SEMIOTIC THEORIESinterpretation of

SEMIOTIC THEORIES

interpretation of meaning
History and Orientation
Semiotics, translated as the science of signification, is often said to derive from two sources: F. de Saussure (Swiss-French, 1857-1913) and C.S. Peirce (Anglo-American, 1839-1914). Some other researchers known for their work in semiotics are Noam Chomsky, Umberto Eco, R. Barthes and Jean Baudrillard.

Core Assumptions and Statements
Semiotics is the theory of the production and interpretation of meaning. It's basic principle is that meaning is made by the deployment of acts and objects which function as "signs" in relation to other signs. Systems of signs are constituted by the complex meaning-relations that can exist between one sign and another, primarily relations of contrast and superordination/subordination (e.g. class/member, whole/part). Signs are deployed in space and time to produce "texts", whose meanings are construed by the mutually contextualizing relations among their signs.
There are two major traditions in European semiotics: F. de Saussure, semiology; and C.S. Peirce, semiotics. Saussure's approach was a generalization of formal, structuralist linguistics; Peirce's was an extension of reasoning and logic in the natural sciences.
General Semiotics tends to be formalistic, abstracting signs from the contexts of use; Social Semiotics takes the meaning-making process, "semiosis", to be more fundamental than the system of meaning-relations among signs, which are considered only the resources to be deployed in making meaning.
Multimedia semiotics is based on the principle that all meaning-making, because it is a material process as well as a semiotic practice, necessarily overflows the analytical boundaries between distinct, idealized semiotic resource systems such as language, gesture, depiction, action, etc. Every material act and sign can be, and usually is, construed in relation to more than one system of sign relations (e.g. a written word is both a linguistic sign and a visual orthographic one; a spoken word is also construed in relation to its non-linguistic acoustical qualities; an image is interpreted both visually and usually also linguistically; etc.). Therefore it becomes important to study how different sign-systems are physically and semiotically integrated in texts and multimedia productions of various kinds
Conceptual Model
Not applicable.

Favorite Methods
To be added.

Scope and Application
Social semiotics examines semiotic practices, specific to a culture and community, for the making of various kinds of texts and meanings in various situational contexts and contexts of culturally meaningful activity. Social semiotics therefore makes no radical separation between theoretical and applied semiotics and is more closely associated with discourse analysis, multimedia analysis, educational research, cultural anthropology, political sociology, etc.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทฤษฎี SEMIOTICการตีความความหมายประวัติและแนวSemiotics แปลว่าศาสตร์ของ signification มักจะกล่าวว่า มาจากสองแหล่ง: F. de Saussure (สวิสฝรั่งเศส ค.ศ. 1857-1913) และซีเอส Peirce (Anglo-American, 1839-1914) นักวิจัยอื่น ๆ บางอย่างที่รู้จักกันในการทำงานใน semiotics มีโนมชัมสกี เขียนหนังสือ Eco, R. Barthes และ Jean Baudrillard สมมติฐานหลักและงบSemiotics เป็นทฤษฎีของการผลิตและการตีความความหมาย หลักการพื้นฐานของมันคือ ว่า ความหมายจะทำ โดยการใช้งานของการกระทำและวัตถุที่เป็น "สัญญาณ" ให้สัมพันธ์กับสัญญาณอื่น ๆ ระบบของสัญญาณประกอบกัน โดยซับซ้อนสัมพันธ์ความหมายที่สามารถมีอยู่ระหว่างหนึ่งเข้าสู่ระบบและอื่น หลักความสัมพันธ์ของความคมชัดและ superordination/ตัว ย่อยที่เหมาะ (เช่นชั้น/สมาชิก ทั้งหมด/บางส่วน) สัญญาณจะใช้งานในพื้นที่และเวลาในการผลิต "ข้อความ" ซึ่งมีความหมายตีความ โดยสัมพันธ์ contextualizing ร่วมกันระหว่างสัญญาณของพวกเขามีประเพณีสำคัญที่สองในยุโรป semiotics: F. de Saussure, semiology และซีเอส Peirce, semiotics วิธีการของ Saussure เป็นลักษณะของทาง structuralist ภาษาศาสตร์ ของ Peirce ได้เป็นส่วนหนึ่งของเหตุผลและตรรกะในวิทยาศาสตร์ธรรมชาติSemiotics ทั่วไปมีแนวโน้มจะ formalistic, abstracting สัญญาณบริบทการใช้งาน สังคม Semiotics ใช้กระบวนการทำความหมาย "semiosis" เป็นพื้นฐานยิ่งกว่าระบบของความหมายความสัมพันธ์ระหว่างสัญญาณ ซึ่งถือเป็นทรัพยากรการปรับใช้ในการทำให้ความหมายเท่านั้นSemiotics มัลติมีเดียเป็นไปตามหลักการว่า ทั้งหมดหมายถึงทำ เนื่องจากมีการใช้วัสดุตลอดจนปฏิบัติ semiotic จำล้นขอบวิเคราะห์ระหว่างทรัพยากร semiotic แตก ตั้งระบบเช่นภาษา ถ่ายทอด การดำเนินการ ท่าทาง ฯลฯ ทุกการกระทำวัสดุและลงได้ และ สามารถ ตีความสัมพันธ์กับระบบมากกว่าหนึ่งความสัมพันธ์เข้าสู่ระบบ (เช่น word เขียนเป็นสัญลักษณ์ทางภาษาและแบบภาพประกอบ นอกจากนี้ยังมีการตีความคำพูดเกี่ยวกับคุณสมบัติต่าง ๆ ของเสียงที่ไม่ใช่ภาษา ภาพถูกตีทั้งสายตา และมักจะยังภาษา ฯลฯ) จะต้องศึกษาระบบลงแตกต่างทางร่างกาย และ semiotically รวมเข้าในข้อความและมัลติมีเดียการผลิตชนิดต่าง ๆแบบจำลองความคิดไม่สามารถใช้ ชื่นชอบวิธีที่จะเพิ่ม ขอบเขตและการSemiotics สังคมตรวจสอบปฏิบัติ semiotic เฉพาะวัฒนธรรมและชุมชน การทำของทุกชนิดของข้อความและความหมายในบริบทของสถานการณ์และบริบทของวัฒนธรรมมีกิจกรรมต่าง ๆ Semiotics สังคมจึงทำให้ไม่มีการแยกรุนแรงระหว่าง semiotics ทฤษฎี และที่ใช้ และเกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับการวิเคราะห์วาทกรรม วิเคราะห์ วิจัยการศึกษา มานุษยวิทยาวัฒนธรรม สังคมวิทยาการเมือง เป็นต้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทฤษฎีสัญญะวิทยาการตีความหมายประวัติความเป็นมาและการวางแนวสัญแปลว่าวิทยาศาสตร์ของความหมายที่มักจะมีการกล่าวถึงเป็นผลมาจากสองแหล่งที่มา: เดเอฟเบอซ็อส (สวิสฝรั่งเศส, 1857-1913) และ CS เพียรซ (แองโกลอเมริกัน 1839-1914 ) นักวิจัยบางคนอื่น ๆ ที่รู้จักสำหรับการทำงานของพวกเขาในสัญมี Noam Chomsky, Umberto สิ่งแวดล้อมหม่อมราชวงศ์ Barthes และฌอง Baudrillard. สมมติฐานหลักและงบสัญเป็นทฤษฎีของการผลิตและการตีความของความหมาย มันเป็นหลักการพื้นฐานคือความหมายที่จะทำโดยการใช้งานของการกระทำและวัตถุซึ่งทำงานเป็น "สัญญาณ" ในความสัมพันธ์กับอาการอื่น ๆ ระบบของสัญญาณจะขึ้นโดยความหมายซับซ้อนความสัมพันธ์ที่สามารถอยู่ระหว่างหนึ่งสัญญาณและอื่น ๆ ซึ่งส่วนใหญ่เป็นความสัมพันธ์ของความคมชัดและ superordination / สังกัด (เช่นระดับ / สมาชิกทั้งหมด / บางส่วน) ป้ายจะถูกนำไปใช้ในพื้นที่และเวลาในการผลิต "ตำรา" ซึ่งมีความหมายมีการตีความโดยความสัมพันธ์ร่วมกัน contextualizing หนึ่งจากสัญญาณทั้งหลายของพวกเขา. มีสองประเพณีที่สำคัญในสัญยุโรป: เดเอฟเบอซ็อส, semiology; และ CS เพียรซ, สัญ วิธีการซ็อสเป็นลักษณะทั่วไปของทางการภาษาศาสตร์ structuralist; เพียรซเป็นส่วนหนึ่งของเหตุผลและตรรกะในวิทยาศาสตร์ธรรมชาติ. สัญทั่วไปมีแนวโน้มที่จะเป็นนิสัยเจ้าระเบียบ, การสรุปสัญญาณจากบริบทของการใช้; สัญสังคมต้องใช้กระบวนการความหมายการทำ "semiosis" เพื่อเป็นพื้นฐานมากกว่าระบบของความหมาย-ความสัมพันธ์ระหว่างสัญญาณซึ่งถือว่าเป็นทรัพยากรเพียง แต่จะนำไปใช้ในการทำให้ความหมาย. สัญมัลติมีเดียเป็นไปตามหลักการที่ว่าทุกความหมาย -making เพราะมันเป็นกระบวนการที่วัสดุเช่นเดียวกับการปฏิบัติสัญญะวิทยาจำเป็นล้นเขตแดนระหว่างการวิเคราะห์ที่แตกต่างกันเงียบสงบระบบทรัพยากรสัญญะวิทยาเช่นภาษาท่าทางภาพ, การกระทำ, ฯลฯ การกระทำทุกวัสดุและเข้าสู่ระบบสามารถและมักจะ ถูกตีความในความสัมพันธ์ให้มากขึ้นกว่าระบบใดระบบหนึ่งของความสัมพันธ์ของสัญญาณ (เช่นคำที่เขียนเป็นทั้งสัญญาณทางภาษาและการสะกดภาพหนึ่งเป็นคำพูดยังตีความในความสัมพันธ์กับคุณภาพเสียงของมันไม่ใช่ภาษา; ภาพที่ถูกตีความทั้ง สายตาและมักจะยังภาษา; ฯลฯ ) ดังนั้นมันจะกลายเป็นสิ่งสำคัญในการศึกษาวิธีการที่แตกต่างกันระบบเข้าสู่ระบบจะทางร่างกายและ semiotically แบบบูรณาการในตำราและโปรดักชั่นมัลติมีเดียทุกชนิดแนวคิดรุ่นไม่ได้ใช้บังคับ. วิธีการที่ชื่นชอบที่จะเพิ่ม. ขอบเขตและการประยุกต์ใช้สัญสังคมตรวจสอบการปฏิบัติสัญญะวิทยาเฉพาะวัฒนธรรมและชุมชน สำหรับการทำหลายชนิดของข้อความและความหมายในบริบทสถานการณ์ต่างๆและบริบทของกิจกรรมที่มีความหมายทางวัฒนธรรม สัญสังคมจึงทำให้ไม่มีการแยกรุนแรงระหว่างทฤษฎีและสัญนำไปใช้และมีความสัมพันธ์อย่างใกล้ชิดกับการวิเคราะห์วาทกรรมวิเคราะห์มัลติมีเดียการวิจัยทางการศึกษาวัฒนธรรมมานุษยวิทยาสังคมวิทยาการเมือง ฯลฯ