That Bruegel paintingof hunters ret

That Bruegel painting
of hunters returning
in winter, the filmmakers
go nuts for it. A sad rabbit
on a stick & more. It’s like
really in there, tonally—
a male, disappointed
group trudge towards
a more lighthearted
communal flurry, women
and children full of fire
upholding weird roofs
doing the real work.

A moment ago I moved
something (not particularly
large) to the other side
of the table and felt
so old and immense
and in control. Like a truck
crunching on its path.
I project white onto the
floorboards. And isn’t
this music from that ballet
that always makes us?
Indistinguishable
from a folktale-pink shock

of pure quartz through the wall.
Give me one irregular mark
for my thigh to pit the year
against. 16th century sound
gets all over the daybed
and you relocate your teeth
to the opposite nipple.
My thought in that moment
it’s a brutal cave.
Brightest bird, tailfeather,
increasing gray line, fail me
my distant mountain.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ภาพวาดที่เปียเตอร์บรูเกลของนักล่ากลับในฤดูหนาว ผู้สร้างภาพยนตร์ถั่วมันไป กระต่ายเศร้าบนแท่งไม้และอื่น ๆ มันก็เหมือนจริง ๆ ในที่นั่น tonally —ชาย ผิดหวังกลุ่มย่ำไปเบาสมองมากขึ้นชุมชนคึกคัก ผู้หญิงและเด็กที่เต็มไปด้วยไฟส่งเสริมหลังคาแปลกทำงานจริงตะกี้ผมย้ายบางสิ่งบางอย่าง (ไม่ได้โดยเฉพาะขนาดใหญ่) ในด้านอื่น ๆของตารางและผ้าสักหลาดดังนั้นเก่าแก่ และยิ่งใหญ่และควบคุม เช่นรถบรรทุกกระทืบบนเส้นทางผมโครงการสีขาวลงบนตัวครบครัน และไม่ได้เพลงนี้จากที่บัลเลต์นอกจากที่มักจะทำให้เราจำแนกไม่จากช็อต folktale-สีชมพูของควอตซ์บริสุทธิ์ผ่านผนังบอกเครื่องหมายหนึ่งที่ผิดปกติสำหรับต้นขาของฉันหลุมปีจาก ศตวรรษที่ 16 เสียงรับทั่วเตียงนอนเล่นและคุณย้ายฟันไปจุกตรงข้ามความคิดของฉันในขณะที่ถ้ำโหดร้ายได้นกสว่าง tailfeatherเพิ่มเส้นสีเทา ล้มเหลวฉันภูเขาระยะไกลของฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ว่าภาพบรูเกล
ล่ากลับมา
ในช่วงฤดูหนาวถ่ายทำ
ไปถั่วสำหรับมัน กระต่ายน่าเศร้า
ที่ติดและมากขึ้น มันเหมือน
จริงๆในมี tonally-
ชายผิดหวัง
ย่ำกลุ่มต่อ
เฟซบุ๊คมากขึ้น
ความวุ่นวายของชุมชนที่ผู้หญิง
และเด็กที่เต็มไปด้วยไฟ
ส่งเสริมหลังคาแปลก
ทำทำงานจริง.

ช่วงเวลาที่ผ่านมาผมย้าย
บางสิ่งบางอย่าง (ไม่ได้โดยเฉพาะ
ขนาดใหญ่) ในด้านอื่น ๆ
ของตารางและรู้สึก
ดังนั้นเก่าและอันยิ่งใหญ่
และในการควบคุม เช่นเดียวกับรถบรรทุก
กระทืบบนเส้นทางของมัน.
ฉันโครงการสีขาวบน
พื้น และไม่ได้เป็น
เพลงนี้จากบัลเล่ต์ที่
ที่มักจะทำให้เรา
แยกไม่ออก
จากช็อตสีชมพูนิทานพื้นบ้าน

ของผลึกบริสุทธิ์ผ่านผนัง.
ให้ฉันหนึ่งเครื่องหมายที่ผิดปกติ
สำหรับต้นขาของฉันไปที่หลุมปี
กับ เสียงศตวรรษที่ 16
ได้รับทั่วทุกมุมเตียงนอนเล่น
และคุณย้ายฟันของคุณ
ไปที่หัวนมตรงข้าม.
คิดของผมในช่วงเวลาที่
มันเป็นถ้ำที่โหดร้าย.
นกสว่าง tailfeather,
การเพิ่มเส้นสีเทาล้มเหลวฉัน
ภูเขาที่ห่างไกลของฉัน