After describing the opening of the

After describing the opening of the Prologue, Edward Lowinsky declared, “From the F major chord in measure seven, the harmonic progression might just as well switch to F major, B-flat major, D major or D minor, or E-flat major—it would make little difference,” and he called its apparent randomness “triadicatonality” (1961, 39).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หลังจากอธิบายเปิดปกติ เอ็ดเวิร์ด Lowinsky ประกาศ, "จากที่คอร์ด F สำคัญในวัดเจ็ด ประสานความก้าวหน้าอาจได้ดีสลับไป F สำคัญ B-แบนใหญ่ สำคัญ D หรือ D หลักเล็กน้อย หรือ แบน E — มันจะทำให้ความแตกต่างน้อย, " และเขาเรียกว่าสุ่มที่ชัดเจนของ "triadicatonality" (1961, 39)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หลังจากที่อธิบายถึงการเปิดตัวของบทเอ็ดเวิร์ด Lowinsky ประกาศ "จากคอร์ด F ในวัดเจ็ดขบวนฮาร์โมนิก็เช่นกันอาจจะสลับไปยังเอฟเมเจอร์, B-แฟลตเมเจอร์, D รายใหญ่หรือดีกว่าหรือ E-แฟลตเมเจอร์ -IT จะสร้างความแตกต่างเล็ก ๆ น้อย ๆ "และเขาเรียกว่าแบบแผนชัดเจน" triadicatonality "(1961, 39)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หลังจากการเปิดของบทนำ เอ็ดเวิร์ด lowinsky ประกาศ " จาก F เมเจอร์คอร์ดในวัดเจ็ด การก้าวหน้าฮาร์ก็เช่นกันเปลี่ยน F ใหญ่ b-flat หลัก , D หรือ D ไมเนอร์ เมเจอร์ หรือ e-flat ใหญ่มันจะทำให้ความแตกต่างเล็ก ๆน้อย ๆ " และเขาเรียกการปรากฏการสุ่ม " triadicatonality " ( 1961 39 )