนี้ หัวข้อถูกต้องถูกปล่อยอยู่รู้จักโทรศัพท์เข้า เกณฑ์รวมสำหรับการศึกษานี้ตัดร่วมเป็นคนจรจัด หรือไม่สามารถซื้อได้โทรศัพท์ นี้ถูกศึกษาวิจัยกึ่งทดลอง การจัดกลุ่มเล็ก ๆ ของผู้ป่วย และตัวอย่างเป็นชายเท่านั้น หลักฐานเอกสารว่า เพศมีความสัมพันธ์กับทัศนคติต่อ medications.24 ผู้หญิงยิ่งแสดงเจตคติบวกยากว่าคน ควรจะทดสอบประสิทธิภาพของโปรแกรมในการต่อทดลองทางคลินิกมีขนาดตัวอย่างใหญ่ขึ้น รวมทั้งเพศชายและเพศหญิงยอมรับเราขอบคุณรองศาสตราจารย์ดร. Fongcum Tilokskulchai และดร. Prayuk Serisathien แนะนำที่มีคุณค่าและข้อคิดเห็น ผู้เขียนยังต้องขอขอบคุณผู้เข้าร่วมทั้งหมดที่เข้าร่วมในการศึกษานี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การศึกษานี้แสดงให้เห็นถึงการอภิปราย
ว่าผู้ป่วยที่เข้าร่วมในโปรแกรม psychoeducational มีแนวโน้มที่จะแสดงทัศนคติต่อการติดตามและเข้าร่วมแรกนัดหลังจากนั้น สูงกว่ากลุ่มควบคุม 5 คำอธิบายที่เป็นไปได้สำหรับผลลัพธ์ที่เป็นบวก ครั้งแรกโปรแกรม psychoeducational ใช้ในผู้ป่วยก่อนจำหน่าย และต่อหนึ่งเดือนหลังจากที่ปล่อย โปรแกรมนี้จะให้ความรู้และทักษะที่จำเป็นสำหรับเวลาและความต้องการของผู้ป่วย มันเป็นโอกาสที่การดูแลต่อเนื่องในผู้ป่วยระยะเปลี่ยนผ่านจากโรงพยาบาลชุมชนเป็นสิ่งสำคัญมากสำหรับความสำเร็จไปได้ ประการที่สองโปรแกรมที่นำเสนอในรูปแบบของบุคคล อาจจะให้ โอกาส เพื่อสร้างความไว้วางใจ และประสานความสัมพันธ์ระหว่างนักวิจัยและผู้เข้าร่วม ผู้เข้าร่วมมีเพื่อหารือเกี่ยวกับความรู้สึกของพวกเขา ปัญหา / ข้อสงสัย และร่วมกันแสดงงานกับนักวิจัยระบุเหมาะสมเชิง กลยุทธ์ ประการที่สามโปรแกรมที่เน้นประโยชน์ของการใช้ยาเป็นประจำ สองรอบ เน้นการรักษา ยา ( เช่นยา , ผลข้างเคียงและผลการจัดการด้าน ) ถูกนำมาใช้ แม้ทั้งสองครั้งถูกเสนอก่อนออกจากโรงพยาบาล ปัญหาของการใช้ยาอย่างต่อเนื่องซ้ำ ๆกล่าวคือเมื่อผู้ป่วยออกจากโรงพยาบาลมีข้อเสนอแนะว่า พยาบาลผู้ติดต่อในช่วงเวลาที่สำคัญสำหรับการผลิตยาตามเหมาะสม และโปรแกรมที่ให้ข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับความเครียดทักษะการจัดการเช่นการหายใจการออกกำลังกายเพื่อการผ่อนคลาย ผู้วิจัยเรียกผู้ป่วยเหล่านี้เพื่อส่งเสริมพวกเขาในขณะที่พวกเขาอยู่ในชุมชน ผลผู้ป่วยที่ได้รับการสนับสนุนอย่างต่อเนื่องในขณะที่เผชิญปัญหาในชุมชน สุดท้าย ในการติดตามทางโทรศัพท์ครั้ง ผู้วิจัยได้กล่าวกับผู้ป่วยเรื่องนัดหมาย ความรู้สึกและความกังวลเกี่ยวกับการนัดหมายและปัญหาที่เป็นไปได้สำหรับการติดตามชม พบว่า มีปัญหาหลายปัญหากับการติดตามเยี่ยมชมเช่น ไม่มีความมั่นใจ ต้องไปพบแพทย์ด้วยตนเอง การรับรู้ภาระครอบครัว และเงินไม่เพียงพอสำหรับการขนส่ง ความกังวลเหล่านี้ได้ร่วมกันหารือและแก้ไขได้ในขณะที่ผู้ป่วยยังสนับสนุนให้รู้จักประโยชน์ของนัดหลังปล่อย ผลของความเครียดและอาการสามารถควบคุมและจัดการเสถียรภาพทางคลินิกนี้จะช่วยนำผู้ป่วยให้สอดคล้องกับนัดแรก สรุปได้ว่า ผู้ป่วยกลุ่มทดลองมีการปรับปรุงการปฏิบัติตามของพวกเขาเนื่องจากปัจจัยหลายอย่าง เช่น การเจ็บป่วย , ความสามารถในการจัดการกับอาการ และทักษะการจัดการกับความเครียด ผลคือ อาการทางจิตของพวกเขาลดลงปัจจัยเหล่านี้สามารถเพิ่มทัศนคติต่อยาในผู้ป่วยจิตเภท
.
ข้อจำกัดในการศึกษา 4 หญิงปฏิเสธที่จะเข้าร่วมในโปรแกรมแนะนำเป็นไปได้ selfselection อคติในที่ศักยภาพผู้มีความหวาดระแวง หรือความยากจน และความสูงได้ปฏิเสธการมีส่วนร่วมในการศึกษา นอกจากนี้จำนวนที่ต้องออกจากโรงพยาบาลไปรู้จักที่อยู่ โทรศัพท์ เข้าถึง รวมเกณฑ์เพื่อกำจัดผู้ที่มีศักยภาพเป็นคนจรจัด หรือ ไม่สามารถโทรศัพท์ ครั้งนี้เป็นการวิจัยกึ่งทดลองแบบศึกษา ซึ่งจัดเป็นกลุ่มเล็ก ๆ ของผู้ป่วย กลุ่มตัวอย่างเป็นเพศชายเท่านั้นหลักฐานเอกสารที่เพศมีความสัมพันธ์กับทัศนคติต่อ medications.24 ผู้หญิงมีแนวโน้มที่จะมีเจตคติทางบวกต่อโรคมากกว่าผู้ชาย ประสิทธิผลของโปรแกรม ควรทดสอบในการทดลองทางคลินิกเพิ่มเติมกับตัวอย่างที่มีขนาดใหญ่ รวมถึงทั้งชายและหญิง ยอมรับ

ขอขอบคุณ รองศาสตราจารย์ ดร. ฟองคำ ติลกสกุลชัย และ ดร.เยาวลักษณ์ สำหรับคำแนะนำที่มีคุณค่าของพวกเขา ประยุกต์และความคิดเห็น ผู้เขียนก็ขอขอบคุณผู้ที่เข้าร่วมในการศึกษานี้
.