It’s nearly midnight on the broad h

It’s nearly midnight on the broad hill called Firmihin, where a dragon’s blood forest grows. The moon, a night past full, floods the jagged landscape with cool silver. Inside the rock wall of a shepherd’s compound, flames light the faces of four people sitting barefoot around a fire, sharing a pot of hot tea mixed with fresh goat’s milk.

Neehah Maalha wears a saronglike garment called a fouta; his wife, Metagal, wears a long dress and matching head scarf in rich purple. They talk about their lives on the island of Socotra, in a language whose origins are lost in time—unchanged for centuries and understood today by fewer people than live in Ames, Iowa.

Although the couple can’t read, they know that the new sign down the hill says that Firmihin has been declared a protected nature reserve. Foreigners come to their village, they say, to photograph the dragon’s blood trees and the desert rose plants and the mishhahir flowers. Scientists come and turn over rocks, claiming to be collecting insects and lizards. What are they really looking for?

Two hundred twenty miles across the Arabian Sea from the rest of troubled Yemen, Socotra was once a legendary place at the edge of maps of the known world. For sailors it was fearsome, with dangerous shoals, ferocious storms, and residents who were believed to control winds and turn ships toward shore for capture and plunder. Today Socotra’s rich biological diversity brings new explorers, who hope to learn its secrets before the modern world changes it forever.

Suddenly the worry on Metagal’s face gives way to a bemused smile. She disappears into the darkness and returns to offer me a small, paper-wrapped package. Would I like to buy some frankincense? Neehah takes a tiny piece and places it on a coal from the fire. Smoke rises and swirls, and we breathe the lush scent that perfumed the funerals of Egyptian pharaohs and the temples of Greek gods.

The ancient Egyptians, Greeks, and Romans all tapped the treasures of Socotra’s natural world: aromatic resins such as frankincense, medicinal aloe extract, and the dark red sap of the dragon’s blood tree, used for healing and as an artist’s color. Adventurers came to harvest the island’s wealth, despite stories that it was guarded by giant snakes living in its caves. The Queen of Sheba, Alexander the Great, and Marco Polo were among those who coveted Socotra’s riches.

The value of incense and dragon’s blood peaked during the time of the Roman Empire. Afterward, the island served mostly as a way station for traders, passing centuries in relative cultural isolation. Socotra’s residents lived generation after generation as their ancestors had: the mountain Bedouin minding their goats, the coastal residents fishing, and everyone harvesting dates. Island history was passed down through poetry, recited in the Socotri language.

Other than its strategic location off the Horn of Africa, there simply wasn’t anything about Socotra that interested the outside world. But that has changed.

Research around the turn of the 20th century proved that this tropical island, despite its size of only 83 by 27 miles, ranks among the world’s most important centers of biodiversity, combining elements of Africa, Asia, and Europe in ways that still puzzle biologists. The number of endemic plant species (those found nowhere else) per square mile on Socotra and three small outlying islands is the fourth highest of any island group on Earth—after Seychelles, New Caledonia, and Hawaii. The Hajhir Mountains, the rugged granite peaks that rise to nearly 5,000 feet in the center of the island, are likely home to the highest density of endemic plants in southwest Asia. Every vista on Socotra, from the hot, dry lowlands to the mist-shrouded mountains, reveals wonders seen nowhere else.

One sweltering afternoon I took a walk near the dusty town of Hadibu with botanist Lisa Banfield, a Socotra specialist then on the staff of the Royal Botanic Garden Edinburgh. We climbed a rocky hillside and stopped beside a plant that would have been at home in a Salvador Dalí painting—a squat thing that looked as though a much taller tree had simply melted in the heat. Its fuchsia flowers inspired the common name desert rose, though it’s no more a rose than I am a porpoise.

“This is a famous example of a strategy that Socotra plants have evolved to withstand the harsh drought conditions here,” Banfield said. “This is Adenium obesum sokotranum. It also grows on the Arabian and African mainlands, but there it’s much smaller than on Socotra. Its trunk stores water, and it grows in these weird and wonderful shapes to anchor itself into the rocks. Some people call it grotesque, but I actually think it’s a very attractive tree.” Spoken with the true soul of a scientist. One 19th-century visitor called the desert rose “the ugliest tree in creation.”

We walked a few yards to a plant that would be the undisputed weirdness champion anywhere but Socotra—one that could also deserve the species name obesum. Its swollen trunk rose above our heads, topped by a floppy mop of leafy branches sprouting haphazardly like dreadlocks.

“In its growth habit this is very similar to Adenium,” Banfield said, “but actually it’s Dendrosicyos socotrana—the cucumber tree.”

Cucumber?

“Yes, it’s the only tree species in Cucurbitaceae, a family that we’d expect to be growing as straggly climbers or vines. But here you can see some really big ones, with huge trunks. They look completely out of this world.”

It is, however, another endemic tree, the dragon’s blood, that’s come to symbolize Socotra, its distinctive shape even depicted on Yemen’s 20-rial coin. A relative of the common houseplants of the genus Dracaena, it grows on the plateaus and mountains over much of the island. The most extensive dragon’s blood forests are found on Firmihin, where I’d spent the evening with Neehah and Metagal. The next day, under a relentless sun, Lisa Banfield and her Socotra colleague Ahmed Adeeb took me out for a hike around Firmihin.

The landscape was a jumble of limestone rocks eroded into knife-edge shapes. The burnt brown harshness was interrupted here and there by the brilliant crimson flowers of the succulent mishhahir, as anomalous as a flag on the moon. All around us dragon’s blood trees lifted their branches skyward, looking, as many have remarked, like blown-out umbrellas. Even in a forest of dragon’s blood, the individual trees keep their distance, like shy people at a party.

Hundreds and hundreds of dragon’s blood trees stretched in all directions, but Banfield pointed out a troubling fact: Almost no young trees sprouted from the rocks beneath the mature ones.

Many plants here rely on mists for water. Some of Socotra’s rarest endemics grow on steep cliffs in the mountains and around the island’s perimeter, where they soak up moisture that collects when mist condenses on rocks. Those upturned dragon’s blood branches are in fact an evolutionary adaptation to gather precious moisture from mist in the air—and there is less of that water available now. If climate change is responsible for the lack of regeneration of dragon’s blood and other rare plants, there may be no short-term solution. In the meantime Banfield and other conservationists are equally concerned about other human-caused threats to Socotra’s biodiversity.

No developed airport existed on Socotra until 1999, nor were there any paved roads. Since then, though, the pace of development has been rapid. Changes that in other places took decades have been compressed into a few years here. More and more vehicles crisscross the island on an ever growing highway system.

The outside world has come to Socotra both figuratively, through television, mobile phones, and the Internet, and literally, through tourism. Though recent political unrest temporarily limited foreign travel, over the previous decade the island’s beautiful beaches, rugged mountains, unique biodiversity, and ancient culture attracted a burgeoning number of travelers—from 140 international visitors in 2000 to almost 4,000 in 2010. Some of Socotra’s admirers fear that the Yemeni government’s rush to bring the island into the 21st century may have already irreversibly damaged the very things those people came to see and could bring an end to a way of life that has endured for centuries.

Belgian biologist Kay Van Damme first came to Socotra in 1999 as part of a scientific expedition, flying on an Antonov cargo plane chartered from the Yemeni military. A specialist in freshwater crustaceans, he remembers that he and his colleagues discovered new species simply by walking trails or wading along creeks collecting lizards, snails, insects, plants, and other life-forms—sometimes finding several previously undescribed species in a day.

As he returned to Socotra year after year, Van Damme’s purely scientific focus gave way to a broader concern for the island and its culture. “We were invited into people’s houses, and I learned that on Socotra people have a very strong connection to their environment,” he says. “I realized that the only way all these species have been able to survive all this time has to do with the traditional ways in which the people have guarded their island.”

More than 600 villages, in most cases simply the clustered houses of extended families, are scattered across Socotra, each with its muqaddam, or respected elder. Over the centuries Socotrans developed practical ways of dealing with grazing, wood harvesting, land ownership disputes between clans, water-resources use, and similar issues. Unlike their counterparts in mainland Yemen, where violent feuds and tribal disputes have long been a way of life and where many men carry a gun and jambiya (ceremonial dagger) as a matter of course, Socotrans have a tradition of resolving issues peacefully in meetings among neighboring villages. Resource conservation was the

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ได้เกือบเที่ยงคืนบนเนินเขากว้างที่เรียกว่า Firmihin ซึ่งการเติบโตของป่าเลือดของมังกร ดวงจันทร์ คืนเลยเต็ม น้ำท่วมแนวขรุขระ มีเงินเย็น ภายในกำแพงหินของสารประกอบของคนเลี้ยงแกะ เปลวไฟไฟหน้าของสี่คนนั่งเท้าเปล่าบนรอบไฟ หม้อน้ำร้อนที่ผสมกับนมแพะสดร่วมกันNeehah Maalha สวมเสื้อ saronglike ที่เรียกว่า fouta ภรรยาของเขา Metagal สวมชุดยาวและผ้าพันคอหัวในสีม่วงอุดมไปด้วยการจับคู่ พวกเขาพูดคุยเกี่ยวกับชีวิตของพวกเขาในการเกาะของ Socotra ในภาษาต้นกำเนิดหายไปในเวลาซึ่งเปลี่ยนแปลงมาหลายศตวรรษ และเข้าใจวันนี้คนน้อยกว่าอาศัยอยู่ในรัฐไอโอวา เอมส์แม้ว่าจะไม่อ่านคู่ พวกเขารู้ว่า เครื่องใหม่ลงเขาบอกว่า Firmihin ได้ถูกประกาศธรรมชาติป้องกัน ชาวต่างชาติมาวิลเลจ ว่า ถ่ายต้นเลือดมังกรของ และกุหลาบทะเลทรายพืชและดอกไม้ mishhahir นักวิทยาศาสตร์มา และเปิดข้ามก้อนหิน ชื่อรวบรวมแมลงและกิ้งก่า สิ่งเหล่านั้นจริง ๆ ที่ต้องการสองร้อยยี่สิบไมล์ทะเลอาหรับจากปัญหาเยเมน Socotra เคยตำนานที่ขอบของแผนที่โลกรู้จัก สำหรับชาวเรือ ได้พิลึก shoals อันตราย ชายฉกรรจ์พายุ และคนที่ถูกเชื่อว่าการควบคุมลม และเปิดเรือไปทางฝั่งสำหรับจับ และปล้นสะดม วันนี้ Socotra ของความหลากหลายทางชีวภาพที่อุดมไปด้วยนำนักสำรวจใหม่ ผู้หวังที่จะเรียนรู้ความลับก่อนที่โลกสมัยใหม่เปลี่ยนแปลงตลอดก็กังวลบนใบหน้าของ Metagal ให้ไปยิ้ม bemused เธอหายไปในความมืด และกลับให้ฉันแพคเกจขนาดเล็ก กระดาษห่อ ผมอยากซื้อกำยานบาง Neehah จะเป็นชิ้นเล็ก ๆ และวางไว้บนถ่านหินจากไฟ ควันขึ้น และ swirls และเราหายใจกลิ่นเขียวชอุ่มที่ระเหยศพหรือของฟาโรห์อียิปต์และวัดเทพเจ้ากรีกอียิปต์โบราณ กรีก และโรมเคาะสมบัติ Socotra ของธรรมชาติโลก: resins หอมเช่นกำยาน สารสกัดว่านยา และซับสีแดงเข้มของเลือดของมังกรต้น ใช้ในการรักษา และ เป็นสีของศิลปิน Adventurers มาเกี่ยวเกาะให้เลือกมากมาย แม้ มีเรื่องราวที่มีรักษา โดยงูยักษ์ที่อาศัยอยู่ในถ้ำนั้น ราชินีชีบา อเล็กซานเดอร์มหาราช และมาร์โคโปโลได้ระหว่างที่ coveted Socotra ของริชเชสค่าธูปและเลือดของมังกร peaked ในช่วงเวลาของจักรวรรดิโรมัน หลัง เกาะให้บริการส่วนใหญ่เป็นสถานีทางการค้า ผ่านศตวรรษในวัฒนธรรม Socotra ของคนอาศัยสร้างหลังจากสร้างเป็นบรรพบุรุษได้: ภูเขาอควาดูแลแพะของพวกเขา ที่อาศัยอยู่ชายฝั่งตกปลา และทุกคนที่ต้องการเก็บเกี่ยว ประวัติเกาะที่ทอดผ่านบทกวี อัลในภาษา Socotriนอกจากตำแหน่งเชิงกลยุทธ์ปิดฮอร์นของแอฟริกา เพียงเลยอะไรเกี่ยวกับ Socotra ที่สนใจโลกภายนอก แต่ที่มีการเปลี่ยนแปลงงานวิจัยสถานเปิดศตวรรษพิสูจน์ว่า เกาะเขตร้อน ขนาดของ 83 เท่านั้นโดย 27 ไมล์ อันดับของโลกสำคัญศูนย์ความหลากหลายทางชีวภาพ การรวมองค์ประกอบ ของแอฟริกา เอเชีย ยุโรปที่ยังคง ปริศนา biologists จำนวนชนิดพืชยุง (ผู้ไม่มีที่ไหนอื่น) ต่อตารางไมล์ Socotra และหมู่เกาะน้อยรอบนอกเล็กสามเป็นสี่สูงสุดของหมู่เกาะใด ๆ ในโลก — หลังจากเซเชลส์ นิวแคลิโดเนีย และฮาวาย ภูเขา Hajhir ยอดเขาหินแกรนิตแข็งแรงทนทานที่เพิ่มขึ้นเป็นเกือบ 5000 ฟุตใจกลางของเกาะ ได้โอกาสบ้านความหนาแน่นสูงสุดของเอเชียตะวันตกเฉียงใต้ต้นไม้ยุง ทุกวิสต้าบน Socotra จากสกอตแลนด์ตอนใต้ร้อน แห้งไปภูเขาป่าไม้หมอก เผยให้เห็นถึงสิ่งมหัศจรรย์ที่เห็นไม่มีที่ไหนบ้างระอุความบ่ายหนึ่งฉันได้เดินใกล้เมือง Hadibu ฝุ่นกับ botanist Banfield ลิซ่า ผู้เชี่ยวชาญ Socotra แล้วบนพนักงานเอดินบะระสวนหลวง เราปีนเนินเขาร็อคกี้ และหยุดข้างโรงงานที่มีที่บ้านในภาพซัลวาดอร์ Dalí — สิ่ง squat ที่ดูเหมือนว่าต้นไม้สูงมากมีเพียงหลอมในความร้อน ดอกไม้สีบานเย็นเป็นแรงบันดาลใจทั่วไปชื่อทะเลทรายกุหลาบ แม้ว่าจะเป็นไม่ดอกกุหลาบกว่าผมเป็นโลมา"นี่คือตัวอย่างที่มีชื่อเสียงของกลยุทธ์ที่มีพัฒนาพืช Socotra ทนต่อสภาพแล้งรุนแรงนี่ Banfield กล่าว "อยู่ sokotranum obesum ต้นชวนชม นอกจากนี้ยังขยายบน mainlands อาหรับ และแอฟริกา แต่มีขนาดเล็กกว่าบน Socotra ลำตัวมันเก็บน้ำ และขยายในรูปร่างแปลก และมหัศจรรย์เหล่านี้จะยึดตัวเองเป็นหิน บางคนเรียกว่าประหลาด แต่จริงคิดว่า เป็นต้นไม้ที่น่าสนใจมาก" พูด ด้วยจิตวิญญาณที่แท้จริงของนักวิทยาศาสตร์ เยี่ยมชมหนึ่งศตวรรษเรียกว่าทะเลทรายโรส "ugliest ต้นสร้าง"เราเดินกี่เมตรพืชที่จะเป็นแชมป์ undisputed weirdness ใด ๆ แต่ Socotra — หนึ่งที่ยังไม่สมควร obesum ชื่อสปีชีส์ ลำตัวบวมของกุหลาบเหนือหัวของเรา ราด ด้วยซับปี้สาขาใบงอกผิด ๆ ถูก ๆ เช่น dreadlocks"ในนิสัยการเจริญเติบโต นี้จะคล้ายกับต้นชวนชม, " Banfield กล่าวว่า, " แต่จริง ๆ แล้ว มันเป็น Dendrosicyos socotrana — ต้นแตงกวา"แตงกวา"ใช่ ได้เฉพาะสายพันธุ์ต้นไม้ในวงศ์แตง ครอบครัวที่เราคาดหวังว่าจะสามารถเติบโตเป็นไคล์มเบอร์ส straggly หรือนำ แต่ที่นี่คุณสามารถดูคนบางมาก มีลำขนาดใหญ่ พวกเขามองทั้งหมดจากโลกนี้"มันเป็น แต่ อีกวี่ มังกรของเลือด ที่ได้มาเป็นสื่อ Socotra รูปร่างโดดเด่นแม้แสดงของเยเมนยล 20 เหรียญ ญาติของ houseplants ทั่วไปของพืชสกุลสาววัยรุ่น ขยายบนราบและภูเขากว่ามากของเกาะ เลือดมังกรของป่ามาอยู่ใน Firmihin ที่ฉันได้ใช้เวลากับ Neehah และ Metagal ในวันถัดไป ภายใต้ดวงอาทิตย์ที่ relentless ลิซ่า Banfield และเพื่อนร่วมงานของเธอ Socotra Ahmed Adeeb เอาฉันออกสำหรับธุดงค์สถาน Firmihinภูมิทัศน์เป็น jumble ของหินหินปูนเกิดเป็นรูปทรง knife-edge Harshness สีน้ำตาลไหม้ถูกขัดจังหวะ ด้วยดอกไม้สีแดงเข้มสดใสของ mishhahir ฉ่ำ anomalous เป็นเป็นธงบนดวงจันทร์มา รอบ ต้นเลือดมังกรของยกของสาขา skyward มอง เป็นจำนวนมากได้กล่าว เช่นร่มพัดออก แม้แต่ในเลือดของมังกร ต้นละให้ระยะห่างของพวกเขา เช่นอายคนในงานเลี้ยงร้อยและหลายร้อยต้นเลือดมังกรของยืดทุกทิศทาง แต่ Banfield ชี้ให้เห็นความจริง troubling: เกือบไม่มีต้นไม้เล็กแทนจากหินใต้เป็นผู้ใหญ่พืชที่นี่พึ่งหมอกน้ำ บางส่วนของ Socotra rarest endemics เติบโตบนตั้งอยู่ ในภูเขา และ สถานในขอบ เขตของเกาะ ซึ่งพวกเขาอุ้มความชื้นที่เก็บรวบรวมเมื่อมีการควบแน่นของหมอกบนหิน สาขาเลือดของมังกร upturned ที่อยู่ในความเป็นจริงมีวิวัฒนาการการปรับตัวที่รวบรวมความชื้นมีค่าจากหมอกในอากาศ — และมีน้ำน้อยกว่านี้ ถ้าสภาพรับผิดชอบขาดการฟื้นฟูเลือดของมังกรและพืชอื่น ๆ หายาก อาจมีไม่แก้ปัญหาระยะสั้น ในระหว่างนี้ Banfield และอื่น ๆ สรรหาสถานเท่า ๆ กันห่วงใยอื่น ๆ มนุษย์เกิดภัยคุกคามต่อความหลากหลายทางชีวภาพของ Socotraสนามบินไม่พัฒนาอยู่บน Socotra จนถึงปี 1999 หรือมีมีปูถนน หลังจากนั้น แม้ว่า ก้าวของการพัฒนาได้อย่างรวดเร็ว เปลี่ยนแปลงสถานอื่น ๆ ที่ใช้มานานหลายทศวรรษได้ถูกบีบอัดในไม่กี่ปีที่นี่ ยานพาหนะมาก ขึ้น crisscross เกาะระบบเรื่อย ๆ ทางหลวงโลกภายนอกมาให้ Socotra ทั้ง figuratively ผ่านโทรทัศน์ โทรศัพท์ อินเทอร์เน็ต และอักษร ท่องเที่ยว แม้ว่าความไม่สงบทางการเมืองล่าสุดชั่วคราวจำกัดท่องเที่ยวต่างประเทศ ช่วงทศวรรษก่อนหน้านี้ ของเกาะหาด ภูเขาขรุขระ ความหลากหลายทางชีวภาพเฉพาะ และวัฒนธรรมโบราณดึงดูดจำนวนนักท่องเที่ยวลัทธิ — จาก 140 ประเทศเยือน 2000 เกือบ 4000 ปี 2553 บางส่วนของ Socotra ล้ำกลัวว่า รัฐบาลเยเมนวิ่งนำเกาะในศตวรรษที่ 21 อาจสะท้อนแล้วเสียหายมากคนมาดู และสามารถนำมาวางเพื่อวิถีชีวิตที่มีทนมานานหลายศตวรรษนักชีววิทยาเบลเยียมเคย์ Van Damme มาให้ Socotra ในปี 1999 เป็นส่วนหนึ่งของการเดินทางทางวิทยาศาสตร์ บินบนเครื่องบินขนส่งสินค้า Antonov เป็นดชาร์จากเยเมน ผู้เชี่ยวชาญในน้ำจืดพบ เขาจดจำว่า เขาและเพื่อนร่วมงานของเขาค้นพบสปีชีส์ใหม่เพียง โดยเส้นทางเดิน หรือเล่นตามลำธารเก็บกิ้งก่า หอย แมลง พืช และอื่น ๆ รูป แบบของชีวิต — บางครั้งหาหลาย undescribed พันธุ์ในวันก่อนหน้านี้ตามเขากลับไป Socotra ปี Van Damme เน้นทางวิทยาศาสตร์เพียงอย่างเดียวให้ไปกังวลกว้างเกาะและวัฒนธรรมของ "เราได้เชิญเข้าบ้านประชาชน และฉันเรียนรู้ว่า Socotra คนมีการเชื่อมต่อมาก ๆ สิ่งแวดล้อม เขากล่าวว่า "ฉันรู้ว่า มีทางเดียวชนิดเหล่านี้ได้สามารถอยู่รอดครั้งนี้ทำ ด้วยวิธีโบราณที่คนมีรักษาเกาะของพวกเขา"มากกว่า 600 หมู่บ้าน ในกรณีส่วนใหญ่ก็กลุ่มบ้านของครอบครัว กระจายข้าม Socotra ด้วยความ muqaddam หรือยอมรับพี่ กว่าศตวรรษ Socotrans พัฒนาปฏิบัติวิธีการจัดการกับ grazing ไม้เก็บเกี่ยว ที่ดินพิพาทกรรมสิทธิ์ระหว่างสมัครพรรคพวก ใช้ทรัพยากรน้ำ และปัญหาที่คล้ายกัน ซึ่งแตกต่างจากคู่ของพวกเขาในแผ่นดินใหญ่ประเทศเยเมน ที่ feuds ที่รุนแรงและความขัดแย้งชาวนานมีวิถีชีวิตและการที่ผู้ชายหลายคนมีปืนและ jambiya (กัญญากริช) เป็นเรื่องปกติ Socotrans มีประเพณีของการแก้ไขปัญหาสงบในการประชุมในหมู่บ้านใกล้เคียง อนุรักษ์ทรัพยากรถูก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันเกือบเที่ยงคืนบนเนินเขาในวงกว้างที่เรียกว่า Firmihin ที่ป่าเลือดมังกรเติบโต ดวงจันทร์ที่ผ่านมาคืนเต็มน้ำท่วมภูมิทัศน์ขรุขระด้วยเงินเย็น . ภายในกำแพงหินของสารประกอบของคนเลี้ยงแกะที่เปลวไฟสว่างใบหน้าของคนสี่คนนั่งเท้าเปล่ารอบกองไฟที่ใช้งานร่วมกันหม้อชาร้อนผสมกับนมแพะสดNeehah Maalha สวมเสื้อผ้า saronglike ที่เรียกว่า Fouta; ภรรยาของเขา Metagal สวมชุดยาวและผ้าพันคอหัวจับคู่สีม่วงที่อุดมไปด้วย พวกเขาพูดคุยเกี่ยวกับชีวิตของพวกเขาบนเกาะ Socotra ในภาษาที่มีต้นกำเนิดจะหายไปในเวลาไม่เปลี่ยนแปลงมานานหลายศตวรรษและเข้าใจในวันนี้โดยคนน้อยลงกว่าที่อาศัยอยู่ในอาเมสไอโอวา. แม้ว่าทั้งคู่ไม่สามารถอ่านพวกเขารู้ว่าใหม่ เข้าสู่ระบบลงเขากล่าวว่า Firmihin ได้รับการประกาศให้เป็นธรรมชาติสำรองที่มีการป้องกัน ชาวต่างชาติที่เข้ามาในหมู่บ้านของพวกเขาพวกเขากล่าวว่าจะถ่ายภาพของมังกรต้นไม้เลือดและทะเลทรายกุหลาบพืชและดอกไม้ mishhahir นักวิทยาศาสตร์มาพลิกหินที่อ้างว่าจะเก็บรวบรวมแมลงและสัตว์เลื้อยคลาน สิ่งที่พวกเขากำลังมองหาจริงๆ? สองร้อยยี่สิบไมล์ข้ามทะเลอาหรับจากส่วนที่เหลือของทุกข์เยเมน Socotra ครั้งหนึ่งเคยเป็นสถานที่ในตำนานที่ขอบของแผนที่โลกที่รู้จักกันที่ สำหรับชาวเรือมันก็น่ากลัวด้วยสันดอนอันตรายพายุรุนแรงและประชาชนที่เชื่อกันว่าในการควบคุมลมและหันไปทางฝั่งเรือสำหรับการจับภาพและการปล้น วันนี้ความหลากหลายทางชีวภาพที่อุดมไปด้วย Socotra นำสำรวจใหม่ที่หวังว่าจะเรียนรู้เคล็ดลับก่อนที่โลกสมัยใหม่เปลี่ยนแปลงไปตลอดกาล. ทันใดนั้นกังวลบนใบหน้าของ Metagal ให้วิธีการยิ้มตะลึง เธอหายไปในความมืดและส่งกลับไปให้ฉันที่มีขนาดเล็ก, แพคเกจห่อกระดาษ ฉันต้องการที่จะซื้อกำยานบางอย่าง? Neehah ใช้ชิ้นเล็ก ๆ และสถานที่มันเกี่ยวกับถ่านหินจากไฟ เพิ่มขึ้นควันและ swirls และเราหายใจกลิ่นอันเขียวชอุ่มที่หอมศพของฟาโรห์อียิปต์และวัดของพระเจ้ากรีก. ชาวอียิปต์โบราณกรีกและโรมันทั้งหมดเคาะสมบัติของโลกธรรมชาติของ Socotra: เรซินที่มีกลิ่นหอมเช่นกำยานว่านหางจระเข้สมุนไพร สารสกัดจากนมและสีแดงเข้มของต้นไม้เลือดมังกรที่ใช้สำหรับการรักษาและเป็นสีของศิลปิน มาผจญภัยที่จะเก็บเกี่ยวความมั่งคั่งของเกาะแม้จะมีเรื่องราวที่มันถูกรักษาโดยงูยักษ์ที่อาศัยอยู่ในถ้ำ สมเด็จพระราชินีแห่งเชบา, อเล็กซานเดที่ยิ่งใหญ่และมาร์โคโปโลเป็นหนึ่งในกลุ่มผู้ที่โลภความร่ำรวยของ Socotra. ค่าของธูปและเลือดมังกรยอดในช่วงเวลาของจักรวรรดิโรมัน หลังจากนั้นเกาะทำหน้าที่ส่วนใหญ่เป็นทางสถานีสำหรับผู้ค้าผ่านมานานหลายศตวรรษในการแยกทางวัฒนธรรมที่สัมพันธ์กัน ถิ่นที่อยู่อาศัยของ Socotra รุ่นแล้วรุ่นเล่าเป็นบรรพบุรุษของพวกเขามี: เบดูอินภูเขาแพะรังเกียจของพวกเขาที่อาศัยอยู่ชายฝั่งทะเลตกปลา, และวันที่เก็บเกี่ยวทุกคน ประวัติศาสตร์ของเกาะที่ถูกส่งผ่านลงไปถึงบทกวีท่องในภาษา Socotri. นอกเหนือจากที่ตั้งทางยุทธศาสตร์ของตนออกจากฮอร์นของทวีปแอฟริกามีเพียงไม่ได้อะไรเกี่ยวกับ Socotra ที่สนใจโลกภายนอก แต่ที่มีการเปลี่ยนแปลง. วิจัยรอบศตวรรษที่ 20 ที่ได้รับการพิสูจน์ว่าเกาะเขตร้อนนี้แม้จะมีขนาดเพียง 83 จาก 27 ไมล์อันดับหนึ่งในโลกที่ศูนย์ที่สำคัญที่สุดของความหลากหลายทางชีวภาพรวมองค์ประกอบของทวีปแอฟริกาเอเชียและยุโรปในรูปแบบ ปริศนาที่ยังคงชีววิทยา จำนวนของสายพันธุ์พืชเฉพาะถิ่น (ที่พบว่าไม่มีที่ไหน) ต่อหนึ่งตารางไมล์ใน Socotra และสามเกาะเล็ก ๆ ห่างไกลเป็นที่สี่ที่สูงที่สุดของเกาะกลุ่มใด ๆ บนโลกหลังเซเชลส์นิวแคลิและฮาวาย เทือกเขา Hajhir, ยอดเขาหินแกรนิตขรุขระที่เพิ่มขึ้นเป็นเกือบ 5,000 ฟุตในใจกลางของเกาะมีบ้านมีแนวโน้มที่จะมีความหนาแน่นสูงสุดของพืชเฉพาะถิ่นในเอเชียตะวันตกเฉียงใต้ ทิวทัศน์บน Socotra ทุกจากร้อนลุ่มแห้งภูเขาปกคลุมไปด้วยหมอกเผยให้เห็นสิ่งมหัศจรรย์เห็นที่ไหน. บ่ายวันหนึ่งที่ร้อนระอุฉันได้เดินใกล้เมืองเต็มไปด้วยฝุ่นของ Hadibu กับพฤกษศาสตร์ลิซ่าแบนฟิลด์ผู้เชี่ยวชาญ Socotra นั้นเจ้าหน้าที่ของ รอยัลการ์เด้นเอดินเบอระพฤกษศาสตร์ เราปีนขึ้นเนินเขาหินและหยุดอยู่ข้างโรงงานที่จะได้รับที่บ้านในซัลวาดอร์Dalíภาพวาดสิ่งที่หมอบที่ดูราวกับว่าเป็นต้นไม้ที่สูงกว่าได้เพียงละลายในความร้อน ดอกไม้สีแดงม่วงของแรงบันดาลใจในทะเลทรายชื่อสามัญเพิ่มขึ้นแม้ว่ามันจะไม่เพิ่มขึ้นมากขึ้นกว่าฉันปลาโลมาได้. "นี่คือตัวอย่างที่มีชื่อเสียงของกลยุทธ์ Socotra ว่าพืชมีการพัฒนาที่จะทนต่อภาวะภัยแล้งที่รุนแรงที่นี่" แบนฟิลด์กล่าวว่า "นี่เป็นชวนชม obesum sokotranum นอกจากนี้ยังเติบโตใน mainlands อาหรับและแอฟริกัน แต่มีมันมากมีขนาดเล็กกว่าใน Socotra ลำต้นของมันเก็บน้ำและมันจะเติบโตในรูปทรงเหล่านี้แปลกและยอดเยี่ยมในการยึดตัวเองลงในหิน บางคนเรียกมันผิดปกติ แต่ที่จริงผมคิดว่ามันเป็นต้นไม้ที่น่าสนใจมาก. "พูดกับจิตวิญญาณที่แท้จริงของนักวิทยาศาสตร์ หนึ่งในผู้เข้าชมในศตวรรษที่ 19 ที่เรียกว่าทะเลทรายเพิ่มขึ้น "ต้นไม้ที่น่าเกลียดที่สุดในการสร้าง." เราเดินไม่กี่หลาไปยังโรงงานที่จะเป็นแชมป์ไม่มีปัญหาความแปลกประหลาดที่ใดก็ได้ แต่ Socotra หนึ่งที่ยังสามารถได้รับการตั้งชื่อสายพันธุ์ obesum ลำต้นบวมของมันเพิ่มขึ้นเหนือหัวของเรายอดซับฟลอปปี้ของสาขาใบงอกส่งเดชเช่น dreadlocks. "ในการเจริญเติบโตของมันจะคล้ายกับชวนชม" แบนฟิลด์กล่าวว่า "แต่ที่จริงแล้วมันเป็น Dendrosicyos socotrana-ต้นไม้แตงกวา." แตงกวา ? "ใช่มันเป็นต้นไม้ชนิดเดียวใน Cucurbitaceae ครอบครัวที่เราคาดหวังที่จะเติบโตเป็นนักปีนเขาพลัดพรากหรือเถา แต่ที่นี่คุณสามารถเห็นจริงๆบางคนใหญ่ที่มีลำต้นขนาดใหญ่ พวกเขามีลักษณะสมบูรณ์ออกจากโลกนี้. "มันเป็นอย่างไรอีกต้นไม้ถิ่นเลือดมังกรที่มาเพื่อเป็นสัญลักษณ์Socotra รูปร่างที่โดดเด่นของภาพแม้ในเยเมนเหรียญ 20 เรียล ญาติของ houseplants ทั่วไปของ Dracaena ประเภท A, มันขึ้นอยู่บนที่ราบสูงและภูเขากว่ามากของเกาะ มังกรที่ครอบคลุมมากที่สุดของป่าเลือดที่พบใน Firmihin ที่ผมใช้เวลาช่วงเย็นที่มี Neehah และ Metagal วันรุ่งขึ้นภายใต้ดวงอาทิตย์อย่างไม่หยุดยั้งลิซ่าแบนฟิลด์และเพื่อนร่วมงานของเธอ Socotra อาเหม็ด Adeeb เอาฉันออกไปสำหรับการปรับขึ้นรอบ Firmihin. ภูมิทัศน์เป็นสับสนของหินปูนหินกัดเซาะเป็นรูปร่างมีดขอบ ความรุนแรงเผาสีน้ำตาลถูกขัดจังหวะที่นี่และมีโดยดอกไม้สีแดงเข้มที่ยอดเยี่ยมของ mishhahir ฉ่ำเป็นที่ผิดปกติเป็นธงบนดวงจันทร์ รอบตัวเรามังกรต้นไม้เลือดของพวกเขายกกิ่งฟ้ามองมากที่สุดเท่าที่มีการตั้งข้อสังเกตเช่นร่มพัดออก แม้จะอยู่ในป่าของเลือดมังกรต้นไม้แต่ละรักษาระยะห่างของพวกเขาเช่นคนขี้อายในงานปาร์ตี้. ร้อยและหลายร้อยของมังกรต้นไม้เลือดยืดในทุกทิศทาง แต่แบนฟิลด์ชี้ให้เห็นความจริงที่หนักใจ: เกือบจะไม่มีต้นไม้งอกจากหิน ใต้คนที่เป็นผู้ใหญ่. พืชหลายชนิดที่นี่พึ่งพาหมอกน้ำ บางส่วนของที่หาได้ยาก endemics Socotra เติบโตบนหน้าผาสูงชันในภูเขาและรอบปริมณฑลของเกาะที่พวกเขาอุ้มความชื้นที่เก็บรวบรวมเมื่อหมอกควบแน่นบนโขดหิน ผู้มังกรหงายสาขาของเลือดในความเป็นจริงการปรับตัววิวัฒนาการในการรวบรวมความชุ่มชื้นที่มีค่าจากหมอกในอากาศและมีน้อยกว่าของน้ำที่มีอยู่ในขณะนี้ว่า หากเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศเป็นผู้รับผิดชอบต่อการขาดการงอกใหม่ของเลือดมังกรที่หายากและพืชอื่น ๆ อาจจะไม่มีการแก้ปัญหาระยะสั้น ในขณะเดียวกันแบนฟิลด์และอนุรักษ์อื่น ๆ ที่มีอย่างเท่าเทียมกันความกังวลเกี่ยวกับภัยคุกคามที่เกิดจากมนุษย์อื่น ๆ เพื่อความหลากหลายทางชีวภาพของ Socotra. สนามบินไม่ได้รับการพัฒนาอยู่บน Socotra จนถึงปี 1999 ไม่ได้มีถนนที่ปูใด ๆ ตั้งแต่นั้นมา แต่ก้าวของการพัฒนาที่ได้รับอย่างรวดเร็ว การเปลี่ยนแปลงที่อยู่ในสถานที่อื่น ๆ เอาทศวรรษที่ผ่านมาได้รับการบีบอัดลงในไม่กี่ปีที่นี่ ยานพาหนะมากขึ้น crisscross เกาะบนระบบทางหลวงที่เคยเติบโต. โลกภายนอกได้มา Socotra ทั้งรูปธรรมผ่านโทรทัศน์, โทรศัพท์มือถือและอินเทอร์เน็ตและแท้จริงผ่านการท่องเที่ยว แม้ว่าเหตุการณ์ความไม่สงบทางการเมืองที่ผ่านมาเดินทาง จำกัด ชั่วคราวต่างประเทศในช่วงทศวรรษที่ผ่านมาของเกาะหาดทรายที่สวยงามภูเขาขรุขระความหลากหลายทางชีวภาพที่ไม่ซ้ำกันและวัฒนธรรมโบราณสนใจเป็นจำนวนที่กำลังขยายตัวของนักท่องเที่ยวจาก 140 นักท่องเที่ยวจากต่างประเทศในปี 2000 เกือบ 4,000 ในปี 2010 บางส่วนของชื่นชม Socotra ของ กลัวว่าเร่งด่วนของรัฐบาลเยเมนที่จะนำเกาะในศตวรรษที่ 21 อาจมีอยู่แล้วได้รับความเสียหายถาวรสิ่งที่ดีคนเหล่านั้นมาดูและสามารถนำมาวางเพื่อวิถีชีวิตที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมานานหลายศตวรรษ. หนึ่งเบลเยียมชีววิทยาเคย์แวนแดมม์แรกที่เข้ามาเพื่อ Socotra ในปี 1999 เป็นส่วนหนึ่งของการเดินทางทางวิทยาศาสตร์การบินบนเครื่องบินขนส่งสินค้ารัฐธรรมนูญโทนอฟจากทหารเยเมน ผู้เชี่ยวชาญในกุ้งน้ำจืดที่เขาจำได้ว่าเขาและเพื่อนร่วมงานของเขาค้นพบสายพันธุ์ใหม่เพียงโดยเส้นทางเดินหรือเดินลุยน้ำตามลำห้วยเก็บรวบรวมจิ้งจกหอยแมลงพืชและอื่น ๆ ชีวิตรูปแบบบางครั้งการหาหลายสายพันธุ์ undescribed ก่อนหน้านี้ในวัน. ในฐานะที่เป็น เขาจะกลับไป Socotra ปีแล้วปีเล่าที่แวนแดมม์มุ่งเน้นทางวิทยาศาสตร์อย่างหมดจดวิธีที่จะทำให้ความกังวลที่กว้างขึ้นสำหรับเกาะและวัฒนธรรมของตน "เราได้รับเชิญเข้าไปในบ้านของผู้คนและผมได้เรียนรู้ว่าคน Socotra มีการเชื่อมต่อที่แข็งแกร่งมากกับสภาพแวดล้อมของพวกเขา" เขากล่าว "ฉันรู้ว่าวิธีเดียวที่ทุกชนิดเหล่านี้ได้รับสามารถที่จะอยู่รอดได้ตลอดเวลานี้จะทำอย่างไรด้วยวิธีการแบบดั้งเดิมที่ผู้คนมีการเตรียมพร้อมเกาะของพวกเขา." กว่า 600 หมู่บ้านในกรณีส่วนใหญ่เพียงแค่บ้านคลัสเตอร์ของครอบครัวขยาย มีกระจายอยู่ทั่ว Socotra แต่ละคนมี Muqaddam หรือเคารพนับถือผู้สูงอายุ กว่าศตวรรษ Socotrans พัฒนาวิธีการปฏิบัติในการจัดการกับการเลี้ยงสัตว์การเก็บเกี่ยวไม้ข้อพิพาทระหว่างเจ้าของที่ดินสมัครพรรคพวกใช้น้ำทรัพยากรและปัญหาที่คล้ายกัน ซึ่งแตกต่างจากคู่ของพวกเขาในแผ่นดินใหญ่เยเมนที่ระหองระแหงความรุนแรงและความขัดแย้งที่เกิดชนเผ่ามีมานานแล้ววิถีชีวิตและสถานที่ที่ผู้ชายหลายคนพกปืนและ jambiya (กริชพระราชพิธี) เป็นเรื่องของหลักสูตรที่ Socotrans มีประเพณีของปัญหาการแก้ปัญหาอย่างสันติในการประชุมระหว่าง หมู่บ้านใกล้เคียง การอนุรักษ์ทรัพยากรเป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันเกือบเที่ยงคืนบนเนินเขาเรียกว่า firmihin คร่าว ๆที่เลือดของมังกรป่าที่เติบโตขึ้น ดวงจันทร์คืนที่ผ่านมาเต็ม , น้ำท่วมภูมิทัศน์ที่ขรุขระกับเย็นสีเงิน ภายในผนังหินของผู้ประกอบ เปลวไฟสว่างหน้าสี่คนนั่งเท้าเปล่ารอบกองไฟ ใช้หม้อของชาร้อนผสมนมแพะ

neehah maalha สวมเสื้อผ้า saronglike ที่เรียกว่าฟูตา ภรรยาของเขา metagal สวมชุดยาวและผ้าพันคอหัวตรงกันในที่อุดมไปด้วยสีม่วง พวกเขาพูดเกี่ยวกับชีวิตของพวกเขาบนเกาะ Socotra ในภาษาที่มีต้นกำเนิดจะหายไปในเวลาที่ไม่เปลี่ยนแปลงมานานหลายศตวรรษและเข้าใจ วันนี้คนน้อยกว่าอยู่ในเอมส์ , ไอโอวา .

ถึงแม้ว่าทั้งสองคนจะไม่ได้อ่านพวกเขารู้ว่าใหม่ป้ายลง เขากล่าวว่า firmihin ได้รับการประกาศคุ้มครองธรรมชาติสำรอง ชาวต่างชาติมาหมู่บ้านของพวกเขา , พวกเขากล่าวว่า ภาพถ่ายของเลือดมังกรต้นไม้และ mishhahir กุหลาบทะเลทราย พืชและดอกไม้ นักวิทยาศาสตร์มาเปิดผ่านโขดหินที่อ้างว่าจะเก็บแมลงและสัตว์เลื้อยคลาน สิ่งที่พวกเขาต้องการจริงๆ ?

สองร้อยยี่สิบไมล์ข้ามทะเลอาหรับจากส่วนที่เหลือของปัญหาเยเมน โซโคตราเคยเป็นสถานที่ในตำนานที่ขอบของแผนที่ของโลกที่เป็นที่รู้จัก สำหรับลูกเรือมันพิลึก , สันดอน , อันตรายดุร้ายพายุ และชาวบ้านที่เชื่อว่าจะควบคุมลมและหันเรือไปฝั่งเพื่อจับภาพ และปล้นสดมภ์ วันนี้โซโคตรารวยมาสำรวจความหลากหลายทางชีวภาพใหม่ใครหวังว่าจะได้เรียนรู้ความลับของตนก่อนที่โลกสมัยใหม่เปลี่ยนแปลงตลอดไป

อยู่ๆ สีหน้ากังวลของ metagal ให้ยิ้ม ตะลึง . เธอหายเข้าไปในความมืด และส่งกลับให้ผมเล็กน้อย กระดาษห่อแพคเกจ ฉันอยากจะซื้อกำยาน ? neehah ใช้ชิ้นเล็ก ๆและสถานที่ที่ถ่านหินจากไฟ ควันพวยพุ่งและ swirls ,และเราหายใจเอากลิ่นที่หอมสดชื่นเขียวชอุ่ม งานศพของฟาโรห์อียิปต์ และวัดของพระเจ้ากรีก .

ชาวอียิปต์โบราณ กรีก และโรมัน , ทั้งหมดเคาะสมบัติ Socotra ของโลกธรรมชาติ : เม็ดหอม เช่น กำยาน สมุนไพรว่านหางจระเข้ และแดงเข้ม ยางของต้นเลือดมังกรก็ใช้สำหรับ การรักษาและเป็นสีศิลปินนักผจญภัยมาเกี่ยวเกาะสมบัติ แม้จะมีข่าวว่ามันถูกปกป้องโดยยักษ์งูอาศัยอยู่ในถ้ำ ราชินีแห่งชีบา อเล็กซานเดอร์ มหาราช และ มาร์โค โปโล เป็นหนึ่งในผู้ที่โลภโซโคตรารวย

ค่าธูปมังกรเลือดสูงสุดในช่วงเวลาของจักรวรรดิโรมัน หลังจากนั้น เกาะ ส่วนใหญ่เป็นสถานีบริการสำหรับผู้ค้าผ่านศตวรรษในการแยกวัฒนธรรมสัมพันธ์ โซโคตราของผู้อยู่อาศัยอยู่รุ่นต่อรุ่นเป็นบรรพบุรุษของพวกเขาได้ : ภูเขาเบดูอินเลี้ยงแพะของชาวบ้านชายฝั่งตกปลาและทุกคนเมื่อวันที่ ประวัติศาสตร์เกาะถูกส่งลงมาผ่านบทกวี อ่านใน socotri ภาษา

นอกจากที่ตั้งทางยุทธศาสตร์ของฮอร์นของแอฟริกามีเพียงไม่ได้อะไรเกี่ยวกับโซโคตราที่สนใจโลกภายนอก แต่ที่เปลี่ยนไป

วิจัยรอบหันของศตวรรษที่ 20 ได้พิสูจน์ว่า เกาะเขตร้อนนี้แม้จะมีขนาดของมันเพียง 83 โดย 27 ไมล์ , อันดับในศูนย์ที่สำคัญที่สุดของโลกแห่งความหลากหลายทางชีวภาพ การรวมองค์ประกอบของทวีปแอฟริกา เอเชีย และยุโรป ในแบบที่ยังคงปริศนานักชีววิทยา .จำนวนของชนิดพันธุ์เฉพาะถิ่น ( ที่พบไม่มีที่ไหนเลยอื่น ) ต่อตารางกิโลเมตรบนเกาะโซโคตร้าสามเล็ก 4 สูงสุดของเกาะกลุ่มบนโลกหลังจากเซเชลส์ , นิว คาเลโดเนีย และฮาวาย การ hajhir ภูเขาขรุขระยอดหินแกรนิตที่เพิ่มขึ้นถึงเกือบ 5 , 000 ฟุต ใจกลางเกาะมีโอกาสกลับบ้านในความหนาแน่นสูงสุดของพืชเฉพาะถิ่นในภูมิภาคเอเชียตะวันตกเฉียงใต้ ทุก Vista ในโซโคตรา จากร้อนแห้งที่ต่ำกับหมอกปกคลุมภูเขา พบสิ่งมหัศจรรย์ที่เห็นที่อื่น

อันร้อนระอุในช่วงบ่าย ฉันเดินใกล้เมืองเต็มไปด้วยฝุ่นของ hadibu กับนักพฤกษศาสตร์ลิซ่า Banfield , โซโคตราผู้เชี่ยวชาญในพนักงานของสวนพฤกษศาสตร์เอดินบะระเราปีนขึ้นเนินเขาหินและหยุดอยู่ข้างๆ ต้นไม้จะได้รับที่บ้านใน ซัลบาดอร์ ดาลี painting-a นั่งยองๆ ที่ดูราวกับว่าสูงกว่าต้นไม้เพียงแค่ละลายในความร้อน ดอกโคมญี่ปุ่นชื่อสามัญของแรงบันดาลใจจากกุหลาบทะเลทราย แต่มันไม่มีดอกกุหลาบกว่าฉันเป็นปลาโลมา . .

" นี่เป็นตัวอย่างที่มีชื่อเสียงของกลยุทธ์ที่พืชโซโคตร้าได้มีวิวัฒนาการที่จะทนต่อความแห้งแล้งรุนแรงที่นี่ " แบนฟิลด์ กล่าว " นี้คือดีมอส sokotranum . นอกจากนี้ยังเติบโตในอาหรับและ mainlands แอฟริกัน แต่มีขนาดเล็กกว่าในโซโคตร้า . ของลำต้น ร้านน้ำ และจะเติบโตในรูปร่างที่แปลกและมหัศจรรย์เหล่านี้จะยึดตัวเองเป็นหิน