Today: Tiendai and Chan (Zen)Buddhi

Today: Tiendai and Chan (Zen)
Buddhism
November 5, 2015
• First Tiantai…
• It is known as Tendai in Japan. This branch of
Mahayana Buddhism was founded in China
and then brought to Korea, Japan, and
Vietnam.
• The name Tiantai is taken from Tiantai
Mountain in China, where this school’s fourth
patriach, Zhiyi lived (538-597).
Zhiyi (538-597),
the founder of
Tiantai.
Scenes of Mount Tiantai.
Here is a short video about Tiantai (Tendai) in
China and Japan.
• Zhiyi is famous as the first Chinese Buddhist
master to truly break from the Indian Buddhist
tradition (= not just following a school of
Buddhism already established in India).
• This school was entirely Chinese in origin, rather
than a transplantation from India. Inasmuch as
the name is taken from a Chinese mountain, we
can see that it was intended to be a truly Chinese
Buddhist school.
• This school of Buddhism is also known as “The
Lotus School” because of the importance it gives
to the Lotus Sutra.
• From the time of the Tang dynasty in China (618-907),
Tiantai became popular. In later centuries it declined again.
• Now, a few words about Zhiyi. Although he is considered to
be the fourth patriarch of this lineage, he was effectively its
real founder.
• He went to Tiantai Mountain, which was already a center
for ascetics, to study meditation.
• While there, he practiced samatha (mindful breathing) and
vipassana (insight into reality) meditation.
• From this training, he developed a system of Buddhist
practice that included devotional rituals, and thereby made
it more easily adaptable outside the Indian context.
Vipassana meditation involves mindfulness, or
observing what is going on in the moment. Have you
ever tried it?
• Zhiyi wrote a text called Lesser Treatise on
Concentration and Insight, which was probably
the first manual of Buddhist meditation in China.
• Later he also created the Greater Treatise on
Concentration and Insight, which is the main text
for Tiantai (Tendai).
• In the meditation that he taught, he emphasized
two elements: (1) sitting in meditation and (2)
insightful mindfulness to surrounding conditions.
• Tiantai developed a system for mindfulness
through breathing exercises.
• “Mindfulness” means being aware of what is
going on from moment to moment, such as the in
and out movement of breath, and the arrival and
departure of thoughts in the mind.
• For this training, Zhiyi delineated four kinds of
breathing,of which only the last kind is correct
for mindfulness.
Zhiyi wrote about the proper way to breathe in
meditation.
• The four kinds of breathing mentioned were:
• (a) Panting, (b) unhurried breathing, (c) deep and
quiet breathing, and (d) stillness or rest.
• Zhiyi wrote that only “stillness,“ the last method
of breathing, was the preferred style of breathing
in meditation.
• Tiantai Buddhism taught that one could rapidly
gain enlightenment (within this lifetime) by
focusing on the mind in meditative practice.
• According to Zhiyi, the Buddha gave different
teachings over five different periods of his life.
• As we may recall from our previous lecture,
early Mahayana in East Asia highlighted the
concept of skillful means.
• The term “skillful means” is used to indicate
that one uses whatever methods for teaching
the Buddhist Dharma that is best adapted to
the capacities of the listener (or audience).
Skillful
means…meani
ng doing
whatever is
suitable to get
successful
results.
• We saw the principle of skillful means applied in the
story of the man who rescued his children from the
burning house by promising them toys if they would
leave the house (= say whatever is necessary to save
people).
• This is consistent with the Mahayana ideal of the
bodhisattva, who will do anything to bring others to
enlightenment before he will seek enlightenment for
himself.
• The bodhisattva will adapt his methods to the needs of
the people he seeks to help.
• The five periods are therefore an example of skillful means,
in which the Buddha adapted his basic teachings to match
the differing capacities of his changing public clientele.
• According to Zhiyi, the five periods of the Buddha’s
teaching were:
• (1) The Flower Garland (Avatamsaka Sutra) Period, for three
weeks after the Buddha attained enlightenment. In this
period, the Buddha supposedly taught that there were
countless Buddhist universes.
• This teaching described the bodhisattva’s path through ten
stages. It also discusses the development of bodhicitta (the
seed of enlightenment, to be developed in the
bodhisattva’s practice).
In Zhiyi’s teachings, the number of Buddhas is limitless, hence
the universe is full of Buddhist realms. A mandala can illustrate
one particular Buddhist cosmic realm.
• (2) The Agama Period, taught at the Deer Park (Sarnath) for
12 years. In this period, the Buddha taught the Agamas
(early scriptures including part of the Pali canon of
Theravada Buddhism).
• In this period, he also taught the Four Noble Truths and
Dependent Origination (every thing dependent on other
phenomena).
• (3) The Vaipulya (Correct and Equal) Period, lasting 8 years.
During this period the Buddha taught the main Mahayana
ideas contained in several sutras.
• Examples of this teaching are nondualism (the middle path,
not choosing one side over the other), the doctrine of
emptiness (shunyata), and the teaching that is beyond
words (= hence the truth as silence).
According to Zhiyi, the Buddha taught for 12 years in
the Deer Park at Sarnath.
• (4) The Prajna (Wisdom) Period, lasting 22 years. During
this period elaborated on the concept of emptiness
(shunyata), as recorded in the Prajnaparamita Sutras (which
we discussed previously).
• In this teaching, although all things may appear to be
substantial, they are actually ultimately empty of
substance. Also, all phenomena that are experienced (=
dharmas) are actually dependent on each other, rather
than being independent.
• (5) The Lotus and Nirvana Period, lasting 8 years. During
this period the Buddha preached about the one
encompassing path (vehicle) of Buddhism, which is
perpetuated by three kinds of Buddhist beings:
The Buddha taught about emptiness for 12 years
too.
• (a) sravaka (Buddhist disciples, or monks),
• (b) pratyekabuddhas (those who attain
buddhahood on their own, without becoming
monks), and
• (c) bodhisattvas (who vow to save the world
before themselves).
• The sravakas are equivalent to Theravada monks,
who are committed to enlightenment, but who
do not necessarily actively try to save others.
• On the other hand, the bodhisattvas do try to save
others, so they are examples of Mahayana doctrine.
• In Tiantai teaching, Buddhas can easily move between
the everyday world of samsara and the world of
nirvana. They have the ability to appear on every level
of existence in order to teach the Dharma.
• The five teachings of the Buddha, as propounded in
Tiantai, are an example of how the Chinese Buddhist
sects synthesized and condensed Indian Buddhist
teachings to select the most important points for the
Chinese public.
• In line with the concept of skillful means,
then, Tiantai promoted the idea that the
Buddha preached four types of teachings:
• (1) Gradual teaching, for those with lesser
learning abilities (needing more time to learn
the Buddhist principles).
• (2) Sudden teaching, for those who had
superior abilities (capable of quickly grasping
the important Buddhist concepts).
The Buddha was said to have taught the Dharma
at different levels according to the different
learning capacities of his followers.
• (3) Secret teaching, which were more profound and
mystical, and could be transmitted without the
recipient even realizing it.
• (4) Variable (adaptable) teaching, which could be
readily adapted to any kind of person or situation.
• And so, we can see that, as in other branches of
Mahayana, human nature is taken as the basis for
varying the Buddhist teaching. Some people can
understand more, and some less, so we teach
according to their ability to learn.
In his third
mode of
teaching, the
Buddha taught
in more
esoteric or
mystical terms.
In this mode,
the student
might not even
realize that
they were
being taught.
• Generally, confronted by the many diverse schools of
Buddhist thought from India, Chinese Buddhist thinkers
tried to synthesize the various teachings into a
comprehensive system.
• And so, Zhiyi accordingly said that the Buddha’s four
methods of teaching corresponded to four Buddhist
doctrines, each geared towards a different kind of
audience. They were:
• (1) The Tripitaka Teaching: sutra or scripture, vinaya or
monastic rules, and Abhidamma, the basic teachings.
These correspond to the essential Theravada doctrine.
• In this first kind of teaching, one renounces the everyday
world and aims for nirvana. At this level of understanding,
people are only interested in their own salvation.
The Buddha’s
Abhidhamma
teaching was
equivalent to the
basic Theraevada
doctrine.
• (2) “The Common Teaching”: the doctrine of
emptiness. This means the understanding that all
things are ultimately empty.
• This understanding is shared by both Theravada
and Mahayana. It means that people recognize
that all things have no underlying substance (=
doctrine of anatma).
• Emptiness in this case means the emptiness that
is observed in Dependent Co-Arising, where each
thing is dependent on something else, and
cannot exist independently.
Teaching about Dependent Co-Arising; this is both
Theravada and Mahayana doctrine.
• (3) “The Special Teaching”: especially for
Mahayana, and therefore for bodhisattvas. This
doctrine is aimed at teaching the principle of
putting the salvation of all sentient beings before
oneself.
• This corresponds to mainstream Mahayana
teaching.
• In this understanding, each person is born with a
fundamental Buddha-nature, which can be
awakened to realize oneself as a Buddha. Huayan
follows this understanding.
Each of us
contains
Buddha

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วันนี้: Tiendai และจันทร์ (เซน)พระพุทธศาสนา5 พฤศจิกายน 2015•เทียนไถแรก...•ที่ว่า Tendai ในญี่ปุ่น สาขาของศาสนาพุทธมหายานก่อตั้งขึ้นในประเทศจีนแล้ว เกาหลีใต้ ญี่ปุ่น และเวียดนาม•ชื่อนำมาจากนิกายสัทธรรมปุณฑริกนิกายสัทธรรมปุณฑริกภูเขาในประเทศจีน ที่โรงเรียนนี้ของสี่patriach, Zhiyi อยู่ (538-597)Zhiyi (538-597),ผู้ก่อตั้งเทียนไถฉากของภูเขานิกายสัทธรรมปุณฑริกนี่เป็นวิดีโอเกี่ยวกับนิกายสัทธรรมปุณฑริก (Tendai)จีนและญี่ปุ่น• Zhiyi มีชื่อเสียงเป็นพระพุทธศาสนาจีนครั้งแรกหลักการอย่างแท้จริงจากพระพุทธศาสนาของอินเดียประเพณี (=ไม่เพียงต่อโรงเรียนพุทธแล้วก่อตั้งขึ้นในประเทศอินเดีย)•โรงเรียนนี้ถูกจีนทั้งหมดในจุดเริ่มต้น แต่กว่าการปลูกจากอินเดีย แสดงเป็นชื่อจะนำมาจากภูเขาจีน เราจะเห็นว่า มันความเป็น จีนอย่างแท้จริงโรงเรียนพระพุทธศาสนา•โรงเรียนพุทธนี้ยังเรียกว่า "การโลตัสโรงเรียน"เนื่องจากความสำคัญที่จะช่วยให้การสุตราโลตัส•จากเวลาของราชวงศ์ถังในจีน (618-907),นิกายสัทธรรมปุณฑริกเป็นที่นิยม ในศตวรรษต่อมาก็ปฏิเสธอีก•ตอนนี้ คำสองสามคำเกี่ยวกับ Zhiyi ถึงแม้ว่าเขาจะถือว่ามีพระสี่ของลินเนจนี้ เขาได้อย่างมีประสิทธิภาพของผู้ก่อตั้งจริง•เขาไปภูเขา ซึ่งเป็นศูนย์แล้วสำหรับ ascetics เรียนสมาธิ•ในขณะที่มี เขาฝึกฝนสมถะ (ระวังหายใจ) และการทำสมาธิ vipassana (เข้าใจในความเป็นจริง)•จากการฝึกอบรมนี้ เขาได้พัฒนาระบบของพุทธศาสนาแบบฝึกหัดที่รวมพิธีกรรม devotional และดังนั้นจึงทำมันสามารถปรับเปลี่ยนได้ง่ายขึ้นนอกจากอินเดียสติ เกี่ยวข้องกับการทำสมาธิ Vipassana หรือสังเกตสิ่งที่เกิดขึ้นในขณะนี้ มีคุณเคยลองมัน• Zhiyi เขียนข้อความเรียกธรรมศาสตร์น้อยกว่าความเข้มข้นและความเข้าใจ ซึ่งอาจจะคู่มือแรกของสมถกรรมฐานในประเทศจีน•ภายหลังพระองค์ทรงสร้างธรรมศาสตร์มากขึ้นบนความเข้มข้นและความเข้าใจ ซึ่งเป็นข้อความหลักสำหรับนิกายสัทธรรมปุณฑริก (Tendai)•ในการทำสมาธิที่เขาสอน เขาเน้นสององค์ประกอบ: (1) นั่งสมาธิและ (2)สติเจะไปเงื่อนไข•นิกายสัทธรรมปุณฑริกพัฒนาระบบสำหรับสติผ่านทางการหายใจการออกกำลังกาย• "สติ" หมายถึง การตระหนักถึงคืออะไรไปบนจากช่วงช่วง เช่นที่ในและความเคลื่อนไหวของลมหายใจ และการมาถึง และการเดินทางของความคิดในจิตใจ•การฝึก Zhiyi delineated สี่ชนิดของหายใจ ที่เดียวชนิดสุดท้ายที่ถูกต้องสำหรับสติZhiyi เขียนเกี่ยวกับวิธีเหมาะสมให้หายใจเข้าทำสมาธิ•สี่ชนิดที่กล่าวถึงการหายใจได้:• (a) Panting, (ข) รถหายใจ ลึก (c) และหายใจสะดวก และความนิ่ง (d) หรือส่วนที่เหลือ• Zhiyi เขียนที่เดียว "ความนิ่ง วิธีการล่าสุดของการหายใจ ถูกต้องลักษณะของการหายใจธรรม•พระพุทธศาสนานิกายสัทธรรมปุณฑริกสอนที่หนึ่งได้อย่างรวดเร็วได้ตรัสรู้ (ภายในชีวิตนี้) ด้วยกำลังใจในการปฏิบัติสมาธิ•ตาม Zhiyi พระให้แตกต่างกันธรรมห้ารอบระยะเวลาต่าง ๆ ของชีวิต•ขณะที่เราอาจเรียกคืนจากการบรรยายของเราก่อนหน้านี้ต้นมหายานในเอเชียตะวันออกที่เน้นการแนวคิดหมายถึงฝีมือ•คำว่า "ฝีมือวิธี" ถูกใช้เพื่อบ่งชี้ว่าจะใช้วิธีใดสำหรับสอนธรรมของชาวพุทธที่ดีที่สุดมาดัดแปลงเพื่อกำลังฟัง (หรือผู้ชม) ฝีมือดีหมายถึง... meaning ทำหากเหมาะสมจะได้รับประสบความสำเร็จผลลัพธ์ที่•เราเห็นหลักหมายถึงฝีมือที่ใช้ในการเรื่องราวของคนที่รับลูกจากเผาบ้านตามสัญญาให้เล่นถ้าพวกเขาจะออกจากบ้าน (=พูดเป็นสิ่งจำเป็นในการบันทึกคน)•นี่คือสอดคล้องกับอุดมคติมหายานพระโพธิสัตว์ ใครจะทำอะไรให้คนอื่นตรัสรู้ก่อนที่เขาจะแสวงหาธรรมในตัวเอง•พระโพธิสัตว์จะปรับวิธีการความต้องการของเขาคนที่เขาพยายามที่จะช่วย•รอบห้าดังแสดงตัวอย่างหมายถึงฝีมือพระดัดแปลงคำสอนพื้นฐานของท่านให้ตรงกับความจุที่แตกต่างกันของลูกค้าสาธารณะของเขาเปลี่ยนแปลง•ตาม Zhiyi รอบห้าของพระสอนได้:• (1) รอบระยะเวลามาลัย (สุทรา Avatamsaka) สำหรับ 3สัปดาห์หลังจากที่พระพุทธเจ้าได้ตรัสรู้ ในที่นี้ระยะเวลา พุทธคาดคะเนสอนว่า มีนับไม่ถ้วนพุทธโลกธาตุ•สอนนี้อธิบายเส้นทางของพระโพธิสัตว์ถึงสิบขั้นตอนการ นอกจากนี้ยังอธิบายการพัฒนา bodhicitta (เมล็ดของธรรม การพัฒนาในการของพระโพธิสัตว์ปฏิบัติ)ในคำสอนของ Zhiyi หมายเลขของพระคือเบื่อ ดังนั้นจักรวาลเต็มไปด้วยอาณาจักรพุทธศาสนาได้ มันดาลาเป็นสามารถแสดงหนึ่งเฉพาะพุทธศาสนาจักรวาลแดน •รอบระยะเวลา (2)อะกามา สอนที่เดียร์พาร์ค (สารนาถ) สำหรับปี 12 ในเวลานี้ พระสอน Agamas(ช่วงพระคัมภีร์รวมทั้งส่วนของแคนนอนบาลีของเถรวาทพุทธ)•ในช่วงนี้ เขายังสอนทุกข์ และเริ่มต้นขึ้น (ทุกสิ่งขึ้นอยู่กับอื่น ๆปรากฏการณ์)• (3)ระยะเวลา Vaipulya (แก้ไขและเท่ากับ) ยาวนาน 8 ปีช่วงนี้ พระพุทธเจ้าสอนมหายานหลักความคิดเห็นอยู่ในหลาย sutras•การสอนนี้อย่าง nondualism (เส้นกลางไม่เลือกด้านใดด้านหนึ่งมากกว่าอีก), หลักคำสอนของความว่างเปล่า (shunyata), และการเรียนการสอนที่นอกเหนือจากคำ (=ดังนั้นความจริงเป็นความเงียบ)ตาม Zhiyi พระสอน 12 ปีในสวนกวางที่สารนาถ• (4) Prajna (ภูมิปัญญา) ระยะ ยาวนาน 22 ปี ในระหว่างการรอบระยะเวลานี้ elaborated บนแนวคิดของความว่างเปล่า(shunyata), ตามที่บันทึกไว้ใน Prajnaparamita Sutras (ซึ่งเราพูดถึงก่อนหน้านี้)•ในการนี้สอน ถึงแม้ว่าทุกสิ่งทุกอย่างอาจปรากฏว่าพบ พวกเขาว่างจริง ๆ ที่สุดของsubstance. Also, all phenomena that are experienced (=dharmas) are actually dependent on each other, ratherthan being independent.• (5) The Lotus and Nirvana Period, lasting 8 years. Duringthis period the Buddha preached about the oneencompassing path (vehicle) of Buddhism, which isperpetuated by three kinds of Buddhist beings: The Buddha taught about emptiness for 12 yearstoo.• (a) sravaka (Buddhist disciples, or monks),• (b) pratyekabuddhas (those who attainbuddhahood on their own, without becomingmonks), and• (c) bodhisattvas (who vow to save the worldbefore themselves).• The sravakas are equivalent to Theravada monks,who are committed to enlightenment, but whodo not necessarily actively try to save others.• On the other hand, the bodhisattvas do try to saveothers, so they are examples of Mahayana doctrine.• In Tiantai teaching, Buddhas can easily move betweenthe everyday world of samsara and the world ofnirvana. They have the ability to appear on every levelof existence in order to teach the Dharma.• The five teachings of the Buddha, as propounded inTiantai, are an example of how the Chinese Buddhistsects synthesized and condensed Indian Buddhistteachings to select the most important points for theChinese public.• In line with the concept of skillful means,then, Tiantai promoted the idea that theBuddha preached four types of teachings:• (1) Gradual teaching, for those with lesserlearning abilities (needing more time to learnthe Buddhist principles).• (2) Sudden teaching, for those who hadsuperior abilities (capable of quickly graspingthe important Buddhist concepts).The Buddha was said to have taught the Dharmaat different levels according to the differentlearning capacities of his followers.• (3) Secret teaching, which were more profound andmystical, and could be transmitted without therecipient even realizing it.• (4) Variable (adaptable) teaching, which could bereadily adapted to any kind of person or situation.• And so, we can see that, as in other branches ofMahayana, human nature is taken as the basis forvarying the Buddhist teaching. Some people canunderstand more, and some less, so we teachaccording to their ability to learn.In his thirdmode ofteaching, theBuddha taughtin moreesoteric ormystical terms.In this mode,the studentmight not evenrealize thatthey werebeing taught.• Generally, confronted by the many diverse schools ofBuddhist thought from India, Chinese Buddhist thinkerstried to synthesize the various teachings into acomprehensive system.• And so, Zhiyi accordingly said that the Buddha’s fourmethods of teaching corresponded to four Buddhistdoctrines, each geared towards a different kind ofaudience. They were:• (1) The Tripitaka Teaching: sutra or scripture, vinaya ormonastic rules, and Abhidamma, the basic teachings.These correspond to the essential Theravada doctrine.• In this first kind of teaching, one renounces the everydayworld and aims for nirvana. At this level of understanding,people are only interested in their own salvation.The Buddha’sAbhidhammateaching wasequivalent to thebasic Theraevadadoctrine.• (2) “The Common Teaching”: the doctrine ofemptiness. This means the understanding that allthings are ultimately empty.• This understanding is shared by both Theravadaand Mahayana. It means that people recognizethat all things have no underlying substance (=doctrine of anatma).• Emptiness in this case means the emptiness thatis observed in Dependent Co-Arising, where eachthing is dependent on something else, andcannot exist independently.Teaching about Dependent Co-Arising; this is bothTheravada and Mahayana doctrine.• (3) “The Special Teaching”: especially forMahayana, and therefore for bodhisattvas. Thisdoctrine is aimed at teaching the principle ofputting the salvation of all sentient beings beforeoneself.• This corresponds to mainstream Mahayanateaching.• In this understanding, each person is born with afundamental Buddha-nature, which can beawakened to realize oneself as a Buddha. Huayanfollows this understanding.Each of uscontainsBuddha

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วันนี้: Tiendai และจันทร์ (เซน)
พุทธศาสนา
5 พฤศจิกายน 2015
•แรก Tiantai ...
•เป็นที่รู้จักกันในประเทศญี่ปุ่น Tendai สาขานี้พุทธศาสนามหายานก่อตั้งขึ้นในประเทศจีนและจากนั้นนำไปเกาหลี, ญี่ปุ่นและเวียดนาม. •ชื่อ Tiantai จะนำมาจาก Tiantai ภูเขาในประเทศจีนที่สี่ของโรงเรียนนี้เฒ่า, Zhiyi อาศัย (538-597). Zhiyi (538- 597) ผู้ก่อตั้งTiantai. ฉากของภูเขา Tiantai. นี่เป็นวิดีโอสั้น ๆ เกี่ยวกับ Tiantai (Tendai) ในจีนและญี่ปุ่น. • Zhiyi มีชื่อเสียงเป็นที่นับถือศาสนาพุทธจีนคนแรกต้นแบบที่จะทำลายอย่างแท้จริงจากพุทธอินเดียประเพณี(= ไม่เพียง ต่อไปนี้โรงเรียนของพุทธศาสนาที่จัดตั้งขึ้นแล้วในประเทศอินเดีย). •โรงเรียนนี้เป็นภาษาจีนทั้งหมดในการให้กำเนิดค่อนข้างกว่าการปลูกจากประเทศอินเดีย เท่าที่เป็นชื่อที่นำมาจากภูเขาจีนเราจะเห็นว่ามีเจตนาให้เป็นจีนอย่างแท้จริงโรงเรียนพุทธ. •โรงเรียนของพุทธศาสนานี้ยังเป็นที่รู้จักในฐานะ "โรงเรียนโลตัส" เพราะความสำคัญมันให้กับโลตัสพระสูตร . •จากเวลาของราชวงศ์ถังในประเทศจีน (618-907) Tiantai กลายเป็นที่นิยม ในศตวรรษต่อมามันก็ลดลงอีกครั้ง. •ตอนนี้ไม่กี่คำเกี่ยวกับ Zhiyi แม้ว่าเขาจะถือเป็นพระสังฆราชที่สี่ของวงศ์ตระกูลนี้เขาเป็นอย่างมีประสิทธิภาพของผู้ก่อตั้งที่แท้จริง. •เขาไป Tiantai ภูเขาซึ่งมีอยู่แล้วเป็นศูนย์กลางสำหรับฤาษีเพื่อศึกษาการทำสมาธิ. •ในขณะนั้นเขาได้รับการฝึกฝน samatha (สติหายใจ) และวิปัสสนา(ความเข้าใจในความเป็นจริง) การทำสมาธิ. •จากการฝึกอบรมนี้เขาได้พัฒนาระบบการทำงานของชาวพุทธปฏิบัติรวมถึงพิธีกรรมสักการะบูชาและทำให้จึงปรับตัวได้ง่ายขึ้นนอกบริบทของอินเดีย. ทำสมาธิวิปัสสนาที่เกี่ยวข้องกับการเจริญสติหรือการสังเกตสิ่งที่เกิดขึ้นในช่วงเวลาที่. คุณเคยพยายามมันได้หรือไม่• Zhiyi เขียนข้อความเรียกว่าตำราเลสเบี้ยนในความเข้มข้นและความเข้าใจซึ่งอาจจะเป็นคู่มือแรกของการทำสมาธิพุทธในประเทศจีน. •หลังจากนั้นเขายังสร้างตำรามหานครในความเข้มข้นและความเข้าใจซึ่งเป็นข้อความหลักสำหรับ. Tiantai (Tendai) •ในการทำสมาธิที่เขาสอนเขาเน้นสององค์ประกอบ (1) นั่งอยู่ในการทำสมาธิและ (2) สติลึกซึ้งกับสภาวะรอบ. • Tiantai พัฒนาระบบสำหรับสติผ่านการออกกำลังกายการหายใจ. • "สติ" หมายถึง การตระหนักถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้นจากช่วงเวลาที่มาถึงช่วงเวลาเช่นในและออกจากการเคลื่อนไหวของลมหายใจและการมาถึงและการเดินทางของความคิดในใจ. •สำหรับการฝึกอบรมนี้ Zhiyi เบี่ยงสี่ชนิดของการหายใจซึ่งเป็นเพียงสุดท้ายชนิดมีที่ถูกต้องสำหรับการเจริญสติ. Zhiyi เขียนเกี่ยวกับวิธีการที่เหมาะสมในการหายใจในการทำสมาธิ. •สี่ชนิดของการหายใจที่กล่าวถึงคือ: • (ก) หอบ (ข) การหายใจค่อยๆ (ค) ลึกและการหายใจที่เงียบสงบและ(ง) ความเงียบสงบหรือพักผ่อน. • Zhiyi เขียนว่ามีเพียง "ความนิ่ง" วิธีการที่ผ่านมาของการหายใจเป็นรูปแบบที่ต้องการของการหายใจในการทำสมาธิ. •พุทธศาสนานิกายสัทธรรมปุณฑริกสอนว่าหนึ่งอย่างรวดเร็วจะได้รับการตรัสรู้ (ในชีวิตนี้) โดยมุ่งเน้นไปที่ความคิดในสมาธิการปฏิบัติ. •ตาม Zhiyi พระพุทธเจ้าให้แตกต่างกันคำสอนกว่าห้ารอบระยะเวลาที่แตกต่างกันของชีวิตของเขา. •ในขณะที่เราอาจจำได้จากการบรรยายก่อนหน้าของเรามหายานต้นในเอเชียตะวันออกเน้นแนวคิดของวิธีการและทักษะความชำนาญ. •คำว่า "วิธีการและทักษะความชำนาญ" เป็น ใช้ในการระบุว่าจะใช้สิ่งที่วิธีการในการเรียนการสอนธรรมะพุทธที่มีการปรับตัวที่ดีที่สุดในความสามารถของผู้ฟัง(หรือผู้ชม). ฝีมือหมายถึง ... meani งะทำสิ่งที่เหมาะสมที่จะได้รับประสบความสำเร็จผล. •เราเห็นหลักการของวิธีชำนาญ นำไปใช้ในเรื่องราวของผู้ชายคนหนึ่งที่ช่วยลูกๆ ของเขาจากบ้านเผาไหม้โดยสัญญาว่าพวกเขาของเล่นว่าพวกเขาจะออกจากบ้าน(= พูดสิ่งที่มีความจำเป็นต้องบันทึกคน). •ซึ่งสอดคล้องกับอุดมคติมหายานของพระโพธิสัตว์ที่จะทำอะไรที่จะนำคนอื่น ๆ ที่จะตรัสรู้ก่อนที่เขาจะหาตรัสรู้สำหรับตัวเอง. •พระโพธิสัตว์จะปรับวิธีการของเขาที่จะตอบสนองความต้องการของคนที่เขาพยายามที่จะช่วย. •ห้ารอบระยะเวลาจึงเป็นตัวอย่างของวิธีการฝีมือที่พระพุทธเจ้าดัดแปลงคำสอนขั้นพื้นฐานของเขาเพื่อให้ตรงกับ. ความจุที่แตกต่างกันของการเปลี่ยนลูกค้าของประชาชน•ตามZhiyi ห้ารอบระยะเวลาของพระพุทธเจ้าของการเรียนการสอนมีดังนี้• (1) ดอกไม้พวงมาลัย (อวตังสกสูตร) ​​ระยะเวลาเป็นเวลาสามสัปดาห์หลังจากที่พระพุทธเจ้าตรัสรู้ ในการนี้ระยะเวลาที่คาดคะเนพระพุทธเจ้าสอนว่ามีจักรวาลพุทธนับไม่ถ้วน. •การเรียนการสอนนี้อธิบายเส้นทางพระโพธิสัตว์ผ่านสิบขั้นตอน นอกจากนี้ยังกล่าวถึงการพัฒนาของ bodhicitta (คนเมล็ดพันธุ์แห่งการตรัสรู้จะได้รับการพัฒนาในการปฏิบัติของพระโพธิสัตว์). ในคำสอนของ Zhiyi จำนวนพระพุทธรูปไร้ขีด จำกัด จึงจักรวาลที่เต็มไปด้วยดินแดนที่นับถือศาสนาพุทธ จักรวาลสามารถแสดงให้เห็นถึงขอบเขตจักรวาลหนึ่งโดยเฉพาะชาวพุทธ. • (2) ระยะเวลา Agama, สอนที่สวนกวาง (สารนาถ) สำหรับ12 ปี ในช่วงเวลานี้พระพุทธเจ้าสอน Agamas (พระคัมภีร์ต้นรวมทั้งเป็นส่วนหนึ่งของภาษาบาลีวินัยของพระพุทธศาสนาเถรวาท). •ในช่วงเวลานี้เขายังสอนอริยสัจและอาศัยการประดิษฐ์ (ทุกสิ่งขึ้นอยู่กับคนอื่น ๆ ปรากฏการณ์). • (3 ) เดอะ Vaipulya (ที่ถูกต้องและเท่าเทียมกัน) ระยะเวลานาน 8 ปี. ในช่วงเวลานี้พระพุทธเจ้าสอนมหายานหลักความคิดที่มีอยู่ในพระสูตรหลาย. •ตัวอย่างของการเรียนการสอนนี้ nondualism (ทางสายกลางที่ไม่ได้เลือกข้างใดข้างหนึ่งในช่วงอื่นๆ ) หลักคำสอนของความว่างเปล่า(shunyata) และการเรียนการสอนที่อยู่นอกเหนือคำ(= ด้วยเหตุนี้ความจริงเป็นความเงียบ). ตาม Zhiyi พระพุทธเจ้าสอนเป็นเวลา 12 ปีในสวนกวางที่สารนาถ. • (4) Prajna (ปัญญา) ระยะเวลายาวนาน 22 ปี ในช่วงเวลานี้เนื้อหาเกี่ยวกับแนวความคิดของความว่างเปล่า(shunyata) ตามที่บันทึกไว้ในพระสูตร Prajnaparamita (ซึ่งเราพูดถึงก่อนหน้านี้). •ในการเรียนการสอนนี้แม้ว่าทุกสิ่งที่อาจจะเป็นที่สำคัญพวกเขาเป็นจริงที่ว่างเปล่าในท้ายที่สุดของสาร นอกจากนี้ปรากฏการณ์ทั้งหมดที่มีประสบการณ์ (= dharmas) เป็นจริงขึ้นอยู่กับแต่ละอื่น ๆ แต่กว่าที่เป็นอิสระ. • (5) โลตัสและนิพพานระยะเวลานาน 8 ปี ในช่วงเวลานี้พระพุทธเจ้าเทศน์เกี่ยวกับหนึ่งครอบคลุมเส้นทาง(รถ) ของพุทธศาสนาซึ่งเป็นที่ชุลมุนโดยสามชนิดของสิ่งมีชีวิตพุทธพระพุทธเจ้าสอนเกี่ยวกับความว่างเปล่าเป็นเวลา12 ปีด้วย. • (ก) สาวก (สาวกพุทธศาสนาหรือพระสงฆ์) • (ข) pratyekabuddhas (คนที่บรรลุbuddhahood ของตัวเองโดยไม่ต้องกลายเป็นพระสงฆ์) และ• (c) พระโพธิสัตว์ (ผู้ให้คำมั่นว่าจะช่วยโลกก่อนที่ตัวเอง). •ความ sravakas เทียบเท่ากับพระสงฆ์เถรวาทที่มีความมุ่งมั่นที่จะตรัสรู้แต่ผู้ที่ไม่จำเป็นต้องแข็งขันพยายามที่จะรักษาคนอื่น ๆ . •บนมืออื่น ๆ ที่พระโพธิสัตว์จะพยายามที่จะรักษาคนอื่นๆ เพื่อให้พวกเขาเป็นตัวอย่างของลัทธิมหายาน. •ในการเรียนการสอน Tiantai, พระพุทธรูปสามารถย้ายไปมาระหว่างโลกในชีวิตประจำวันของสังสารวัฏและโลกของนิพพาน พวกเขามีความสามารถที่จะปรากฏในทุกระดับของการดำรงอยู่เพื่อที่จะสอนธรรมะ. •ห้าคำสอนของพระพุทธเจ้าเป็น propounded ในTiantai เป็นตัวอย่างของวิธีการทางพุทธศาสนาของจีนที่นิกายสังเคราะห์และนมข้นพุทธอินเดียคำสอนเพื่อเลือกมากที่สุดจุดที่สำคัญสำหรับ. ประชาชนจีน•สอดคล้องกับแนวคิดของวิธีการและทักษะความชำนาญที่แล้วTiantai การส่งเสริมความคิดที่ว่าพระพุทธเจ้าเทศน์สี่ประเภทของคำสอน: • (1) การเรียนการสอนค่อยเป็นค่อยไปสำหรับผู้ที่มีน้อยกว่าความสามารถในการเรียนรู้(จำเป็นต้องใช้เวลามากขึ้น เรียนรู้หลักการทางพุทธศาสนา). • (2) การเรียนการสอนทันทีสำหรับผู้ที่มีความสามารถที่เหนือกว่า(ความสามารถในการได้อย่างรวดเร็วโลภแนวคิดสำคัญทางพุทธศาสนา). พระพุทธรูปก็บอกว่าจะสอนธรรมะในระดับที่แตกต่างกันตามที่ที่แตกต่างกันความสามารถในการเรียนรู้ของเขาติดตาม. • (3) การเรียนการสอนความลับซึ่งได้มากขึ้นที่ลึกซึ้งและลึกลับและสามารถถูกส่งโดยไม่มีผู้รับได้ตระหนักถึงมัน. • (4) ตัวแปร (ปรับตัว) การเรียนการสอนที่สามารถปรับตัวได้อย่างง่ายดายชนิดของบุคคลหรือสถานการณ์ใดๆ•ดังนั้นเราจะเห็นว่าในขณะที่สาขาอื่น ๆ ของมหายานธรรมชาติของมนุษย์ที่จะนำมาเป็นพื้นฐานสำหรับการที่แตกต่างกันการเรียนการสอนทางพุทธศาสนา บางคนสามารถเข้าใจมากขึ้นและบางส่วนน้อยดังนั้นเราสอนตามความสามารถของพวกเขาที่จะเรียนรู้. ในสามของเขาโหมดของการเรียนการสอนที่พระพุทธเจ้าสอนในลึกลับหรือแง่ลึกลับ. ในโหมดนี้นักเรียนอาจไม่ได้ตระหนักว่าพวกเขาได้รับการสอน. •โดยทั่วไปเผชิญหน้ากับโรงเรียนที่มีความหลากหลายมากของชาวพุทธคิดจากอินเดียนักคิดทางพุทธศาสนาจีนพยายามที่จะสังเคราะห์คำสอนต่างๆเป็นระบบที่ครอบคลุม. •ดังนั้น Zhiyi ตามกล่าวว่าพระพุทธรูปสี่วิธีการสอนตรงกับสี่พุทธคำสอนแต่ละมุ่งสู่ชนิดที่แตกต่างของผู้ชม พวกเขา: • (1) พระไตรปิฎกสอนพระสูตรหรือพระคัมภีร์พระวินัยหรือ. กฎสงฆ์และ Abhidamma, คำสอนพื้นฐาน. เหล่านี้สอดคล้องกับหลักคำสอนของพระพุทธศาสนาเถรวาทที่สำคัญ•ในชนิดนี้เป็นครั้งแรกของการเรียนการสอนหนึ่งสละชีวิตประจำวันในโลกและมีจุดมุ่งหมายสำหรับนิพพาน ในระดับของความเข้าใจนี้คนที่มีความสนใจเฉพาะในความรอดของตัวเอง. ของพระพุทธเจ้าพระอภิธรรมการเรียนการสอนเป็นเทียบเท่ากับTheraevada พื้นฐานหลักคำสอน. • (2) "สอนร่วมกัน" หลักคำสอนของความว่างเปล่า ซึ่งหมายความว่าเข้าใจว่าทุกสิ่งที่มีที่ว่างเปล่าในที่สุด. •ความเข้าใจนี้จะใช้ร่วมกันโดยทั้งเถรวาทและมหายาน มันหมายถึงการที่ผู้คนรับรู้ว่าทุกสิ่งไม่มีสารต้นแบบ (= หลักคำสอนของ anatma). •ความว่างเปล่าในกรณีนี้หมายถึงความว่างเปล่าที่เป็นที่สังเกตในขึ้นอยู่กับความร่วมมือที่เกิดขึ้นซึ่งแต่ละสิ่งที่ขึ้นอยู่กับบางสิ่งบางอย่างอื่นและไม่สามารถอยู่ได้อย่างอิสระขึ้นอยู่กับการเรียนการสอนเกี่ยวกับการร่วมที่เกิดขึ้น; นี้เป็นทั้งเถรวาทและมหายานหลักคำสอน. • (3) "การเรียนการสอนพิเศษ" โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับมหายานและดังนั้นสำหรับพระโพธิสัตว์ ซึ่งหลักคำสอนที่มุ่งเป้าไปที่การเรียนการสอนหลักการของการวางความรอดของสิ่งมีชีวิตทั้งหมดก่อนที่ตัวเอง. •นี้สอดคล้องกับมหายานหลักการเรียนการสอน. •ในความเข้าใจนี้แต่ละคนจะเกิดมาพร้อมกับพื้นฐานพระพุทธเจ้าธรรมชาติซึ่งสามารถตื่นขึ้นมาที่จะตระหนักถึงตัวเองเป็นพระพุทธรูป Huayan ดังต่อไปนี้ความเข้าใจนี้. เราแต่ละคนมีพระพุทธรูป

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วันนี้ : tiendai และชาน ( เซน )
)
5 พฤศจิกายน 2015
-
- ; แรก . . . . . . . มันเรียกว่า เทนไดในญี่ปุ่น สาขานี้

มหายานก่อตั้งขึ้นในประเทศจีน และนำไปเกาหลี ญี่ปุ่น และเวียดนาม -
.
; ; ชื่อมาจาก
ภูเขาในประเทศจีน ซึ่งโรงเรียนนี้ 4
แค zhiyi , อาศัยอยู่ ( 538-597 )
zhiyi ( 538-597 )

; ผู้ก่อตั้ง .

ฉากของภูเขาเทียนไถ .นี่คือวิดีโอสั้น ๆเกี่ยวกับ ; ( เทนได ) ในจีนและญี่ปุ่น
.
- zhiyi มีชื่อเสียงเป็นครั้งแรกที่จีนพุทธ
อาจารย์อย่างแท้จริงแบ่งจากประเพณีชาวพุทธอินเดีย (
= ไม่ใช่แค่ตามโรงเรียน
พระพุทธศาสนาขึ้นแล้วในอินเดีย )
- โรงเรียนนี้เป็นภาษาจีนทั้งหมดในประเทศ แทนที่จะ
กว่าการปลูกถ่ายจากอินเดีย เพราะ
ชื่อมาจากภูเขาจีนเรา
จะเห็นได้ว่ามันมีวัตถุประสงค์เพื่อเป็นโรงเรียนพุทธจีน

บริการอย่างแท้จริง โรงเรียนนี้พุทธศาสนาเรียกว่า "
โลตัสโรงเรียน " เพราะความสำคัญให้กับโลตัสพระสูตร
.
- จากเวลาของราชวงศ์ถังในประเทศจีน ( ราชวงศ์ถัง )
; กลายเป็นที่นิยม ในศตวรรษต่อมาก็ปฏิเสธอีก
- ตอนนี้สองสามคำเกี่ยวกับ zhiyi . ถึงแม้ว่าเขาจะถือว่า
เป็นประมุขที่สี่ของวงศ์ตระกูลนี้ เขาเป็นผู้ก่อตั้งของได้อย่างมีประสิทธิภาพจริง
.
- ; เขาไปที่ภูเขาซึ่งอยู่กลาง
สำหรับชี ศึกษาสมาธิ .
- ขณะที่เขาฝึกสมถะ ( หายใจจดจ่อ ) และวิปัสสนา ( วิปัสสนาในความเป็นจริง )

บริการจากการฝึกสมาธิ เขาได้พัฒนาระบบของพระพุทธศาสนา
ซ้อมรวมศรัทธาและพิธีกรรมจึงทำให้
,มันสามารถปรับตัวได้มากขึ้น นอกบริบทของอินเดีย .
วิปัสสนาสมาธิที่เกี่ยวข้องกับสติหรือ
การสังเกตสิ่งที่เกิดขึ้นในขณะนี้ คุณ
เคยลองหรือยัง
- zhiyi เขียนข้อความเรียกตำราน้อยกว่าบน
ความเข้มข้นและข้อมูลเชิงลึก ซึ่งอาจจะเป็น
คู่มือแรกของกรรมฐานในประเทศจีน ต่อมาเขายังสร้าง
-
ความเข้มข้นมากขึ้นบทความและข้อมูลเชิงลึก