UN peacekeeping operations are not

UN peacekeeping operations are not an enforcement tool. However, they may use force at the tactical level, with the authorization of the Security Council, if acting in self-defence and defence of the mandate.

In certain volatile situations, the Security Council has given UN peacekeeping operations “robust” mandates authorizing them to “use all necessary means” to deter forceful attempts to disrupt the political process, protect civilians under imminent threat of physical attack, and/or assist the national authorities in maintaining law and order.

Although on the ground they may sometimes appear similar, robust peacekeeping should not be confused with peace enforcement, as envisaged under Chapter VII of the United Nations Charter.

Robust peacekeeping involves the use of force at the tactical level with the authorization of the Security Council and consent of the host nation and/or the main parties to the conflict.
By contrast, peace enforcement does not require the consent of the main parties and may involve the use of military force at the strategic or international level, which is normally prohibited for Member States under Article 2(4) of the Charter, unless authorized by the Security Council.
A UN peacekeeping operation should only use force as a measure of last resort. It should always be calibrated in a precise, proportional and appropriate manner, within the principle of the minimum force necessary to achieve the desired effect, while sustaining consent for the mission and its mandate. The use of force by a UN peacekeeping operation always has political implications and can often give rise to unforeseen circumstances.

Judgments concerning its use need to be made at the appropriate level within a mission, based on a combination of factors including mission capability; public perceptions; humanitarian impact; force protection; safety and security of personnel; and, most importantly, the effect that such action will have on national and local consent for the mission.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปฏิบัติการอุตรดิตถ์ UN ไม่เป็นเครื่องมือบังคับ อย่างไรก็ตาม อาจใช้บังคับในระดับยุทธวิธี มีการตรวจสอบของสภารักษาความปลอดภัย ถ้ากระทำ self-defence และกลาโหมของข้อบังคับนี้ในบางสถานการณ์ที่ผันผวน มนตรีที่ได้ดำเนินงานอุตรดิตถ์ UN "แข็งแกร่ง" เอกสารอนุญาตให้พวกเขา "ใช้จำเป็นมา" ขัดขวางพลังพยายามทำลายกระบวนการทางการเมือง ปกป้องพลเรือนคุกคามรมีการโจมตีทางกายภาพ หรือช่วยเหลือหน่วยงานแห่งชาติในการรักษาและการแม้ว่าพื้นดินอาจบางครั้งปรากฏคล้าย อุตรดิตถ์แข็งแกร่งไม่ควรสับสนกับสันติภาพบังคับ เป็นน้าใต้ VII บทของกฎบัตรสหประชาชาติอุตรดิตถ์มีประสิทธิภาพเกี่ยวข้องกับการใช้แรงในระดับยุทธวิธี ด้วยการตรวจสอบของสภารักษาความปลอดภัยและของในประเทศหรือบุคคลหลักการความขัดแย้งโดยคมชัด ความบังคับไม่จำเป็นต้องได้รับความยินยอมของคู่สัญญาหลัก และอาจเกี่ยวข้องกับการใช้กำลังทหารในระดับยุทธศาสตร์ หรือนานาชาติ ซึ่งโดยปกติห้ามสำหรับประเทศสมาชิกภายใต้ 2(4) บทของกฎบัตร เว้นแต่ได้รับอนุญาตจากคณะกรรมการความปลอดภัยการดำเนินงานอุตรดิตถ์ UN ควรใช้แรงเพียงเป็นวัดสุดท้าย เสมอควรสามารถปรับความแม่นยำ สัดส่วน และเหมาะสม โดย ในหลักการของแรงขั้นต่ำที่จำเป็นเพื่อให้บรรลุผลต้องการ ในขณะที่ยั่งยืนความยินยอมสำหรับภารกิจและข้อบังคับของการ การใช้การบังคับด้วยการดำเนินการอุตรดิตถ์ UN มีนัยทางการเมือง และสามารถมักจะก่อให้เกิดสถานการณ์ที่ไม่คาดฝันต้องทำในระดับที่เหมาะสมภายในภารกิจ ตามชุดของปัจจัยรวมทั้งภารกิจขีดความสามารถ การตัดสินเกี่ยวกับการใช้ รับรู้สาธารณะ ผลกระทบด้านมนุษยธรรม บังคับการป้องกัน ความปลอดภัยของบุคลากร และ สำคัญ ผลที่การกระทำดังกล่าวจะมีในประเทศ และยินยอมในภารกิจ นี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สหประชาชาติปฏิบัติการรักษาสันติภาพไม่ได้เป็นเครื่องมือบังคับใช้ แต่พวกเขาอาจจะใช้แรงในระดับยุทธวิธีที่มีการอนุมัติของคณะมนตรีความมั่นคงถ้าทำหน้าที่ในการป้องกันตัวเองและการป้องกันประเทศของอาณัติ. ในสถานการณ์ความผันผวนบางคณะมนตรีความมั่นคงได้ให้ปฏิบัติการรักษาสันติภาพของสหประชาชาติ "แข็งแกร่ง" เอกสารที่อนุญาตให้พวกเขา "ใช้วิธีการที่จำเป็นทั้งหมด" เพื่อยับยั้งความพยายามในการมีพลังที่จะทำลายกระบวนการทางการเมืองปกป้องพลเรือนภายใต้การคุกคามของการโจมตีทางกายภาพและ / หรือการให้ความช่วยเหลือหน่วยงานระดับชาติในการรักษากฎหมายและระเบียบ. แม้ว่าบนพื้นดินที่พวกเขาบางครั้งอาจปรากฏคล้ายกันที่แข็งแกร่ง รักษาสันติภาพไม่ควรจะสับสนกับการบังคับใช้ความสงบสุขเช่นวาดภาพภายใต้บทที่เจ็ดของกฎบัตรสหประชาชาติ. รักษาสันติภาพที่แข็งแกร่งที่เกี่ยวข้องกับการใช้กำลังในระดับยุทธวิธีที่มีการอนุมัติของคณะมนตรีความมั่นคงและยินยอมของประเทศเจ้าภาพและ / หรือบุคคลหลัก ไปสู่ความขัดแย้ง. โดยคมชัด, การบังคับใช้ความสงบสุขไม่จำเป็นต้องได้รับความยินยอมของทั้งสองฝ่ายหลักและอาจเกี่ยวข้องกับการใช้กำลังทหารในระดับยุทธศาสตร์หรือต่างประเทศซึ่งเป็นสิ่งต้องห้ามตามปกติสำหรับประเทศสมาชิกภายใต้มาตรา 2 (4) ของกฎบัตร, เว้นแต่ได้รับอนุญาตจากคณะมนตรีความมั่นคง. การดำเนินการรักษาสันติภาพของสหประชาชาติควรใช้แรงเป็นตัวชี้วัดสุดท้าย มันก็ควรจะปรับในแม่นยำสัดส่วนที่เหมาะสมและลักษณะภายในหลักการของแรงขั้นต่ำที่จำเป็นเพื่อให้บรรลุผลที่ต้องการในขณะที่ค้ำจุนความยินยอมในการปฏิบัติภารกิจและอาณัติของตน การใช้กำลังโดยการดำเนินการรักษาสันติภาพของสหประชาชาติมักจะมีผลกระทบทางการเมืองและมักจะสามารถก่อให้เกิดสถานการณ์ไม่คาดฝัน. ตัดสินเกี่ยวกับการใช้งานจะต้องทำในระดับที่เหมาะสมภายในภารกิจที่อยู่บนพื้นฐานของการรวมกันของปัจจัยรวมทั้งความสามารถในการปฏิบัติภารกิจ; การรับรู้ของประชาชน ผลกระทบด้านมนุษยธรรม; คุ้มครองแรงงาน; ความปลอดภัยและการรักษาความปลอดภัยของบุคลากร และที่สำคัญที่สุดที่มีผลว่าการกระทำดังกล่าวจะต้องได้รับความยินยอมในระดับชาติและท้องถิ่นสำหรับภารกิจ