Introduction It has been advocated

Introduction
It has been advocated by a number of workers that Rhizobiumhas its significant role on growth and crop yield of many leguminous crops by contributing some amounts of nitrogen to the crop plants from their biological fixation . This includes native populations or indigenous rhizobia of both effective and ineffective strains. Amongst the population available in soils, they obviously have possessed the various qualities with respect to survival capability and competition among the various strain (Wynne et al.,1980: Reenie and Dubetz,1984;and Srisouvakontorn, 1989). Growers of crop plants obviously apply some large amounts of chemical nitrogen fertilizer to their soils for high crop production in past decades, when rhizobia technology was inadequately available. Nowadays , a number of growers had realized how Rhizobium technology could contribute to their crop yields particularly growing leguminous crops such as peanut (Arachis hypogeae), mungbean (Vigna radiata) cowpea(Vigna unguiculata) and other. Most of these leguminous crops have been classified as promiscuous crops in their rhizobial requirements. Nevertheless, it has been reported by Toomsan et al. (1989a) that seed inoculation of peanut crop obviously gave no responses on growth of the crop plants. Similarly ,Toomsad (1990)again with peanut crop reported that total dry weights and shoot dry weights/plant of three peanut cultivars being grow at two different villages in Northeast Thailand did not statistically differ from one another due to seed inoculation and un-inoculation of Rhizobium. On the contrary, Wadisirisak and Boonkerd (1990) reported that seed inoculation must treatment and they
recommended that seed inoculation must be practiced whenever legume seed crop has to be sown and the population of Rhizobium could be lasted in soil for a few years after each
inoculation (Tantichareon,1996). Population of soil rhizobia at a given site could be influenced by many factors such as soil temperature, moisture content,pH,soil type and the presence of antagonistic microrganisms.This finding comfirms the work reported by Caidwell and Vest (1970) , and Subba Roa (1995). Whilst Luangchaisri (1995) showed that the population of soil rhizobia of soil where soybean crop (Glycine max L.) had been grown continuously were significantly higher than the sites where non-legume crops had been cultivated yet Anderson and Ingram (1993)showed that host of soil rhizobia has its significant
effect on the amount of population due to the substances being released from the plant root (exodus of plant substances by roots) and it was reported by Nurhayati et al. (1998) that indigenous or native strains of rhizobia possessed high potentail in nitrogen fixation. Therefore, it is of a tangible value to investigate how population of indigenous rhizobia could be managed under in vitro condition whem yard long bean plants act as the host plants for their population multiplication and it was anticipated that the results attained could possibly provide some useful data for future field experimements in order to maximize potentail benefit derived from nitrogen fixation.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แนะนำ มีการ advocated ตามจำนวนแรงงานที่ Rhizobiumhas ของบทบาทสำคัญในการเจริญเติบโตและพืชผลผลิตของพืชใน leguminous โดยการสนับสนุนจำนวนเงินบางส่วนของไนโตรเจนพืชจากการเบีชีวภาพ นี้มีประชากรพื้นเมืองหรือชน rhizobia ของสายพันธุ์ที่มีประสิทธิภาพ และไม่มีประสิทธิภาพ หมู่ประชากรในดินเนื้อปูน พวกเขาอย่างชัดเจนได้ต้องมีคุณภาพต่าง ๆ กับความสามารถในการอยู่รอดและการแข่งขันระหว่างสายพันธุ์ต่าง ๆ (Wynne et al., 1980: Reenie และ Dubetz, 1984 และ Srisouvakontorn, 1989) เกษตรกรพืชใช้ปุ๋ยเคมีไนโตรเจนบางจำนวนมากกับดินเนื้อปูนของพวกเขาสำหรับการผลิตพืชสูงในทศวรรษที่ผ่านมา เมื่อเทคโนโลยี rhizobia มี inadequately อย่างชัดเจน ปัจจุบัน จำนวนเกษตรกรได้ตระหนักว่าไรโซเบียมที่สามารถนำไปสู่การเพาะปลูกทำให้เจริญเติบโตพืช leguminous เช่นถั่วลิสง (Arachis hypogeae), cowpea(Vigna unguiculata) ถั่วเขียว) และอื่น ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ส่วนใหญ่พืชเหล่านี้ leguminous ได้ถูกจัดประเภทเป็นพืช promiscuous ในความต้องการของพวกเขา rhizobial อย่างไรก็ตาม มีรายงานโดย Toomsan et al. (1989a) ที่ inoculation เมล็ดของถั่วลิสงพืชอย่างชัดเจนให้ไม่ตอบสนองในการเจริญเติบโตของพืช ในทำนองเดียวกัน Toomsad (1990) อีกครั้งกับถั่วลิสงพืชรายงานที่รวมน้ำหนักแห้ง และถ่ายน้ำหนักแห้งพืชของถั่วลิสงพันธุ์สามที่กำลังเติบโตในหมู่บ้านแตกต่างกันสองที่อุดรได้ไม่ทางสถิติแตกต่างกันเนื่องจากเมล็ด inoculation และการสหประชาชาติ-inoculation ของไรโซเบียม ดอก Wadisirisak และแต่ไป ๆ (1990) รายงานว่า เมล็ด inoculation ต้องรักษาและพวกเขา แนะนำว่า ต้องฝึกฝน inoculation เมล็ดเมื่อ legume เมล็ดพืชได้ถูกหว่าน และอาจกินเวลาประชากรของไรโซเบียมในดินสำหรับไม่กี่ปีหลังจากแต่ละinoculation (Tantichareon, 1996) ประชากรของ rhizobia ดินที่กำหนดให้อาจมีผลมาจากหลายปัจจัยเช่นอุณหภูมิดิน ชื้น pH ชนิดของดิน และของ microrganisms ต่อต้าน นี้ comfirms ค้นหางานที่รายงาน โดย Caidwell และเสื้อกั๊ก (1970), และ ราว Subba (1995) ในขณะที่ Luangchaisri (1995) พบว่า ประชากรของ rhizobia ดินของดินที่เพาะปลูกถั่วเหลือง (Glycine max L.) มีการเติบโตอย่างต่อเนื่องได้อย่างมีนัยสำคัญสูงกว่าอเมริกาที่พืช legume ไม่ได้ปลูกแต่แอนเดอร์สัน และอิงแกรม (1993) พบว่าโฮสต์ของ rhizobia ดิน มีความสำคัญผลกระทบต่อจำนวนประชากรเนื่องจากสารที่ถูกปล่อยออกมาจากรากพืช (อพยพของสารในพืชโดยราก) และรายงานโดย Nurhayati et al. (1998) ว่า สายพันธุ์พื้นเมือง หรือท้องถิ่นของ rhizobia ต้อง potentail สูงในปฏิกิริยาการตรึงไนโตรเจน จึง มันเป็นมูลค่าที่จับต้องได้เพื่อตรวจสอบว่าประชากรชน rhizobia อาจจัดการภายใต้เงื่อนไขใน whem หลายาว ถั่วพืชที่ทำหน้าที่เป็นพืชโฮสต์สำหรับการคูณของจำนวนประชากร และมันถูกคาดว่า ผลลัพธ์ที่ได้สามารถให้ข้อมูลบางอย่างมีประโยชน์สำหรับฟิลด์ในอนาคต experimements อาจเพื่อขยายประโยชน์ potentail มาจากปฏิกิริยาการตรึงไนโตรเจน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การแนะนำจะได้รับการสนับสนุนโดยจำนวนของคนงานที่ Rhizobiumhas บทบาทสำคัญที่มีต่อการเจริญเติบโตและผลผลิตของพืชตระกูลหลายโดยร่วมบางปริมาณของไนโตรเจนพืชจากการตรึงทางชีวภาพ
ซึ่งรวมถึงประชากรพื้นเมืองหรือไรโซเบียมพื้นเมืองของทั้งสองสายพันธุ์ที่มีประสิทธิภาพและได้ผล ในหมู่ประชากรที่มีอยู่ในดินที่พวกเขาได้เห็นได้ชัดว่ามีคุณภาพต่างๆที่เกี่ยวกับความสามารถในการอยู่รอดและการแข่งขันระหว่างสายพันธุ์ต่างๆ (วายน์ et al, 1980. Reenie และ Dubetz 1984 และ Srisouvakontorn, 1989) เกษตรกรผู้ปลูกของพืชบางอย่างเห็นได้ชัดใช้จำนวนมากของปุ๋ยเคมีเพื่อดินของพวกเขาสำหรับการผลิตพืชในระดับสูงในทศวรรษที่ผ่านมาเมื่อเทคโนโลยีไรโซเบียมที่มีอยู่ไม่เพียงพอ ปัจจุบันจำนวนของเกษตรกรที่ปลูกได้ตระหนักถึงวิธีการใช้เทคโนโลยีไรโซเบียมอาจนำไปสู่ผลผลิตของพวกเขาโดยเฉพาะอย่างยิ่งการปลูกพืชตระกูลถั่วเช่นถั่วลิสง (Arachis hypogeae) เป็นถั่วเขียว (Vigna radiata) ถั่วพุ่ม (Vigna unguiculata) และอื่น ๆ ส่วนใหญ่ของพืชตระกูลถั่วเหล่านี้ได้รับการจัดเป็นพืชสำส่อนในความต้องการของพวกเขาไรโซเบียม แต่มันได้รับรายงานจาก Toomsan et al, (1989a) ที่ฉีดวัคซีนเมล็ดของพืชถั่วลิสงให้เห็นได้ชัดว่าไม่มีการตอบสนองต่อการเจริญเติบโตของพืชที่เพาะปลูก ในทำนองเดียวกัน Toomsad (1990) อีกครั้งกับการเพาะปลูกถั่วลิสงรายงานว่าน้ำหนักแห้งรวมและถ่ายน้ำหนักแห้ง / โรงงานสามสายพันธุ์ถั่วลิสงเป็นเติบโตที่สองหมู่บ้านต่าง ๆ ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือไม่ได้สถิติที่แตกต่างจากอีกคนหนึ่งเกิดจากการฉีดวัคซีนเมล็ดและยกเลิกการฉีดวัคซีนของ ไรโซเบียม ในทางตรงกันข้าม Wadisirisak และบุญเกิด (1990) รายงานว่าการฉีดวัคซีนเมล็ดรักษาต้องและพวกเขาแนะนำให้ฉีดวัคซีนเมล็ดพันธุ์ที่จะต้องได้รับการฝึกฝนเมื่อใดก็ตามที่การเพาะปลูกเมล็ดพันธุ์พืชตระกูลถั่วจะต้องมีการหว่านและจำนวนประชากรของไรโซเบียมอาจจะกินเวลาในดินไม่กี่ปีหลังจากที่แต่ละการฉีดวัคซีน(Tantichareon, 1996) ประชากรของดินไรโซเบียมที่เว็บไซต์ที่ได้รับอาจจะได้รับอิทธิพลจากปัจจัยหลายอย่างเช่นอุณหภูมิดินความชื้นค่า pH, ชนิดของดินและการปรากฏตัวของ microrganisms.This ปฏิปักษ์ค้นพบ comfirms งานที่รายงานโดย Caidwell และเสื้อยืด (1970) และ Subba Roa (1995) ขณะที่ Luangchaisri (1995) แสดงให้เห็นว่าประชากรของดินไรโซเบียมของดินที่เพาะปลูกถั่วเหลือง (Glycine สูงสุด L. ) ได้รับการเติบโตอย่างต่อเนื่องอย่างมีนัยสำคัญสูงกว่าเว็บไซต์ที่มีพืชตระกูลถั่วที่ไม่ได้รับการปลูกฝังยังแอนเดออินแกรม (1993) แสดงให้เห็นว่า โฮสต์ของไรโซเบียมในดินมีนัยสำคัญของผลกระทบต่อปริมาณของประชากรอันเนื่องมาจากสารที่ถูกปล่อยออกจากรากพืช(การอพยพของสารจากพืชราก) และมันถูกรายงานโดย Nurhayati et al, (1998) ที่สายพันธุ์พื้นเมืองหรือชนพื้นเมืองของไรโซเบียมมี potentail สูงในการตรึงไนโตรเจน ดังนั้นจึงเป็นเรื่องของค่าที่มีตัวตนในการตรวจสอบว่าจำนวนประชากรของไรโซเบียมพื้นเมืองจะได้รับการจัดการภายใต้ในหลอดทดลองสภาพ whem ลานพืชถั่วฝักยาวทำหน้าที่เป็นพืชคูณประชากรของพวกเขาและมันก็คาดว่าผลการบรรลุอาจจะให้ข้อมูลบางอย่างที่มีประโยชน์ สำหรับ experimements สนามในอนาคตเพื่อให้เกิดประโยชน์สูงสุด potentail มาจากการตรึงไนโตรเจน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แนะนำถูกสนับสนุนโดยจำนวนของแรงงานที่ rhizobiumhas สำคัญของการเจริญเติบโต และผลผลิตของพืชทั้งหลาย โดยสนับสนุนบางปริมาณไนโตรเจนในพืชจากการตรึงของพวกเขา ซึ่งรวมถึงประชากรไรโซเบียมพื้นเมืองหรือพื้นบ้านของทั้งสองที่มีประสิทธิภาพและไม่มีประสิทธิภาพสายพันธุ์ ในหมู่ประชากรที่มีอยู่ในดินพวกมันได้ครอบครองลักษณะต่าง ๆด้วยความเคารพความสามารถในการอยู่รอดและการแข่งขันระหว่างสายพันธุ์ต่างๆ ( วินน์ et al . , 1980 : reenie และ dubetz , 1984 ; และ srisouvakontorn , 1989 ) เกษตรกรผู้ปลูกของพืชพืชก็ใช้จำนวนมากของปุ๋ยเคมีในดินสำหรับการผลิตสูงในช่วงทศวรรษเมื่อเทคโนโลยีไรโซเบียมมีไม่เพียงพอที่จะใช้ได้ ปัจจุบันจำนวนของเกษตรกรได้ตระหนักว่าเทคโนโลยีสามารถช่วยให้พืชเชื้อของผลผลิต โดยการปลูกพืชเมล็ดพืช เช่น ถั่ว ( ถั่วลิสง hypogeae ) ถั่วเขียว ( Vigna radiata ) พุ่ม unguiculata ) และอื่น ๆส่วนใหญ่ของพืชเมล็ดพืชเหล่านี้ได้ถูกจัดเป็นพืชเพียงสำส่อนความต้องการของพวกเขา อย่างไรก็ตาม ได้รับรายงานเกิด et al . ( 1989a ) ที่นำเมล็ดพันธุ์ของถั่วลิสงให้เงินไม่ตอบสนองต่อการเจริญเติบโตของพืช ในทํานองเดียวกันtoomsad ( 1990 ) อีกครั้งกับถั่วลิสง รายงานว่า น้ำหนักแห้งทั้งหมด และยิงเวท / ต้นแห้งของถั่วลิสงพันธุ์ถูกปลูกอยู่สองสามหมู่บ้านต่าง ๆในภาคตะวันออกเฉียงเหนือไม่ได้มีนัยแตกต่างจากที่อื่น เนื่องจากเมล็ดพันธุ์และเชื้อไรโซเบียมต่อสหประชาชาติ . ในทางตรงกันข้าม และ wadisirisak บุญเกิด ( 1990 ) ได้รายงานว่า ถั่วเหลือง การต้องการพวกเขา
แนะนำให้ใช้เมล็ดพันธุ์จะต้องปฏิบัติเมื่อพืชเมล็ดถั่วได้ถูกหว่านและประชากรเชื้อไรโซเบียมในดินอาจจะกินเวลาไม่กี่ปีหลังจากแต่ละ
( ( รัตนา จิระรัตนานนท์ , 1996 ) ประชากรไรโซเบียมในดินให้เว็บไซต์อาจจะได้รับอิทธิพลจากปัจจัยหลายอย่าง เช่น อุณหภูมิ ดิน เนื้อหา , pH ความชื้น ชนิดของดินและการปรากฏตัวของ microrganisms ปฏิปักษ์หา comfirms งานรายงานโดย caidwell และเสื้อกั๊ก ( 1970 ) และ Subba ROA ( 1995 ) ขณะที่ luangchaisri ( 2538 ) พบว่าประชากรของดิน ดินที่ปลูกพืช ไรโซเบียมถั่วเหลือง ( Glycine max L) ได้เติบโตอย่างต่อเนื่องสูงกว่าเว็บไซต์ที่ไม่หว่านพืชได้ปลูกเลย แอนเดอร์สัน กับ อินแกรม ( 2536 ) พบว่า ดินมีโฮสต์ของไรโซเบียมมีผลต่อ
ของจำนวนประชากรเนื่องจากสารที่ถูกปล่อยออกมาจากรากพืช ( พระธรรมสารที่พืชราก ) และมันถูกรายงานโดย nurhayati et al .( 1998 ) ที่พื้นเมืองหรือสายพันธุ์พื้นเมืองของไรโซเบียมมีศักยภาพสูงในการตรึงไนโตรเจน ดังนั้นมันมีมูลค่าที่จับต้องได้เพื่อตรวจสอบว่าประชากรไรโซเบียมพื้นเมืองสามารถจัดการภายใต้เงื่อนไขในหลอดทดลองเมื่อถั่วฝักยาวพืชเป็นเจ้าภาพพืชคูณประชากรของพวกเขาและมันก็คาดการณ์ไว้ว่า ผลลัพธ์ที่ได้อาจจะให้ข้อมูลที่เป็นประโยชน์บางอย่างสำหรับอนาคตด้าน experimements เพื่อเพิ่มศักยภาพ ประโยชน์ที่ได้จากการตรึงไนโตรเจน .