The power to grant Special Permissi

The power to grant Special Permission to Remain (SPR) has been used infrequently (see Table 1). In 2004 there were 294 cases in which refugee status was refused and only 9 where SPR was granted. In 2003 there were 298 cases in which refugee recognition was refused and only 16 where SPR was granted. In the 10 years from 1994 to 2004 there were 2,524 cases where refugee recognition was refused but SPR was granted in only 284 cases. The Adjudication Division of the MoJ is responsible for handling requests for “humanitarian status” or SPR. This is the same Division that deals with the “objection procedure” against first refusals of refugee recognition. In order to be considered for SPR under Article 61-2-2 applicants must have failed to be recognized as refugees and therefore, under this system, their cases for SPR are considered by the same officials who determined the initial refusals. The basis of decision-making in these cases is not known since it is ultimately based upon the discretion of the Minister of Justice. Once again, as in refugee recognition cases, this means that decision-making can be influenced by wider political and policy considerations.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีการใช้พลังงานเพื่อให้สิทธิ์พิเศษจะยังคงอยู่ (คอฟฟี่ช็อป) นาน ๆ ครั้ง (ดูตารางที่ 1) ในปี 2004 ได้กรณี 294 ในสถานะผู้ลี้ภัยที่ถูกปฏิเสธและ 9 เท่านั้นที่ได้รับคอฟฟี่ช็อป ใน 2003 ได้กรณี 298 ในการรู้จำผู้ลี้ภัยที่ถูกปฏิเสธและ 16 เท่านั้นที่ได้รับคอฟฟี่ช็อป ใน 10 ปีจากปี 1994 ถึง 2004 มี 2,524 กรณีที่ถูกปฏิเสธการลี้ภัย แต่คอฟฟี่ช็อปได้รับในกรณีเฉพาะ 284 ส่วนเจตนาของ MoJ รับผิดชอบการจัดการการร้องขอสำหรับ "สถานะด้านมนุษยธรรม" หรือ SPR. นี้เป็นส่วนเดียวกันที่ "กระบวนการคัดค้าน" กับครั้งแรกถูกปฏิเสธรับรู้ผู้ลี้ภัย เพื่อพิจารณาสำหรับคอฟฟี่ช็อปภายใต้บท 61-2-2 ผู้สมัครต้องไม่เป็นผู้ลี้ภัย และดังนั้น ภายใต้ระบบนี้ กรณีของพวกเขาสำหรับคอฟฟี่ช็อปถือเป็นเจ้าหน้าที่เดียวที่ระบุถูกปฏิเสธการเริ่มต้น พื้นฐานของการตัดสินใจในกรณีนี้ไม่ทราบ เพราะมันจะขึ้นอยู่กับดุลยพินิจของรัฐมนตรีว่าการกระทรวงยุติธรรมในที่สุด ครั้ง ในกรณีที่การรับรู้ผู้ลี้ภัย หมายถึง การตัดสินใจที่สามารถแก้ไขได้โดยทางการเมืองที่กว้างและนโยบาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พลังในการให้สิทธิ์พิเศษที่จะยังคงอยู่ (SPR) ได้ถูกนำมาใช้นาน ๆ ครั้ง (ดูตารางที่ 1) ในปี 2004 มี 294 ในกรณีที่สถานภาพผู้ลี้ภัยถูกปฏิเสธและเพียง 9 ที่ได้รับ SPR ในปี 2003 มี 298 ในกรณีที่ได้รับการยอมรับผู้ลี้ภัยถูกปฏิเสธและเพียง 16 ที่ได้รับ SPR ใน 10 ปี 1994-2004 มี 2,524 กรณีที่ได้รับการยอมรับผู้ลี้ภัยถูกปฏิเสธ แต่ SPR ได้รับเพียง 284 กรณี ส่วนการตัดสินใจของ MOJ มีหน้าที่ในการจัดการการร้องขอสำหรับ "สถานะมนุษยธรรม" หรือ SPR นี้เป็นส่วนเดียวกันกับที่เกี่ยวข้องกับขั้นตอน "คัดค้าน" กับสังกัดครั้งแรกของการรับรู้ของผู้ลี้ภัย เพื่อที่จะได้รับการพิจารณา SPR ภายใต้ข้อ 61-2-2 ผู้สมัครจะต้องมีการล้มเหลวที่จะได้รับการยอมรับว่าเป็นผู้ลี้ภัยและดังนั้นภายใต้ระบบนี้กรณีของพวกเขาสำหรับ SPR ได้รับการพิจารณาโดยเจ้าหน้าที่เดียวกันที่กำหนดสังกัดเริ่มต้น พื้นฐานของการตัดสินใจในกรณีเหล่านี้ไม่เป็นที่รู้จักเพราะมันจะขึ้นอยู่ในท้ายที่สุดเมื่อดุลพินิจของรัฐมนตรีว่าการกระทรวงยุติธรรม อีกครั้งเช่นเดียวกับในกรณีที่ได้รับการยอมรับผู้ลี้ภัยนี้หมายความว่าการตัดสินใจสามารถได้รับอิทธิพลจากการพิจารณากว้างทางการเมืองและนโยบาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อำนาจอนุญาติพิเศษยังคงอยู่ ( SPR ) ได้ใช้บ่อย ( ดูตารางที่ 1 ) ในปี 2004 มีจำนวน 294 ราย ซึ่งในสถานะผู้ลี้ภัยถูกปฏิเสธ และเพียง 9 ที่สุพรรณบุรีก็อนุญาต ในปี 2003 มีจำนวน 298 ราย ซึ่งการยอมรับผู้ลี้ภัยถูกปฏิเสธเพียง 16 ที่สุพรรณบุรีก็อนุญาต ใน 10 ปี จากปี 2547 มี 3 กรณีที่ยอมรับผู้ลี้ภัยถูกปฏิเสธแต่ SPR ได้รับเพียง 284 ราย ส่วนคำวินิจฉัยของ Default เป็นผู้รับผิดชอบในการจัดการการร้องขอสำหรับ " สถานะ " มนุษยธรรมหรือสพร. นี่ก็เหมือนกัน ส่วนที่เกี่ยวข้องกับ " กระบวนการ " การคัดค้านต่อคราวแรกของการยอมรับผู้ลี้ภัย เพื่อที่จะได้รับการพิจารณาสำหรับสุพรรณบุรี ภายใต้มาตรา 61-2-2 ผู้สมัครต้องล้มเหลวที่จะได้รับการยอมรับว่าเป็นผู้อพยพ และดังนั้น ภายใต้ระบบนี้ พวกเขาถือว่าเป็นกรณีสำหรับ SPR โดยเดียวกันเจ้าหน้าที่ผู้กำหนดคราวเบื้องต้น พื้นฐานของการตัดสินใจในกรณีเหล่านี้ไม่เป็นที่รู้จักตั้งแต่มันสุดขึ้นอยู่กับดุลยพินิจของรัฐมนตรีว่าการกระทรวงยุติธรรม อีกครั้ง ในกรณีการยอมรับผู้ลี้ภัย ซึ่งหมายความ ว่า การตัดสินใจขึ้นอยู่กับการพิจารณานโยบายทางการเมือง และกว้างขึ้น