The Challenges of Implementing Dist

The Challenges of Implementing Distance Education in Uganda: A Case Study
International Review of Research in Open and Distance Learning
ISSN: 1492-3831
Volume 11, Number 2.
May – 2010
Abstract

This brief case study provides a pithy introduction to Uganda and outlines key factors that affect the implementation of distance education in the nation: poor infrastructure, the high cost of an education, an outdated curriculum, inadequate expertise in distance education, and poor attitudes towards distance learning. These factors are also evident in other African countries
About Uganda
The Republic of Uganda is a developing East African country with a population of 31 million people, 85% of whom live in rural areas (World Bank, 2009). It possesses the following characteristics, as reported by the World Bank and UNICEF in 2009:
•
a youthful population with children below 15 constituting more than half of the population;
•
a ranking of 157 out of 182 countries on the human development index;
•
a ranking of 91 out of 135 countries on the human poverty index;
•
a high mortality rate due to poor sanitary conditions and a lack of funding to improve health services;
•
a rate of 38% of the population living below the national poverty line; and
•
an adult literacy rate of 74% (86% for urban areas and 66% for rural areas).
Demographic surveys conducted by the Uganda Health Services reveal that increasing education levels in Uganda are proportional to improvements in key health indicators (Uganda Demographic and Health Services survey, 2006). Thus, the provision of accessible and quality education is essential for the health of the people. In addition, education is important for the economic growth of the country.
The government of Uganda gives priority to education as evidenced by increased budget allocations and by the introduction of free primary education in 1997. Primary level enrolment has increased from 2.6 million in 1995 to 7.4 million in 2008 (Uganda Bureau of Statistics, 2009). Universal secondary education was introduced in order to absorb the increasing number of students who completed primary education. Now, institutions of higher learning are unable to accept all of the secondary school graduates who qualify and who want to enroll. Between 9,000 and 12,000 students qualify for postsecondary education, but only 25% of them are accepted into college or university (Experience Africa, 2009). The enrolments in tertiary institutions have increased 90% during the last 10 years, but the number of tertiary institutions has increased by only 1.8% during the same period (MyUganda, 2010).
In order to meet the needs of those seeking postsecondary education, but who are denied entry, and in order to improve the health of the citizens and the economy of the country, Uganda must provide additional access to higher education. Distance education (DE) could provide this access.
The Challenges
Higher education could accelerate development within Uganda. However, there are several major challenges that must be addressed. Each is outlined below.
Infrastructure for Higher Education
Uganda currently lacks the physical and human infrastructure to cope with the demand for postsecondary education. Further, accessibility to postsecondary education is affected by the distribution of institutions throughout the country. Most of the 31 registered universities are located in the central or urban region of the country, yet the majority of the population lives in rural areas. The distribution of institutions affects the cost of access. Most of the students are not able to commute from their homes to institutions located in urban areas; thus, they must live near the institution and thereby incur additional costs.
The surface area of Uganda is small, allowing people to move from one border to another in a day – a very long day over sub-standard roads. The sole means of transport is by road, using buses and minibuses as few Ugandans own vehicles. The roads, even those with asphalt, are in poor condition and are not lighted. Due to poor road conditions, the poor mechanical conditions of the vehicles, and speeding, at least 2,000 people die annually from road accidents and about 10,000 are injured (Naturinda, Bagala, & Mugaga, 2009). Thus, transportatiois a limiting factor to educational access. Distance education addresses this barrier.
building of educational facilities has not kept pace with postsecondary student enrolment, which grew from 5,000 in the 1970s to 124,314 in 2005 (Kasozi, 2006). Consequently, most postsecondary institutions have enrolments that exceed the available space in lecture halls and in libraries. Students are often seen sitting outside the lecture room as classes are conducted. In addition, the current number of students overwhelms available resources, such as books, Internet access, and study space. Digital resources, which a number of universities subscribe to, are available, but due to low Internet bandwidth, impatient students give up before they can access the material they want. In some institutions, the ratio of students to computers is so high that the scramble to access a computer becomes an obstacle to peaceful learning and research. Distance education, may, in part, address the enrolment and space pressures occurring at face-to-face institutions, but distance students will also need access to technological resources.
The National Council of Higher Education in Uganda sets standards for teaching and learning in postsecondary institutions. The Council recommends the number of doctoral and master’s degree holders that should be employed by each institution. These percentages are not met, especially by new and rural universities. The number of qualified lecturers is limited by the lack of affordable opportunities for further study within Uganda. Thus, if they can afford it and/or if they receive bursaries, students are likely to obtain further education outside of the country. Due to poor pay, about US$400 per month, lecturers teach in a number of institutions to make ends meet. This situation compromises the time allocated to (and thus the quality) of teaching and student support because lecturers are constantly moving from one institution to another. Distance learning that utilizes technology should minimize the movement of lecturers between institutions that share instructors. But the widespread implementation of educational technology cannot occur until challenges with the electrical and telecommunications infrastructure are addressed.
Globally, distance learning makes use of information and communication technologies (ICTs) to deliver learning opportunities as well as to provide access to resources and to facilitate interactivity. However, distance learning in Uganda is dependent on printed modules with supplementation by face-to-face sessions (Basaza, 2006). If technology is used to deliver or to enhance distance learning, a reliable electrical grid must be accessible. Unfortunately, electricity is not always available 24 hours per day, 7 days per week in Uganda. As Uganda is a land-locked country, obtaining diesel fuel for electric generators can be expensive. Further, connectivity to the electrical grid declined O.4% in 2008 (Uganda Bureau of Statistics, 2009), while elsewhere in Africa connectivity increased.
The Cost of Higher Education
The comparatively high cost of postsecondary education is a barrier to those who want to enroll. On average, a postsecondary student in Uganda requires US$2,000 per year for tuition and upkeep. Access to tuition loan systems is minimal; thus, potential students and their parents have limited access to extra funds. Even the government institutions admit students predominately on private sponsorship. Tuition fees, books, educational supplies, and living expenses must be paid by parents and students. Note, however, that only about 5% of the working population has permanent paid employment (Uganda Bureau of Statistics, 2009). The median monthly wage is US$18 (US$24 for male and US$10 for female employees) (Uganda Bureau of Statistics, 2009). Consequently, it is easier for Ugandan families to save US$500 for one year of distance education than to save US$2,000 for one year of traditional, on-campus instruction The Relevance of the Curriculum
The education system in Uganda is being challenged to produce job creators rather than job seekers. The curriculum has not been adapted to suit contemporary needs (Kasozi, 2006). Current teaching promotes rote learning rather than application, problem-solving, and entrepreneurial skills. Kagoda (2009) decried the process of curriculum reform: “We need the input of the private sector, Federation of Uganda Employers, parents, experienced educationists, retired teachers and any other stakeholders. If half-baked graduates affect us all, then why can’t we be consulted on something as important as curriculum?” Rubanju (2008) recommends a fundamental restructuring of the ways in which teaching and learning are delivered, including regular curriculum reviews and the use of ICTs. Rubanju notes that in the traditional lecture hall or classroom, theory and applications are not linked. Studying via distance learning will allow students to apply theories to their own settings and to observe the effect on their environment. The results of these activities could inform curriculum reform and spur the introduction of educational theories and practices that are suitable for the current context in Uganda.
Inadequate Expertise in Distance Education
Most of the university lecturers do not have a background in education or in instructional and learning methodology. Instead, they have degrees in various subjects and are hired by universities on that basis. Some have obtained guidance about how to teach in a face-to-face setting from colleagues, but very few have experience with distance education instruction and learning strategies. Their inadequacy is

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความท้าทายของการใช้การศึกษาทางไกลในยูกันดา: กรณีศึกษาทบทวนวิจัยเปิดและเรียนทางไกลระหว่างประเทศนอก: 1492-3831เล่ม 11 หมายเลข 2พฤษภาคม-2010บทคัดย่อกรณีศึกษานี้โดยสังเขปให้แนะนำ pithy สู่ยูกันดา และสรุปปัจจัยสำคัญที่มีผลต่อการดำเนินการศึกษาทางไกลในประเทศ: โครงสร้างพื้นฐานต่ำ ต้นทุนที่สูงของการศึกษา หลักสูตรล้าสมัย ความเชี่ยวชาญไม่เพียงพอในการศึกษาทางไกล และทัศนคติดีต่อการเรียนทางไกล ปัจจัยเหล่านี้สามารถเห็นได้ชัดในประเทศแอฟริกาอื่น ๆเกี่ยวกับประเทศยูกันดาสาธารณรัฐยูกันดาเป็นประเทศแอฟริกาตะวันออกกำลังพัฒนา มีประชากรประมาณ 31 ล้านคน 85% ของผู้ที่อาศัยอยู่ในชนบท (ธนาคารโลก 2009) จะมีลักษณะดังต่อไปนี้ รายงานของธนาคารโลกและองค์การยูนิเซฟในปี 2009:•ประชากรอ่อนเยาว์กับเด็กอายุต่ำกว่า 15 ค่ามากกว่าครึ่งหนึ่งของประชากร•อันดับที่ 157 จาก 182 ประเทศในดัชนีการพัฒนามนุษย์•อันดับที่ 91 จาก 135 ประเทศในดัชนีความยากจนมนุษย์•อัตราการตายสูงเนื่องจากสภาพการสุขาภิบาลไม่ดีและการขาดเงินทุนเพื่อพัฒนาบริการสุขภาพ•อัตรา 38% ของประชากรที่อาศัยอยู่ต่ำกว่าเส้นความยากจนแห่งชาติ และ•อัตราผู้ใหญ่สามารถ 74% (86% ในเขตเมืองและ 66% สำหรับพื้นที่ชนบท)สำรวจสำมะโนประชากร โดยบริการสุขภาพยูกันดาเปิดเผยว่า ระดับการศึกษาที่เพิ่มขึ้นในยูกันดาเป็นสัดส่วนกับการปรับปรุงตัวชี้วัดสุขภาพที่สำคัญ (ยูกันดาประชากรและสุขภาพบริการสำรวจ 2006) ดังนั้น สำรองสามารถเข้าถึง และคุณภาพการศึกษาเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับสุขภาพของคน นอกจากนี้ การศึกษาเป็นสิ่งสำคัญสำหรับการเติบโตทางเศรษฐกิจของประเทศรัฐบาลยูกันดาให้ความสำคัญกับการศึกษาเป็นหลักฐาน โดยการปันส่วนงบประมาณที่เพิ่มขึ้น และนำการศึกษาหลักในปี 1997 ลงทะเบียนระดับหลักได้เพิ่มขึ้นจาก 2.6 ล้านใน 1995 กับ 7.4 ล้านในปี 2008 (ยูกันดาสำนักสถิติ 2009) สากลศึกษาถูกนำมาใช้จะเพิ่มจำนวนนักเรียนที่ศึกษาหลักการให้เสร็จสมบูรณ์ ตอนนี้ สถาบันการเรียนรู้ระดับสูงไม่สามารถยอมรับบัณฑิตมัธยมผู้รับรอง และผู้ที่ต้องการลงทะเบียนทั้งหมด ระหว่างนักเรียน 9000 และ 12000 รับรองการศึกษา postsecondary แต่เพียง 25% ของพวกเขาเป็นที่ยอมรับในวิทยาลัยหรือมหาวิทยาลัย (ประสบการณ์แอฟริกา 2009) Enrolments ในสถาบันระดับมหาวิทยาลัยได้เพิ่มขึ้น 90% ในช่วง 10 ปีสุดท้าย แต่จำนวนสถาบันระดับมหาวิทยาลัยมีเพิ่มขึ้นเพียง 1.8% ในช่วงเวลาเดียวกัน (MyUganda, 2010)เพื่อตอบสนองความต้องการของผู้ศึกษา postsecondary แต่ที่จะปฏิเสธรายการ และ การปรับปรุงสุขภาพของประชาชนและเศรษฐกิจของประเทศ ยูกันดาต้องให้ศึกษาเพิ่มเติมถึง การศึกษาทางไกล (DE) สามารถให้การเข้าถึงนี้ความท้าทายศึกษาสามารถเร่งพัฒนาภายในยูกันดา อย่างไรก็ตาม มีความท้าทายสำคัญหลายที่ต้องจัดการ แต่ละมีรายละเอียดด้านล่างโครงสร้างพื้นฐานสำหรับการศึกษายูกันดาในปัจจุบันขาดโครงสร้างพื้นฐานทางกายภาพ และมนุษย์จะรับมือกับความต้องการศึกษา postsecondary เพิ่มเติม การเข้าถึงการศึกษา postsecondary เป็นผลจากการกระจายของสถาบันทั่วประเทศ ส่วนใหญ่ลงทะเบียนมหาวิทยาลัย 31 ตั้งอยู่ในเขตเมือง หรือศูนย์กลางของประเทศ ได้ประชากรส่วนใหญ่อยู่ในชนบท การกระจายของสถาบันมีผลกระทบต่อต้นทุนของการเข้าถึง นักเรียนส่วนใหญ่ไม่สามารถเดินทางจากบ้านของพวกเขากับสถาบันตั้งอยู่ในพื้นที่เขตเมือง ดังนั้น พวกเขาต้องอยู่ใกล้สถาบัน และเพื่อใช้จ่ายพื้นที่ผิวของยูกันดามีขนาดเล็ก ผู้ย้ายจากขอบหนึ่งไปอีกในวัน – วันยาวนานมากผ่านถนนย่อยมาตรฐาน วิธีการขนส่งแต่เพียงผู้เดียวตามถนน ใช้รถโดยสารประจำทางและรถมินิบัสเป็น Ugandans น้อยเป็นเจ้าของยานพาหนะได้ ถนน ยางมะตอย แม้ผู้อยู่ในสภาพที่ยากจน และไม่ได้ไฟส่องสว่าง เนื่องจากสภาพถนนไม่ดี เงื่อนไขดีกลของยานพาหนะ และเร่ง น้อย 2000 คนตายจากอุบัติเหตุทางถนนเป็นประจำทุกปี และประมาณ 10000 มีบาด (Naturinda, Bagala, & Mugaga, 2009) ดังนั้น transportatiois ปัจจัยการจำกัดการเข้าถึงการศึกษา ศึกษาทางไกลอยู่อุปสรรคนี้ไม่สร้างสิ่งอำนวยความสะดวกทางการศึกษาที่ยังคงก้าวกับลงทะเบียนนักเรียน postsecondary ซึ่งเพิ่มขึ้นจาก 5000 ในทศวรรษ 1970 การ 124,314 ในปี 2005 (Kasozi, 2006) ดังนั้น สถาบัน postsecondary สุดได้ enrolments ที่เกินเนื้อที่ ในห้องโถงบรรยาย และ ในไลบรารี นักเรียนมักจะเห็นนั่งอยู่นอกห้องบรรยายชั้นเรียนจะดำเนินการ นอกจากนี้ จำนวนนักเรียน overwhelms ทรัพยากรพร้อมใช้งาน หนังสือ อินเตอร์เน็ต และพื้นที่ศึกษา มีทรัพยากรดิจิตอล ที่สมัครจำนวนมหาวิทยาลัย แต่เนื่องจากอินเตอร์เน็ตต่ำ นักเรียนรักให้ขึ้นก่อนที่พวกเขาสามารถเข้าถึงวัสดุที่พวกเขาต้องการ อัตราส่วนของนักเรียนคอมพิวเตอร์จะไม่สูงที่ช่วงชิงถึงคอมพิวเตอร์กลายเป็น อุปสรรคต่อการเรียนรู้สงบสุขและการวิจัยในสถาบัน ศึกษาทางไกล ในส่วน อาจ เล่าเรียนและพื้นที่กดดันเกิดขึ้นที่สถาบันลมี แต่ระยะทางนักเรียนจะต้องเข้าถึงทรัพยากรเทคโนโลยีแห่งชาติสภาของอุดมศึกษาในประเทศอูกันดาชุดมาตรฐานการสอน และการเรียนรู้ในสถาบัน postsecondary สภาแนะนำจำนวน ของเอกหลักของปริญญาผู้ที่ควรว่าจ้าง โดยแต่ละสถาบัน เปอร์เซ็นต์เหล่านี้ไม่ตรงตาม โดยเฉพาะอย่างยิ่งมหาวิทยาลัยใหม่ และชนบท จำนวนอาจารย์ที่มีคุณภาพถูกจำกัด ด้วยการขาดโอกาสศึกษาต่อภายในยูกันดาราคาไม่แพง ดังนั้น ถ้าพวกเขาสามารถจ่ายได้ หรือ ถ้าได้รับวีซ่า นักเรียนมีแนวโน้มจะรับศึกษาต่อนอกประเทศ เนื่องจากค่าจ้างที่ดี เกี่ยวกับสหรัฐอเมริกา $400 ต่อเดือน อาจารย์สอนในหลายสถาบันเพื่อให้ตรงกับปลาย สถานการณ์นี้ลดระดับในเรื่องเวลาปันส่วนให้ (และคุณภาพ) ของครูและนักเรียนสนับสนุนเนื่องจากอาจารย์ตลอดเวลาย้ายจากสถาบันหนึ่งไปยังอีก เรียนทางไกลที่ใช้เทคโนโลยีควรลดการเคลื่อนไหวของอาจารย์ระหว่างสถาบันที่สอน แต่ใช้งานอย่างแพร่หลายของเทคโนโลยีการศึกษาไม่เกิดขึ้นจนกว่าระบุความท้าทายกับโครงสร้างพื้นฐานไฟฟ้าและโทรคมนาคมทั่วโลก ระยะทางที่ทำให้การเรียนรู้การใช้ข้อมูลและการสื่อสารเทคโนโลยี (ทุก) เพื่อส่งมอบโอกาสการเรียนรู้เป็นอย่างดี เพื่อให้เข้าถึงทรัพยากร และช่วยในการโต้ตอบ อย่างไรก็ตาม ระยะที่เรียนในยูกันดาจะขึ้นอยู่กับโมดูลพิมพ์กับแห้งเสริมด้วยเซสชันลมี (Basaza, 2006) ถ้าใช้เทคโนโลยี การส่ง หรือเพื่อเรียนทางไกล ตารางไฟฟ้าเชื่อถือได้ต้องสามารถเข้าถึงได้ อับ ไฟฟ้าได้ตลอดเวลา 24 ชั่วโมงต่อวัน 7 วันต่อสัปดาห์ในยูกันดา ยูกันดาเป็น ประเทศล็อคแลนด์ รับน้ำมันดีเซลสำหรับเครื่องกำเนิดไฟฟ้าไฟฟ้าสามารถจะแพง เพิ่มเติม เชื่อมต่อกับกริดไฟฟ้าปฏิเสธ O.4% ในปี 2008 (ยูกันดาสำนักสถิติ 2009), ในขณะที่อื่นในการเชื่อมต่อแอฟริกาเพิ่มขึ้นต้นทุนของการศึกษาค่าใช้จ่ายสูงดีอย่างหนึ่งของการศึกษา postsecondary เป็นอุปสรรคสำหรับผู้ที่ต้องการลงทะเบียน โดยเฉลี่ย นักเรียน postsecondary ในยูกันดาต้องสหรัฐอเมริกา $2000 ต่อปีสำหรับค่าเล่าเรียนและค่าบำรุงรักษา การเข้าถึงระบบการให้กู้ยืมค่าเล่าเรียนมีน้อย ดัง ศักยภาพนักเรียนและผู้ปกครองของพวกเขาได้จำกัดการเข้าถึงเงินเพิ่ม แม้สถาบันรัฐบาลยอมรับนักเรียน predominately บนสปอนเซอร์ส่วนตัว ต้องจ่ายค่าเล่าเรียน หนังสือ อุปกรณ์การศึกษา และค่าใช้จ่ายผู้ปกครองและนักเรียน หมายเหตุ อย่างไรก็ตาม ว่า เพียงประมาณ 5% ของประชากรที่ทำงานมีถาวรจ้าง (ยูกันดาสำนักสถิติ 2009) ค่าจ้างรายเดือนมัธยฐานคือ สหรัฐอเมริกา $18 (สหรัฐอเมริกา $24 ชายและเงิน10 เหรียญสหรัฐฯ สำหรับพนักงานหญิง) (ยูกันดาสำนักสถิติ 2009) ดังนั้น จึงง่ายสำหรับครอบครัว Ugandan บันทึกสหรัฐฯ $500 สำหรับหนึ่งปีของการศึกษาทางไกลกว่าการบันทึกสหรัฐฯ $2000 สำหรับปีหนึ่งสอนแบบดั้งเดิม ในมหาวิทยาลัยที่เกี่ยวข้องของหลักสูตรระบบการศึกษาในประเทศอูกันดาเป็นการท้าทายในการผลิตงานผู้สร้างมากกว่าผู้หางาน หลักสูตรไม่ได้ดัดแปลงให้เหมาะสมกับความต้องการทันสมัย (Kasozi, 2006) ปัจจุบันสอนส่งเสริมอาจมากกว่าแอพพลิเคชัน ทักษะการ แก้ปัญหา และผู้ประกอบการ กระบวนการปฏิรูปหลักสูตร decried Kagoda (2009): "เราต้องป้อนข้อมูลของภาคเอกชน สภานายจ้างยูกันดา ผู้ปกครอง educationists มีประสบการณ์ ครูที่ปลดเกษียณ และเสียอื่น ๆ ถ้าบัณฑิต half-baked ส่งผลต่อเราทั้งหมด แล้วทำไมไม่เราได้รับคำแนะนำในสิ่งที่สำคัญที่เป็นหลักสูตร" Rubanju (2008) แนะนำการปรับโครงสร้างพื้นฐานในการสอน และการเรียนรู้ส่ง รวมถึงรีวิวจากหลักสูตรปกติและใช้ทุกวิธี Rubanju บันทึกที่ในห้องบรรยายแบบดั้งเดิม หรือห้องเรียน ทฤษฎี และการประยุกต์ใช้เชื่อมโยง เรียนผ่านการเรียนทางไกลจะช่วยให้นักเรียนใช้ทฤษฎีการตั้งค่าของตนเอง และสังเกตผลของสิ่งแวดล้อม ผลลัพธ์ของกิจกรรมเหล่านี้สามารถแจ้งให้ทราบการปฏิรูปหลักสูตร และกระตุ้นแนะนำศึกษาทฤษฎีและการปฏิบัติที่เหมาะสมกับบริบทในยูกันดาความเชี่ยวชาญไม่เพียงพอในการศึกษาทางไกลอาจารย์มหาวิทยาลัยส่วนใหญ่ไม่มีพื้นหลัง ในการศึกษา หรือวิธีการจัดการเรียนการสอน และเรียน แทน พวกเขามีองศาในเรื่องต่าง ๆ และจ้างงานมหาวิทยาลัยตาม บางส่วนได้รับคำแนะนำเกี่ยวกับวิธีการสอนแบบพบปะการจากเพื่อนร่วมงาน แต่น้อยมีประสบการณ์ระยะศึกษาสอนและกลยุทธ์การเรียน Inadequacy ของพวกเขาเป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความท้าทายของการใช้การศึกษาทางไกลในยูกันดา :
กรณีศึกษานานาชาติทบทวนงานวิจัยในเปิดและการศึกษาทางไกล

ชื่อ : 1492-3831 ปริมาณ 11 , หมายเลข 2 .
อาจ– 2010


นี้สรุปบทคัดย่อกรณีศึกษาให้แนะนําคมขํา ยูกันดา และสรุปปัจจัยสําคัญที่ส่งผลกระทบต่อการดำเนินงานของการศึกษาทางไกลใน ประเทศ : โครงสร้างพื้นฐานยากจนค่าใช้จ่ายสูงของการศึกษา หลักสูตรล้าสมัยไม่เพียงพอ , ความเชี่ยวชาญในการสอนทางไกล , ยากจนและเจตคติต่อการเรียนรู้ทางไกล ปัจจัยเหล่านี้ยังพบในประเทศแอฟริกาอื่น ๆ

เกี่ยวกับยูกันดายูกันดาเป็นประเทศพัฒนาแอฟริกามีประชากร 30 ล้านคน , 85% ของผู้ที่อาศัยอยู่ในชนบท ( World Bank , 2009 )มันมีลักษณะดังต่อไปนี้ ตามการรายงานของธนาคารโลก และ UNICEF ใน 2009 :
-
ประชากรหนุ่มสาวกับเด็กต่ำกว่า 15 ประกอบมากกว่าครึ่งหนึ่งของประชากร ;
-
อันดับ 157 จาก 182 ประเทศในดัชนีการพัฒนามนุษย์ ;
-
อันดับ 91 จาก 135 ประเทศบน ดัชนีความยากจนมนุษย์ ;
-
สูงอัตราการตายเนื่องจากสภาพยากจนสุขาภิบาล และขาดงบประมาณในการปรับปรุงบริการสุขภาพ ;
-
อัตรา 38% ของประชากรที่อยู่ใต้เส้นความยากจนแห่งชาติ ;
-
ผู้ใหญ่การรู้อัตรา 74% ( ร้อยละ 86 ในเขตเมืองและ 66 เปอร์เซ็นต์สำหรับชนบท ) .
ประชากรการสำรวจโดยยูกันดา บริการสาธารณสุขเปิดเผยว่า การเพิ่มระดับการศึกษาในยูกันดา มีสัดส่วนในการปรับปรุงตัวชี้วัดสุขภาพคีย์ ( ยูกันดา ประชากร และบริการสุขภาพ ( 2006 ) ดังนั้น การเข้าถึงการศึกษาที่มีคุณภาพเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับสุขภาพของประชาชน นอกจากนี้ การศึกษาสำคัญสำหรับการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจของประเทศ
รัฐบาลยูกันดา ให้ความสำคัญกับการศึกษา โดยจัดสรรงบประมาณเพิ่มขึ้น และเป็นหลักฐานโดยการแนะนำของการประถมศึกษาฟรีใน 1997 การสมัครเรียนระดับประถมศึกษาเพิ่มขึ้นจาก 2.6 ล้านบาทในปี 2538 ถึง 7.4 ล้านบาทในปี 2551 ( สำนักงานสถิติ ( ยูกันดา )สากลระดับมัธยมศึกษาได้รับการแนะนำเพื่อรองรับการเพิ่มจำนวนนักเรียนที่จบการศึกษาระดับประถมศึกษา ตอนนี้ สถาบันการเรียนรู้ที่สูงขึ้นไม่สามารถยอมรับทั้งหมดของโรงเรียนมัธยมบัณฑิตผู้มีสิทธิ และผู้ที่ต้องการลงทะเบียน ระหว่าง 9 , 000 และ 12 , 000 นักเรียนมีคุณสมบัติ Postsecondary การศึกษาแต่เพียง 25% ของพวกเขาได้รับการยอมรับในวิทยาลัยหรือมหาวิทยาลัย ( ประสบการณ์แอฟริกา , 2009 ) การสมัครในระบบสถาบันการเงินได้เพิ่มขึ้น 90 % ในช่วง 10 ปี แต่ตัวเลขของสถาบันระดับอุดมศึกษาเพิ่มขึ้นเพียง 1.8 % ในช่วงเวลาเดียวกัน ( myuganda , 2010 ) .
เพื่อตอบสนองความต้องการของผู้ที่ต้องการวุฒิการศึกษา แต่ที่ปฏิเสธรายการ