Family matters in Japan’s war comme

Family matters in Japan’s war commemoration
6 August 2015
Author: Akiko Hashimoto, University of Pittsburgh

The legacy of Japan’s national trauma is on full display as the 70th anniversary of the end of World War II approaches, a war that killed 25 million people in Asia. Many observers hope that this occasion will be used as an opportunity for Japan to make a magnanimous political gesture or a statement towards a genuine reconciliation and a better collective future for the region, especially by the head of the Japanese government.

A woman visits the Peace Memorial Park to pray for victims of the atomic bombing in Hiroshima on 5 August 2015. (Photo: AAP)

An obstinate hurdle to realising this hope which is often overlooked is that Japan’s ‘history problem’ — a mix of politics, identity and nationalism in East Asia, brewing actively since the late 1990s — is also about personal identity. We can better understand the emotional import of the upcoming commemoration on 15 August by recognising that for many Japanese it is about defining the humiliating legacy of our fathers and grandfathers, their mistakes and failures.

War memory is ultimately family memory and the questions are personal: what did our fathers and grandfathers do in the war? Did they act honourably at their time of reckoning? Do we portray them as innocent or guilty? Do we protect or incriminate our own family members?

We may be in a better position to anticipate the forthcoming politics of war responsibility at the 70th anniversary by taking account of the family legacies of Japan’s elite politicians.

Some would like to see Prime Minister Shinzo Abe renew Japan’s apology in a definitive statement of wrongdoing as former prime minister Tomiichi Murayama did on the 50th anniversary in 1995. But this would be a revolutionary statement for Abe. He is the grandson of post-war prime minister Nobusuke Kishi who masterminded the growth of colonial Manchuria’s economy and served as munitions minister in the wartime Tojo cabinet. It is this family loyalty that Kevin Rafferty has, in a recent Japan Times article, called one of Abe’s ‘demons’.

For Abe to reaffirm Murayama’s statement would be tantamount to redefining his grandfather’s colonial and wartime achievements as dreadful wrongs. Is it conceivable that Abe would be prepared to declare, as Murayama did, that his grandfather pursued a ‘mistaken national policy, advanced along the road to war, only to ensnare the Japanese people in a fateful crisis, and, through its colonial rule and aggression, caused tremendous damage and suffering to the people of many countries, particularly to those of Asian nations’? Such a statement by Abe would be truly ground-breaking.

Others would like to see Abe renew Japan’s vow for peace, in a definitive statement ‘never again’ to engage in war. This would also be a revolutionary statement for Abe. It was also Kishi, as prime minister in 1960, who cemented Japan’s security alliance with the United States. This allows the US to project its military power across Asia through its forward deployment strategy and the maintenance of strategic bases in Japan. For Abe, vowing to pursue a pacifist future would be tantamount to repudiating this grand design for Japan’s regional power. He sees the East Asia region as a dangerous neighbourhood and is now railroading new national security laws through parliament, based on a unilateral ‘reinterpretation’ of Japan’s pacifist constitution.

But it would be a mistake to see Abe’s statements as a complete representation of Japanese national sentiments. The ‘history problem’ is larger and more complicated than the legacy of elite families who dominated wartime Japan. Ordinary Japanese — the rank and file in wartime — have also inherited war memories and, not surprisingly, they diverge a great deal from those of elite families.

Many remember the devastation that the war wreaked, especially in 1944–45, and have passed those memories to their children and grandchildren. Still others remember the harm that the Japanese military inflicted in Asia and attempt to atone in their own ways. These memories are at the root of Japan’s longstanding antimilitarist sentiments and defence of the ‘peace constitution’. It is these children and grandchildren who are taking to the streets to resist Abe’s legislative manoeuvring.

With all the attention surrounding Abe’s anticipated 70th anniversary speech in August, it would be easy to lose sight of the broad plurality of sentiments and opinions that make up Japan’s attitude toward its past. The challenge going forward is to communicate this broader picture of war memory within Japanese society to its neighbours.

Akiko Hashimoto is author of The Long Defeat: Cultural Trauma, Memory, and Identity in Japan, Oxford University Press, 2015. She has taught cultural, comparative, global sociology at the University of Pittsburgh for 25 years. She is also a Faculty Fellow at Yale University’s Center for Cultural Sociology, and Visiting Professor at Portland State University.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ครอบครัวเป็นที่ระลึกถึงสงครามของญี่ปุ่น6 2015 สิงหาคมผู้เขียน: อะกิโกะแห่งฮาชิโมโตะ วิทยาลัยพิตส์เบิร์กมรดกของการบาดเจ็บแห่งชาติของญี่ปุ่นอยู่แสดงเต็มรูปแบบเป็นวันครบรอบงานสิ้นแนวสงครามโลก สงครามที่ฆ่า 25 ล้านคนในเอเชีย ผู้สังเกตการณ์จำนวนมากหวังว่า ครั้งนี้จะใช้เป็นโอกาสสำหรับประเทศญี่ปุ่นเพื่อให้รูปแบบการเมืองการ magnanimous หรืองบกระทบยอดแท้และอนาคตดีกว่ารวมในภูมิภาค โดยเฉพาะอย่างยิ่งหัวหน้าของรัฐบาลญี่ปุ่นผู้หญิงเข้าชมสวนอนุสรณ์สันติภาพการอธิษฐานที่อะตอมระเบิดในฮิโรชิมาใน 5 2015 สิงหาคม (ภาพ: AAP)รั้วกระโดดข้ามแหละให้เหยื่อนี้หวังซึ่งมักจะมองข้ามคือ ที่ญี่ปุ่น 'ประวัติปัญหา' — ผสมเอกลักษณ์ การเมือง และชาตินิยมในเอเชียตะวันออก ที่ทำการหมักอย่างแข็งขันตั้งแต่ปลายทศวรรษที่ 1990 ซึ่งเกี่ยวกับตัวบุคคล เราสามารถเข้าใจการนำอารมณ์ของที่ระลึกที่เกิดขึ้นในเดือน 15 สิงหาคม โดยตระหนักถึงว่า ในญี่ปุ่นมาก เป็นการสร้าง humiliating มรดกของบรรพบุรุษของเรา และคุณปู่ ข้อผิดพลาด และความล้มเหลวสงครามหน่วยความจำหน่วยความจำในที่สุดครอบครัว และคำถามที่เป็นข้อมูลส่วนบุคคล: สิ่งไม่บรรพบุรุษของเราและคุณปู่ทำในสงครามหรือไม่ ไม่ได้กระทำ honourably reckoning เวลาของพวกเขา เราวาดภาพพวกเขาเป็นผู้บริสุทธิ์ หรือมีความผิดหรือไม่ เราป้องกัน หรือดำเนินคดีฟ้องร้องของสมาชิกในครอบครัวของเราเองเราอาจอยู่ในตำแหน่งที่ดีกว่าตัดเมืองหน้าความรับผิดชอบในการสงครามในวันครบรอบงาน โดยคำนึงอดีตครอบครัวของนักการเมืองชนชั้นสูงของญี่ปุ่นบางคนอยากดูอะเบะนายกรัฐมนตรี Shinzo ที่ต่ออายุขอโทษของญี่ปุ่นในการสืบสวนรายงานทั่วไปเป็นอดีตนายกรัฐมนตรี Tomiichi Murayama ได้ใน 50 ปี 1995 แต่นี้จะเป็นคำสั่งปฏิวัติสำหรับอะเบะ เขาเป็นหลานของสงครามหลังนายกรัฐมนตรี Nobusuke Kishi ที่ masterminded เจริญเติบโตของเศรษฐกิจของแมนจูเรียโคโลเนียล และเป็นรัฐมนตรีว่าการระเบิดในความโหดร้าย Tojo ตู้ สมาชิกครอบครัวนี้ที่ Kevin Rafferty ในญี่ปุ่นเวลาบท เรียกว่าเป็นอะเบะ 'ปีศาจ' อย่างใดอย่างหนึ่งได้สำหรับอะเบะไป reaffirm Murayama ของงบจะเป็น tantamount to ให้นิยามของคุณปู่ของเขาโคโลเนียลและความโหดร้ายความสำเร็จเป็นค้น dreadful คือว่า อะเบะจะได้เตรียมที่จะประกาศ เป็น Murayama ได้ ว่า ปู่ของเขาติดตามเป็น 'ดาวตามปกตินโยบายแห่งชาติ ขั้นสูงไปตามถนนสู่สงคราม เฉพาะต่อคนญี่ปุ่น ในวิกฤตทำให้ถึงตาย และ กฎอาณานิคมความรุกราน เกิดความเสียหายอย่างมาก และทุกข์ทรมานเพื่อคนหลายประเทศ โดยเฉพาะอย่างยิ่งบรรดาประชาชาติแห่งเอเชีย' หลากหลาย กล่าวรายงาน โดยอะเบะจะแบ่งพื้นดินอย่างแท้จริงคนอื่นอยากดูอะเบะสาบานของญี่ปุ่นเพื่อสันติภาพ ในคำสั่งทั่วไป 'ไม่เคยอีกครั้ง' เพื่อต่อสู้ในสงครามการต่ออายุ นี้ยังจะเป็นคำสั่งปฏิวัติสำหรับอะเบะ ได้ยัง Kishi เป็นนายกฯ ใน 1960 ที่คาร์ของญี่ปุ่นความปลอดภัยพันธมิตรกับสหรัฐอเมริกา นี้ช่วยให้สหรัฐอเมริกาไปยังโครงการพลังงานทหารเอเชียผ่านกลยุทธ์การปรับใช้ไปข้างหน้าและการบำรุงรักษาของฐานเชิงกลยุทธ์ในญี่ปุ่น Vowing ไล่ pacifist ในอนาคตจะเป็นสำหรับอะเบะ tantamount to repudiating ออกแบบนี้แกรนด์พลังงานภูมิภาคของญี่ปุ่น เขามองว่าภูมิภาคเอเชียตะวันออกเป็นพื้นที่ใกล้เคียงที่เป็นอันตราย และเป็นนั่นเองใหม่ความปลอดภัยแห่งชาติกฎหมายผ่านรัฐสภา ตามที่ฝ่าย 'สถาปัตยกรรม' รัฐธรรมนูญของญี่ปุ่น pacifistแต่มันจะผิดไปดูงบของอะเบะเป็นตัวแทนที่สมบูรณ์ของชาติรู้สึกญี่ปุ่น 'ปัญหาประวัติศาสตร์' มีขนาดใหญ่ และซับซ้อนมากขึ้นกว่ามรดกของครอบครัวชนชั้นสูงที่ครอบงำความโหดร้ายของญี่ปุ่น ญี่ปุ่นธรรมดา — อันดับและไฟล์ในความโหดร้ายซึ่งมีสงครามสืบทอดความทรงจำ และ ไม่น่าแปลกใจ จะ diverge โปรโมชั่นจากตระกูลชนชั้นสูงหลายจำภายหลังจากที่สงคราม wreaked โดยเฉพาะอย่างยิ่งใน 1944-45 และแล้วความทรงจำเหล่านั้นให้เด็กและบุตรหลานของตน ยังผู้อื่นจำไว้ว่า อันตรายที่เกิดกองทัพญี่ปุ่นในเอเชีย และพยายามเพื่อในวิธีของตนเอง ความทรงจำเหล่านี้เป็นรากของญี่ปุ่นว่า antimilitarist รู้สึกและกลาโหมของ 'รัฐธรรมนูญสันติภาพ' เด็กและบุตรหลานที่จะพาไปตามถนนเพื่อต่อต้านการหลบหลีกของอะเบะประเทศ เหล่านี้ได้มีความสนใจทั้งหมด รอบของอะเบะคาดว่างานครบรอบปีพูดในเดือนสิงหาคม มันจะง่ายต่อการสูญเสียสายตาของหลายฝ่ายกว้างรู้สึกและความคิดเห็นที่สร้างทัศนคติของญี่ปุ่นไปยังอดีตของ ความท้าทายข้างหน้าคือการ สื่อสารนี้ประธานาธิบดีสงครามหน่วยความจำภายในสังคมญี่ปุ่นเพื่อใส่ของอะกิโกะแห่งฮาชิโมโตะเป็นผู้พ่ายแพ้นานเดอะ: บาด เจ็บวัฒนธรรม หน่วยความจำ และอัตลักษณ์ในญี่ปุ่น ออกซ์ฟอร์ดมหาวิทยาลัยกด 2015 เธอได้สอนสังคมวิทยาวัฒนธรรม เปรียบเทียบ สากลที่มหาวิทยาลัยพิตส์เบิร์ก 25 ปี เธอเป็นเพื่อนคณะที่ศูนย์วัฒนธรรมสังคมวิทยาลัยเยล และศาสตราจารย์ที่มหาวิทยาลัยพอร์ตแลนด์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เรื่องครอบครัวที่ระลึกในสงครามของญี่ปุ่น
6 สิงหาคม 2015
ผู้แต่ง: อากิโกะฮาชิโมโตะมหาวิทยาลัยพิตส์เบิร์กมรดกของการบาดเจ็บระดับชาติของญี่ปุ่นอยู่บนหน้าจอเต็มรูปแบบเช่นครบรอบปีที่70 ของการสิ้นสุดของวิธีสงครามโลกครั้งที่สองสงครามที่ฆ่า 25 ล้านคนในเอเชีย ผู้สังเกตการณ์หลายคนหวังว่าครั้งนี้จะถูกนำมาใช้เป็นโอกาสสำหรับประเทศญี่ปุ่นที่จะทำให้ท่าทางการเมืองเห็นแก่ตัวหรือคำสั่งไปสู่ความปรองดองของแท้และอนาคตโดยรวมที่ดีขึ้นสำหรับภูมิภาคโดยเฉพาะอย่างยิ่งหัวของรัฐบาลญี่ปุ่น. หญิงเข้าชมสันติภาพ อุทยานเฉลิมพระเกียรติสมเด็จภาวนาให้ผู้ที่ตกเป็นเหยื่อของระเบิดปรมาณูในฮิโรชิวันที่ 5 สิงหาคม 2015 (ภาพ: AAP) กีดขวางดื้อรั้นที่จะตระหนักถึงความหวังที่มักจะมองข้ามนี้คือการที่ญี่ปุ่น 'ปัญหาประวัติศาสตร์ - ส่วนผสมของการเมืองตัวตนและชาตินิยมใน เอเชียตะวันออกเบียร์อย่างแข็งขันตั้งแต่ปลายปี 1990 - ยังเป็นเรื่องส่วนบุคคล . เราจะสามารถเข้าใจการนำเข้าทางอารมณ์ของที่ระลึกที่จะเกิดขึ้นวันที่ 15 สิงหาคมโดยตระหนักว่าญี่ปุ่นหลาย ๆ คนมันเป็นเรื่องเกี่ยวกับการกำหนดมรดกอับอายของบรรพบุรุษของเราและปู่ของความผิดพลาดของพวกเขาและความล้มเหลวของหน่วยความจำสงครามเป็นที่สุดหน่วยความจำในครอบครัวและคำถามเป็นเรื่องส่วนบุคคล: สิ่งที่บิดาและปู่ของเราทำสงคราม? ไม่ได้ทำหน้าที่อย่างตรงไปตรงที่พวกเขาในช่วงเวลาแห่งการชำระบัญชีของพวกเขา พวกเราเห็นภาพพวกเขาเป็นผู้บริสุทธิ์หรือความผิด? เราปกป้องหรือปรักปรำสมาชิกในครอบครัวของเราเอง? เราอาจจะอยู่ในตำแหน่งที่ดีกว่าการคาดการณ์การเมืองที่กำลังจะมาของความรับผิดชอบต่อสงครามที่ครบรอบปีที่ 70 โดยการใช้บัญชีของมรดกในครอบครัวของนักการเมืองที่ยอดเยี่ยมของญี่ปุ่น. บางคนก็ชอบที่จะเห็นนายกรัฐมนตรี Shinzo Abe ต่ออายุขอโทษของญี่ปุ่นในคำสั่งที่ชัดเจนของการกระทำผิดกฎหมายในฐานะอดีตนายกรัฐมนตรี Tomiichi Murayama ได้ในวันครบรอบ 50 ปีในปี 1995 แต่นี้จะเป็นคำสั่งปฏิวัติสำหรับอาเบะ เขาเป็นหลานชายของหลังสงครามนายกรัฐมนตรี Nobusuke Kishi ที่ masterminded การเจริญเติบโตของเศรษฐกิจในยุคอาณานิคมของแมนจูเรียและทำหน้าที่เป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงอาวุธสงครามในตู้ Tojo ที่ มันเป็นความจงรักภักดีของครอบครัวนี้ว่าเควินแรฟเฟอร์ตีได้ในบทความล่าสุดที่ญี่ปุ่นไทม์สเรียกว่าเป็นหนึ่งของเอ็บ 'ปีศาจ'. สำหรับเอ็บเพื่อยืนยันคำสั่งของ Murayama จะเป็นประหนึ่งการกําหนดความสำเร็จในยุคอาณานิคมและสงครามของปู่ของเขาเป็นความผิดที่น่ากลัว มันเป็นไปได้ว่าอาเบะจะได้เตรียมที่จะประกาศเป็น Murayama ได้ว่าปู่ของเขาไล่ 'เข้าใจผิดนโยบายระดับชาติขั้นสูงไปตามถนนที่จะเกิดสงครามเพียงเพื่อที่จะจับกุมคนญี่ปุ่นในภาวะวิกฤตเป็นเวรเป็นกรรมและผ่านการปกครองอาณานิคมและ ก้าวร้าวทำให้เกิดความเสียหายอย่างมากและความทุกข์ทรมานให้กับประชาชนในหลายประเทศโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับบรรดาประเทศในเอเชีย '? คำสั่งดังกล่าวโดยอาเบะจะเป็นอย่างแท้จริงพื้นทำลายก. อื่น ๆ อยากจะเห็นอาเบะต่ออายุปฏิญาณของญี่ปุ่นเพื่อความสงบสุขในคำสั่งที่ชัดเจน 'ไม่เคยอีกครั้งที่จะมีส่วนร่วมในการทำสงคราม นอกจากนี้ยังจะเป็นคำสั่งปฏิวัติสำหรับอาเบะ มันก็ยังเป็น Kishi เป็นนายกรัฐมนตรีในปี 1960 ที่พันธมิตรยึดการรักษาความปลอดภัยของประเทศญี่ปุ่นกับสหรัฐอเมริกา นี้จะช่วยให้สหรัฐโครงการอำนาจทางทหารทั่วเอเชียผ่านกลยุทธ์การติดตั้งไปข้างหน้าและการบำรุงรักษาของฐานเชิงกลยุทธ์ในญี่ปุ่น สำหรับอาเบะและสาบานว่าจะดำเนินการในอนาคตสงบจะเป็นประหนึ่งการ repudiating นี้ออกแบบที่ยิ่งใหญ่สำหรับการใช้พลังงานในระดับภูมิภาคของญี่ปุ่น เขาเห็นว่าภูมิภาคเอเชียตะวันออกเป็นเขตอันตรายและขณะนี้ railroading กฎหมายความมั่นคงแห่งชาติใหม่ผ่านรัฐสภาขึ้นอยู่กับฝ่ายเดียว 'ตีความของรัฐธรรมนูญสงบของญี่ปุ่น. แต่มันจะเป็นความผิดพลาดที่จะเห็นงบของอับราฮัมเป็นตัวแทนที่สมบูรณ์ของชาติญี่ปุ่น ความรู้สึก ของปัญหาประวัติศาสตร์ที่มีขนาดใหญ่และมีความซับซ้อนมากขึ้นกว่าที่เป็นมรดกของครอบครัวชนชั้นสูงที่โดดเด่นในช่วงสงครามญี่ปุ่น สามัญญี่ปุ่น - ยศและไฟล์ในยามสงคราม - ได้รับการถ่ายทอดความทรงจำที่ยังสงครามและไม่น่าแปลกใจที่พวกเขาแตกต่างอย่างมากจากบรรดาครอบครัวชนชั้น. หลายคนจำความหายนะที่สงครามคร่าชีวิตผู้คนโดยเฉพาะอย่างยิ่งใน 1944-45 และได้ผ่านการเหล่านั้น ความทรงจำให้กับเด็กและลูกหลานของพวกเขา คนอื่น ๆ ยังจำได้ว่าอันตรายที่ทหารญี่ปุ่นลือในเอเชียและพยายามที่จะชดเชยในรูปแบบของตัวเอง ความทรงจำเหล่านี้เป็นที่รากของความรู้สึก antimilitarist ยาวนานของญี่ปุ่นและการป้องกันประเทศของ 'รัฐธรรมนูญสันติภาพ' มันเป็นเด็กเหล่านี้และลูกหลานที่มีการไปตามถนนที่จะต่อต้านการหลบหลีกกฎหมายของเอ็บ. ด้วยความสนใจโดยรอบการพูดครบรอบปีที่ 70 ของเอ็บที่คาดการณ์ไว้ในเดือนสิงหาคมก็จะง่ายต่อการสูญเสียสายตาของหลายฝ่ายในวงกว้างของความรู้สึกและความคิดเห็นที่ทำขึ้นของญี่ปุ่น ทัศนคติต่อการที่ผ่านมา ความท้าทายที่ก้าวไปข้างหน้าคือการสื่อสารนี้ภาพที่กว้างขึ้นของหน่วยความจำสงครามในสังคมญี่ปุ่นเพื่อนบ้าน. อากิโกะฮาชิโมโตะเป็นผู้เขียนของความพ่ายแพ้ยาว: วัฒนธรรมการบาดเจ็บ, หน่วยความจำและเอกลักษณ์ในญี่ปุ่นมหาวิทยาลัย Oxford กด 2015 เธอได้สอนวัฒนธรรม เปรียบเทียบสังคมวิทยาระดับโลกที่มหาวิทยาลัยพิตส์เบิร์กเป็นเวลา 25 ปี นอกจากนี้เธอยังเป็นเพื่อนที่คณะศูนย์มหาวิทยาลัยเยลสำหรับวัฒนธรรมสังคมวิทยาและอาจารย์ที่มหาวิทยาลัยแห่งรัฐพอร์ตแลนด์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ครอบครัวในสงครามของญี่ปุ่นฉลอง
6 สิงหาคม 2015
เขียน : อากิโกะ ฮาชิโมโตะ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

มรดกของการบาดเจ็บแห่งชาติญี่ปุ่นคือบนจอแสดงผลแบบเต็มเป็นวันครบรอบ 70 ปลายสงครามโลกครั้งที่สองแนวสงครามที่ฆ่า 25 ล้านคนในเอเชียผู้สังเกตการณ์หลายคนหวังว่าโอกาสนี้จะใช้เป็นโอกาสของญี่ปุ่นที่จะทำให้คนใจกว้าง ท่าทางการเมืองหรืองบไปสู่ความสมานฉันท์ของแท้และอนาคตร่วมกันสำหรับภูมิภาค โดยเฉพาะอย่างยิ่ง โดยหัวของรัฐบาลญี่ปุ่น

ผู้หญิงชมสวนอนุสรณ์สันติภาพ เพื่อขอพรให้เหยื่อระเบิดปรมาณูในฮิโรชิม่า เมื่อวันที่ 5 สิงหาคม 2015 ( ภาพ : AAP )

การดื้อดึงมากที่จะตระหนักนี้ความหวังที่มักถูกมองข้ามคือปัญหาประวัติศาสตร์ญี่ปุ่น ' ' - ผสมการเมือง เอกลักษณ์และชาตินิยมในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ , เบียร์อย่างตั้งแต่ปลายปี 1990 - ยังเกี่ยวกับอัตลักษณ์ส่วนบุคคลเราสามารถเข้าใจเข้าอารมณ์ของที่ระลึกที่จะเกิดขึ้นในวันที่ 15 ส.ค. โดยตระหนักว่าหลาย ญี่ปุ่น มันเป็นเรื่องเกี่ยวกับการกำหนดมรดกอัปยศของบิดาและปู่ของเรา ความผิดพลาดและความล้มเหลวของพวกเขา ในท้ายที่สุดครอบครัว

สงครามหน่วยความจำหน่วยความจำและคำถามส่วนตัว : อะไรที่พ่อและปู่ของเราทำในสงครามพวกเขาแสดงให้เกียรติเวลาของการคำนวณของพวกเขา ? เราวาดภาพพวกเขาเป็นผู้บริสุทธิ์หรือผิด ? เราจะปกป้องหรือฟ้องร้องสมาชิกในครอบครัวของเราเอง

เราอาจอยู่ในตำแหน่งที่ดีกว่าคาดการเมืองภาครับผิดชอบสงคราม ในวันครบรอบ 70 โดยการเปิดบัญชีของครอบครัวมรดกของญี่ปุ่น

นักการเมืองชั้นนำบางคนอาจจะอยากเห็นนายกรัฐมนตรี Shinzo Abe ต่ออายุคำขอโทษของญี่ปุ่นในงบที่ชัดเจนของการกระทำผิด เป็นอดีตนายกรัฐมนตรี tomiichi มุรายาม่าทำในวันครบรอบ 50 ปี 1995 แต่นี่จะแถลงการณ์ปฏิวัติ ABEเขาเป็นหลานชายของสงคราม นายกรัฐมนตรี โนบุ เกะ คิฉิผู้ฉลาดในการเจริญเติบโตของเศรษฐกิจของอาณานิคมแมนจูเรียและทำหน้าที่เป็นอาวุธสงครามโทโจรัฐมนตรีในคณะรัฐมนตรี มันคือครอบครัว มีความจงรักภักดีที่เควินแรฟเฟอร์ตี้ในญี่ปุ่นครั้งล่าสุด บทความ เรียกหนึ่งของ Abe ' ปีศาจ ' .

สำหรับเบะยืนยันงบมุรายาม่าจะเหมือนระบบอาณานิคมปู่ของเขา และสงครามความสำเร็จเป็นน่ากลัวได้ มันเป็นไปได้ว่า อาเบะจะเตรียมที่จะประกาศ เป็น มุรายามะทำ ที่ปู่ของเขาติดตาม ' ผิดนโยบายระดับชาติขั้นสูง ตามเส้นทางสู่สงครามเท่านั้นที่จะจับคนญี่ปุ่นในช่วงวิกฤติ ความตายและผ่านของการปกครองอาณานิคมและการรุกราน เกิดความเสียหายมหาศาล และทุกข์ให้กับประชาชนของหลายประเทศ โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับบรรดาประเทศในเอเชีย ? คําสั่งดังกล่าว โดย อาเบะ จะทำลายพื้นดินอย่างแท้จริง

ใครอยากเห็นอาเบะต่ออายุของญี่ปุ่นสาบานสันติภาพ ในงบ ' ที่ไม่เคยอีกครั้งเพื่อต่อสู้ในสงคราม นี้จะมีการแถลงปฏิวัติ ABEนอกจากนี้ คิชิ ในฐานะที่เป็นนายกรัฐมนตรีในปี 1960 ที่ยึดญี่ปุ่นรักษาความปลอดภัยพันธมิตรสหรัฐอเมริกา นี้ช่วยให้เราเพื่อโครงการพลังงานทหารทั่วเอเชียผ่านทางกลยุทธ์การใช้งานของมันไปข้างหน้าและการบำรุงรักษาฐานยุทธศาสตร์ในญี่ปุ่น สำหรับอาเบะ สาบานแสวงสันติในอนาคตจะเป็นเหมือน repudiating ออกแบบนี้แกรนด์สำหรับพลังงานในภูมิภาคของประเทศญี่ปุ่นเขาเห็นภูมิภาคเอเชียตะวันออกเช่น พื้นที่อันตราย และขณะนี้ทางรถไฟกฎหมายความมั่นคงใหม่ผ่านรัฐสภา ยึดฝ่ายเดียว ' ' ของญี่ปุ่นโชว์ฉบับตีความใหม่ของสันติ ธรรมนูญ

แต่มันจะผิดพลาดดู Abe สำหรับการแสดงที่สมบูรณ์ของความรู้สึกแห่งชาติญี่ปุ่น' ประวัติศาสตร์ ' เป็นปัญหาใหญ่และซับซ้อนกว่าแบบดั้งเดิมของครอบครัวที่โดดเด่นยอดสงครามญี่ปุ่น ธรรมดาของญี่ปุ่น - ลูกแถว - ได้สืบทอดความทรงจำในสงคราม สงคราม และ ไม่น่าแปลกใจที่พวกเขาแตกต่างอย่างมากจากบรรดาครอบครัวยอด

หลายระลึกถึงการทำลายล้างที่สงครามอย่างมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งใน 1944 – 45และได้ผ่านความทรงจำเหล่านั้นให้เด็ก หลาน ยังคนอื่น ๆจำได้ว่าอันตรายที่ทหารญี่ปุ่นสร้างในเอเชีย และพยายามชดเชยในวิธีการของตนเอง ความทรงจำเหล่านี้เป็นรากของญี่ปุ่นยาวนาน antimilitarist ความรู้สึกและการป้องกันของ ' รัฐธรรมนูญ ' สันติภาพเหล่านี้มันเป็นเด็กและลูกหลานที่จดกับถนนที่จะต่อต้านอาเบะของสภานิติบัญญัติหลบหลีก

กับความสนใจทั้งหมดรอบ อาเบะ ที่คาดการณ์ไว้ที่ครบรอบการพูดในเดือนสิงหาคม มันง่ายที่จะสูญเสียสายตาของจำนวนกว้างของความรู้สึกและความคิดเห็นที่ทำให้ทัศนคติของญี่ปุ่นที่มีต่ออดีตของความท้าทายต่อไปคือการสื่อสารนี้ภาพที่กว้างขึ้นของหน่วยความจำสงครามภายในสังคมญี่ปุ่นไปยังประเทศเพื่อนบ้าน

อากิโกะฮาชิโมโตะเป็นผู้เขียนของยาวความพ่ายแพ้ : บาดเจ็บ , ความทรงจำทางวัฒนธรรมและอัตลักษณ์ในญี่ปุ่น , สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยออกซ์ฟอร์ด 2015 . เธอได้สอนวัฒนธรรม , เปรียบเทียบ , โลกสังคมวิทยาที่มหาวิทยาลัยพิตส์เบิร์กมา 25 ปีเธอยังเป็นอาจารย์ เพื่อนที่ศูนย์สังคมวิทยาวัฒนธรรมของมหาวิทยาลัย เยล และศาสตราจารย์ที่มหาวิทยาลัยพอร์ตแลนด์