The snow’s descent meant that the H

The snow’s descent meant that the Hu would not be progressing south! One only wished this snow could continue to fall, forever and ever.

Chen Rong tilted her face so that her nurse could wipe it more easily. She listened to the waves of cheers outside and murmured: “It’s snowing. It’s really snowing.”

She knew perfectly well that it would be snowing at this time, but the tense atmosphere in the city was infectious enough to unnerve her. Only until the snow fell did she heave in relief.

Nurse Ping was apparently thrilled. While preparing blue salt for Chen Rong’s washing, she looked toward Chen Wei’s courtyard and whispered, “Miss, I heard sobbing last night. Ah Wei was crying for nearly an hour.”

Chen Rong smiled, a hint of delight flashed in her eyes.

After she rinsed her mouth, her nurse again handed her a hot towel and lamented, “It would be great if Chen Gongrang ordered to remove master Chen Yuan’s guardianship of you. Goodness, you’ve offended the entire family this time. I even heard Chen Wei say how she wished she could kill you.”

Chen Rong slowly withdrew her smile.

She dropped her gaze and sneered, “It can’t be helped.”

Nurse Ping did not answer.

After she finished washing, Chen Rong went to the door and gave it a push.

As the door opened, a wave of biting cold rushed into the room. At the same time, white snow upon white snow came into view.

Watching the world that had been dyed pristine, Chen Rong laughingly remarked, “How much it’s snowing.”

Nurse Ping laughed along hearing her pleasantly talk about the snow.

Chen Rong raised her small face to feel the piercing air blowing at her. It was so cold that she thought her nostrils might freeze with each breath she took.

She looked at a brown mound peeking under the whiteness in front of her, along with a tree trunk that had accumulated a thick layer of snow, and thought to herself: Yes, I’ve offended their entire family, but I reckon Chen Gongrang will protect me. He is the type to look at the big picture and, knowing that both Ran Min and Wang Hong are interested in me, he will never allow anybody to hurt me.

She felt more assured at this thought .

The heavy snowfall sent Nan’yang into a tizzy.

All of a sudden, cheers and reed music filled the streets. Young men and women at this time ran loose like wild horses, indulging themselves all across the city.

Unlike Chen Wei who did not leave her home, Chen Rong’s courtyard was filled every day with servants from various estates who came to seek her audience and invite her to attend their banquets.

Nonetheless, Chen Rong declined them all no matter who came to ask. She knew she didn’t have much interpersonal skill. Going to these dinners would not gain her fame, but would instead make a fool out of herself.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เชื้อสายของหิมะหมายถึง ว่า หูที่จะก้าวหน้าไม่ใต้ หนึ่งเพียงปรารถนานี้ดำเนินไปได้ตลอดกาลและเคย ตกหิมะเฉินร่องเอียงใบหน้าของเธอเพื่อให้พยาบาลเธออาจเช็ดได้ง่ายขึ้น เธอฟังคลื่นของเชียร์นอก และ murmured: "หิมะตก จริง ๆ หิมะตก"เธอรู้ได้อย่างสมบูรณ์แบบว่า จะมีหิมะตกในเวลานี้ แต่บรรยากาศตึงเครียดในเมืองติดเชื้อพอเธอมีชัย จนกว่าหิมะตก ไม่กระเพื่อมเธอในบรรเทากับสิ่งแวดล้อมพยาบาลปิงก็ตื่นเต้นที่เห็นได้ชัด ขณะกำลังเตรียมเกลือสีน้ำเงินสำหรับซักผ้าเฉินร้อง เธอมองขึ้นไปบนลานเฉินเว่ย และ กระซิบ "พลาด ฉันได้ยิน sobbing คืนสุดท้าย อา เว่ยร้องไห้เกือบชั่วโมง "รองเฉินยิ้ม ของดีไลท์ประกายในดวงตาของเธอหลังจากที่เธอล้างปาก พยาบาลเธออีกมือเธอบัติเมื่อ และ lamented "มัน จะดีถ้าเฉิน Gongrang สั่งให้เอาผู้ปกครองหลักเฉินหยวนของคุณ พระเจ้า คุณเคยโกรธเคืองทั้งครอบครัวครั้งนี้ ผมยังได้ยินเว่ยเฉินบอกว่า เธอปรารถนาเธอสามารถฆ่าคุณ"เฉินร่องค่อย ๆ ถอนตัวออกรอยยิ้มของเธอเธอทิ้งของเธอจ้องมอง และยิ้มเยาะ "มันไม่สามารถจะ ช่วย"ไม่มีสัญญาณปิงพยาบาลหลังจากซักผ้าเสร็จเธอ เฉินรองเดินไปที่ประตู และก็กดเมื่อประตูเปิด คลื่นของกัดเย็นวิ่งเข้าไปในห้อง ในเวลาเดียวกัน หิมะสีขาวเมื่อหิมะสีขาวเข้ามาดูดูโลกที่มีการย้อมสีธรรมชาติ เฉินรองเก่งกาจกล่าวว่า "ว่าหิมะตก"พยาบาลปิงหัวเราะตามได้ยินเธอพอพูดคุยเกี่ยวกับหิมะเฉินร่องยกใบหน้าของเธอเล็กรู้สึกอากาศเจาะเป่าที่เธอ จึงว่า เธอคิดว่า จมูกของเธอเย็นอาจตรึงกับทุกลมหายใจที่เธอใช้ได้เธอมองไปที่เนินสีน้ำตาลหินภายใต้สีขาวตรงหน้า พร้อมกับลำต้นของต้นไม้ที่มีสะสมเป็นชั้นหนาของหิมะ และคิดไปเอง: ใช่ ฉันเคยโกรธเคืองทั้งครอบครัวของพวกเขา แต่ผมคิดว่า เฉิน Gongrang จะปกป้องฉัน เขาเป็นชนิดเพื่อดูภาพใหญ่ และ ทราบว่า นาทีวิ่งและวังฮ่องกงที่สนใจฉัน เขาจะไม่อนุญาตให้ใครทำให้ฉันเจ็บเธอรู้สึกมั่นใจมากขึ้นที่ความคิดนี้หิมะตกหนักส่ง Nan'yang ลงในว่างทันที ไชโยและกกเพลงเต็มถนน ชายหนุ่มและหญิงขณะนี้วิ่งหลวมเช่นม้าป่า ผ่อนคลายตัวเองทั่วเมืองซึ่งแตกต่างจากเว่ยเฉินที่ไม่ได้ออกจากบ้านเธอ ลานเฉินรองเติมทุกวัน ด้วยข้าราชการจากนิคมต่าง ๆ ที่เข้ามาแสวงหาเป้าหมายของเธอ และเชิญเธอไปร่วมงานเลี้ยงของพวกเขากระนั้น ร่องเฉินปฏิเสธพวกเขาทั้งหมดไม่ว่าที่มาถาม เธอรู้ว่า เธอไม่มีมนุษยสัมพันธ์มาก ไปตรุษจีนจะได้รับชื่อเสียงของเธอ แต่จะทำให้คนโง่จากตัวเองแทน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โคตรหิมะหมายความว่าหูจะไม่ได้รับความคืบหน้าทางทิศใต้! เพียงหนึ่งเดียวที่อยากหิมะนี้อาจยังคงตกตลอดกาลและตลอด.

เฉินร่องเอียงใบหน้าของเธอเพื่อให้พยาบาลที่เธอสามารถเช็ดได้ง่ายขึ้น เธอฟังคลื่นของเสียงเชียร์ภายนอกและพากันบ่นว่า "มันหิมะตก มันจริงๆหิมะตก. "

เธอรู้ว่าสมบูรณ์ดีว่าจะมีหิมะตกในเวลานี้ แต่บรรยากาศตึงเครียดในเมืองติดเชื้อมากพอที่จะทำให้ตกใจของเธอ เท่านั้นจนกว่าหิมะลดลงเธอผายในการบรรเทา.

พยาบาลปิงตื่นเต้นที่เห็นได้ชัด ขณะที่การเตรียมเกลือสีฟ้าสำหรับซักผ้าเฉินร่องเธอมองไปทางลานเฉินเหว่ยและกระซิบ "มิสผมได้ยินสะอื้นคืนที่ผ่านมา อาเหว่ยก็ร้องไห้เป็นเวลาเกือบหนึ่งชั่วโมง. "

เฉินร่องยิ้มคำใบ้ของความสุขประกายในดวงตาของเธอ.

หลังจากที่เธอล้างปากของเธอพยาบาลของเธออีกครั้งส่งเธอผ้าร้อนและเสียใจ" มันจะดีถ้าเฉิน Gongrang รับคำสั่งให้ ลบปกครองต้นแบบเฉินหยวนของคุณ ความดีที่คุณได้กระทำผิดกฎหมายทั้งครอบครัวในครั้งนี้ ฉันยังได้ยินเฉินเหว่ยบอกว่าเธออยากที่เธอจะฆ่าคุณ. "

เฉินร่องช้าถอนตัวออกรอยยิ้มของเธอ.

เธอลดลงจ้องมองเธอและ sneered" มันช่วยไม่ได้. "

พยาบาลปิงไม่ได้ตอบ.

หลังจากที่เธอเสร็จซักผ้า, เฉิน ร่องเดินไปที่ประตูและทำให้มันผลักดัน.

ในฐานะที่เป็นประตูเปิดคลื่นความหนาวเย็นกัดรีบวิ่งเข้ามาในห้อง ในเวลาเดียวกัน, หิมะสีขาวบนหิมะสีขาวเข้ามาในมุมมอง.

ดูโลกที่ได้รับการย้อมที่เก่าแก่เฉินร่องหัวเราะกล่าวว่า "เท่าไหร่ตอนนี้หิมะตก."

พยาบาลปิงหัวเราะพร้อมได้ยินเธอใจพูดคุยเกี่ยวกับหิมะ.

เฉินร่องยก ใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอจะรู้สึกอากาศเจาะเป่าไปที่เธอ มันจึงเย็นที่เธอคิดว่าจมูกของเธออาจจะแช่แข็งกับแต่ละลมหายใจของเธอ.

เธอมองที่เนินดินสีน้ำตาลแอบภายใต้ความขาวในด้านหน้าของเธอพร้อมกับลำต้นของต้นไม้ที่ได้สะสมเป็นชั้นหนาของหิมะและคิดกับตัวเอง : ใช่ผมเคยโกรธเคืองทั้งครอบครัวของพวกเขา แต่ฉันคิดว่าเฉิน Gongrang จะปกป้องฉัน เขาเป็นคนประเภทที่จะดูภาพใหญ่และรู้ว่าทั้งสองวิ่งมินและวังฮ่องกงมีความสนใจในตัวผมเขาจะไม่ยอมให้ใครทำร้ายฉัน.

เธอรู้สึกมั่นใจมากขึ้นในความคิดนี้.

หิมะตกหนักส่ง Nan'yang เข้า tizzy.

ทั้งหมดในทันที, ไชโยและเพลงกกเต็มถนน ชายหนุ่มและหญิงในขณะนี้วิ่งหลวมเหมือนม้าป่าผ่อนคลายตัวเองทั่วทั้งเมือง.

ซึ่งแตกต่างจากเฉินเหว่ยที่ไม่ได้ออกจากบ้านของเธอคอร์ทยาร์ดเฉินร่องก็เต็มทุกวันพร้อมกับข้าราชการจากนิคมอุตสาหกรรมต่าง ๆ ที่เข้ามาแสวงหาผู้ชมของเธอและเชิญ เธอจะเข้าร่วมงานเลี้ยงของพวกเขา.

อย่างไรก็ตามเฉินร่องปฏิเสธพวกเขาทุกเรื่องที่เข้ามาขอให้ไม่มี เธอรู้ว่าเธอไม่ได้มีทักษะมาก ไปดินเนอร์เหล่านี้จะไม่ได้รับชื่อเสียงของเธอ แต่แทนที่จะทำให้คนโง่ออกมาจากตัวเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เชื้อสายของหิมะหมายถึงว่าหูจะอยู่ทางใต้ เพียงปรารถนา หิมะนี้จะคงอยู่ ตลอดไปChen ร่องเอียงใบหน้าเพื่อให้พยาบาล เธอสามารถเช็ดมันได้ง่ายขึ้น เธอฟังคลื่นของเชียร์นอกและพึมพำว่า " หิมะตก มันเป็นหิมะจริงๆด้วย "หล่อนรู้ดีว่า อาจจะมีหิมะตกในเวลานี้ แต่บรรยากาศตึงเครียดในเมืองติดเชื้อเพียงพอที่จะทำให้ตกใจของเธอ จนกระทั่งหิมะตกเธอกระทุ้งในที่โล่งปิง พยาบาล เห็นได้ชัดว่าตื่นเต้น ขณะที่การเตรียมเกลือสีฟ้าของเฉินโรงซักผ้า เธอมองไปทางของ เฉินเว่ย สนามหญ้า และกระซิบว่า " คุณครับ ผมได้ยินเสียงสะอื้นเมื่อคืนนี้ อาเว่ยก็ร้องไห้มาเกือบชั่วโมง "เฉินหยงยิ้มเป็นนัยของไลท์ประกายในดวงตาของเธอหลังจากที่เธอล้างปากของเธอ พยาบาลอีกครั้ง เธอยื่นผ้าร้อน และเสียใจ " มันคงจะดีถ้าเฉิน gongrang สั่งให้เอาอาจารย์เฉินหยวนเป็นผู้ปกครองของเธอ พระเจ้า คุณเคยล่วงเกินทั้งครอบครัวในครั้งนี้ ฉันได้ยินว่า เฉินเว่ยกล่าวว่าเธอหวังว่าเธอจะฆ่าคุณ " .เฉินหยงค่อยๆถอนรอยยิ้มของเธอเธอทิ้งสายตาของเธอและเยาะเย้ยจาก " มันช่วยไม่ได้ "ปิง พยาบาลที่ไม่ได้ตอบหลังจากล้างเสร็จ เฉินหยงไปที่ประตูและก็ดันเมื่อประตูเปิดออก คลื่นกัดเย็นวิ่งเข้ามาในห้อง ในเวลาเดียวกัน , หิมะสีขาวบนหิมะสีขาวเข้ามาในมุมมองดูโลกที่ถูกย้อมด้วยการหัวเราะเก่าแก่ , เฉินหยงว่า " เท่าไหร่หิมะตก "พยาบาลปิงหัวเราะตามการได้ยินการพูดคุยเกี่ยวกับหิมะเฉินหยงยกใบหน้าเล็กของเธอรู้สึกเจาะแอร์พัดที่เธอ มันเย็นจนเธอนึกว่ารูจมูกของเธออาจจะหยุดทุกลมหายใจ เธอเอาเธอมองสีน้ำตาลเนินแอบดูใต้ขาวตรงหน้าเธอ พร้อมกับต้นไม้ที่ได้สะสมเป็นชั้นหนาของหิมะ และคิดกับตัวเองครับ ผมทำผิดต่อครอบครัวของพวกเขาทั้งหมด แต่ฉันว่า เฉิน gongrang จะปกป้องฉัน เขาเป็นคนที่มองภาพใหญ่แล้ว ทราบว่า ทั้งคู่วิ่งมินและวังหงส์สนใจในตัวผม เขาจะไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายฉันเธอรู้สึกมั่นใจมากขึ้นในความคิดนี้หิมะตกหนัก ส่ง nan"yang เป็นโกลาหลกันไปหมดจู่ๆ เสียงเชียร์และรีดเพลงเต็มถนน เยาวชนชายและหญิงในเวลานี้ก็หลวมเหมือนม้าป่า , ผ่อนคลายตัวเองทั่วเมืองซึ่งแตกต่างจากเฉินเว่ยที่ไม่ได้ออกจากบ้านเธอ เฉิงหรง สนามเต็มทุกวัน มีข้าราชการจากนิคมอุตสาหกรรมต่าง ๆที่มาเข้าเฝ้าและเชิญเธอมาร่วมในงานเลี้ยงของพวกเขาอย่างไรก็ตาม เฉินร้องปฏิเสธทั้งหมด ไม่ว่าใครจะมาขอร้อง เธอรู้ว่าเธอไม่ได้มีทักษะมาก ระหว่างบุคคล ไปดินเนอร์เหล่านี้จะได้รับชื่อเสียงของเธอ แต่จะแทนหลอกตัวเอง